Την αποκάλυψη δεν την αναμένουμε... τη ζούμε ήδη!

Ότι συμβαίνει στον ουρανό αντανακλά στη γή.
Σάλπιγγες, ηφαίστεια, κηλίδες στον ήλιο, κηλίδες στην θάλασσα...
Οι φίλοι γίνανε εχθροί και οι εχθροί πιο τολμηροί. Όλοι εναντίων όλων και τελικά ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτο.
Κι εγώ εδω πονάω και γράφω.
Γιατί?
Γιατί τόσος πόνος?
Γιατί φτάσαμε ως εδω?
Γιατί ελάχιστοι αξίζουνε να πάνε παραπέρα, γι'αυτό. Μολύνουμε, αυτό κάνουμε εμείς τα ανθρωπάκια.
Ευτυχώς που υπάρχει και το συνεργείο καθαρισμού για να βάλει τάξη στο χάλι μας.
Ο πρώτος πάνκης σάλπισε και καηκαν τα...
δάση, ο δεύτερος σαλπίζει τώρα και κάνει αίμα τη θάλασσα.
Τα ρεύματα θα φροντίσουν το μήνυμα να φτάσει παντού.
Ακολουθεί η υπόλοιπη μπάντα.
Ζούμε την αποκάλυψη αλλά προτιμάμε να παρακολουθούμε ξέκωλα να χορεύουν με τ'αστρα.
Προτιμήσαμε μια πλαστική ζωή απο την πραγματική.
Μας αξίζει λοιπόν αυτό που έρχεται.
Ήθελα να πιστεύω πως όλα ήταν απλά οι ονειροπληξίες ενος συνονόματου μου.
Τελικά όμως ήταν προειδοποιήσεις απο τους επιζήσαντες.
Όχι για να αλλάξουμε κάτι.
Το πεπρωμένο φυγήν αδύνατο.
Κάποιοι που μας αγάπησαν θέλήσανε να σώσουν οτιδήποτε κι αν σώζεται.
Αυτό το συναίσθημα, την αγάπη, την έχουμε ξεχάσει.
Τώρα νιώθουμε μόνο ΛΥΣΣΑ.
Ας γιορτάσουμε λοιπόν τον εκφυλισμό μας.
Αδέρφια μου αγγέλοι παίξτε μουσική.
Λυτρώστε τον κόσμο απο την κατάντια του.
Έρχεται η ώρα της κορύφωσης.
Το εν τρίτο του ηλίου θα κρυφτεί και άλλο τόσο τ'άστρα, τώρα θα ξεχωρίσουμε τα μαύρα απο τα άσπρα...

(από ramnousia)