Η σιωπή πριν την καταιγίδα....

Οι καιροί αλλάζουν, εσύ θα μείνεις ίδιος;

Πλην των Εθνικιστών, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που στα ανέμελα - αλλά όχι αθώα - χρόνια της κυριαρχίας του καπιταλισμού (σοσιαλιστικού ή φιλελεύθερου δεν έχει ιδιαίτερη σημασία) μίλησαν για τα δεινά που.

σήμερα βιώνει η πατρίδα μας. Οι χορτασμένοι -από διορισμούς και πλαστικό χρήμα - νεοέλληνες βυθίζονταν αυτάρεσκα σε έναν υλιστικό ευδαιμονισμό, τα olympic games θα έφερναν χρήμα ατελείωτο για τα επόμενα εκατό χρόνια και ο «πατριωτισμός» τους είχε ως αφετηρία την eurovision για να καταλήξει σε...

αθλητικές διακρίσεις. Την ίδια ώρα, εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομεταναστών άρχισαν να διασχίζουν ανενόχλητοι τα σύνορα και οι νεοέλληνες που σε όλα είναι πρώτοι, θα έπρεπε να αποδείξουν πόσο «προοδευτικοί» είναι συν τοις άλλοις.

Για να μην μακρηγορούμε, ο νεοέλληνας υπήρξε ανέκαθεν δεξιός στην τσέπη, αριστερός στο στυλ, κοινωνικά προοδευτικός και λειψός στο μυαλό. Περίπλοκη ύπαρξη που συνέθεσε όλα τα παραπάνω με αποκλειστικό στόχο εκείνο που του δίδαξαν οι καιροί: ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ.

Οι καιροί όμως αλλάζουν δραματικά. Οι τοκογλύφοι ζητούν πίσω τα δανεικά και οι πολιτικοί μας όρισαν συνένοχους αφού «μαζί τα φάγαμε». Οι σοσιαλφιλελεύθερες μάσκες έπεσαν και το πρόσωπο της παγκόσμιας διακυβέρνησης εμφανίζεται με ένα απειλητικό βλέμμα προς την εθνική μας κυριαρχία. Και φυσικά τα εκατομμύρια των «οικονομικών μεταναστών», διεκδικούν την δική τους θέση στο όνειρο που περνάει μέσα από το ορμητικό ποτάμι της πολυπολιτισμικής σύγκρουσης.

Οι απόψεις αυτές ήταν «ακραίες» έως «φασιστικές» μέχρι σήμερα. Για τους φανατικά ηλίθιους παραμένουν ακραία σενάρια γραφικών. Για αυτούς, ούτε η επιστήμη έχει δώσει λύσεις. Εκείνο που πρέπει να μας απασχολήσει είναι η μεγάλη κοινωνική μάζα που αρχίζει να πνίγεται από την μπόχα και που ας μην αντιδρά - ακόμα, μοιάζει με την σιωπή πριν την καταιγίδα. Ένα είδος «εθνικής κατάθλιψης» βασανίζει για την ώρα τις ψυχές των Ελλήνων και εμείς (οι ακραίοι) που τους λέγαμε την αλήθεια, οφείλουμε και να επιμείνουμε σε αυτήν: Δεν βρεθήκαμε σήμερα στο σημείο Μηδέν. Είμαστε εκεί από χρόνια. Μας δόθηκε μια παράταση μόνο, που είχε διάρκεια όσο να. λήξουν τα γραμμάτια.

Μέσα σε ένα περιβάλλον κοινωνικού πένθους και εθνικής αναπηρίας, την ώρα που οι ύαινες της παγκοσμιοποίησης περιμένουν να σκίσουν τις σάρκες μας, το καλύτερο δώρο προς τους δυνάστες της πατρίδας μας θα ήταν η παραίτηση και η αδράνεια. Όσο εργάστηκαν όλα αυτά τα χρόνια για να «περιθωριοποιούν» τις φωνές της αντίδρασης, άλλο τόσο δαπάνησαν ΜΕ ΧΡΗΜΑ για να μετατρέψουν τους Έλληνες σε πειθήνιους υπηκόους της παγκοσμιοποίησης.

Είναι όμως η ώρα για να ξεσπάσει η καταιγίδα. Τώρα που οι καιροί αλλάζουν, θα πρέπει επιτέλους να αλλάξουμε και εμείς. «Οι γνήσιες ιστορικές ανατροπές δεν είναι αυτές που μας εκπλήσσουν με το μεγαλείο και την σφοδρότητά τους. Οι σημαντικές μεταβολές, αυτές από τις οποίες απορρέει η ανανέωση των πολιτισμών, συμβαίνουν στις γνώμες, τις ιδέες και τις πεποιθήσεις», έγραψε ο Γκυστάβ Λε Μπον το 1895. Το καθεστώς θα σταθεί ανίκανο να συγκρατήσει την επερχόμενη ήττα του όσα δεκανίκια και αν χρησιμοποιήσει, εάν η ψυχή του λαού μας μιλήσει και πάλι Ελληνικά. Αν την σκέψη μας αφυπνίσει η Ελλάδα της γενναιότητας, της τιμής και της υπερηφάνειας, τότε η καταιγίδα θα σαρώσει το φρικτό ψευτορωμαίικο στο οποίο επένδυσαν οι παγκόσμιοι δυνάστες και οι λακέδες τους.

(από twilight-of-gods, dinatos)