«Ντρέπομαι για την ακάθαρτη πόλη πού ζώ ! Εσείς κύριε Δημαρά, δήμαρχε αυτής της πολιτείας, πώς αισθάνεστε…»

Περπατώντας στήν λεωφόρο "υπό τάς φιλύρρας..."

 

Πολλές φορές παλαιότερα είχαμε ασχοληθεί με τήν καθαριότητα αυτής της πολιτείας. 

Καί δέν το κρύβουμε ότι μάς αποθάρρυνε  η Δημοτική αδιαφορία !  

Κι΄ έτσι, αφού είδαμε και αποείδαμε ότι δεν γίνετε τίποτα κι΄ότι "στού κουφού τήν πόρτα όσο θέλεις βρόντα" πού λέει καί ο λαός, στό τέλος βαρεθήκαμε…

Πάμπολλα δημοσιεύματά μας για την κυκλοφοριακή αναρχία και για την...
ασυδοσία της Δημοτικής Αστυνομίας σε καραμπινάτες περιπτώσεις κατάχρησης και καταπάτησης θέσεων στάθμευσης όπως αυτά πού δημοσιεύουμε τόσους μήνες τώρα στο κείμενό μας: «Δημοτική Αστυνομία κατηγορείσαι» ( όπως παρακάτω συνοπτικά σημειώνουμε ) και πού ελπίζαμε ότι επί Δημαρά θα έβρισκαν λύση δυστυχώς πέσανε στό κενό ! 

Γιατί "ουδείς ακούει ουδένα σήμερα" άν δεν είναι τής γραμμής τών "δικών μας ανθρώπων..."

Γράφαμε λοιπόν επί Καράβολα, γράφαμε επί Φούρα ( ίδε παρακάτω ), γράφουμε και επί Δημαρά πού δυστυχώς ακολουθώντας την πεπατημένη των προηγουμένων, κι΄ αυτός μας απογοήτευσε..

-----------------------------------

«Δημοτική Αστυνομία κατηγορείσαι»

3^ον) Διότι, δεν έχεις ελέγξει ποτέ, μά ποτέ σου εάν είναι νόμιμες οί υπάρχουσες πινακίδες«ΝΟ PARKING» , « ΕΞΟΔΟΣ GARAZ» και «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΣΤΑΘΜΕΥΣΗ» πού κατά εκατοντάδες υπάρχουν σπαρμένες σ΄ όλη την Πολιτεία ! Γιατί; Βαριέσαι να το κάνεις; Ή αποφεύγεις το πολιτικό κόστος ευλογώντας αυτή την παρανομία; Ο καθένας βάζει μια πινακίδα και εάν παρκάρει κάποιος μπροστά, τότε καλεί καί την Τροχαία….»

4ον) Διότι κάνεις ( προφανώς ), στραβά μάτια σε καταλήψεις δρόμων…κλπ-κλπ»

------------------------------------

Όμως ο λαός τώρα τελευταία είναι θυμωμένος γιατί είναι αγανακτισμένος !

Έτσι λοιπόν μέσα στα ευγενή πλαίσια αυτού του θυμού είδαμε σήμερα στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» μία επιστολή διαμαρτυρίας ενός συμπολίτη σχετικά με την καθαριότητα πού νομίζουμε ότι αξίζει να την δούνε κι΄ άλλοι oμοιοπαθείς, και γιατί όχι και κάποιοι της Δημαρχίας μας..

ΜΙΑ  ΕΠΙΣΤΟΛΗ...

===================

« Εγώ, κύριε Δήμαρχε ντρέπομαι για την πόλη που ζω.  

Σεις πώς αισθάνεστε άραγε;

Η εικόνα που παρουσιάζει η πόλη μας είναι θλιβερή. Σε κάθε γωνιά της σωροί από σκουπίδια που καλύπτουν τους γεμάτους κάδους, με τα απορρίμματα κάτω πλέον στους δρόμους και τα πεζοδρόμια από ης νυχτερινές επισκέψεις των τετραπόδων της πόλης. 


Οι πλέον αρμόδιοι επιστήμονες φωνάζουν καθημερινά για τους κίνδυνους από αυτή την απαράδεκτη κατάσταση για την υγεία των πολιτών.

