Ελεεινός των Πάντων

Δεν υπάρχει χειρότερο πράμα απο το να ανασύρεις άσχημες στιγμές απο το παρελθόν και να σου έρχεται στο στόμα εκείνη η ίδια γεύση του μένους. Ειδικά όταν είναι στιγμές που έχεις αδικηθεί κατάφωρα και δε μπορείς να βρείς το δίκιο σου. Δεν έχεις τον τρόπο να προσδώσεις δικαιοσύνη στο βαθμό που θέλεις. Στον αθλητισμό και πιο συγκεκριμένα στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει εκείνη η δικλείδα ασφαλείας που θα επιφέρει τις σωστές αναλογίες.

Παράδειγμα εκείνο το παιχνίδι στο Καραϊσκάκη την αγωνιστική χρονιά 2007-08 και ενώ ο ΑΡΗΣ ήταν ισόπαλος με τον...έφηβο του Πειραιά, σαν απο μηχανής Θεός ο διαιτητής έδωσε ένα πέναλτι εις βάρος της ομάδος μας σε φοβερή βουτιά του αντίπαλου επιθετικού. Μια βουτιά η οποία αν είχε γίνει σε κάποια πισίνα η σε κάποιο καλομβητήριο, τώρα θα μιλούσαμε για το πρώτο χρυσό της χώρας μας σε τέτοιο αγώνισμα. Φυσικά όμως ο διαιτητής ακολούθησε την πεπατημένη οδό για την απόδοση της "δικής" τους δικαιοσύνης. Μιας δικαιοσύνης κομμένης και ραμμένης στα δικά τους μέτρα, της αθλιότητος και της σαπίλας που τους αντιπροσωπεύει.

Μια σύντομη αναδρομή στην προϊστορία των αγώνων αναμεταξύ του Θεού του Πολέμου και της ομάδας του Πειραιά θα σας δώσει όλες τις απαντήσεις. Δε θα σταματά το μέτρημα φάσεων και η σημείωση αδικιών που έχουν διαπραχθεί εις βάρος της αγαπημένης μας ομάδος. Ο κατάλογος μακρύς και οι εγκληματίες αναρίθμητοι. Πόσες φορές σκοράρισε απο την άσπρη βούλα και κέρδισε τα παιχνίδια η συγκεκριμένη ομάδα? Με αντικανονικά γκολ οφσάϊντ, δύο μάλιστα στο ίδιο παιχνίδι απο τον ίδιο ποδοσφαιριστή που εκτελούσε τα πέτσινα πέναλτι. Με διαιτητές να συμβουλεύουν - προειδοποιούν τους εκάστοτε προπονητές να κάνουν αλλαγή συγκεκριμένο παίκτη γιατί θα "αναγκαστούν" να του βγάλουν δεύτερη κίτρινη κάρτα? Να εθελοτυφλούν σε πέναλτι - μαρς και μαρκαρίσματα για κόκκινη κάρτα, πάντα εις βάρος της ομάδας μας.

Επανέρχομαι στην αρχική κουβέντα για την άσχημη ανάμνηση, θα ήθελα να σημειώσω ότι υπαίτιος αυτής της σκέψης δεν είναι άλλος απο τον ίδιο τον εγκληματία. Αφορμή ήταν η εκδίκαση της μήνυσης που ειχε τολμήσει να κάνει ο θρασύτατος "σφάχτης" εκείνου του αγώνα, ο λεγόμενος και διαιτητής Ηλίας Μαζαράκος. Είχε το τεράστιο και τρισάθλιο θράσος να μηνύσει τον δημοσιογράφο του ΑΡΗ, και τωρινό εκπρόσωπο τύπου της ομάδας ποδοσφαίρου, για το ότι είχε γράψει σε εφημερίδα της πόλης να δηλώσει κώλυμα λόγω του ότι είναι οπαδός του αντιπάλου και μάλιστα υπήρχε και επισυναπτώμενη φωτογραφία - ντοκουμέντο με τον μηνυτή να φορά ερυθρόλευκο σαρίκι.

Σήμερα εκδικάστηκε η υπόθεση και αποδείχτηκε περίτρανα το πόσο γλοιώδης και ελεεινός ήταν και παραμένει ο θρασύτατος μηνυτής. Αθωώθηκε ο δημοσιογράφος που κάλυπτε το ρεπορτάζ του ΑΡΗ και μάλιστα έγινε και κάτι αξιοσημείωτο. Ερωτήθηκε απο τον δικαστή ο κατήγορος αν είναι οπαδός της ομάδος του Πειραιά και εκείνος αποκρίθηκε με πλήρη απάθεια και αυτογνωσία, "μπορεί και να μαι". Η ξεφτίλα και η κατάντια του ανθρωπίνου είδους σε μία και μόνο φράση. Ευχαριστούμε πολύ ρε Μαζαράκο, μας έκανες να αναθεωρήσουμε για όλες εκείνες τις βρισιές που είχαμε εκστομίσει εναντίον σου εκείνο το βράδυ, έπρεπε να πούμε ακόμα περισσότερα και να μη μετανιώσουμε στιγμή για όλα τα άσχημα που σκεφτήκαμε για σένα.

Συνέχισε να ζεις στην αφάνεια σου μικρέ και αποτυχημένε λεχρίτη. Κατάφερες να κερδίσεις το δεκάλεπτο δημοσιότητος σου με το σίχαμα της παρουσίας σου σε εκείνο το σφύριγμα της ντροπής. Μπορείς να αποσυρθείς στο χαμό της λήθης τώρα και να σκεπαστείς απο τους εφιάλτες που σε κατατρέχουν στα όνειρα σου. Αρκετά ασχοληθήκαμε μαζί σου και σήμερα μετά απο εκείνο το βράδυ, τραβάμε το καζανάκι και σε στέλνουμε πίσω απο κει που ήρθες....

ΕΚΑΝΕΣ ΥΠΕΡΤΑΤΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΜΟΝΟΣ ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙΣ

ΑΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΗΜΕΡΑ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

ΕΓΙΝΕΣ ΕΛΕΕΙΝΟΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

(από arismania)