ΤΙ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ;

Αυτές τις ημέρες με ρώτησε ο μικρός μου γιος: Μπαμπά τα Χριστούγεννα μου είπες ότι γιορτάσαμε τη γέννηση του Χριστού. Τώρα τις Απόκριες τι γιορτάζουμε; Τι να του απαντήσω; Ότι γιορτάζουμε το ...βασιλιά καρνάβαλο, ότι γιορτάζουμε τον άγιο Ζορό, καουμπόι ή σούπερμαν; Ότι γιορτάζουμε τα...
ειδωλολατρικά μας ένστικτα, τα πρωτόγονά μας ένστικτα άρσης κάθε ηθικού φραγμού, ότι πίσω από τη μάσκα «γονιμοποιούμε» όποια γυναίκα λάχει, για να ανθίσουν ...πολλά παιδάκια στον κόσμο!!! Ή μήπως να του πω ότι δεν γιορτάζουμε τίποτα από αυτά, παρά μόνο το ξεκίνημα της νηστείας ενόψει του Πάσχα ή αν θέλετε τη δίαιτα ενόψει του καλοκαιρινού γδυσίματος, συνοδεία σάμπας, χορών κλπ αναλώσιμων συμπαρομαρτούντων για να πάρουμε θάρρος και να κάνουμε το δυσβάσταχτο χρέος μας... Μια απλή περιεκτική και πειστική απάντηση θέλω, που να μη γυρνάει γύρω, γύρω, ώστε να την καταλάβω κι εγώ που είμαι μεγάλο παιδί αλλά και όλου του κόσμου τα μικρά παιδιά.

Απευθύνω το ερώτημα και στην Κρατική Εκκλησία που έχει αναλάβει –καθώς επαίρεται- το ρόλο του πνευματικού καθοδηγητή του λαού και παίζει σε διπλό ταμπλό;

Α. Τα περί νηστειών, με κρέας, χωρίς κρέας με ψάρια, χωρίς αυγά και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, θα είχαν θεσμοθετηθεί αν σ’ αυτή τη χρονική στιγμή του έτους δεν γιορτάζονταν τα αρχαία οργιαστικά και ειδωλολατρικά σατουρνάλια; Αν κάποιος τίμιος τολμήσει να απαντήσει το «όχι» το επόμενο ερώτημα είναι: Τότε μήπως η θρησκευτική πλευρά των Αποκριών δεν είναι παρά ένα θρησκευτικό κουκούλωμα της ειδωλολατρικής γιορτής ή ακόμα χειρότερα μια προσπάθεια νομιμοποίησής της!

Β. Όλες αυτές οι καρναβαλίστικες εκδηλώσεις: Τερατόμορφες μεταμφιέσεις, δαιμονικής αναπαράστασης, προσπάθειες τρομοκράτησης με μάσκες και κρότους, φωτιές, άσεμνοι χοροί, ανοχή της αναστολής ηθικών ορίων, είναι δυνατό να αντιπροσωπεύουν αληθινούς Χριστιανούς; Ανήκουν στο πνεύμα ή το γράμμα της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού;

Γ. Αν η απάντηση είναι «όχι», τότε πώς το επιτρέπει στον εαυτό της να έχει στο ποίμνιό της πιστούς που δεν δέχονται τη διδασκαλία του ιδρυτή του Χριστιανισμού, του Ιησού Χριστού!Γιατί δεν βγήκε στους δρόμους να κάνει εκστρατείες, διασχίζοντας τα ιμάτιά της, φωνάζοντας: Μη το κάνετε αυτό αδελφοί μου είναι ειδωλολατρικό, είναι αμαρτία, είναι βδέλυγμα στα μάτια του Άγιου Θεού!

Όλοι ξέρουμε ότι η Κρατική Εκκλησία μπορεί να κινητοποιήσει πλήθη όπως έκανε με την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, που δεν ήταν και δικό της θέμα αλλά του κράτους. Εδώ που το θέμα είναι καθαρά δικό της γιατί δεν τολμάει, δεν επιδεικνύει τη βούληση να το κάνει; Μήπως επειδή ξέρει ότι αν βάλει στο... λαό της το δίλημμα μεταξύ Εκκλησίας και ειδωλολατρίας, εκείνοι θα διαλέξουν το δεύτερο; Μήπως λοιπόν για να μη χάσει τους υπηκόους-πελάτες της και την πολυπόθητη νομιμοποίησή της ως ρυθμιστικού παράγοντα στην Ελληνική κοινωνία;

Ο Ιησούς Χριστός δίδαξε:

«Δεν μπορείς να δουλεύεις δύο κυρίους...» (Ματθ. 6:24)

Στο θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής του είπε:

«Ουαί εις εσάς γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί... οίτινες διυλίζετε τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνετε» (Ματθ. 23:23,24)

«...ακυρώσατε την εντολή του Θεού, για την παράδοσή σας» (Ματθ. 15:6)

Κι ο Θεός βλέπει του ονομαζόμενους Χριστιανούς, αυτούς που θα έπρεπε να είναι λαός του, σαν τον λαό Ισραήλ κάτω από το όρος Σινά, να χορεύουν γύρω από ένα χρυσό μοσχάρι. Στο πρώτο κεφάλαιο του προφήτη Ησαΐα διακηρύττει:

«Μη φέρνετε πλέον μάταιες προσφορές, το θυμίαμα είναι βδέλυγμα σε μένα... τις νεομηνίες σας και τις διατεταγμένες γιορτές σας μισεί η ψυχή μου, είναι φορτίο σε Μένα, εβαρύνθην να υποφέρω»!

Φυσικά έχω τη συναίσθηση ότι όλα αυτά στα αυτιά του μέσου Έλληνα Χριστιανού, έτσι όπως γαλουχήθηκε από την Κρατική Εκκλησία, φαντάζουν εκτός τόπου και χρόνου, αναχρονιστικά και θρησκόληπτες σκοταδιστικές κραυγές! Όμως αν και οι εποχές αλλάζουν ο Λόγος του Θεού δεν αλλάζει, μένει αναλλοίωτος στους αιώνες. Ο καθένας μας έχει την επιλογή να τον δεχτεί ή να τον απορρίψει. Αν όμως επιλέξει να τον αποδεχτεί, να τον πιστέψει και να τον ζήσει, θα πρέπει να το κάνει από την καρδιά του, χωρίς γογγυσμούς και σε όλη του την έκταση, όχι επιλεκτικά σε όσα του αρέσουν.

Ας είμαστε συνεπείς και τίμιοι με τις επιλογές μας και τα όσα αυτές συνεπάγονται!

(από alkaioslarsinos)