Σωτήρια για την Ισλανδία η μη διάσωση των τραπεζών

Μία συχνή απάντηση που δίνεται από ιδρύματα όπως το ΔΝΤ είναι ότι αν δε σωθούν οι τράπεζες μίας χώρας θα καταστραφεί συνολικά η οικονομία της. Το παράδειγμα της Ισλανδίας μας δείχνει αυτό δεν είναι αλήθεια.

Δύο χρόνια μετά την απόφαση της Ισλανδίας να μη διασώσει τις προβληματικές της τράπεζες και παρά τις...
δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον της από το ΔΝΤ η χώρα φαίνεται να συνέρχεται από την κρίση και την ύφεση πολύ γρηγορότερα απ ότι η Ιρλανδία που προέβη σε διάσωση των τραπεζών και σε λήψη δημοσιονομικών μέτρων.

Η Ισλανδία άφησε τις τράπεζες να πτωχεύσουν προκαλώντας εν δυνάμει απώλειες στους δανειστές τους της τάξης των 85 δις δολαρίων, ένα χρέος το οποίο μένει να φανεί πώς ακριβώς θα διεκδικηθεί καθώς γίνεται όλο και πιο φανερό πως οι κάτοχοι των ομολόγων θα πρέπει να αποδεχτούν μία πολύ μεγάλη αναδιάρθρωση αν θέλουν να περισώσουν οτιδήποτε από το κεφάλαιο τους. Αντίθετα η Ιρλανδία υπέκυψε στις διεθνείς πιέσεις και αποφάσισε να διασώσει τις τράπεζες και τους δανειστές κρατικοποιώντας τα χρέη των τραπεζών και προσφεύγοντας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης για οικονομική βοήθεια.

Οι αριθμοί, όμως, δείχνουν ότι η Ισλανδία βρίσκεται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση από την Ιρλανδία καθώς οι πολίτες της δεν εξαθλιώθηκαν οικονομικά και η αγορά δε δέχθηκε τόσο μεγάλο πλήγμα παρά την ύφεση. Το κρατικό έλλειμμα μειώθηκε στο 6,3% του ΑΕΠ το 2010 και προβλέπεται να μηδενιστεί μέχρι το 2012 σε αντίθεση με αυτό της Ιρλανδίας που απογειώθηκε στο 32% του ΑΕΠ. Η Ισλανδία θα έχει πλεονασματικό προϋπολογισμό το 2012 ενώ η Ιρλανδία θα έχει έλλειμμα 9,1% του ΑΕΠ, Η Ισλανδία δεν επιβαρύνθηκε με το χρέος των τραπεζών ενώ η Ιρλανδία θα πρέπει σηκώνει το βάρος της αποπληρωμής του για τα επόμενα χρόνια και τουλάχιστον μέχρι το 2021. Η ανεργία στην Ιρλανδία έχει απογειωθεί στο 13,5% ενώ στην Ισλανδία θα κορυφώσει στο 8,1% το 2011.

Το πιο εντυπωσιακό, όμως, είναι ότι η αγορά επιβραβεύει την Ισλανδία για την απόφαση της να μη διασώσει τις τράπεζες με το ισλανδικό χρηματιστήριο να ενισχύεται στο 2010 κατά 17% καταγράφοντας την 3η καλύτερη απόδοση στην Ευρώπη.

Επιπλέον, το ΔΝΤ αναγκάστηκε να παραδεχτεί στην έκθεση του Οκτωβρίου για την Ισλανδία ότι καταγράφει μία στερεή οικονομική ανάκαμψη η οποία αναμένεται να γίνει ακόμη πιο δυναμική το 2011.

Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών οι απαιτήσεις των ευρωπαϊκών τραπεζών από τις τράπεζες της Ιρλανδίας τον Ιούνιο του 2010 ανερχόταν στα 509 δις δολάρια. Το ερώτημα είναι γιατί πρέπει να είναι οι πολίτες αυτοί που θα σώσουν τις τράπεζες όταν οι τράπεζες δεν κάνουν, βέβαια, το ίδιο αν οι πολίτες χρωστούν σε αυτές χρήματα.

Μία συχνή απάντηση που δίνεται από ιδρύματα όπως το ΔΝΤ είναι ότι αν δε σωθούν οι τράπεζες μίας χώρας θα καταστραφεί συνολικά η οικονομία της. Το παράδειγμα της Ισλανδίας μας δείχνει αυτό δεν είναι αλήθεια.

Πάνος Παναγιώτου
info@sta-gr.com

(από Δελτίο των 11, kontiloforos)