Μια μίζα…αλλιώτικη

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΕΠΕΣΕ η πιστολιά, εκκίνηση, και ξεχύθηκαν οι…δρομείς, καταδρομείς, σπρίντερ και εμποδιστές. Έσκασαν μύτη παλιοί και αποκλεισμένοι κουβαλώντας την…ηθική του Βατοπεδίου. Άλλοι, με την ηθική συγκάλυψης των Άκηδων και οι υπόλοιποι με την ένοχη σιωπή τους, στις δεκαετίες της αθέατης παρακμής. Προσέρχονται στα...
«παράθυρα» από όρθρου βαθέως για να τσακωθούν παραταξιακά σεβόμενοι την «ιδεολογία» τους και με το μάτι στην επανεκλογή. Φωνασκούν, χειρονομούν πασκίζουν να πείσουν πόσο αγωνιούν για τον πολίτη, πως θα τον (ξανα)σώσουν (με ανταλλάγματα), θα ξαναστρώσουν την Ελλάδα στη γνωστή ρότα που την όρισαν κηφήνες, καλοπερασάκηδες και συμφεροντολόγοι.

ΚΑΙ είναι οι ίδιοι που δεν έδιναν πεντάρα για την Ελλάδα που αγκομαχούσε ακροβατώντας. Ούτε μια σύσπαση του προσώπου, μια κατεπείγουσα συνεδρίαση (χωρίς αντιμισθία), ένας εναγκαλισμός διακομματικός για την Ελλάδα που άρμεγαν, για τον έλληνα που εκπροσωπούσαν.

ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΗΣΑΝ την ψήφο μας-εργαλείο για την (επαν)εκλογή τους-γύρισαν, επιτέλους, να μας κοιτάξουν όπως συνηθίζεται κάθε τέσσερα χρόνια, μας χαρίζουν (τρομαγμένα, δοκιμαστικά) χαμόγελα απολαμβάνοντας τη χειραψία μας και αγωνίζονται να «διαβάσουν» στο βλέμμα τις προθέσεις μας.

ΚΙ εμείς; Περιμένουμε τη στιγμή της καταγραφής των αισθημάτων του εκλογικού σώματος απέναντι στους κυρίους και κυρίες των προνομίων, τρελών για την «έδρα» και ημίτρελων για εξουσία. Να δούμε, λοιπόν, και του ψηφοφόρου τα κριτήρια, τη συνέπεια και την ηθική του. Θα «κινηθεί» με την προοπτική του ρουσφετιού; Χάθηκε το παιχνίδι. Θα ψηφίσει «τζάκια»; Είναι αδιόρθωτος. Θα πριμοδοτήσει «αποκλεισμένους» που ξανάρχονται στον τόπο του εγκλήματος; Είναι φτηνός και…ξεχασιάρης.

ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ στους αποκλεισμούς «παλιών», ως αδιάφορων και ανεπαρκών. Ωστόσο, υπάρχει και άλλο κριτήριο-απάντηση στα δικά τους. Δεν ψηφίζω κομματικούς σχηματισμούς που αρπάζουν το δημόσιο χρήμα για τις εκλογικές τους δαπάνες! Κι αν έφτιαξαν τον σχετικό νόμο μέσα σε ένα βράδυ, εμείς τον τρίβουμε στη μούρη τους και τους απορρίπτουμε, σε μια καίρια στιγμή. Στην κάλπη που δεν χωράει τόσο συμπυκνωμένη πολιτική αλητεία. «Εκτός», λοιπόν, και μετά βδελυγμίας κόμματα που ξαναγέμισαν (από λεφτά φορολογούμενων) ταμεία τους που άδειασαν και τώρα τα ξαναγεμίζουν για λόγους (προ)εκλογικούς.

ΟΣΟ δεν αρνηθούν τον πακτωλό των επιχορηγήσεων,, θα συρρικνώνονται ως κόμματα και ίσως σβήσουν. Όσο δεν επιστρέφουν τις προκαταβολές που εισέπραξαν συλλογικά και απρόσωπα κι όσο δεν βγάζουν πύρινους λόγους εθνοπατέρες μας, ατομικά, τόσο θα επιμένουμε σε αποκλεισμούς. Είναι η…μίζα τους, συνολική, απρόσωπη (δια)κομματική και, όσο είναι καιρός, οφείλουν να την επιστρέψουν.