Οι ΜΚΟ παίζουν και «βρώμικα» παιχνίδια

Γράφει ο Μιχάλης Ιγναντίου.

Το θέμα των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ ή NGO) είναι σοβαρότατο και δεν είναι τυχαίο ότι αρκετές χώρες άρχισαν να αναζητούν τρόπους αντιμετώπισής τους καθώς εξελίσσονται σε πρόβλημα για έναν και μοναδικό λόγο: ενώ ο τίτλος τους και το καταστατικό τους «φωνάζουν» πως δεν έχουν καμία σχέση με κράτη και κυβερνήσεις, η χρηματοδότησή τους είναι στις πλείστες περιπτώσεις μόνο κρατική με αποτέλεσμα τα μέλη τους να είναι υποχρεωμένα να ακολουθούν καθορισμένη πολιτική γραμμή από αυτούς που πληρώνουν....
Η Ρωσία, η Ινδία, η Βενεζουέλα και άλλες χώρες έχουν εκφράσει σφοδρά παράπονα για τη δράση αυτών των οργανώσεων και η μία μετά την...
άλλη λαμβάνουν μέτρα που σε μερικές περιπτώσεις είναι απαγορευτικά για τη συνέχιση της δράσης των ΜΚΟ.
Ο Ούγκο Τσάβες, π.χ., ξεπέρασε κάθε όριο με την εισαγωγή νόμου που εξαναγκάζει τις οργανώσεις να πληρώνουν διπλάσιο φόρο για τα ποσά που λαμβάνουν από ξένες χώρες. Βέβαια, ο ίδιος ήταν θύμα αυτών των οργανώσεων που χρηματοδοτούνται κατευθείαν από τις ΗΠΑ και αμερικανικά ιδρύματα, μερικά εκ των οποίων «έβαλαν πλάτη» και στην εναντίον του απόπειρα πραξικοπήματος που σχεδιάστηκε στην Ουάσιγκτον.
Οπως είναι γνωστό, η κυβέρνηση των Μπους και Τσέινι -η χειρότερη στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην αμερικανική ιστορία- χρηματοδότησε μέσω της αμαρτωλής USAID και της εξίσου αμαρτωλής UNOPS χιλιάδες μη κυβερνητικές οργανώσεις στην Κύπρο, την Ελλάδα και την Τουρκία, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν για να επιβληθεί το φιλοτουρκικό και αντιδημοκρατικό σχέδιο Ανάν.
Ηταν η μεγαλύτερη επιχείρηση εξαγοράς συνειδήσεων στον ελληνικό χώρο και έγινε με τρόπο που να καλύπτονται οι πραγματικοί αποδέκτες των χρημάτων. Εξι χρόνια μετά η αμερικανική κυβέρνηση και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αρνούνται να δημοσιοποιήσουν τους αποδέκτες της «αμερικανικής βοήθειας». Αρνούνται επίσης να απαντήσουν στο πιο απλό ερώτημα: εάν όσοι έλαβαν χρήματα έδωσαν αποδείξεις για τον τρόπο με τον οποίο τα χρησιμοποίησαν.
Η άρνηση αυτή ενοχοποιεί ακόμα περισσότερο την Ουάσιγκτον και τον ΟΗΕ, αφού ενώ υποστηρίζουν ότι δεν έκαναν την παραμικρή παρανομία, την ίδια στιγμή παρανομούν με την απόφασή τους να πολεμούν με όλα τα μέσα τους ερευνητές που ζητούν μέσω της νομίμου οδού να αποχαρακτηρίσουν τον κατάλογο των αποδεκτών των αμερικανικών δολαρίων.
Ενας Αμερικανός διπλωμάτης, που δεν ζει πια, συνήθιζε να λέει στους φίλους του πως πριν από τα δημοψηφίσματα στην Κύπρο «ανοίξαμε μία τρύπα και ρίχναμε μέσα δολάρια».
Η διαπίστωσή του, που έγινε μετά τη δεινή ήττα της 24ης Απριλίου 2004, έχει μεγαλύτερη σημασία επειδή ο ίδιος γνώριζε το σχέδιο εξαγοράς συνειδήσεων και κόμπαζε σε φίλους του δημοσιογράφους το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου 2004 ότι «το σχέδιο Ανάν θα υπερψηφιστεί».
Η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να ασχοληθεί με το θέμα και να λάβει μέτρα για τις ελληνικές οργανώσεις που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό. Αρκεί νομίζω ότι ο Τζορτζ Μπους είχε δηλώσει πως οι ΜΚΟ είναι η προέκταση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής... 
(από ethnos, infognomonpolitics)