Οι αγιογράφοι του ΠΑΣΟΚ έγιναν οι … νεκροθάφτες του!!!

Έχουν πολύ πλάκα τις ημέρες αυτές οι δημοσιογράφοι αλλά και οι πολιτικοί που ενώ τόσα χρόνια στήριξαν τον Γ. Παπανδρέου, τώρα τον αποκηρύσσουν. Στηριζόμενοι στη λήθη του εφήμερου πιστεύουν ότι ο κόσμος που τους διάβαζε ή τους άκουγε εκστασιασμένος όταν αποθέωναν τον παπανδρεϊσμό, τώρα θα τους...
ξανακούσει και θα τους ξαναδιαβάσει επειδή ανακάλυψαν ότι ο κ. Παπανδρέου απέτυχε και διέλυσε τη χώρα.

Αναρωτιέται κανείς αν ντρέπονται όλοι εκείνοι που αλλάζουν πολιτικό δέρμα πιο εύκολα και από τους χαμαιλέοντες. Το 1996 οι ίδιοι είχαν κάνει άγαλμα τον Κ. Τα ντελίβερι μπόις του εκσυγχρονισμού έγραψαν με τα εκσυγχρονιστικά Mont Blanc τους άπειρες αγιογραφίες για τον σωτήρα Κ. Σημίτη που μας έβαλε στην ΟΝΕ, μας έκανε κράτος, έφτιαξε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο πλευρό της κας Αγγελοπούλου (που είναι αυτή ρε παιδιά;). Μέχρι και το Ευρωπαϊκό της Εθνικής ποδοσφαίρου ήταν έργο του… Σημίτη και της Ελλάδας που είχε εκσυγχρονιστεί.

Ώσπου, ο Σημίτης κατέρρευσε, τα σκάνδαλα βγήκαν στη φόρα, το Χρηματιστήριο που τάϊζε τη «συμμορία των προθύμων στα media» διαλύθηκε. Και τότε όλοι αυτοί ανακάλυψαν τα λάθη του εκσυγχρονισμού και έψαξαν να βρουν κάποιο άλλο «θύμα» της λεγόμενης προοδευτικής παράταξης. Αφού περιπλανήθηκαν λίγο στα κεντροδεξιά χωράφια, γλείφοντας και ολίγον τον Καραμανλή, ανακάλυψαν τελικά τον … Γ. Παπανδρέου. «Το παιδί της Αλλαγής» ήταν ο ιδανικός εκφραστής τους, ένας έτοιμος πρωθυπουργός που θα έστηνε το νέο μαγαζάκι της Κεντροαριστεράς.

Βέβαια, αμφιταλαντεύτηκαν ορισμένοι το 2007 όταν ο Β. Βενιζέλος διεκδίκησε το δικό του ρόλο, αλλά το παιδί του Αντρέα τους κέρδισε. Τον έκαναν πρωθυπουργό, του έστησαν αγιογραφίες, τον αποθέωσαν όπως τον Κορεάτη δικτάτορα που πέθανε πρόσφατα.

Τι για μεγάλο ηγέτη διαβάζαμε, τι για τον άνθρωπο που μπαίνει στις Συνόδους στο εξωτερικό και κάθονται όλοι κλαρίνο, τι για τον πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που θα αλλάξει τον κόσμο μέσω της πράσινης, πανανθρώπινης οικονομίας….

Ωστόσο, τα ταμεία ήταν άδεια, λεφτά δεν υπήρχαν, ο Παπανδρέου αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων και μέσα σε δύο χρόνια ο μεγάλος ηγέτης για τους κονδυλοφόρους του «όπου φυσάει ο άνεμος» έγινε μικρός πολιτικός, αποτυχημένος. Και με τις διαδικασίες που είναι σε εξέλιξη στο ΠΑΣΟΚ, ο ίδιος ο μεγάλος ηγέτης που ανέστησε το ΠΑΣΟΚ το 2009 έγινε ξαφνικά ο εξουσιομανής, ο καρεκλοκένταυρος, ο κολλημένος που εκπροσωπεί την οικογενειοκρατία και άλλα τέτοια όμορφα.

Προφανώς οι χαρακτηρισμοί δεν είναι λανθασμένοι, αλλά να τους χρησιμοποιούν εκείνοι που κάποτε έγλυφαν εκεί που τώρα φτύνουν, πάει πολύ.

Τα παραδείγματα είναι πολλά:

Ο όμιλος Αλαφούζου που με την Καθημερινή και τον Σκάϊ από χώρος της κεντροδεξιάς είχε μετατραπεί σε βασικό καθοδηγητικό όργανο του κ. Παπανδρέου. Κι όταν τον κατάλαβαν κι αυτοί, άρχισαν το θάψιμο βάζοντας στο θρόνο τον… Λουκά Παπαδήμο. Φυσικά δε θα έχουν κανένα πρόβλημα να ρίξουν και καμιά γυροβολιά από τη Λ. Συγγρού τώρα που ο “εξαφανισμένος” του παρελθόντος, ο Αντώνης Σαμαράς, έγινε ο ρυθμιστής των εξελίξεων.

Για να μη μιλήσουμε για το Συγκρότημα του Λαμπράκη – Ψυχάρη. Ανάλογα με το πόσα δάνεια έπρεπε να πάρουν έκαναν και την πολιτική τους. Ο βασικός εκφραστής του Παπανδρεϊσμού, ο δημοσιογράφος κ. Παπαχρήστος έγραφε πριν μερικούς μήνες ότι ο Γ. Παπανδρέου όταν μιλά στις Συνόδους Κορυφής παθαίνουν όλοι πλάκα. Τώρα δε θέλει ούτε να γράφει το όνομά του.

Το δε Συγκρότημα Μπόμπολα σελίδες επί σελίδων για το μεγάλο ηγέτη που θα σώσει την Ελλάδα με το Μνημόνιο. Τώρα που ακόμη και η τρόικα χαρακτήρισε αποτυχημένο το Μνημόνιο ανακάλυψαν τον τεχνοκράτη κ. Παπαδήμο.

Μέχρι και η κρατική ΕΡΤ ασκεί κριτική στον κ. Παπανδρέου, η ίδια που όταν ήταν πρωθυπουργός και… έβηχε το έκανε πρώτο θέμα.

Το Mega από την άλλη, με βασικό σχολιαστή του τον πολύ κ. Πρετεντέρη επί δύο χρόνια μας πιπίλιζε το μυαλό ότι το Μνημόνιο είναι μια υπέροχη περιπέτεια. Τώρα, κι έπειτα από κάποια γιαούρτια το καλοκαίρι, η υπέροχη περιπέτεια έγινε… εφιάλτης.

Τα παραδείγματα πολλά και δεν έχει νόημα να αναφερθούν όλα. Αλλά δείχνουν ξεκάθαρα πώς «πολιτεύονται» τα συμφέροντα που κρατούν τα μέσα ενημέρωσης στα χέρια τους.

(από Antinews, diolkos)