Γάλλος: Πρώτα Κράτος οι έλληνες…

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑΝ δεκαετίες «δουλειάς» για να φτειαχτεί αυτό το Κράτος. Μοναδικό στον κόσμο και με τη σφραγίδα του έλληνα, που «ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει». Βγήκε τρομαγμένος απ’ τον τρόμο της χούντας, κοίταξε τριγύρω μην τον παρακολουθούν (ακόμα) κι άρχισε δειλά τα βηματάκια, πριν γίνουν άλματα «ελευθερίας», «δημοκρατίας» και ασυδοσίας.

ΚΑΙ πώς το συμμαζεύεις αυτό το Κράτος της ρεμούλας, με την ατιμωρησία να κάνει θραύση και πολίτες του πεσμένους με τα μούτρα στη…δημιουργία; Ν’ αρχίσεις απ’ τους πολιτικούς τους προστατεύει ο νόμος που τον...
έφτειαξαν προκαταβολικά για να σβήσει, εκ των υστέρων, τα ανομήματά τους; Την ασυλία τους όλοι και κάποιοι μερακλήδες τη…μίζα τους, παραμένοντας ατιμώρητοι. Να πάμε στα καρτέλ των εταιριών και τα υπερκέρδη των απείραχτων μεγαλοφοροκλεφτών; Στους προμηθευτές ιατρικού υλικού και των φαρμάκων, που έκαναν τον γιατρό να (υπερ)συνταγογραφεί με πάθος (και ανεξέλεγκτος), για να τσεπώσει ποσοστά ή να απολαύσει ταξίδια πληρωμένα; Στους οδηγούς των διευθυντάδων της ΔΕΗ με τα 100 χιλιάρικα το χρόνο και σ’ εκείνον της ΕΘΕΛ με τα οκτώ το μήνα;

ΚΑΙ, βέβαια, την γραφειοκρατία πού της πας; Δεν φύτρωσε τυχαία στην «παράγκα». Την έστησαν μεθοδικά, για να τους προσκυνήσεις. Με το «λαδωτήρι» σου να γεμίζει τσέπες λερωμένων, ατιμώρητων και πανίσχυρων. Για να φεύγουν πριν μας έρθουν οι επενδυτές. Για να ζει ο έντιμος πολίτης ανάμεσα σε τρωκτικά που νιώθουν ευτυχισμένα στον «γλυκό βόθρο» τους.

ΝΑ μην αλλάξει, λοιπόν, αυτό το Κράτος της ρεμούλας με τα δεδομένα και τις (ανύπαρκτες) δομές του; Να παραμείνει ως έχει για να’ χουμε «μιαν απ’ τα ίδια», μόλις τα δανεικά μας δώσουν μιαν ανάσα, φύγουν οι ξένοι και οι Γερμανοί «δεν μας ξανάρθουν»;

ΜΑΣ το’ «ριξε» ο ξένος (Γάλλος): Πρώτα να φτιάξουν κράτος οι έλληνες. Καμωθήκαμε πως δεν το ακούσαμε και πάμε ανάποδα. «Τα λεφτά (σας) πρώτα».

ΤΑ δώσουν δεν τα δώσουν, προέχει η ανάγκη να τα βάλουμε σε τάξη. Να μάθουμε να «ψαρεύουμε», για να μην (ξανα)πεινάσουμε και ταπεινωθούμε. Αφού πρώτα συμμορφώσουμε τους «άρχοντες». Με κομμένα τα προνόμιά τους και μερικούς στη φυλακή(;!).