Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Εισαγωγή στην ερμητική πρακτική

Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΥΡΙΑΜ είναι ένα ίδρυμα που ασχολείται με Εσωτερική Επιστήμη, ακριβέστερα δε με τον Ερμητισμό. Είναι θειασώτις των διδασκαλιών των Αιγυπτιακών, Χαλδαϊκών, Περσικών, Ελληνιστικών Ναών και των δοξασιών των Πυθαγορείων, των Εσσαίων, των Νεοπλατωνικών, των Αλχημιστών και των Καββαλιστών.
Το έμβλημά της είναι το Labor et Caritas. Αυτό το λαϊκό Τάγμα διατήρησε, στον εικοστό αιώνα, τις Πυθαγόρειες πρακτικές.
(Οδηγίες της Ερμητικής Αδελφότητας της Μύριαμ προς τους Νεόφυτους - απόσπασμα από μια ανέκδοτη μονογραφία που αφορά τις...
οδηγίες για, τα μέλη της MYRIAM, η οποία γράφηκε από τον Αδελφό Vigrilio Pernard, συντάχθηκε τον Αύγουστο του 1906 και εγκρίθηκε από τον διδάσκαλο J. Kremmertz τον Ιούλιο του 1907.)

Περί της προετοιμασίας
Η φιλοσοφική σου γνώση, ω μαθητή, ήδη προπαρασκευασμένε για την απόκρυφη σοφία, σε οδήγησε μέχρι εμάς, τώρα είσαι διατεθειμένος να προετοιμάσεις το Είναι σου για την πραγματοποίηση της Απόλυτης Τέχνης, δηλαδή προετοιμάζεσαι για να εισέλθεις στη Μαγική Πρακτική.
Αυτή η προετοιμασία δεν είναι παρά μια αργή και προοδευτική μεταμόρφωση του ατόμου, που τείνει προς την τελειότητα.
Το Είναι σου είναι φορτισμένο με διαστροφές, με χαρακτηριστικά πάθους, με αδυναμίες, με εσφαλμένους συναισθηματισμούς και με εσφαλμένες τάσεις που αποκτήθηκαν στη ζωή σου;

Πρέπει να το εξαγνίσεις!
Το είναι σου είναι κατ' εξοχήν παρορμητικό;...Είναι απαραίτητο να κυριαρχήσεις επάνω του δια της Βουλήσεως!
Η Ερμητική Νοημοσύνη σου είναι καταπιεσμένη, εμποδισμένη, πνιγμένη από τα βαρύτερα μέρη σου;... Πρέπει να την βοηθήσεις ν' απελευθερωθεί από τις αλυσίδες, έτσι ώστε να ξαναγεννηθεί θριαμβεύουσα, όπως ο ένδοξος Χριστός.

Η Φιλοσοφία λέει προς εσένα: «Γνώθι σε αυτόν!».
Στο μέτρο που θα βελτιώνεσαι, θα έχεις τους βοηθούς και τα μέσα για να πετύχεις τα πλέον σημαντικά αποτελέσματα. Για τον Ερμητιστή, η βελτίωση του εαυτού έχει την έννοια της αποτελεσματικότερης και τελειότερης πραγματώσεως.
Γι' αυτόν το λόγο δεν θα αξιώσεις αυτό που δεν μπορείς ν' αποκτήσεις δια του βαθμού της εξελίξεως σου. Εργάσου και περίμενε την Ερμητική σοδειά ν' αναπτυχθεί, ν' ανθίσει και να καρποφορήσει.

Η ατραπός δεν είναι ούτε σύντομη ούτε εύκολη
Μη πιστεύεις ότι η ατραπός είναι σύντομη και εύκολη, σκέψου ότι για να μετατρέψεις ένα ακατέργαστο μέταλλο σε κλείδα, είναι απαραίτητο να έχεις ένα σιδηρουργείο, το πυρ, μια σφύρα και μια λίμα, κυρίως δε την τέχνη και την υπομονή. Προς το παρόν, πρέπει να κατασκευάσεις συ ο ίδιος την κλείδα για ν' ανοίξεις την Ερμητική θύρα, κρατώντας το κλασσικό μυστικό των μεταστοιχειώσεων, δεν διαθέτεις δε παρά το σίδερο, το σιδηρουργείο, μια σφύρα και μια λίμα που πρέπει να μάθεις να τα χειρίζεσαι, κι έναν μικρό κόκκο πυρός πάνω στον οποίο θα πρέπει να φυσήξεις πολύ, προσθέτοντας πολύ κάρβουνο, για να μπορέσεις να καταστήσεις το μέταλλο σου διάπυρο.
Όμως, μόλις φτιαχτεί η κλείδα, πρέπει να προσπαθήσεις να την χρησιμοποιήσεις... Και μόλις βρεις το μυστικό, πρέπει να προσπαθήσεις να το χρησιμοποιήσεις...
Η γλώσσα μου γίνεται εδώ σαν την γλώσσα της Σφίγγας, μιας και, εκεί όπου συζητάμε για τα μυστικά της Ερμητικής Τέχνης, πρέπει να είμαστε πολύ συνετοί.
Οφείλω, όμως, να σου εξηγήσω ότι το πυρ είναι η Ψυχή σου, το σιδηρουργείο το σώμα σου, η σφύρα και η λίμα η συνετή βούλησή σου, και ο μικρός κόκκος πυρός είναι το Πνεύμα της Αγάπης που θα σε οδηγεί στον επιθυμητό προορισμό.

Περί του λόγου υπάρξεως συμβολικής μορφής
Ο λόγος υπάρξεως συμβολικής μορφής στηρίζεται στο γεγονός ότι ο μαθητής, σε μια κάποια στιγμή, έχοντας στην κατοχή του τα στοιχεία της τέχνης, πρέπει να βρει όλα τα υπόλοιπα μόνος του, μιας και το γνωρίζειν, στην Ερμητική Τέχνη, σημαίνει πράττειν, είναι δε λογικώς λειτουργία της εσώτερης αξίας του ατόμου, δηλαδή του βαθμού της προόδου του, τότε δε οι απόκρυφες αλήθειες, καλυμμένες με τα πιο σκοτεινά σύμβολα για τους βέβηλους ανθρώπους, μπορούν να διαβαστούν από το πνεύμα του, εάν φωτισθούν από έναν σπινθήρα Καθαρής Νοημοσύνης, όπως τα ζηλοτύπως κλειδωμένα μέσα σε μια κοσμηματοθήκη μυστικά αποκαλύπτονται στο περίεργο βλέμμα δια των ακτίνων Rontgen.

Ας μη σε σπρώχνει σε υπερβολές η βίαιη επιθυμία της αποκτήσεως
Όλα αυτά είναι ρυθμισμένα δια του Πνεύματος του Επίκαιρου που είναι η ουσιώδης Δύναμη της Συμπαντικής Νοημοσύνης και είναι ο Νόμος της Αρμονίας. Είθε, λοιπόν, ο πυρετός του να πράττεις, να αποκτάς, να φθάνεις, να μη σε σπρώχνει σε επικίνδυνες υπερβολές και σε παράνομες διεκδικήσεις. Αυτή είναι η περίπτωση εκείνου ο οποίος, μόλις εισήλθε στη Σχολή: θα ήθελε μέσα σε πολύ λίγο χρόνο να επικοινωνεί με όλα τα φαντάσματα και όλες τις νύμφες του απόκρυφου, ή να γίνει Μάγοςo και αποθαρρύνεται επειδή αυτό δεν συμβαίνει· δεν σκέφτηκε, όμως, ότι για να μάθει ένα επάγγελμα ή μια τέχνη, ή για να αποκτήσει ένα δίπλωμα, ή ένα δάφνινο στεφάνι, είναι απαραίτητο να κάνει λάθη επί πάμπολλα χρόνια: Είναι, λοιπόν, δυνατόν να αρκούν μια ή δυο χρονιές της ζωής για να εισέλθουμε στην ατραπό του Αοράτου, μιας και αυτό σημαίνει να μεταβάλλουμε το ίδιο μας το άτομο σε Κιβωτό ενός μεταποιητικού Πνεύματος;
Αυτός που καλλιεργεί το χωράφι του, χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που του υποδεικνύει η Γεωργία προκειμένου να αυξήσει και να επιταχύνει τον θερισμό. Όμως, εργαζόμενος επιμελώς, περιμένει υπομονετικά τον χρόνο της ωρίμανσης, και θα περνιόταν για τρελός αν βλαστημούσε γιατί η συγκομιδή δεν ωρίμασε πριν την ώρα της.

