«Η Λεωφόρος των Ίνκας»

Ο συγγραφέας Έρικ Νόρμαν αναφέρει στο βιβλίο του Οι Υπόγειοι Άνθρωποι μια ενδιαφέρουσα ιστορία για τη πιθανή τύχη των Ινδιάνων Ίνκας. Στο δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου του, διαβάζουμε:

Η κατάκτηση της Νότιας Αμερικής ήταν το κατακομμάτιασμα των ιθαγενών από τα σπαθιά των Ισπανών, οι αλαζόνες παπάδες που συγχωρούσαν τους κονκισταδόρες για τις...

δολοφονικές τους ακρότητες και οι αιχμηρές ατσάλινες λόγχες του Τολέδο που διαπερνούσαν τα παιδιά, όλα αυτά από μια σκοτεινή και δαιμονική λαγνεία για το ντόπιο χρυσάφι.

Το φθινόπωρο του 1582 ο Φρατζίσκο Πιζάρο έκρυψε τους 168 στρατιώτες του με τα άλογά τους πίσω από τις εισόδους και τους τοίχους της πόλης Κατζαμάρτσα των Ίνκας. Ο Αταχουάλπα, ο απόλυτος αυτοκράτορας των Ίνκας είχε συμφωνήσει να τον συναντήσει στη πλατεία του χωριού. Η πομπή του Αταχουάλπα μπήκε επιδεικτικά στο χωριό. Οι πολεμιστές των Ίνκας και οι μεταφορείς του φορείου του βασιλιά ήσαν ντυμένοι με τα καλύτερα ρούχα. Η Βασιλική Φρουρά ήταν οπλισμένη με αιχμοφόρα κράνη, πτερωτά πολεμικά ρόπαλα, βουτηγμένες στο δηλητήριο λόγχες και εκθαμβωτικά χρυσοποίκιλτα σπαθιά. Παχιά χρυσαφένια βραχιόλια περιέβαλαν τους μπρούτζινους καρπούς τους και πλούσιοι ασημένιοι δίσκοι κρεμιόντουσαν από τους τρυπημένους λοβούς των αυτιών τους.

Ο Πιζάρο και οι Κονκισταδόρες παρέμειναν κρυμμένοι πίσω από τα όπλα και τα κανόνια τους καθώς ο Αταχουάλπα και η ακολουθία του μπήκαν στο κέντρο της πλατείας. «Είναι σα γουρούνια στο σφαγείο», κάγχασε ο Πιζάρο. Οι στραβοπόδαροι Ισπανοί ήξεραν τι εννοούσε. Πριν την υπηρεσία του στο βασιλιά της Ισπανίας, ο Πιζάρο ήταν ένας χοιροβοσκός στην επαρχεία Εστρεμαντούρα. Ζούσε με ένα τραχύ προσωπικό κώδικα που εξίσωνε τη καλοσύνη με την αδυναμία, όπου η απάτη ήταν το τέχνασμα ενός έξυπνου ανθρώπου και όπου επιδοκιμάζοντο το ψέμα, η διπροσωπία και η κλοπή.

Η ομάδα του Αταχουάλπα κινήθηκε νευρικά όταν ανακάλυψε ότι δεν υπήρχε κανένα σημάδι από τους επισκέπτες της χώρας του. Τα δάκτυλα των Ισπανών άγγιξαν τις σκανδάλες των όπλων τους και ένας στρατιώτης με γερακίσιο πρόσωπο σηκώθηκε, έτοιμος να ανάψει το κανόνι. Ξαφνικά μια στρατιωτική φιγούρα άφησε ένα κτίριο και περπάτησε μέσα στη πλατεία. Ήταν ντυμένη με το ξεθωριασμένο ρούχο ενός Δομινικανού μοναχού. Αυτός ο φαλακρός καλόγερος κοίταξε περιφρονητικά τον αυτοκράτορα των Ίνκας.

Ο μοναχός Βινσέντε Βαλβέρντε ανήγγειλε ότι όλη η Νότια Αμερική ανήκε στο βασιλιά της Ισπανίας. Κοίταξε ψυχρά τον αυτοκράτορα και είπε με αγένεια: «Το Παπικό διάταγμα του 1493 παρέχει το δικαίωμα...»

Περήφανος και βασιλικός ο Αταχουάλπα κάρφωσε με το βλέμμα του τον αλαζονικό μοναχό μπροστά του. «Ο Πάπας σου πρέπει να είναι πολύ ανόητος για να προσφέρει μια χώρα που δεν του ανήκει», είπε...

