«Παιχνίδι θανάτου»

Του Θανάση Νικολαΐδη

(“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)
ΝΑ πάρουμε μιαν ανάσα απ’ τα σημερινά δεινά και να ρίξουμε τη ματιά σ’ αυτά που έρχονται. Με ρυθμούς ταχείς, «ευρωπαϊκούς» και… προσοδοφόρους. Χωρίς να μπορούμε να επέμβουμε στο χρηματιστήριο «αξιών» μας, ως πολίτες. Και εννοούμε τις παραδοσιακές αξίες που φθίνουν, λιγοστεύουν και άλλες που τις απέκλεισαν.
ΔΕΣ έναν χρεοκοπημένο χαρτοπαίκτη και κανόνισε τη ζωή σου. Με τον τζόγο θεό ή διάβολο-διαλέγεις. Κι αν αρέσει του έλληνα ο τζόγος, κρατάει και τη μεζούρα. Μη το παρακάνει και τον...
πάρει η κάτω βόλτα, με τις «αξίες» που λέγαμε. Ωστόσο, οι εξ Εσπερίας φιλοσοφούντες και νομοθετούντες μας… ταχυδρομούν το «δωράκι» που φτάνει σύντομα. Με το αρωματικό φρουτάκι που θα το αυγατίσουν ημεδαπά τσακάλια της αγοράς και της ‘κονόμας. Και θα γίνει καθημερινή νόμιμη ενασχόληση, διαπραγμάτευση με τον κίνδυνο και παιχνίδι «θανάτου» για μερίδα της ελληνικής κοινωνίας.
ΕΙΝΑΙ, άραγε, τόσο τραγικά τα πράγματα και μαύρη η προοπτική; Μαύρη κατάμαυρη! Όχι για τον εθισμένο της τσόχας που θα λειτουργεί στο στοιχείο του και θα κολυμπάει στα νερά του. Από εκείνον τον «ξεγραμμένο» κάθε τάξεως και… παρατάξεως, δεν έχεις ελπίδα να του κόψεις τη συνήθεια, δεν του αλλάζεις τα κύτταρα, δεν επεμβαίνεις στην ψυχή του. Συνεχίζει τη αναζήτηση του εύκολου κέρδους κι ας καταντάει αφόρητη η ζωή της οικογένειας και δύσκολη η αναζήτηση της ευτυχίας απ’ τον ίδιο και το περιβάλλον του.
ΤΟ πρόβλημα είναι με το «φυτώριο» επίδοξων τζογαδόρων. Με τα φρουτάκια που θα γεμίσουν τον τόπο και την ψυχή της νεολαίας. Με τη νομιμοποίηση-θάνατο. Θα βλέπεις ανήλικα ν’ αδειάζουν λάθρα της γιαγιάς το πορτοφόλι για να τρέξουν στα… μοσχοβολητά φρουτάκια. Για να τα χάσουν με τη μαθηματική ακρίβεια που προβλέπει ο κατασκευαστής και επιβάλλει ο «ρυθμιστής». Ο επαγγελματίας-και νόμιμος πλέον(!) καταστηματάρχης και διακινητής του τζόγου. Με το Κράτος να προσδοκά «κέρδη», αλληθωρίζοντας.
«ΘΑ εισπράξουμε» λέει η Κυβέρνηση και πρέπει να το’ χουμε καμάρι. Θα χάσουμε λέμε ‘ μεις και να το λογαριάσει. Κι αν είναι να μας «σώσει» το μισό περίπου δις το χρόνο, να της το… δώσουμε. Να στείλει και το μήνυμα στους ευρωπαίους εταίρους. Να δώσει μάχη κι ας χαθεί. Πριν χαθεί μερίδα της νεολαίας με το «παιχνίδι θανάτου». Πριν χαθούν ολοσχερώς αξίες, ιδανικά και παραδόσεις μας.