Το φαινόμενο θυμίζει εποχές πολυήμερης απεργίας των εργα­ζομένων στην Καθαριότητα.

 'Ομως απεργία δεν υπάρχει, πλην ενός διήμερου που απλά επέτεινε το ήδη οξύ πρόβλημα.

Απο­ρεί πλέον ο Πατρινός πολίτης, αλλά και οι πολίτες των περιφε­ρειακών Δήμων, που λόγω Καλλικράτη ενοποιήθηκαν με την Πάτρα, ποια κακή μοίρα τους έφερε να ζουν σ' αυτή την πόλη. Την πόλη που δεν μοιάζει με τις άλλες μεγαλουπόλεις της Ελ­λάδας.

Εκεί όλο και κάποια έργα αλλάζουν τη μορφή τους.

Ε­δώ τα έργα είναι είδος εν ανεπαρκεία.

 Εκεί, ( στις άλλες πολιτείες ), οι δρόμοι είναι βα­τοί στα τροχοφόρα. Εδώ οι δρόμοι είναι σκαμμένοι σαν χωρά­φια.

Εκεί, στα πεζοδρόμια μπορούν να διαβαίνουν οι πεζοί. Ε­δώ οι πεζοί υποχρεώνονται σε έναν ιδιότυπο αγώνα βάδην μετ' εμποδίων. 

 Κάθε επισκέπτης της πόλης που έχει περάσει από εδώ και στο παρελθόν, διαπιστώνει τη φθίνουσα πορεία της, σε αντίθεση με άλλες πόλεις της Ελλάδας, όπου υπάρχει έστω και μικρή ανάπτυξη και πρόοδος…

Η πλειοψηφία των Πατρινών επέλεξε πρόσφατα μία νέα Δημο­τική Αρχή, που επαγγέλθηκε την αλλαγή.

Που υποσχέθηκε έρ­γα, που δήλωνε ότι είχε έτοιμες λύσεις για όλα τα χρονίζοντα προβλήματα.

Πέρασαν ήδη 6 μήνες από την εγκατάσταση της. Νομίζω είναι ικανός χρόνος για να συμπεράνει κανείς ότι σχε­δόν τίποτα από αυτά που υποσχέθηκε υλοποίησε ή μπορεί να υλοποιήσει ο νέος Δήμαρχος. 

Η έλλειψη πείρας θα μπορούσε να είναι προσόν, αφού μία νέα Αρχή υποτίθεται ότι δεν εξαρ­τάται από ό,τι παλιό και σάπιο υπάρχει (και πράγματι υπήρχε) από το παρελθόν.

Εδώ δυστυχώς η απειρία οδήγησε τη Δημο­τική Αρχή σε μία αναίτια αντιπαράθεση με τα Σωματεία Καθα­ριότητας.

Στο βωμό του μνημονίου που συχνά επικαλείται ο Δήμαρχος, έγινε προσπάθεια να εξοικονομηθούν λίγα ευρώ για το ταμείο του Δήμου, αλλά αυτό οδήγησε σε ανατροπή τού μέ­χρι τότε σχεδιασμού καθαρισμού της πόλης. Ο νέος σχεδιασμός έφερε την ανατροπή.

Κύριε Δήμαρχε, εγώ, χωρίς να ευθύνομαι, ντρέπομαι 


που ζω σ' αυτή την πόλη.

Σεις αλήθεια, που είσθε υπεύθυνος για την κατάντια της τον τελευταίο καιρό, πώς αισθάνεστε;


( σάν να τού λέει : " Εσύ Δήμαρχε δέν ντρέπεσαι καθόλου γι΄ αυτά πού βλέπεις; )

Μην μου πείτε ότι  σας έχει προδώσει και σας η οικονομική κρίση.

Αν δεν μπορώ  ως  Δήμαρχος να λύσω ένα βασικό πρόβλημα για τον πολίτη μου, που είναι η προστασία της υγείας του, καλό θα ήταν να παραδώσω τα κλειδιά του Δήμου σ' αυτούς που θεω­ρώ ότι ευθύνονται. Διαφορετικά εγώ έχω ολόκληρη την ευθύνη για την κατάντια αυτής της πόλης.

Θάνος Αμπατζής

Ενας Πατρινός πολίτης.