Και το φαινόμενο της ατομικής αναπτύξεως είναι ταυτόσημο με αυτό.
Πώς να συνειδητοποιήσουμε το μονοπάτι που διασχίσαμε
Όμως ο δυσαρεστημένος μαθητής απαντά: «Ναι, αλλά ο καλλιεργητής βλέπει καθημερινά την πρόοδο των φυτών του, κι, αυτό τον καθησυχάζει, τον ενθαρρύνει, του δίνει πίστη για την επιτυχία, αλλά εγώ...»
Ο καλλιεργητής, αφού γίνει η σπορά, δεν βλέπει την πρόοδο του σπόρου του και δεν μπορεί, λοιπόν, να την συνειδητοποιήσει, μέχρι την στιγμή που ένα πολύ μικρό φυτό ξεπετάγεται από το έδαφοςo λοιπόν, η πρώτη περίοδος της αναπτύξεως συμβαίνει μέσα στο απόκρυφο δίχως αισθητό σημάδι εξωτερικής προόδου.

Το ίδιο συμβαίνει και με Ερμητική ανάπτυξη.
Όμως, σ' αυτή την περίπτωση είναι πολύ πιο δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε την παραχθείσα βελτίωση, μιας και, γενικώς, δεν εξετάζει κανείς το γεγονός ότι η βελτίωση είναι σχετική και ότι η πορεία ενός κινητού ούτε εκτιμήσιμη ούτε μετρήσιμη είναι, αν οι διάφορες θέσεις του κινητού δεν αναφερθούν στα σταθερά σημεία ή στα σημεία που κινούνται περισσότερο ή λιγότερο ταχέως.
Η έντονη εργασία της προετοιμασίας είναι εργασία εξαγνισμού και προσαρμογής του Είναιo λοιπόν, αν με την φιλοσοφική νοημοσύνη σου, καθημερινά, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, ερωτάς την ψυχή σου, εξετάζεις τα συναισθήματά σου, τις τάσεις σου, την ενέργεια του πνεύματος σου, κι αν παρατηρείς, αναλύεις τα Όντα που έρχονται σ' επαφή με σένα, θα έχεις προφανή έλεγχο της ταχείας προόδου σου, ταχείας σε σχέση με τους ανθρώπους οι οποίοι ως ψυχές σέρνουν ασυνειδήτως στη πλάτη τους τον ζυγό τους από ακάθαρτη ύλη, δίχως να κάνουν καμία προσπάθεια για να απελευθερωθούν από αυτόν.
Η βούληση και οι Ερμητικές πρακτικές επεξεργάζονται την ψυχή και την τελειοποιούν
Έπειτα, καταλαβαίνεις ότι αυτή η εξέταση πρέπει να συνδέεται με την βούληση να βελτιώσεις τον εαυτό σου. Μόλις βρεις το ελάττωμα, πρέπει, να το καταστρέψειςo μόλις επιθυμήσεις την αρετή, πρέπει να την αποκτήσεις.

Πρόκειται, λοιπόν, για μια εργασία αυθυποβολής;
Ονόμασέ την έτσι, αν το θέλεις, αλλά η απλή δράση της αυθυποβολής θα ήταν κάτι τι το ελάχιστο δίχως την δύναμη των κανόνων της Τέχνης. Όμως ο εξαγνισμός και η προσαρμογή είναι όλως απαραίτητα, όπως είναι απαραίτητο, προκειμένου να γίνεις ξιφομάχος, να δυναμώσεις και να προσαρμόσεις το σώμα σου, έτσι ώστε η δράση που υποδεικνύει το πνεύμα της ξιφασκίας να εκτελείται επακριβώς και ταχέως. Τούτο αποτελεί το στοιχειώδες μέρος του Ερμητισμού.

Τα μυστικά της Τέχνης ανήκουν στους Εκλεκτούς
Η Κλασσική Τέχνη πρέπει να γίνεται κατανοητή δια της διαισθήσεως, να κατακτηθεί, και γι' αυτόν το λόγο ακριβώς ανήκει στους εκλεκτούς. Γιατί τα μυστικά της Τέχνης ανήκουν στους Εκλεκτούς;
Ο λόγος αυτού του γεγονότος είναι απολύτως επιστημονικός, δίχως καμιά μυστικιστική έννοια... Η Ερμητική ανάπτυξη τείνει προς την πραγματώνουσα εκδήλωση της υψηλής, νοήμονος Αρχής του Όντος.
Λοιπόν, αυτή η αρχή είναι αφ' εαυτής δίκαιη, διότι είναι το κομμάτι της Συμπαντικής Νοημοσύνης που είναι ο ρυθμιστής του Σύμπαντος: Και Δικαιοσύνη σημαίνει Νόμος. Είναι δίκαιη, δηλαδή είναι σύμφωνη με τον Υπέρτατο Νόμο.
Λοιπόν, στο μέτρο του ο άνθρωπος αναπτύσσει τις απόκρυφες δυνατότητες του, δηλαδή στο μέτρο που αφυπνίζει τον ΕΡΜΗ του, πλησιάζει μιαν έννοια της Απόλυτης δικαιοσύνης, και δεν μπορεί, λοιπόν, να μεταχειριστεί την ισχύ του αδίκως, γιατί αυτό θα ήταν αντίθετο προς την Ουσία του.
Οι άνθρωποι, που έχουν προοδεύσει κατ' αυτόν τον τρόπο, και είναι, συνεπώς, δίκαιοι, είναι οι εκλεκτοί για τους οποίους η ισχύς δεν μπορεί παρά να είναι όργανο του αγαθού.
Σημείωσε, ωστόσο, ότι, μέσα στο Απόλυτο το Καλό, είναι αυτό που είναι δίκαιοo ενώ οι κοινοί άνθρωποι πιστεύουν συχνά ως καλό αυτό που είναι κακό και τανάπαλιν, μιας και είναι σχετικές συνειδητότητες και δεν έχουν την διαίσθηση του Απόλυτου Νόμου.
Η Ερμητική Τέχνη έχει μέσα εξόχως ενεργά δια της δικής της δυνάμεως, και το να δοθούν σε κάποιον που δεν είναι ώριμος, θέτοντας τον υπεράνω των άλλων ανθρώπων, θα ήταν κακή δράση ενάντια σε κάθε νόμο της εξελίξεως, της αρμονίαςo πράξη σατανική για την οποία θα υποστούμε την αντίδραση, μιας και ο υπέρτατος Νόμος είναι Νοήμων Νόμος.
Αυτά τα μέσα παραχωρούνται, λοιπόν, σ' αυτόν που έχει φθάσει σ' έναν σχετικό βαθμό προόδου, κατάσταση προόδου όπου δηλώνεται από κάποιο πράγμα ουσιωδώς εκτιμήσιμο, το οποίο έχει συμβεί μέσα του, μετά από την διαίσθηση και την εφαρμογή των υψηλών απόκρυφων αληθειών.
Η επιστήμη μας είναι μια επιστήμη θεϊκή και η Ερμητική Τέχνη το αποδεικνύει, μιας και, όπως έχουμε πει, είναι μια τέχνη Πραγματοποιούσα. (....)

Σύσταση του Όντος
Η ΕΡΜΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ συλλαμβάνει το Όν ως αποτελούμενο από τέσσερα στοιχειώδη μέρη που αντιπροσωπεύουν τα τέσσερα συμπαντικά στοιχεία και τα τέσσερα στάδια εισελίξεως της νοήμονος αρχής της ζωής.

ΗΛΙΟΣ, Πυρ - Νοήμων Αρχή της ζωής.
ΕΡΜΗΣ, Αέρας - Ατομικοποίηση της Αρχής, Πρώτη ενανθρώπιση.
ΣΕΛΗΝΗ, Ύδωρ - Πλαστικός Μεσολαβητής - Αστρικό ή Σεληνιακό Σώμα.
ΚΡΟΝΟΣ, Γη - Απτό Σώμα, Αισθητήριος Οργανισμός.

Εξελεγκτική εργασία
Η Εξελεγκτική εργασία επί του Όντος είναι μία εργασία απελευθερώσεως των λεπτών στοιχείων από την εισελικτική περίσφιξη που λίγο-πολύ το παραλύει. Η απελευθέρωση του σεληνιακού σώματος από το Κρόνειο σώμα απαλλάσσει τα πρώτο από την επίδραση των αισθητηρίων δονήσεων που συσσωρεύονται μέσα στο δεύτερο, αντιπροσωπεύοντας την ζωή του περιβάλλοντος κόσμου.
Το σεληνιακό σώμα παραμένει έτσι κάτω από την αποκλειστική επίδραση των λεπτών δονήσεων και αντανακλά με περισσότερη διαύγεια την Ηλιακή Νόηση.
Η απελευθέρωση του Ερμείου σώματος από το σεληνιακό σώμα δίνει την δυνατότητα στο Ηλιακό Στοιχείο που το διαποτίζει να δράσει με όλες τις δυνατότητες του, μέσω αυτού τούτου του Ερμείου σώματος και του σεληνιακού, πάνω στο αισθητό πεδίο.

Περί του σεληνιακού σώματος
Το σεληνιακό σώμα αποτελείται από μία πολύ λεπτή ύλη που έχει διεισδύσει μέσα στον αισθητό οργανισμό του οποίου είναι η πραγματική ψυχή. Είναι εκπληκτικά ελαττό και ευαίσθητο, κατά τρόπο ώστε μπορεί να πάρει όλες τις μορφές και να συγκρατήσει την οποιαδήποτε εντύπωση, είναι λοιπόν, ένας συσσωρευτής σκέψεων, αισθημάτων, ποικίλων δονήσεων.
Επειδή βρίσκεται μεταξύ του Κρονείου σώματος και του Ερμείου σώματος, δέχεται και διατηρεί:
1) τις δονήσεις του εξωτερικού κόσμου οι οποίες, δια της νευρικής ακτινοβολίας, φθάνουν ως αυτό δια του αισθητηρίου οργανισμού ή του ορατού υλικού σώματος,
2) τις ψυχικές δονήσεις, ακόμα και τις εξωτερικές, που μπορούν να φθάνουν κατ' ευθείαν δια των λεπτών οδών του χώρου,
3) τις νοήμονες δονήσεις της Ηλιακής Νοημοσύνης μέσω του Ερμείου σώματος.
Όλα αυτά συγχωνεύονται, σε μια μεγάλη θάλασσα ενέργειας η οποία, εκτεινόμενη μέσα στον εγκέφαλο και εμψυχώνοντας τον, αποτελεί την συνειδητότητα του φυσιολογικού ανθρώπου, με όλα του τα ελαττώματα και όλες του τις αρετές.

Παλαιός άνθρωπος και νέος άνθρωπος
Όμως, στο βάθος μιας τέτοιας αταξίας, υπάρχει ένα άλλο στοιχείο που είναι το θεμελιώδες απόσταγμα της συνειδητότητας, κι αυτό είναι η κληρονομιά των προγενέστερων ζωών.
Το λεπτό Είναι του ανθρώπου, με τον θάνατο του φυσικού σώματος, αποδεσμεύεται από το Κρόνειο σώμαo έπειτα χάνει το πιο βαρύ τμήμα, ας πούμε το πιο υλικό, του σεληνιακού κατά μία περίοδο καθάρσεως!... Και στο τέλος επανεσαρκώνεται.
Όμως αυτό το λεπτό Είναι διατηρεί τα συναισθήματα, τις τάσεις, τα πιο χαρακτηριστικά πάθη που αποτελούσαν τον χαρακτήρα του ζώντος ατόμου και που αντιπροσωπεύουν την ιστορία της βιωθείσας ζωής και που υφαίνουν την ακόλουθη ζωή.
Αυτές οι λανθάνουσες ενέργειες αποτελούν, μαζί με την νοημοσύνη, της οποίας είναι το γήινο ένδυμα, το παλαιό άτομο το οποίο εκδηλώνεται ενστικτωδώς μέσω του νέου, που είναι παράγωγο της νέας υπάρξεως.
Έτσι ο άνθρωπος, ζώντας πολυάριθμες φορές, γίνεται ολοένα και πιο πολύπλοκοςo όμως η εξελικτική εργασία χειραφετεί ολίγον κατ’ ολίγον την Νοήμονα Αρχή από όλο το υπαγορευτικό κέλυφος της, το οποίο βασιλεύει, όσο η Νοήμων Αρχή δεν αποκτά την υπεροχή που της ανήκει και δεν οδηγεί τον άνθρωπο της στην Απόλυτη Επιστήμη και την Ερμητική Τέχνη.
Η Ερμητική Τέχνη, με τις πρακτικές της, επιταχύνει αυτή την χειραφέτηση, χωρίζει τα παλαιά πράγματα από τα νέα, το καθαρό από το ακάθαρτο και επιτελεί το μεγάλο έργο της αναγεννήσεως του Όντος.

Αύρα - Ψυχική Μόλυνση
Η ακτινοβολία του σεληνιακού σώματος σχηματίζει μια αύρα που περιβάλλει το Κρόνειο σώμα, η οποία είναι κατά το μάλλον ή ήττον καθαρή, ανάλογα με την καθαρότητα του ατόμου, και κατά το μάλλον ή ήττον ευρεία, ανάλογα με την ανάπτυξη του σεληνιακού σώματος του. Μπορούμε να πούμε ότι η αύρα είναι το άρωμα που αναδύει το Όν.
Έχει, όμως, πραγματοποιούς δυνάμειςo μπορεί να αγγίζει και να μολύνει, μπορεί να αγγίζει και να θεραπεύει, γι' αυτό και έχει ως σύμβολα: «τους βραχίονες του Ερμή».
Στην ουσία, αυτή η αύρα δρα πάνω στα πράγματα και πάνω στα ζώα διαποτίζοντάς τα με τις καλές ή κακές ιδιότητες της. Όταν δύο άνθρωποι, είναι σε επαφή, οι δύο αύρες αλληλοδιεισδύουν η μία μέσα στην άλλη και μεταξύ τους παράγεται, μία ανταλλαγή ελαττωμάτων, αρετών και τρόπου υπάρξεως. Η επαφή της αλληλοδιεισδύσεως και της ανταλλαγής είναι αποτέλεσμα της διάρκειας και του είδους της επαφής: Δύο σύζυγοι, για παράδειγμα, βρίσκονται σε εξαιρετικές συνθήκες για να ανταλλάσσουν ψυχικές ή ρευστές ηδονές, όπως το επιθυμούν.
Η στοργή, η κατάσταση αγάπης, μεταξύ δύο προσώπων ευρισκομένων σε επαφή, επιδρούν πάρα πολύ πάνω στην αλληλοδιείσδυση των αυρών και στην ανταλλαγή του δυναμικού, καθώς επίσης και πάνω στην ψυχική μόλυνση.
Γι’ αυτό τον λόγο, δύο άτομα σε συνεχή επαφή τείνουν να εξισωθούν ψυχικώς, όπως δύο συγκοινωνούντα δοχεία. Τούτο αποτελεί την επαφή του δυναμικού και της ψυχικής μολύνσεως.
Όμως, δια των αυρικών οδών ανταλλάσσονται επίσης οι σωματικές ιδιότητες και οι σωματικές καταστάσεις του Όντος, δηλαδή η αύρα είναι το όχημα πολυάριθμων ασθενειών και πάσας υλικής ευημερίας.
Ο Charcot έκανε ωραιότατα πειράματα με ευαίσθητα και υστερικά άτομα και μελέτησε κατά θαυμάσιο τρόπο πολυάριθμα φαινόμενα αυτής της τάξεως, τα οποία αποτελούν πολυάριθμες ενδείξεις αυτού του νόμου της αυρικής μολύνσεως.
Ξέρουμε εξ άλλου, από την λαϊκή παράδοση, ότι μια νεαρή κοπέλα δεν πρέπει να κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι με μια γριά γυναίκα, γιατί αυτή η τελευταία ρουφά την νεανική ζωτικότητα την οποία δεν έχει, και η νεαρή γερνά.
Το φαινόμενο αυτό αποκαλείται "βαμπιρισμός του ρευστού" ή "βαμπιρισμός της αύρας".
Η αύρα θα μπορούσε να συμβολισθεί ως "εκατό βεντούζες του ανθρώπινου πολύποδα". Σχηματίζεται όντως από μία επέκταση του σεληνιακού σώματος και αποτελείται από ουσίες ποικίλων λεπτοτήτων οι οποίες αλληλοδιεισδύουν μεταξύ τους.
Η αδρότερη είναι το όχημα των πιο υλικών ιδιοτήτων και δυναμικών, και οι λιγότερο αδρές, ιδιοτήτων και δυναμικών στο βαθμό που γίνονται πιο πνευματικές.
Τούτο γίνεται σαφώς κατανοητό, αν σκεφθούμε ότι οι ιδιότητες και τα δυναμικά είναι δονητικοί τρόποι ή δονητικές καταστάσεις του Όντος που συγκρατούνται από την ψυχή ή από τα πράγματα με τα οποία επικοινωνούν.
Ένα αντικείμενο που ανήκε επί πολύ χρόνο σε κάποιον και που καθίσταται περιουσία κάποιου άλλου, εισερχόμενο σε επαφή με την αύρα αυτού του άλλου, του χορηγεί αυτό που είχε εντυπώσει επάνω του το πρώτο άτομο.
Να μη χρησιμοποιείς ποτέ ρούχα άλλου, γιατί δεν ξέρεις τι μπορεί να σου μεταδώσουν.
Να είσαι καλός και ελεήμων προς όλους, να τείνεις το χέρι ακόμα και, στον χειρότερο άνθρωπο, αν θέλεις, και, αν μπορείς, βοήθησε κι αυτόν επίσης να ανέβει ένα σκαλοπάτι, και βγάλε τον από την αθλιότητα, αλλά να θυμάσαι ότι, αν θες να εξαγνιστείς, πρέπει, να απομονωθείς και να παραμείνεις μακριά από τις παρατεταμένες ακάθαρτες επαφές.
Η λαϊκή σοφία εκφράζει όλα αυτά με την γνωστή παροιμία: «Πες μου ποιος είναι ο φίλος σου να σου ποιος είσαι».
Αναφέρομαι στον υπνωτισμό στο μαγνητισμό και τα φαινόμενα υποβολής
Η σχολή του μαγνητισμού υποστηρίξει ότι ένα ρευστό που βγαίνει από το ανθρώπινο σώμα, απλώνεται πάνω στο αντικείμενο του πειραματισμού και το αποκοιμίζει.
Οι υπνωτιστές αρνούνται αυτό το ρευστό και αναισθητοποιούν τα σώμα με υλικά μέσα. Για μας, δεν πρόκειται παρά για την βούληση που δρα αντικειμενικώς ή υποκειμενικώς.
Όλες οι μαγνητικές ή υπνωτικές πρακτικές χρησιμεύουν για να συγκεντρώσουμε την βούληση και να αναισθητοποιήσουμε το Κρόνειο σώμα. Όμως, από τις δύο αυτές πρακτικές, ο υπνωτισμός είναι ο πιο ταραχοποιός, διότι βασίζεται πάνω σε μια παθολογική κατάσταση ύπνου.
Μόλις αναισθητοποιηθεί το Κρόνειο σώμα, το σεληνιακό απομονώνεται, δέχεται τις διαταγές του μαγνητιστή ή υπνωτιστή, και τις συγκρατεί. Ο οργανισμός, μόλις ξυπνήσει, δέχεται τις ίδιες διαταγές από το σεληνιακό του σώμα, στην κατοχή του οποίου εισήλθε, με την μορφή παρορμήσεων κατά το μάλλον ή ήττον βίαιων, ανάλογα με την δυνατότητα του λειτουργού. Στα φαινόμενα της αυθυποβολής, το δυναμικό της φαντασίας δρα πάνω στο σεληνιακό σώμα του ιδίου του ατόμου, μέχρι να παράγει, μέσω αυτού, ανατομικές τροποποιήσεις στο Κρόνειο σώμα.
Στην κατάλληλη στιγμή, σε μιαν άλλη εργασία μας, θα ασχοληθούμε με την πρακτική του μαγνητισμού. Στα διαμεσικά φαινόμενα, ο πλαστικός παράγοντας είναι το αδρότερο και πιο πυκνομετρήσιμο τμήμα του σεληνιακού σώματος του διαμέσου, του μέντιουμ, αν αφήσουμε κατά μέρος τον παράγοντα νόηση.
Για τους πνευματιστές, όλα τα διαμεσικά φαινόμενα παράγονται από τα πνεύματα των νεκρών, αποδεχόμενοι, όμως, την δυνατότητα της επικοινωνίας με τα πνεύματα των νεκρών, γενικώς τα εν λόγω φαινόμενα παράγονται από το υποσυνείδητο του ενδιαμέσου ή του παρόντος ζωντανού προσώπου, ή του ίσως μακράν ευρισκομένου προσώπου, η δια των πνευμάτων των στοιχείων.
Επειδή η παρούσα διατριβή αποτελεί ένα τετράδιο γενικής πρακτικής, δεν μπορούμε να υπεισέλθουμε εδώ σε παρόμοιες αναλύσεις.

Περί του "Karma". Οι Ερμητικές πρακτικές τροποποιούν το Karma του ασκουμένου
Κάθε πράξη που γίνεται από ένα άτομο, αντιδρά αμέσως επάνω του και η επίδραση χαράσσεται μέσα στο σεληνιακό σώμα του. Ή, για να είμαστε σαφέστεροι, το ηλιακό σώμα αντανακλά κάθε πράξη που έγινε, μια τέτοια δε αντανάκλαση παραμένει ενεργοποιημένη μέσα του και, ως σπέρμα, αναπτύσσεται παράγοντας καλό ή κακό, ανάλογα με την φύση της πράξης που επιτελέστηκε.
Το σύνολο όλων των επιδράσεων των επιτελεσθεισών πράξεων, που χαράσσονται επάνω στο σεληνιακό σώμα αντιπροσωπεύει, το Karma, σύμφωνα με την Ανατολική παράδοση.
Ο Βουδδιστής λέει: "Καμμία δύναμη, κανένας άνθρωπος η θεός, δεν μπορεί να αλλάξει το Karma σου". Και γι' αυτό το λόγο προσμένει καρτερικά τον καρπό όλων των πραγματοποιηθεισών πράξεων, προσπαθώντας να μη βαρύνει το Karma του με νέες κακές σπορές, και παραμένει σε απόλυτη αγνότητα και μακριά από κάθε ανθρώπινο πράγμα, για να καταστρέψει κάθε ίχνος που αντιπροσωπεύει την ματαιότητα της επαναγεννήσεως ή επανεσαρκώσεως. Εδώ, όμως, τονίζω ότι όχι μόνον η ανάκλαση των πραγματοποιηθεισών πράξεων, που είναι χαραγμένη στο σεληνιακό σώμα, παράγει ένα καρπό, είτε ευεργετικό είτε καταστρεπτικό, αλλά και κάθε εντύπωση παραγόμενη οπό την οποιαδήποτε επιρροή εξωτερική η εσωτερική, αναπτύσσεται μέσα στο σεληνιακό κέλυφος και καρποφορεί.
Γι' αυτό το λόγο, για μας, το κάρμα θα έπρεπε να είναι το κράμα όλων των ενεργειών που εμψυχώνουν το σεληνιακό σώμα, δηλαδή: τάσεις και ικανότητες, παλαιές και νέες ιδιότητες του Όντος, αντιδράσεις δράσεων και στέψεων που του ανήκουν, άμεσες πράξεις ξένων βουλήσεων, καθώς και προσλήψεις από τον εξωτερικό κόσμο.
Πέρα από όλα αυτά, είναι λάθος το ότι καμιά δύναμη δεν μπορεί να τροποποιήσει το Karma ενός ανθρώπου, μιας και ο ΕΡΜΗΣ μεταστοιχειώνει το πάν. Στην ουσία, οι καρμικές αντιδράσεις είναι δονητικές καταστάσεις του Όντος, λοιπόν, μια νοήμων μετατρεπτική ενέργεια μπορεί να εξουδετερώσει ή να τροποποιήσει κάθε δονητική κατάσταση του σεληνιακού, και μπορεί, συνεπώς, να αποφύγει ή να μεταβάλλει το αποτέλεσμα.
Η Χριστιανική θρησκεία συμβολίζει αυτό το γεγονός κατά το βάπτισμα, το οποίον πλένει το Όν από τα περασμένα λάθη, οδηγώντας το και πάλι σε παρθενική κατάσταση. Οι Ερμητικές πρακτικές εξαγνισμού, χρησιμεύουν στην καταστροφή ή την τροποποίηση του Karma του ασκουμένου, δρώντας ως μετατρεπτικές ενέργειες πάνω στο σεληνιακό σώμα.

Περί των αναλογιών
Η Συμπαντική Νοημοσύνη, που διαποτίζει και ζωογονεί το πάν, δίνει σε όλα τα πράγματα ταυτόσημο πνεύμα ζωής, άρα και, έναν ταυτόσημο τρόπο ζωής. Δηλαδή: Μιας και μονάχα η Νοήμων Ζωτική Αρχή είναι αθάνατη αμετάβλητη, όλα τα ζωντανά πράγματα, σε διάφορες στιγμές της ζωής τους, δεν είναι παρά διαφορετικές καταστάσεις υπάρξεως αυτής της Αρχής που αποτελούν τις διάφορες φάσεις της εξελίξεως του φαινομένου - Ζωή.

Μία τέτοια εξέλιξη έχει τα ίδια χαρακτηριστικά.
Κάθε πράγμα γεννάται, αναπτύσσεται, φθείρεται και πεθαίνει.
Λοιπόν, σε ένα τέτοιο φαινόμενο, παρατηρούμε μία καμπύλη που αποτελεί μία βελτίωση μετά από μία επιδείνωση και ο "εξελικτικός" λόγος θα μπορούσε να μοιάζει ακατάλληλος για την περίπτωση όμως, η επιδείνωση είναι εμφανής, διότι συμβαίνει στην εξωτερική μορφή, και η εξέλιξη συμβαίνει στο τμήμα που επιβιώνει της μορφής. Όμως, ακόμα και πάνω στην μορφή μπορούμε να παρατηρήσουμε μία πραγματική εξέλιξη, μιας και το μεταβατικό φαινόμενο - Ζωή επεξεργάζεται μία σπορά που θα αναπτύξει μία τελειότερη μορφή.
Μέσω αυτών των ζωτικών βαθμίδων, που αποτελούν, συνεπώς, την εξέλιξη των πρώτων μορφών, συντελείται η εξέλιξη των λεπτών μερών ή πνευματικών μερών, δηλαδή η πνευματική εξέλιξη.
Η αστρολογία ανάγει τις φάσεις της ανθρώπινης ζωής στις φάσεις της σελήνης κατά την φαινομενική πορεία της, την δε φάση της πνευματικής εξελίξεως στις φάσεις της φαινομενικής πορείας του Ηλίου.
Ακόμα και το άτομο γεννιέται, ζει και πεθαίνει μέσω του Χρόνου δηλαδή μεταμορφώνεται αλλά η ζωτική σπορά του δεν χάνεται, εμψυχώνοντας πάντοτε νέες ατομικές μορφές. Και, αναλύοντας τις φάσεις της ζωής, παρατηρούμε ότι διεξάγονται, για όλα τα πράγματα, κατά ένα ταυτόσημο τρόπο, σύμφωνα με την ίδια έννοια.

Την ζωή ολόκληρου του σύμπαντος μπορούμε, συνεπώς, να την δούμε να αντανακλάται ακριβώς μέσα στην ζωή των άστρων, όπως και μέσα στην ζωή του απείρου Όντος που αποκαλείται Φύση, αν θα μπορούσαμε να περιβάλλουμε με το μάτι ή με την σκέψη πάν το υπαρκτό. Το πάν υπακούει, συνεπώς, σε έναν μοναδικό νόμο υπάρξεως, που είναι ο νόμος της εξελίξεως.
Λοιπόν, κάθε πράγμα, σε κάθε στιγμή της ζωής του, ασκεί μία ζωτική λειτουργία, σε αρμονία με αυτό τον κοινό νόμο και, κατ' αυτόν τον τρόπο, μέσα στο άπειρο σύμπαν υπάρχει ένας άπειρος αριθμός πραγμάτων που ασκούν παρόμοιες ή ανάλογες λειτουργίες. Συνεπώς, ανάλογα με τις λειτουργίες τους, αυτά τα πράγματα είναι παρόμοια ή αναλογικά.
Όμως τα πράγματα μπορούν να είναι παρόμοια ως προς την μορφή ή ως προς τα χαρακτηριστικά τους και αυτές οι ομοιότητες θεσπίζουν σχέσεις συμπάθειας ή συντονισμού μεταξύ τους.
Αποτελούν αναλογίες μορφής: υπάρχουν και άλλες ποικιλίες αναλογιών, αλλά όλες μπορούν να αναχθούν στα δύο είδη που αναφέραμε. Το ορατό και το αόρατο έχουν στενές σχέσεις αναλογίας κατά τρόπο ώστε, για παράδειγμα, τα εξωτερικά σημεία δίνουν τις ετυμηγορίες των μελλούμενων γεγονότων, δηλαδή των περιστατικών που αοράτως προετοιμάζονται ή ωριμάζουν.
Έτσι, λοιπόν, τα προειδοποιητικά σημεία και άλλα φαινόμενα αυτού του είδους δεν είναι παρά αναλογικές αντιστοιχίες μεταξύ του ορατού και του αοράτου.
Μέσα στον ορατό κόσμο διαβάζουμε αυτό που ανακινείται μέσα στον αόρατο κόσμο, η δε απόκρυφη ζωή είναι η ψυχή της εκδηλωμένης ζωής.
Μέσα στο λεπτό σύμπαν είναι χαραγμένη όλη η περασμένη ζωή και χαράσσεται όλη η παρούσα ζωή, τούτο δε αποτελεί το συμπαντικό «κάρμα».
Οι μοιραίες συμπαντικές καρμικές αντιδράσεις είναι η μελλοντική ιστορία του Σύμπαντος. Αυτός που διαβάζει επακριβώς μέσα στο κάρμα ενός πράγματος, μπορεί να προφητεύσει το μέλλον του αυτού του πράγματος.
Η Ερμητική Επιστήμη χρησιμοποιεί ευρέως τις αναλογίες, κατά την άσκηση της Τέχνης, όμως το μυστικό της πρακτικής είναι ότι μονάχα ο Τεχνίτης είναι αυτός που μπορεί να το καταλάβει, ακριβώς όπως και ο ζωγράφος είναι αυτός που γνωρίζει τα μυστικά του πινέλου και της παλέτας.
Τις αναλογίες τις φανταζόμαστε, τις μαντεύουμε, τις κατανοούμε διαισθητικώς και τις επιδαψιλεύουμε σοφώς, πράγμα που αποτελεί το ιδιοφυές της Ερμητικής Επιστήμης.

Να γιατί η Ερμητική Επιστήμη είναι η κλασσική τέχνη, που περιλαμβάνει:
1. Την Τέχνη του δημιουργείν σημεία και ταλισμάν.
2. Την Τέχνη των αναλογιών, βάσει της μαντικής, της αστρολογίας, της αλχημείας.
3. Την απόκρυφη Δραματική Τέχνη.
Την "Δραματική Τέχνη"; "Μάλιστα κύριε! Ο κλασσικός Ερμητιστής συχνά είναι δραματουργός!".
Επειδή η πρακτική Μαγεία δεν είναι παρά η δημιουργία μορφών, δια της αναλογίας, όλες οι τελετουργικές λειτουργίες είναι αναλογικές προς την πραγμάτωση.

Η υπέρτατη κορυφή της Τέχνης είναι η θαυματουργία.
Οι εξαγνιστικές Ερμητικές πρακτικές βασίζονται στις αναλογίες
Σεληνιακή Νηστεία
Τώρα μπορείς να καταλάβεις πώς οι υλικές πρακτικές μπορούν προκαλέσουν μία ψυχική ανάπτυξη, δεν θα εκπλαγείς δε από την φαινομενική παραδοξότητα τους.
Ακόμα και οι ελαχιστότατες λεπτομέρειες αυτών των πρακτικών έχουν έναν λόγο υπάρξεως λόγω της αναλογίας. Καθώς θα προοδεύεις, θα το συνειδητοποιείς αυτό επακριβώς και θα μπορείς να μελετάς όλες τις αναλογίες των Ερμητικών πρακτικών.
Οι νηστείες, οι καθαρμοί, τα λουτρά είναι συνεπώς, αναλογικά δυναμικά που βοηθούν στην πραγματοποίηση και που εξαγνίσουν την ψυχή, απελευθερώνοντας την από όλες τις ατέλειες και επαναφέροντας την στην κατάσταση της παιδικής παρθενίας.
Αυτές οι εξαγνιστικές πρακτικές του σεληνιακού σώματος στηρίζονται στις αναλογικές σχέσεις μεταξύ αυτού του σώματος και της Σελήνης.
Η Σελήνη, μεταξύ της Γης και του Ηλίου, είναι ανάλογη προς το Σεληνιακό Σώμα που βρίσκεται μεταξύ του υλικού σώματος και, της Νοημοσύνης. Η Σελήνη και το Σεληνιακό Σώμα έχουν από κοινού το πνεύμα της θηλυκότητας, της παθητικότητας σε σχέση με το Αρσενικό ή την Ενεργό Αρχή. Η Γη, η Σελήνη και ο Ήλιος αντιπροσωπεύουν στο σύνολό τους τον άνθρωπο.
Η Γη, είναι το υλικό σώμα, η Σελήνη είναι το Σεληνιακό σώμα, ο δε Ήλιος είναι το Ερμείο σώμα που περιέχει την Νοήμονα Αρχή.
Όμως, μέσα στον φυσιολογικό άνθρωπο η Νοήμων Αρχή δεν εκδηλώνεται, παρά μόνο μέσω του σεληνιακού σώματος, και είναι απόκρυφη, γι' αυτό τον λόγο, αναλογικώς, ο φυσιολογικός άνθρωπος αναπαριστάται δια της Γης την νύχτα που φωτίζει η Σελήνη. Ο Ήλιος, που είναι κρυμμένος για την Γη, είναι ο Όσιρις, θεός της νύχτας, και, η Σελήνη είναι η Ίσις, η σύζυγος του.

Η ΝΕΑ ΣΕΛΗΝΗ, την ώρα που γεννάται, είναι η Παρθένος Σελήνη (δες το μισοφέγγαρο στα πόδια της Παρθένου Μαρίας), το Σεληνιακό Σώμα απαλλαγμένο από κάθε κηλίδα.
Από εδώ προκύπτουν οι καθαρμοί και το λουτρό κατά την ώρα όπου παρουσιάζεται η Νέα Σελήνη μιας και κατά την διάρκεια της νηστείας, το να μη δίνουμε τροφή στο υλικό σώμα θα σήμαινε ότι γινόμαστε ένα πνεύμα που δεν έχει ανάγκη τροφής, δηλαδή χαλαρώνουμε την περίσφιξη που κρατά το σεληνιακό σώμα σκλάβο του Κρόνειου σώματος, και το αφήνουμε ελεύθερο.
Η έννοια της πρακτικής είναι, λοιπόν: "Να επαναφέρουμε στην παρθενική κατάσταση, εξαγνίζοντας το, το σεληνιακό σώμα, και να το αφήσουμε ελεύθερο, όπως η Παρθένος Σελήνη που ξεπρόβαλλει και ανυψώνεται μέσα στον ορατό ουρανό".
Η νηστεία θα έπρεπε να είναι πλήρης επί 24 ώρες, αλλά αρχίζουμε τρώγοντας μία μόνο φορά, πριν από την δύση του Ηλίου, φυτικές τροφές, καθώς και τροφές που δεν προέρχονται από νεκρά ζώα, διότι οι τροφές που προέρχονται από νεκρά ζώα είναι πολύ ακάθαρτες, μιας και στερούνται παντός φαινομενικού ζωτικού πνεύματος.
Περί της σωματικής βελτιώσεως σε σχέση με την ψυχική Βελτίωση - κατάσταση ισορροπίας μέσα στον φυσιολογικό άνθρωπο
Έχουμε πει ότι η ψυχική βελτίωση πρέπει να συνδέεται με μία σωματική βελτίωση, απλώς για να αποκτήσουμε μία αιώνια κατάσταση ψυχοφυσικής ισορροπίας.
Διασαφηνίζω συντόμως την έννοια: Μέσα στον φυσιολογικό άνθρωπο, δηλαδή μέσα στο άτομο που θεωρείται από την ιατρική επιστήμη ως τέλεια ισορροπημένο, η τέλεια κατάσταση λειτουργικής φυσικής και η νοητική κατάσταση ισορροπίας εξαρτώνται από την ισορροπία μεταξύ των στοιχείων που το αποτελούν.
Η εισελικτική κατάσταση που χαρακτηρίζει τον φυσιολογικό άνθρωπο, φέρει μαζί της το σύστημα φυσιολογικής ζωής της πλειοψηφίας των ανθρώπων. Το δεύτερο σώμα ενσφηνώνεται μέσα στο πρώτο, κατά τρόπο ώστε δεν έχει καμία ελευθερία δράσεως και δεν αντιπροσωπεύει παρά μόνον τον καμβά πάνω στον οποίο περικλύεται, όπως μέσα σε μία καρδιά το νοήμον τμήμα. Βρίσκεται σε ταυτόσημες συνθήκες σε σχέση με το δεύτερο και δεν έχει άλλη λειτουργία πέρα από την λειτουργία του νοήμονος εμψυχωτή του όντος, αποκλειστικά για την γήινη ζωή του.
Έτσι, αυτός ο ομαλός τύπος ανθρώπου δεν προσλαμβάνει παρά τον περιβάλλοντα κόσμο δια μέσου των αισθήσεων, και, μερικές σπάνιες φορές, μέσα σε συνθήκες σωματικής ισορροπίας, έχει φυσικές προσλήψεις μέσω λεπτών οδών τις οποίες απορρίπτει ως εκκρίσεις μιας νοσηρής καταστάσεως.
Ζει από τις ανάγκες του και για τις ανάγκες του και δεν διαφέρει από τα άλλα ζώα παρά μόνο δια της κρίσεως που εκδηλώνεται μέσω του λόγου, κρίσεως η οποία, όντας αυστηρώς σχετική προς τα αισθήματά του, ασκείται και πλαγιογραφείται στον ύψιστο βαθμό της με την αισθησιακή ή υλική φιλοσοφία. Τούτο δεν αποκλείει το να μπορούν να είναι οι υλιστές εξελιγμένοι άνθρωποι, μιας και το σχολείο, η αυθεντία των μεγάλων ονομάτων, η μόδα και γενικώς τα ισχυρά ρεύματα ιδεών, είναι υπαγορευτικά πανίσχυρα στοιχεία που δημιουργούν πραγματικά φιλοσοφικά βερνίκια για τα νεαρά πνεύματα ακόμα και αν είναι εξελιγμένα και μέσω των οποίων, μερικές φορές στιγμιαίως, ξεφεύγει, από κάποια τρύπα, μία ακτίνα φωτός της απόκρυφης νοημοσύνης, Π οποία, ωστόσο, αμέσως κρίνεται, και καταδικάζεται, στον κύφωνα της χυδαίας σχολαστικής λογικής.
Ιδού πώς η Πνευματιστική ή, καλύτερα, Διαμεσιτική, ή Ψυχική φαινομενολογία, κατορθώνει, συχνά, με μία επανάσταση που είναι, έως και επιπόνως ενοχλητική, να αποσπάσει, από μία νοημοσύνη τα εκμηδενιστικά τυφλοπάνια της Φιλοσοφίας.

Λειτουργικές τροποποιήσεις ως συνέπεια της Ερμητικής αναπτύξεως
Περί της πρακτικής των αναπνοών
Η τυπική πρακτική, σε αυτό το είδος, είναι η πρακτική των αναπνοών.
Η αναπνοή είναι μία ακούσια λειτουργία μπορούμε, όμως, να επιμηκύνουμε την περίοδο της εκπνοής και της εισπνοής κατά τρόπο εκπληκτικό. Οι Βραχμάνοι προφέρουν τον λόγο "AUM" πολλές δεκάδες φορές εκπνέοντας και εισπνέοντας άλλες τόσες δίχως, όμως, να υπερβάλλουμε, ιδού η πρακτική: Άρχισε εισπνέοντας όσο γίνεται πιο αργά, έπειτα κράτησε την αναπνοή σου, έπειτα να εκπνεύσεις όσο γίνεται πιο αργά και να σταματήσεις, αφού εκπνεύσεις, έπειτα δε να αρχίσεις και πάλι.
Σταδιακά θα μπορείς να αποκτήσεις εκπληκτικά αποτελέσματα, μέχρι του σημείου που θα έχεις μεταξύ της μίας εκπνοής και της εισπνοής, μία κατάσταση παρόμοια με τον θάνατο, δηλαδή μία κατάσταση κατά την οποία οι πνεύμονες και η καρδιά διακόπτουν τις λειτουργίες τους.
Η εξελικτική δύναμη της πρακτικής στηρίζεται σε μία αναλογία: Ο σωματικός θάνατος παράγεται από το σταμάτημα των κυρίων ζωτικών λειτουργιών, όπως η αναπνοή και η κυκλοφορία, ένας άνθρωπος που δεν αναπνέει και του οποίου η καρδιά δεν χτυπά, είναι ένας άνθρωπος νεκρός όμως, ο θάνατος είναι η απελευθέρωση της ψυχής, δηλαδή του λεπτού Όντος. Γι’ αυτόν τον λόγο το άτομο που προκαλεί εκουσίως αυτή την θανάσιμη κατάσταση, είναι όντως ζωντανό συνεπώς, η πρακτική τείνει προς την απελευθέρωση του λεπτού Όντος εν ζωή, δηλαδή στον συνειδητό διαχωρισμό. Το κινητό απομονώνεται από το σταθερό.
Αν ασκείσαι συνετά, δεν θα έχεις, λοιπόν, καμία ενόχληση του Είναι σου και θα ζήσεις σε τέλεια λειτουργική ισορροπία, πολύ καλύτερα από όσο ο καλοθρεμμένος χυδαίος που τρώει και πίνει δαψιλώς, και χλευάζει όλες τις ψυχικές επιστήμες του Σύμπαντος.
Κυρίως να μην υπερβάλλεις, δεν οφείλεις να γίνεις φακίρης, αλλά οφείλεις να προετοιμάσεις το είναι σου για την Ερμητική Τέχνη.

Περί του προπατορικού αμαρτήματος
Η κατάσταση αγνότητας-εγκράτειας εξαγνίζει το Είναι σου από το προπατορικό αμάρτημα του Χριστιανικού συμβολισμού.

Τι είναι το προπατορικό αμάρτημα;
Είναι η πράξη του σαρκικού έρωτα που αντιπροσωπεύει μία πράξη εξόχως υλιστική, μιας και για χάρη της ενσαρκώνεται το Πνεύμα, αντιπροσωπεύει συνεπώς, μία πράξη που συνεπάγεται το μοιραίο της εκ νέου καθόδου πάνω στη γη, την μετενσάρκωση, τις καταχθόνιες αλυσίδες που εξαναγκάζουν τα Πνεύματα στην υλική ζωή.
Γι' αυτό τον λόγο οι Θρησκευόμενοι Βουδδιστές είναι αγνοί και εγκρατείς, απολύτως, ακόμα και στην σκέψη, γιατί ακόμα και οι φιλήδονες ιδέες έλκουν ακάθαρτες εικόνες που επιδρούν πάνω στο κάρμα όπως οι ατελείς πράξεις υλικού έρωτα.
Ποθούν να μην ξαναενσαρκωθούν πια, εξαγνίζοντας την ζωή τους από κάθε γήινη ιδέα, κατά τρόπο ώστε, αφού θα έχουν ερμηνεύσει τις αντιδράσεις του Κάρμα τους, δηλαδή αφού θα έχουν αφομοιώσει για πάντα τον καρπό του Κάρμα τους, δεν θα έχουν πια κανένα δεσμό με την γη, καμία μοιραία έλξη προς την υλική ύπαρξη.
Έτσι, δια της αναλογίας, η κατάσταση αγνότητας - εγκράτειας βοηθά την αποδέσμευση του Πνεύματος από την ύλη.
Όμως και εδώ ακόμα δεν πρέπει να υπερβάλλεις, να είσαι αγνός-εγκρατής στην κατάλληλη στιγμή, συνήθως δε να μην καταχράσαι τον σεξουαλικό έρωτα.

Κυρίως να είσαι συνετός κατά την επιλογή της συντρόφου σου.
Σου ζητώ να παρατηρήσεις σχετικά ότι ο άνδρας που καταλαμβάνεται από σφοδρό έρωτα για μία γυναίκα, βρίσκεται, σε σχέση με αυτή την γυναίκα, σε μία κατάσταση υποταγής. Όμως αυτός που προετοιμάζεται για να γίνει Ερμητιστής, πρέπει να είναι υπεράνω παντός κυρίου του εαυτού του και απολύτως ανεξάρτητος και στην σάρκα και στο πνεύμα.
Να θυμάσαι ότι θα πρέπει να διατάσσεις ακόμα και στον έρωτα, πράγμα που για τους φυσιολογικούς άντρες είναι άτοπο, γιατί αυτοί, αντιθέτως, εξουσιάζονται από αυτόν, μέχρι του σημείου να ποδοπατούν κάθε αξιοπρέπεια, κάθε ιερό καθήκον, αυτή τούτη την ζωή των άλλων.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Καθολική Εκκλησία ευλόγησε ως μυστήριο τον γάμο, ο οποίος είναι η πιο αγνή μορφή συνουσίας, και κολάζει την παλλακεία, την μοιχεία και την πορνεία ως ανήθικες.

Περί της σιγής και του λόγου
Ό,τι σείεται μέσα στο απόκρυφο, ψυχή του εκδηλωμένου κόσμου, είναι, και πρέπει να παραμένει, κρυμμένο, δια του νόμου της φύσεως, από αυτόν που δεν έχει μάτια για να το δει ή πνεύμα για να το συλλάβει.
Έτσι, τα πρώτα αίτια της ζωής των πραγμάτων παραμένουν μέσα στο αόρατο μυστικό και δεν είναι καταληπτά παρά μόνον από τους Εκλεκτούς που φθάνουν ως εκεί.
Όποιος καταλαβαίνει δια της διαισθήσεως και μιλάει, επιτελεί, συνεπώς, πράξη βεβηλώσεως και τίθεται εκτός νόμου και επιπλέον, εκφυλίζει τις διαισθήσεις, προσπαθώντας να εκφράσει με την ανθρώπινη γλώσσα, που δεν είναι προσαρμοσμένη για να εκφράζει ορισμένες αλήθειες, αυτό που δεν μπορεί να ορισθεί διότι είναι αίσθημα του Πνεύματος.
Και μιας και το ομιλείν είναι, μία πράξη υλοποιητική όπως και την πράξη της συνουσίας, γεννά σφάλματα, που χαράσσονται, και, εντυπώνονται, στην σεληνιακή μήτρα, αντιδρώντας μολυσματικός επί της ψυχής, δραστηριότητα αντίθετη προς την δραστηριότητα του εξαγνισμού. Η σιγή εννοείται, συνεπώς, αντικειμενικώς και υποκειμενικώς.
Μην απευθύνεσαι, στους άλλους και, μη μιλάς στον εαυτό σου, για να μην υλοποιήσεις τις υψηλές υπεραισθητές επικοινωνίες, δηλαδή να μην διατυπώσεις τις λεπτές διαισθήσεις με χονδροειδή μέσα.
Το να παραμένεις, οριστικώς, εν σιγή προετοιμάζει την εκδήλωση του δικού σου Νοήμονος ΕΓΩ, μιας και αν ο εξωτερικός άνθρωπος φλυαρεί και λέει αυτό που σκέπτεται, ο λεπτός θεός δεν μπορεί να ακουστεί.

Περί του λόγου στη μαγεία
Ο λόγος στη μαγεία έχει μεγάλη σημασία. Είναι η στερέωση και η υλοποίηση της ιδέας, γιατί αυτός που σκέπτεται και λέει αυτό που σκέπτεται, μεταφράζει ή, μάλλον, μεταμορφώνει την νοητική δόνηση της πρώτης υλικής στάθμης.
Όμως, για τον άνθρωπο που έχει μέσα του αναπτυγμένο τον Ερμή, αυτή η υλοποίηση δεν είναι παρά η πραγμάτωση, δια της αναλογίας, της ιδέας. Ο Λόγος σάρξ εγένετο!
Να μιλάς λίγο, επακριβώς, και κυρίως όταν πρέπει, να αναζητάς δε τον θεό σου μέσα στην εσωτερική σιγή σου!

Ο Νόμος της δυάδας - Περί του σκότους - Πρακτική της σιγής μέσα στο σκότος
Κάθε πράγμα υπάρχει και επιβεβαιώνεται δια του αντιθέτου του!
Δύο αντιμαχόμενα αντίθετα αντιπροσωπεύουν την ζωτική ισορροπία μιας και το ένα περιορίζει, και, κατά συνέπεια, ρυθμίζει την δράση του άλλου. Η ελευθερία έχει ως αντίθετο την αναγκαιότητα. Η δύναμη έχει ως αντίθετο την αδράνεια.
Η ελευθερία και η αναγκαιότητα μαχόμενες αντιπροσωπεύουν τον Νόμο, όπως η δύναμη μαχόμενη με την αδράνεια παράγει την πειθαρχημένη κίνηση. Το φως μάχεται με την σκιά και γεννά τις ορατές μορφές.

Μιας, όμως, και το φως είναι δημιουργός ορατών μορφών, η ορατή μορφή είναι ένα μοιραίο του φωτός.
Ο άνθρωπος που εισέρχεται μέσα στη ζωή της Νοήσεως και θέλει τις εκδηλώσεις του λεπτού κόσμου, πρέπει, να απομακρυνθεί από τον κόσμο των ορατών μορφών. Ο άνθρωπος που θέλει να νιώσει την ακτινοβολία του Πνευματικού Ήλιου του, πρέπει, να αποφεύγει το φως του υλικού ήλιου. Οι ιδέες μέσα στο σκοτάδι εξαγνίζονται, γιατί απελευθερώνονται από την δουλεία της πλαστικής μορφής.
Πέρα από αυτό, κάθε σπέρμα μεγαλώνει μέσα στο σκοτάδι - κάθε πράγμα, κατά την πρώτη του περίοδο της ζωής του, είναι κρυμμένο από την Φύση μέσα στο σκιερό μυστικό. Άρα, ο άνθρωπος που θέλει να εξαγνιστεί, τείνει προς την αναδημιουργία του λεπτού Είναι του, συνεπώς πρέπει να εισέλθει μέσα στο σκοτάδι της μητρικής μήτρας.
Αναλογικώς, λοιπόν, η σιγή και το σκοτάδι είναι προσθέτες που προετοιμάζουν την πνευματική αναγέννηση.

Σε πολυάριθμα τελετικά προβλέπεται το πλήρες σκοτάδι.
Ο Πυθαγόρας αποσυρόταν καθημερινά μέσα σε μία σκοτεινή σπηλιά και περνούσε εκεί πολλές ώρες διαλογιζόμενος.

Περί της συγγενείας των πρακτικών μας με τις θρησκευτικές πρακτικές
Οι κλασσικές θρησκείες και, για παράδειγμα, η Καθολική Χριστιανική θρησκεία, που είναι γενικώς γνωστή στην Ιταλία, ορίζουν πρακτικές παρόμοιες με τις πρακτικές του Κανόνα μας του πρώτου βαθμού, δηλαδή προσευχές και νηστείες. Άρα, δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά να μιμούμαστε τους ψευδευλαβείς και τους μοναχούς, και μεταμορφωνόμαστε σε εντιμότατους θρησκευόμενους;
Στην περίπτωση που θα ήθελε κανείς να δώσει επιστημονική σημασία στις πρακτικές μας, οι ψευδευλαβείς και οι καλόγεροι βρίσκονται, λοιπόν, στον σωστό δρόμο της Ερμητικής αναπτύξεως;
Ιδού: οι κλασσικές θρησκείες βασίζονται πάνω σε φιλοσοφικά συστήματα, αποκαλύψεις δογμάτων της απόλυτης επιστήμης.
Η λέξη «αποκαλύπτω» εδώ σημαίνει «ξανασκεπάζω με ένα πέπλο» την αλήθεια, για να παραμείνει κρυμμένη από τον βέβηλο, αλλά να παραμένει προσιτή μονάχα στο φωτισμένο πνεύμα που διεισδύει πέρα από το πέπλο και την διαβάζει.
Λοιπόν, όλες αυτές οι κλασσικές θρησκείες είναι συμβολικές και όλα τα σύμβολα καλύπτουν τις ίδιες αλήθειες. Οι ιδρυτές των θρησκειών, όπως ο Βούδδας και ο Χριστός, υπήρξαν Μυημένοι στην Μυστική Επιστήμη, ήρθαν δε για να εκπληρώσουν μία ανθρώπινη και κοινωνική αποστολή.

Ποιος είναι γενικώς ο σκοπός των θρησκειών;
Ο σκοπός αυτός εξηγείται από ένα χριστιανικό σύμβολο «Τον ποιμένα που κυβερνά το κοπάδι, και ξαναφέρνει, στο μαντρί το αρνί που πλανήθηκε». Ο σκοπός, λοιπόν, των θρησκειών είναι να κυβερνούν τις μάζες που δεν μπορούν να πιουν από το δισκοπότηρο της Απόλυτης Επιστήμης, και έτσι πίνουν την συνετή συμβουλή από την πηγή του θρησκευτικού συμβολισμού.