Ο μοναχός για μια στιγμή εξεπλάγη, μετά γύρισε και τρέχοντας προς την ασφάλεια ενός κοντινού κτιρίου φώναξε: «Πιζάρο, επίθεση, επίθεση! Σκότωσέ τους όλους! Θα σας δώσω αμέσως άφεση!»
Με τις άγριες κραυγές του 'Santiago!', οι Ισπανοί έσφαξαν τους ανυποψίαστους πολεμιστές των Ίνκας. Σε μερικά λεπτά η μάχη είχε τελειώσει, η βασιλική φρουρά του αυτοκράτορα ήταν νεκρή, το αίμα έβαψε τη σκόνη της πλατείας και ο Ατουαχάλπα ήταν αιχμάλωτος του Πιζάρο. Λαίμαργα Ισπανικά χέρια απογύμνωσαν το σμαράγδινο περιδέραιο από το σώμα του και μια άγρια λάμψη άστραψε στα μάτια του Πιζάρο όταν ο αυτοκράτορας παρέδωσε το εξαίσια χαραγμένα βραχιόλια του από ατόφιο χρυσάφι.

«Θέλω την ελευθερία μου», είπε ο Αταχουάλπα στον Πιζάρο. «Θα γεμίσω για λύτρα αυτό το δωμάτιο με χρυσάφι». Το δωμάτιο είχε πλάτος 5 μέτρων και μήκος 6,7 μέτρων! Οι υπήκοοι του αυτοκράτορα παρέδωσαν στον Πιζάρο 8.443.456 δολάρια σε χρυσό και μετά ο Πιζάρο και ο μοναχός Βινσέντε Βαλρέντε καταδίκασαν τον Αταχουάλπα να καεί ζωντανός δεμένος σε ένα πάσαλο.

Ενώ οι Ισπανοί έκαιγαν τον αυτοκράτορα, μια ακολουθία από 11.000 λάμα προχωρούσε προς την Ισπανική κατασκήνωση. Το κάθε ζώο ήταν φορτωμένο με ένα βαρύ φορτίο χρυσού. Ντόπιοι όμως αγγελιαφόροι έφεραν τα νέα του θανάτου του αυτοκράτορα και το φανταστικό καραβάνι εξαφανίσθηκε! Στη διάρκεια των περασμένων αιώνων χιλιάδες άπληστοι χρυσοθήρες έχουν ψάξει για «το δραγούμισμα των 11.000 λάμα». Κανένας δεν έχει ανακαλύψει έστω και μια ένδειξη για τη τοποθεσία του θησαυρού».

Οι οπαδοί της θεωρίας των Υπόγειων Ανθρώπων είναι σταθεροί στη πεποίθησή τους ότι τα λάμα των Ίνκας εξαφανίσθηκαν μέσα σε μια γιγαντιαία στοά που οδηγούσε προς τα εσωτερικά βασίλεια της γης...Ακόμα και οι αριθμοί του πληθυσμού των Ίνκας δείχνουν ότι αυτοί ξεπερνούσαν τους κατακτητές τους. Σύμφωνα με έναν Νοτιοαμερικάνο ερευνητή «Οι αριθμοί της απογραφής των Ίνκας αποκαλύπτουν ότι όταν έφτασαν οι Ισπανοί υπήρχαν 10.000.000 υπήκοοι. Μετά από σαράντα χρόνια το 1571, οι Ισπανοί έκαναν μια δική τους απογραφή. Βρέθηκαν τότε προσεγγίσθηκα 1.000.000 Ινδιάνοι. Δέχομαι ότι χρησιμοποιήθηκαν από τους Ισπανούς πολλοί ιθαγενείς σα σκλάβοι στα Ισπανικά ορυχεία. Θα μπορούσαν όμως να είχαν πεθάνει 9.000.000 Ίνκας σε αυτά;»

Ο Έρικ Νόρμαν αναφέρει επίσης τα λόγια ενός επιστολογράφου του ο οποίος περιέγραψε τις αρχαίες υπόγειες στοές που πολλοί πιστεύουν ότι υπάρχουν κάτω από τις Άνδεις:

...στην αρχή χλεύαζα όλες αυτές τις ιστορίες για μυστηριώδεις στοές και ένα ξένο πολιτισμό κάτω από την επιφάνεια της γης...Έγινα μέλος μιας ομάδας για την εσωτερική γη μόνο και μόνο για την απόλαυση να συζητώ εξωφρενικές ιδέες με ένα σοβαρό τρόπο. Σιγά - σιγά έδειξα ενδιαφέρον εξ’ αιτίας του σημαντικού όγκου των αποδεικτικών στοιχείων. Τώρα πιστεύω ότι η γη είναι σα μια κυψέλη με ένα δίκτυο από στοές που εκτείνονται κάτω από τις ηπείρους και κάτω από τους ωκεανούς και αυτές οι δίοδοι συνδέουν τις υπόγειες πόλεις του εσωτερικού κόσμου.