-----------------------------------

Πάτρα –καθαριότητα !  Μέ αδιαφορία Δημάρχων αλλά και κατοίκων την επαναφέραμε στις βρώμικες μέρες του 1880 !

Τί συνέβαινε τότε...

Πρώτοι οικιστές του νέου τμήματος της Πάτρας (της Κάτω Χώρας) είναι βέβαια οι παλιοί κάτοικοι, που την είχαν εγκαταλείψει στα χρόνια της Επανάστασης και επιστρέφουν τώρα…

Οι ιστορικοί υπολογίζουν τον αριθμό τους γύρω στις 4.000 Σε αυτούς προστίθενται διαρκώς νεοφερμένοι από το εσωτερικό της Πελοπον­νήσου, ή από τα υπόδουλα διαμερίσματα της χώρας, από τα Επτάνησα και κάποιοι από νησιά του Αιγαί­ου.

Έτσι βαθμηδόν οι 4.000 του 1821 στο τέλος του 19^ου αιώνα είχαν γίνει 40.000 Οι παλιοί, οι «γνήσι­οι» Πατρινοί, όπως τους έλεγαν, μέσα σε λίγα χρό­νια αποτελούσαν τη μειοψηφία των κατοίκων της πό­λης.

 Ένας γνήσιος Πατρινός !








«Τώρα γνήσιοι Πατρινοί είναι μόνον οι αρουραί­οι» - έγραψε ο χρονογράφος εφημερίδας της Οθωνικής περιόδου.

Ενθυμούμενοι την παλαιά ακμή της Πά­τρας και οραματιζόμενοι μια καλύτερη ζωή συνέρρεαν εκεί…

Οι Πατρινοί καμάρωναν την πόλη τους και χαίρονταν για τα έργα που την ομόρφαιναν. Φιλοδοξούσαν να την ιδούν μια μέρα σαν τις φημισμένες πόλεις της Ευ­ρώπης, αλλά η εφημερίδα «Φορολογούμενος» τις 13 Μαΐου 1883 γράφει:

«Η πόλις ημών προώρισται ίνα δια παντός παρι­στά το θέαμα των άκρως αντιθέτων πραγμά­των…

Διότι ενώ αφ' ενός αγωνιζόμεθα να την αναδείξωμεν πόλιν Ευρωπαϊκήν δια παντοίων ωραϊσμάτων, αφ' έτερου εγκαταλείπομεν εις το μέτωπόν της τας οικτροτέρας ασχήμιας…»

Αυτές τις ασχήμιες τις αγνοεί η συλλογική μνήμη των Πατρινών και τις αποσιωπά η ιστοριογραφία της πόλης των. Καθένας μας έχει σχηματίσει μια ιδανική εικόνα για την Πάτρα των παλαιοτέρων του χρόνων.

Όποιος θελήσει να επιβεβαιώσει την ακρίβεια της ει­κόνας αυτής από τα δημοσιεύματα του τοπικού Τύ­που κάθε εποχής θα απογοητευθεί.

Ομως μόνον στην ειδησεογραφία των εφημερίδων εικονίζεται η πραγ­ματικότητα, και όχι σε γλαφυρές, αλλ' αμφιβόλου πιστότητας, αναμνήσεις, ούτε και στα έργα ευφάντα­στων λογοτεχνών.

Το σοβαρότερο πρόβλημα της Πάτρας ήταν το πρόβλημα της καθαριότητας, που βασάνιζε την πόλη για δεκαετίες.

Δεν υπήρχαν δημόσια αποχωρητήρια και οι άνθρωποι, ντόπιοι και ξένοι, όταν πιέζονταν από φυσικές ανάγκες, δεν δίσταζαν να τις ικανοποιούν κάτω από παράθυρα σπιτιών, στις στοές των κεντρι­κών δρόμων, μπροστά από τις μάνδρες κήπων, στους περιπάτους, κάτω από δένδρα πλατειών!