Όμως, γιατί, τέλος πάντων, οι θρησκείες ξεπέφτουν;
Διότι:
1. Οι ιερείς καταλήγουν να μην είναι Μυημένοι στην Υψηλή Επιστήμη, άρα το σύμβολο του οποίου δεν κατέχουν πια την κλείδα, καθίσταται, ακόμα και γι’ αυτούς, μια σκοτεινή έκφραση πίστεως, αδιαμφισβήτητη, ανεξήγητη και όχι πια το ένδυμα της αλήθειας.
2. Γιατί ο θεσμός χάνει έτσι, σιγά - σιγά, το αρχέγονο πληροφορικό πνεύμα και καθίσταται ένας θεσμός βέβηλος με σκοπούς προσωπικούς και πολιτικούς.
3. Γιατί κάθε θρησκεία έχει έναν ειδικό χαρακτήρα σχετικό με τους καιρούς και με τους στόχους που την χαρακτηρίσουν, και, συνεπώς, όπως όλα τα σχετικά πράγματα, γερνά, καθίσταται άκαιρη και πεθαίνει!
Η Χριστιανική θρησκεία ονομάστηκε «Καθολική» δηλαδή συμπαντική, και όντως αν εξέτρεφε πάντοτε στους κόλπους της το σπέρμα κάθε προόδου, ξεπερνώντας με γονιμότητα την βέβηλη εξέλιξη, θα είχε καταστεί συμπαντική και άφθαρτη.
Τα σφάλματά της και η άγνοια των υπουργών της την τοποθέτησαν, αντιθέτως, σε οπισθοδρόμηση μέσα στη ζωή της σκέψεως και της κοινωνίας.
Μονάχα η Ερμητική Επιστήμη είναι αυτή που προσφέρεται για να προετοιμάσει συνετούς ανθρώπους οι οποίοι θα προετοιμάσουν την μελλοντική κοινωνία. Δεν έχουμε να κρύψουμε σεχταριστικούς στόχους, η Σχολή μας είναι μια σχολή προόδου και επιστήμης, δεν κρύβουμε αξιόμεμπτους στόχους κατά βέβηλο τρόπο. Εάν η σχολή μας, κατά συνέπεια, διατηρεί πάντοτε αγνή την παράδοσή της, θα είναι πάντοτε δυνατή και δεν θα πέσει ποτέ.
Αυτή είναι η εντολή που λαμβάνουμε εμείς που την αρχίζουμε, και αυτή είναι η εντολή προς αυτούς που θα προσπαθήσουν μετά από εμάς να συνεχίσουν το Μεγάλο Έργο της λυτρώσεως του ανθρώπου και της κοινωνίας.
Λοιπόν, αυτή η μαγική προέλευση των κλασσικών θρησκειών εξηγεί όλες τις πρακτικές τους που συγγενεύουν με τις δικές μας πρακτικές εξαγνισμού. Υπήρχαν αναλογικέςo πρακτικές που παρουσιάστηκαν κάτω από μυστικιστική μορφή. Στην ουσία, οι νηστείες της Παρασκευής, των τεσσάρων εποχών, κλπ. της Καθολικής Εκκλησίας, είναι νηστείες επιστημονικής προελεύσεως αν, όμως, είχαν εξαγνίστηκες δυνάμεις στην αρχή της Θρησκείας, τώρα έχουν χάσει, όλο τους το δυναμικό. Οι δικές μας νηστείες, ωστόσο, πέρα από την ειδική πραγματοποιό δύναμη, έχουν την δύναμη της τηρήσεως όλων των μυημένων που την επιτελούν υπερακριβώς.
Ως προς τις θρησκευτικές προσευχές, διαφέρουν από τα Τελετικά μας γιατί αυτά τα τελευταία έχουν πραγματοποιές αναλογικές δυνάμεις των οποίων γνωρίζουμε επακριβώς την αξία, κατά τρόπο ώστε χρησιμοποιούνται κατά τον σωστό τρόπο, ενώ οι πρώτες γενικώς δεν είναι πια παρά ένα μέσο για να τεθεί ο προσευχόμενος σε κατάσταση ψυχικής εξάρσεως κι έτσι να συμβάλλει στη δράση που συχνά πραγματώνει την βούληση.
Δεν είναι εδώ η κατάλληλη στιγμή για να μελετήσουμε τις κλασσικές θρησκείες και το συμβολισμό τους, αναφερόμενοι στην Ερμητική φιλοσοφία. Ο Dupuys ετοίμασε έναν θησαυρό στοιχείων για μια τέτοια εργασία σ’ ένα βιβλίο σχετικά με τις θρησκείες που τείνει να αποδείξει ότι μια μόνη θεμελιώδης έννοια είναι η ψυχή όλων των κλασσικών συμβολικών θρησκειών, όμως, η αντικειμενικότητα του καθίσταται άγονη, όπως παρατηρεί ο Λεβί, ελλείψει μυητικών γνώσεων.

Πυθαγόρειες Αρετές
Η πρώτη είναι η ΣΙΓΗ. Κάθε μέλος οφείλει (...) να περικλείεται στον εαυτό του και να ασκείται μιας και, προοδεύοντας μόνο του, κατά την ανοδική πορεία του θα κατανοεί ολοένα και περισσότερο την μύχια επιστημονική ουσία της. Δεν πρέπει να ασχολείται με τον βαθμό προόδου των συντρόφων του και να προσπαθεί να προχωρεί με τις δικές του δυνάμεις. (...)
Η δεύτερη είναι ο ΤΥΠΟΣ. Αυτός εδώ, που έχει την δωρεά να κάνει τους ασκούμενους να προοδεύσουν, πρέπει να τελείται χωρίς διακοπή, αν θέλουμε να αντλήσουμε χρήσιμα αποτελέσματα από αυτόν και να αποφύγουμε τις αρνητικές συνέπειες της στάσεως (στάση = διακοπή ενεργείας, αναστολή λειτουργίας, απραξία).
Η τρίτη είναι ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ. Πρέπει να επιτρέπουμε να αναπτύσσονται όλοι σύμφωνα με τις πρωτότυπες δυνατότητες τους και να μην επιβάλλουμε την δική μας βούληση στους άλλους, ούτε καν για να τους βγάλουμε από το σφάλμα.
Η τέταρτη είναι Η ΑΡΕΤΗ. Ο μύστης της ΜΥΡΙΑΜ πρέπει, σε κάθε περίσταση της ζωής του, να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τις αρχές της εντιμότητας, η οποία εννοείται εδώ με την ευρύτερη δυνατή έννοια της λέξεως. Πρέπει να προσπαθεί να έχει συνεχή επίγνωση του εαυτού του και να μην αφήνεται ποτέ να παρασυρθεί παθητικώς από τις αισθήσεις του, από τα πάθη του και από τις αδυναμίες της ψυχής του.
Η πέμπτη είναι η ΑΓΑΠΗ. Είναι το καθήκον κάθε μέλους να βοηθάει, αν του ζητηθεί, δίχως διάκριση φίλων ή εχθρών. Αυτός είναι και ο σκοπός για τον οποίο τα μέλη διδάσκονται τους τύπους που έχουν μια ισχύ θεραπευτική. Χάρις σε έναν απόκρυφο νόμο αναπτύξεως, προοδεύουμε δίνοντας κατά ανιδιοτελή τρόπο.

Σ' αυτές τις πέντε πρακτικές πρέπει να προστεθεί μια άλλη.
Η ατραπός είναι μακριά και τραχεία, αλλά δεν είναι απατηλή. Ας θεωρεί, όποιος συνδέεται με την Αδελφότητα μας, τον εαυτό του ως μία ψυχική ηλεκτρική στήλη που αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου πολύπλοκου συστήματος. Εάν κατορθώσει να βοηθήσει έναν δυστυχή, δεν πρέπει ποτέ να θεωρήσει ως δικό του το επίτευγμα, αλλά θα πρέπει να το αποδώσει στην άλυσο με την οποία είναι ενωμένος.
Οι μύστες πρέπει να ασκούν την ανοχή έναντι των ελαττωμάτων των άλλων, στοχαζόμενοι το γεγονός ότι ο κάθε ένας έχει τα δικά του ελαττώματα. Κατά τις σχέσεις μεταξύ των Αδελφών, πρέπει να αποφεύγουν όλοι τις συζητήσεις που έχουν σχέση με την πολιτική ή με την θρησκεία, μιας και, στην ουσία η ΜΥΡΙΑΜ δεν έχει ούτε πολιτικό χαρακτήρα ούτε θρησκευτικό χαρακτήρα. Είναι και οφείλει να παραμείνει μια Μυητική Οργάνωση που ΑΣΚΕΙ την τέχνη της. (...)
(από ododeiktes)


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts with Thumbnails