Του Θανάση Νικολαΐδη ΕΧΕΙ τη σοβαρότητα και την αξιοπρέπειά του ο κ. Χατζηνικολάου. Δεν ισχύει το αντίθετο για τον κ. Τράγκα, ωστόσο, εκείνη η φτιαχτή… μαγκιά τού αφαιρεί πόντους και είναι, ώρες-ώρες, ανυπόφορος. Φιλοξενούσαν στο κανάλι τους αστυνομικό και το αίμα των τραγικών παιδιών δεν είχε ακόμα πήξει.
ΠΕΣ ο ένας, ύφος ο άλλος, «επιθετικοί» και οι δυο τους και ο διάλογος καλά κρατούσε. Για την ΕΛ.ΑΣ, τις ελλείψεις και τις παραλείψεις της, για σφαίρες και γιλέκα και ό,τι άλλο δεν μας απασχόλησε πριν γίνει το κακό. Του αστυνομικού ο λόγος ήταν απλός, κατανοητός και τίμιος. Οι άλλοι δυο τον...
«βομβάρδιζαν», τον κάλυπταν, τον… στρίμωχναν, ωστόσο, η κουβέντα προχωρούσε. Και πότε οι ερωτήσεις κόβονται ξαφνικά-μαχαίρι; Πότε; Σε ποια φάση και στιγμή; Όταν ο συνομιλητής το πάει αλλού. Στους αποσπασμένους αστυνομικούς για «αλλότρια». Για τη φύλαξη «προσωπικοτήτων», «φιρμών», ιδιωτών και, φυσικά, και δημοσιογράφων(!).
ΟΙ δυο τους (κ. κ. Χατζηνικολάου και Τράγκας) καμώνονται πως δεν το πρόσεξαν. Δεν το «άκουσαν». Ο πρώτος μένει για λίγο σιωπηλός(!) και ο δεύτερος ανέκφραστος. Και οι δυο τους αγωνίζονται να ξεστρατίσουν την κουβέντα, να «καταστρέψουν» τον λόγο του συνομιλητή τους, για να σηκώσουμε κι εμείς (τηλεθεατές) το βλέμμα και τη σκέψη μας απ’ το θέμα που (τους) «καίει». Ο πρώτος μένει αποσβολωμένος για να το γυρίσει στις… βενζίνες των περιπολικών, ο άλλος σιωπά με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό(;!) και οι λίγο πριν λαλίστατοι γίνονται αφωνότεροι ιχθύος.
ΔΕΝ μιλάμε για τη φύλαξη βουλευτών, τέως και νυν υπουργών, πρωθυπουργών και ανωτάτων δικαστικών. Μιλάμε για ιδιώτες, που το «έχειν» και το «κατέχειν» τούς εντάσσει στις προσωπικότητες που πρέπει(;!) να φρουρούνται «δημοσία δαπάνη» και είναι φοβερό. Τι άλλο; Εξοργιστικό και απείρως… ελληνικό. Μιλάμε και για την αβελτηρία «ιθυνόντων» της ΕΛ.ΑΣ με τις επιλογές και τις πρωτοβουλίες τους. Και, βέβαια, για έναν (πενόμενο) λαό που πληρώνει βάρδιες και διπλοβάρδιες αστυνομικών (ενίοτε σε ρόλο «φιλιππινέζας» και συνοδού του αφεντικού για τα… μπουζούκια). Για τον φορολογούμενο που τον θέλουν αγωνιώντα για τη ζωή «προσωπικοτήτων», αφύλαχτο, ταπεινωμένο και εξευτελισμένο.
ΕΝΑ μικρό απόσπασμα απ’ τη λίστα είναι αρκετό, μιας και «εξ όνυχος τον λέοντα γιγνώσκεις». Είναι παλιά (2009), ωστόσο, η ΕΛ.ΑΣ, η Κυβέρνηση και φυσικά ο Τύπος (άρα και οι δημοσιογράφοι-φίρμες) οφείλουν να μας δώσουν την καινούρια, τη σημερινή. Μερικά ονόματα φυλασσομένων, και σε παρένθεση ο αριθμός των αστυνομικών που μας… χρέωσαν:
Βαρδινογιάννης Γ.(3), Βαρδινογιάννης Β. (6), Βαρδινογιάννης Παύλος (2), Γκαργκάνας (2), Κόκκινος Βας. (1), Κυριακού Μίνωας (2), Κωστόπουλος Γ. (6), Λιάνη Δήμ. (3), Λοβέρδος Δ. (2), Λυκουρέζος Αλ.(2), Μπακογιάννη Ντόρα (8), Μπόμπολας Γ. (2), Μπόμπολας Φ. (2), Νικολαίδης Ντέμης (5), Παλαιοκρασάς Γ. (1) Τσοτσορός (1), Φασούλας Π. (2), Χριστοφοράκος (2).
Ποιοι άλλοι;
Αναστασιάδης Θ. (1), Ευαγγελάτος Νίκος (2), Καρατζαφέρης Σπ. (1), Λιάγκας Γιώργος (2), Ψυχάρης Στ. (6), Παναγιωταρέα Άννα (2), Παναγιωτόπουλος Π. (2), Πρετεντέρης Γ. (1), Ρίζος Δ. (2), Ρωμαίος Γ. (2), Στάη Έλλη (1), Συρίγος Φίλιππος (1).