Ο Κων. Φιλόπουλος έγραψε ότι 
«…εμείς οι Πατρινοί ουρούμεν και αποπατούμεν παντού, όπου επέλθει η συναίσθησις της ανάγκης ταύτης. Ενίοτε μάλιστα και καθ' ομίλους ( ομαδικώς ). Προσθέτει, ότι αυτό πράττουν όχι μόνον οι κοι­νοί άνθρωποι, αλλά «και πολλοί Ευρωπαϊστί  ημφιεσμένοι, μετά πίλου ( καπέλου ), ράβδου, ή αλεξηλίου ( ομπρέλας ), έστιν ότε και μετά χειροκτίων ( επισήμων γαντιών). Ουκ ολίγοι τυγχάνουν διαβιώσαντες εν Ευρώπη και λαλούντες ξένας γλώσσας». ( εφημερίδα Φορολογούμενος 13 Ιούν. 1880)

Η κατάσταση αυ­τή διήρκεσε ώς το 1900. Τουλάχιστον ώς τότε η Πά­τρα δεν ήταν καθαρή πόλη. Το συμπέρασμα αυτό ενι­σχύουν και τα ακόλουθα δημοσιεύματα των τοπικών εφημερίδων:

«Κοπρών υπό την κλίμακα Παντανάσσης και μέ­χρι σχεδόν του Μαρκάτου. Φαύροι, χαλκείς, σιδηρουργοί, κοπρίζονται υπό τα όμματα των κατοίκων της συνοικίας…»

(Φορολογούμενος 6 Φεβρ. 1883)

Η προκάτοχος δημοτική αρχή (σ.σ. ο Γεώρ­γιος Ρούφος) κατήργησε 10 κοινούς αποπάτους γενομένους επί δημαρχίας Καλαμογδάρτη.

Εχρησίμευον εις τους αγοραίους εκείνους αν­θρώπους και εις τους κατά τας Κυριακάς προ­σερχόμενους χωρικούς, εκτός των νυκτόβιων και βάναυσων εκείνων σιδηρουργών, οίτινες εν-διαιτώμενοι πέριξ αυτής της συνοικίας  την μεν νύκτα  αποπατούσιν ως βόες, την δε ημέραν α­συστόλως ποτίζουσι τους τοίχους και τας πέριξ οικίας της οδού Ανεξαρτησίας δια ρυάκων ού­ρων αποπεμπόντων θανάσιμους αναθυμιάσεις. (....) Θεωρούμεν όλως αδιάφορον να αφήνωμεν τα περιττώματα μας, όπου  ευρεθώμεν, πιστεύο 21

Η ΔΗΘΕΝ "ΩΡΑΙΑ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ  ΠΑΤΡΑΣ...

Αυτή η αυτοδημιούργητη και αξιαγάπητη πόλη δεν ήταν από τα πρώτα χρόνια της όμορφη κι ευτυχισμέ­νη. Έζησε καταστάσεις που την έκαναν κάθε άλλο πα­ρά αξιοζήλευτη…

Οι ασχήμιες που αναφέραμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, δεν δίνουν ολοκληρωμένη την εικόνα, που παρουσίαζε η Πάτρα σε όλη περίπου τη διάρκεια του ΙΘ' αιώνα. Θα μπορούσαμε σ' αυτές να προσθέσουμε δύο φαινόμενα, που αποτελούσαν στίγμα για την Πατραϊκή κοινωνία εκείνων των χρό­νων.

Πλήθος παιδιά με άθλια εμφάνιση γύριζαν στους δρόμους, γυάλιζαν παπούτσια, μετέφεραν ψώνια ή α­ποσκευές, έκαναν θελήματα και από την αμοιβή τους πλούτιζαν οι εκμεταλλευτές του μόχθου τους, οι ο­ποίοι τα είχαν νοικιάσει από τους εξαθλιωμένους γο­νείς τους. Κάποια περίοδο τα παιδιά αυτά ήταν περί­που 400 ( τετρακόσια!)

Οι Πατρινοί ανέχονταν ν' ακμάζει στην πόλη τους αυτή η μορφή δουλείας. Επίσης ανέ­χονταν να περιφέρονται στους δρόμους τρελοί ή ημι-παράφρονες λαϊκοί τύποι, και να τους βασανίζουν και να τους εξευτελίζουν οι αλήτες (και όχι μόνον αυτοί) για να διασκεδάζουν. Αυτά βέβαια δεν εμπόδισαν την εξέλιξη και πρόοδο της. πόλης, η οποία γνώρισε και χρονιές ακμής και ευημερίας…

( Νίκου Πολίτη « Πατρινολογήματα»  από ένθετο της εφημερίδας «Πελοπόννησος» )

(από patrablog)