...Υπάρχουν πολλές αναφορές σχετικά με μια απέραντη στοά που ονομάζεται «Ο Δρόμος των Ίνκας», η οποία έχει μια είσοδο κάπου στο Περού. Αυτή προχωράει προς τα νότια για περισσότερα από 1.600 χιλιόμετρα. Μια άλλη είσοδος προς αυτή τη μυθική στοά βρίσκεται στην έρημο Ατακάμπα της Χιλής. Η «Λεωφόρος των Ίνκας» περνά κάτω από το Κούζκο, τη θρυλική πόλη του Περού. Υπάρχει μια άλλη, μικρότερη, αλλά πολύ καλά κρυμμένη είσοδος στα βουνά κοντά στο Μάχου Πίτσου, που είναι η πρωτεύουσα της πρώτης και τελευταίας αυτοκρατορίας των Ίνκας. Αυτή ονομάζεται «Η Χαμένη Πόλη των Ίνκας» και ανακαλύφθηκε μόλις το 1911 από τον Αμερικανό Χιράμ Μπρίνγκχαμ. Θεωρείται σαν το «Όγδοο Θαύμα του Κόσμου».

...Τα πάντα στο Μάχου Πίτσου διατηρούνται εξαίρετα...υπάρχουν πάνω από διακόσια κτίρια κατασκευασμένα από άσπρο γρανίτη...πηγές...βωμοί και γιγαντιαίες σκάλες λαξευμένες σε ένα μεγάλο ογκόλιθο.

...Ήταν μια συναρπαστική πόλη. Είναι άθικτη, εκτός από τις αχυροσκεπές των σπιτιών που έχουν αποσυντεθεί με τους αιώνες...και οι πόρτες λείπουν...είναι σαν οι κάτοικοι να διάλεξαν μια ξεχωριστή μέρα και να εξαφανίσθηκαν μυστηριωδώς. Μήπως μπήκαν στη «Λεωφόρο των Ίνκας» και μετανάστευσαν στην εσωτερική γη;

Και ο Έρικ Νόρμαν παρατηρεί:

Μήπως αυτός ο επιστολογράφος υπέστη κάποια πλύση εγκεφάλου από τους συναδέλφους του για να πιστεύσει στον υπόγειο κόσμο; ή μήπως ήταν ένας σκεπτικιστής που άλλαξε απλά τα μυαλά του κάτω από τη τρομακτική ποσότητα πληροφοριών; Η αναφορά του για τη «Λεωφόρο των Ίνκας» μου θυμίζει κάτι ανάλογο...Ένας φυσικός στην Αργεντινή έχει αφιερώσει τον ελεύθερο χρόνο του σε μια έρευνα γι αυτή τη μυθική διηπειρωτική στοά των Υπόγειων Ανθρώπων. Αυτός σχολιάζει τα εξής:

...Πάντα με συνάρπαζε το άγνωστο...Άρχισα να ερευνώ για τη «Λεωφόρο των Ίνκας» ενώ ήμουν ακόμα σε μια νεαρή ηλικία και έχω ήδη στη κατοχή μου εκατοντάδες πιστοποιημένες σημαντικές δηλώσεις γι’ αυτήν. Τα έγγραφα και οι κασέτες που έχω γεμίζουν ένα δωμάτιο του σπιτιού μου. Οι Ίνκας ήξεραν τη στοά και παρόλο που ο χρυσός είχε μικρή αξία γι΄ αυτούς, έκρυψαν τους θησαυρούς τους σε αυτές τις σπηλιές για να τους φυλάξουν από τους άπληστους κατακτητές. Κανείς δεν έχει δώσει καμιά ικανοποιητική εξήγηση για τη μυστηριώδη εξαφάνισή τους. Ήταν ένα βασίλειο αρκετών εκατομμυρίων ανθρώπων που εξαφανίσθηκαν από προσώπου γης. Αυτοί μπήκαν στη στοά και άφησαν πίσω τους Ινδιάνους Κετσουά. Εφόσον ελάχιστοι Ίνκας έχουν ιδωθεί από τότε, πιθανά αυτοί αποφάσισαν να κατοικήσουν σε μια πόλη των σπηλαίων ή ακολούθησαν τη στοά προς το εσωτερικό της γης.

...Η Λεωφόρος είναι η μεγαλύτερη από τις στοές και συνδέει όλες τις ηπείρους. Εκτός από τα ανοίγματα στη Νότια Αμερική, υπάρχουν είσοδοι στο Καναδά, στη Βρετανική Κολομβία. Στην Αμερική θα πρέπει να ερευνήσετε το όρος Σάστα της Καλιφόρνια και το όρος της Αγίας Ελένης στο Όρεγκον. Ή στοά συνδέεται με το Θιβέτ και ένα άλλο άνοιγμα στη Κεντρική Ασία. Πιστεύω ότι η Αφρικανική είσοδος είναι στο βουνό Άτλας στο βόρειο μέρος αυτής της ηπείρου.

(από strange-omniverse, afipnisoy, aorata-gegonota)