Και… βέβαια:
Χατζηνικολάου Ν. (2), Τράγκας (2).
ΠΕΣ ο ένας, ύφος ο άλλος, «επιθετικοί» και οι δυο τους και ο διάλογος καλά κρατούσε. Για την ΕΛ.ΑΣ, τις ελλείψεις και τις παραλείψεις της, για σφαίρες και γιλέκα και ό,τι άλλο δεν μας απασχόλησε πριν γίνει το κακό. Του αστυνομικού ο λόγος ήταν απλός, κατανοητός και τίμιος. Οι άλλοι δυο τον...
«βομβάρδιζαν», τον κάλυπταν, τον… στρίμωχναν, ωστόσο, η κουβέντα προχωρούσε. Και πότε οι ερωτήσεις κόβονται ξαφνικά-μαχαίρι; Πότε; Σε ποια φάση και στιγμή; Όταν ο συνομιλητής το πάει αλλού. Στους αποσπασμένους αστυνομικούς για «αλλότρια». Για τη φύλαξη «προσωπικοτήτων», «φιρμών», ιδιωτών και, φυσικά, και δημοσιογράφων(!).
ΟΙ δυο τους (κ. κ. Χατζηνικολάου και Τράγκας) καμώνονται πως δεν το πρόσεξαν. Δεν το «άκουσαν». Ο πρώτος μένει για λίγο σιωπηλός(!) και ο δεύτερος ανέκφραστος. Και οι δυο τους αγωνίζονται να ξεστρατίσουν την κουβέντα, να «καταστρέψουν» τον λόγο του συνομιλητή τους, για να σηκώσουμε κι εμείς (τηλεθεατές) το βλέμμα και τη σκέψη μας απ’ το θέμα που (τους) «καίει». Ο πρώτος μένει αποσβολωμένος για να το γυρίσει στις… βενζίνες των περιπολικών, ο άλλος σιωπά με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό(;!) και οι λίγο πριν λαλίστατοι γίνονται αφωνότεροι ιχθύος.
ΔΕΝ μιλάμε για τη φύλαξη βουλευτών, τέως και νυν υπουργών, πρωθυπουργών και ανωτάτων δικαστικών. Μιλάμε για ιδιώτες, που το «έχειν» και το «κατέχειν» τούς εντάσσει στις προσωπικότητες που πρέπει(;!) να φρουρούνται «δημοσία δαπάνη» και είναι φοβερό. Τι άλλο; Εξοργιστικό και απείρως… ελληνικό. Μιλάμε και για την αβελτηρία «ιθυνόντων» της ΕΛ.ΑΣ με τις επιλογές και τις πρωτοβουλίες τους. Και, βέβαια, για έναν (πενόμενο) λαό που πληρώνει βάρδιες και διπλοβάρδιες αστυνομικών (ενίοτε σε ρόλο «φιλιππινέζας» και συνοδού του αφεντικού για τα… μπουζούκια). Για τον φορολογούμενο που τον θέλουν αγωνιώντα για τη ζωή «προσωπικοτήτων», αφύλαχτο, ταπεινωμένο και εξευτελισμένο.
ΕΝΑ μικρό απόσπασμα απ’ τη λίστα είναι αρκετό, μιας και «εξ όνυχος τον λέοντα γιγνώσκεις». Είναι παλιά (2009), ωστόσο, η ΕΛ.ΑΣ, η Κυβέρνηση και φυσικά ο Τύπος (άρα και οι δημοσιογράφοι-φίρμες) οφείλουν να μας δώσουν την καινούρια, τη σημερινή. Μερικά ονόματα φυλασσομένων, και σε παρένθεση ο αριθμός των αστυνομικών που μας… χρέωσαν:
Βαρδινογιάννης Γ.(3), Βαρδινογιάννης Β. (6), Βαρδινογιάννης Παύλος (2), Γκαργκάνας (2), Κόκκινος Βας. (1), Κυριακού Μίνωας (2), Κωστόπουλος Γ. (6), Λιάνη Δήμ. (3), Λοβέρδος Δ. (2), Λυκουρέζος Αλ.(2), Μπακογιάννη Ντόρα (8), Μπόμπολας Γ. (2), Μπόμπολας Φ. (2), Νικολαίδης Ντέμης (5), Παλαιοκρασάς Γ. (1) Τσοτσορός (1), Φασούλας Π. (2), Χριστοφοράκος (2).
Ποιοι άλλοι;
Αναστασιάδης Θ. (1), Ευαγγελάτος Νίκος (2), Καρατζαφέρης Σπ. (1), Λιάγκας Γιώργος (2), Ψυχάρης Στ. (6), Παναγιωταρέα Άννα (2), Παναγιωτόπουλος Π. (2), Πρετεντέρης Γ. (1), Ρίζος Δ. (2), Ρωμαίος Γ. (2), Στάη Έλλη (1), Συρίγος Φίλιππος (1).
Και… βέβαια:
Χατζηνικολάου Ν. (2), Τράγκας (2).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου