Τι πρέπει να γνωρίζουμε για τα βλαστοκύτταρα

Ο αιώνας της μοριακής βιολογίας θα είναι σύμφωνα με τους επιστήμονες αυτός που διανύουμε, και δεν μας κάνει εντύπωση. Η πρόοδος της ‘Κυτταρικής Βιολογίας’ έχει κάνει άλματα σχετικά με τις νέες μορφές θεραπειών σε πολύ σοβαρές ασθένειες και μας δίνει μέρα με τη μέρα βάσιμους λόγους να ελπίζουμε ότι στο...μέλλον θα έχουμε τη δυνατότητα να αποφύγουμε πολλές από αυτές.

Η μεγάλη συζήτηση που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια... για τα βλαστικά κύτταρα (ή αλλιώς βλαστοκύτταρα) και τα θαύματα που υποστηρίζουν πολλοί επιστήμονες πως μπορούν να κάνουν, δεν θα μπορούσε να μας αφήσει αδιάφορους. 

Τι είναι τα βλαστοκύτταρα;

Με πολύ απλά λόγια, τα βλαστοκύτταρα είναι αρχέγονα κύτταρα που υπάρχουν στο έμβρυο, στον ενήλικο και στο ομφαλοπλακουντιακό αίμα. Ενώ, όμως, η πρόσβαση στα βλαστοκύτταρα του εμβρύου και του ενήλικα είναι δύσκολη, σε αυτά του ομφαλοπλακουντιακού αίματος είναι πολύ ευκολότερη, αφού μπορούν να αποσπαστούν κατά τη γέννηση ενός μωρού μετά την αποκοπή του ομφάλιου λώρου από το αίμα που παραμένει στον πλακούντα. 

Πού χρησιμεύουν;

Σύμφωνα με τον Γεώργιο Νασιούλα (Μοριακός Βιολόγος) και την Ευθυμία Βρακίδου (Αιματολόγος), «Το δεδομένο ότι τα βλαστικά κύτταρα του ομφαλοπλακουντιακού αίματος διέθεταν τις ίδιες ιδιότητες με τα αντίστοιχα του μυελού των οστών, με το επιπρόσθετο πλεονέκτημα της εύκολης απομόνωσης, οδήγησε αρχικά τον Hal Broxmayer, στη δεκαετία του 1980, να προτείνει την αντικατάσταση των πρώτων με τα δεύτερα σε μεταμοσχεύσεις.» Πολλές από αυτές στέφθηκαν με επιτυχία με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τράπεζες διατήρησης βλαστικών κυττάρων σε ειδικά δοχεία βαθιάς κατάψυξης (190 βαθμών Κελσίου υπό το μηδέν) με τη χρήση υγρού αζώτου.

Δεν χρησιμεύουν, όμως, μόνο εκεί. Σύμφωνα με τους γιατρούς, «Τα βλαστικά κύτταρα με την πλαστικότητα που διαθέτουν, προσφέρουν τη δυνατότητα αντικατάστασης κυττάρων και ιστών, σε τραύματα της σπονδυλικής στήλης, σε εγκεφαλικά επεισόδια, σε εγκαύματα, σε καρδιακές παθήσεις, στο διαβήτη.» Διαφαίνεται έτσι μία δυνατότητα που αγγίζει το άπειρο και αφήνει απεριόριστες ελπίδες ζωής.

Πολλοί γονείς, λοιπόν, ακόμα και στην Ελλάδα, σπεύδουν να διαφυλάξουν τα βλαστικά κύτταρα των νεογέννητων παιδιών τους σε ιδιωτικές τράπεζες βλαστοκυττάρων, στις οποίες πληρώνουν υπέρογκα ποσά με σκοπό να εξασφαλίσουν την προστασία της υγείας τους –των ίδιων των παιδιών αλλά και όλης της οικογένειας- από ενδεχόμενες μελλοντικές παθήσεις.

Εκπληκτικό δε, είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα διαθέτει το 20% των ιδιωτικών τραπεζών βλαστοκυττάρων που λειτουργούν παγκοσμίως, ο ετήσιος τζίρος των οποίων φτάνει τα 50 εκατομμύρια ευρώ! 

Υπάρχει όμως πάντα ένα “αλλά”…

Από την άλλη, κάτι το οποίο πολλοί από αυτούς τους γονείς δεν γνωρίζουν όταν απευθύνονται σε κάποια ιδιωτική τράπεζα σπέρματος είναι ότι σε ποσοστό έως 70% το αίμα που συλλέγεται από τον πλακούντα του νεογέννητου πρέπει να απορριφθεί, ότι ακόμα και αυτό που θα καταψυχθεί είναι σχεδόν απίθανο να χρησιμοποιηθεί ποτέ ιατρικώς στο παιδί τους –ακολουθεί το γιατί, ενώ η προσφυγή στις ιδιωτικές τράπεζες δεν βοηθά στο να χρησιμοποιηθούν αυτά τα βλαστοκύτταρα από άλλα παιδιά που ενδεχομένως να τα χρειαστούν, ενώ μπορεί και το δικό τους παιδί να μη βρίσκει τα κατάλληλα βλαστοκύτταρα από άλλα παιδιά γιατί αυτά θα βρίσκονται σε άλλη τράπεζα.

Γιατί να μην χρησιμοποιηθούν αυτά τα κύτταρα; Είναι απλό. Σύμφωνα με τους βιολόγους, αν ένα παιδί, του οποίου τα βλαστοκύτταρα έχουν καταψυχθεί για να χρησιμεύσουν σε θεραπεία, εμφανίσει κάποια στιγμή λευχαιμία, τότε και τα κύτταρα αυτά θα εξελιχθούν αργότερα σε λευχαιμικά. Θα χρειαστεί, λοιπόν, το παιδί αυτό βλαστοκύτταρα ενός άλλου παιδιού, τα οποία είναι άγνωστο κατά πόσο και πού θα βρεθούν, αφού οι ιδιωτικές τράπεζες δεν ασχολούνται με την ιστοσυμβατότητα των κυττάρων που φυλάσσουν (ή στο λεγόμενο διεθνές δίκτυο αναζήτησης μοσχευμάτων netcord).

(από In 2 Life, noexcus)