Το «φέουδο» και ο μεγάλος «Φεουδάρχης».

Ο Πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου στην ομιλία του προς τους Έλληνες εξαγωγείς αναφέρθηκε, για μια ακόμη φορά, στη διαφθορά που αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και η κυβέρνηση.

Χρησιμοποιώντας τα μοναδικά όπλα που διαθέτει στην οποιαδήποτε επιχειρηματολογία του απέδωσε τα φαινόμενα διαφθοράς στους...
άλλους. Κάποιοι άλλοι φταίνε που εμείς οι ικανοί, αποφασισμένοι και αδιάφθοροι αδυνατούμε να μετατρέψουμε την χώρα σε «Γη της Επαγγελίας», μια Δανία του νότου, μια Σουηδία της Μεσογείου, μια Σιγκαπούρη έστω βρε αδελφέ της Νοτιοανατολικής Ευρώπης!

Για όλα – όλα όμως - διαφθορά, ανταγωνιστικότητα, παραγωγικότητα, δημόσιο χρέος, σκάνδαλα, κυβερνητικές γκάφες, μνημόνιο κλπ κλπ, φταίει το «Δημόσιο» το οποίο κατά την άποψή του Πρωθυπουργού είναι ένας τύπος «φέουδου» των υπαλλήλων.

Ακόμη, διαπίστωσε ο κ. Παπανδρέου ότι για τα παραπάνω ευθύνεται η πολυνομία και η πολυπλοκότητα των θεσμών.

Τέλος ο Πρωθυπουργός τόνισε – όπως και όλοι σχεδόν οι προκάτοχοί του – ότι είναι αποφασισμένος τελειώσει με αυτά τα φαινόμενα και να «πατάξει τη γραφειοκρατία και την πολυνομία».

Για να μην ανοίξουμε τη συζήτηση πολύ περισσότερο από όσο μας επιτρέπει ο χώρος μας εδώ, θα αναστοχαστούμε μόνο πάνω στις βαρυσήμαντες αυτές δηλώσεις του Πρωθυπουργού.

Καταρχάς, αν η γραφειοκρατία είναι πρόβλημα που οφείλεται στην πολυνομία και την πολυπλοκότητα τότε η βασική αιτία του προβλήματος είναι ο ίδιος, η Κυβέρνησή του και όλες οι Κυβερνήσεις της ιστορίας (σε μερικές από τις οποίες ήταν εξέχον μέλος), καθώς η κατάθεση σχεδίων νόμων και άλλων κανονιστικών πράξεων (πολυνομία) όπως επίσης και η απλούστευση της ήδη υπάρχουσας νομοθεσίας ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα της κυβέρνησης και της Βουλής των Ελλήνων - την οποία ελέγχει με τη «μέθοδο των κουκιών».

Ακόμη, οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν πολιτικούς προϊστάμενους – από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους – οι οποίοι είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για τη λειτουργία τους. Αυτοί λοιπόν οι πολιτικοί προϊστάμενοι αντί να κατευθύνουν τις ενέργειές τους προς την εύρυθμη, αποδοτική και αδιάφθορη λειτουργία των υπηρεσιών που προΐστανται, αδιαφορούν για αυτές, και με τις πρακτικές τους - που είναι σε όλους γνωστές – μεγιστοποιούν το ιδιωτικό τους όφελος εις βάρος του δημοσίου και επιβάλλουν και συντηρούν τα φαινόμενα συναλλαγής και διαφθοράς ως προπέτασμα καπνού για τις δικές τους ενέργειες.

Επίσης, η εκτεταμένη εμφάνιση φαινομένων διαφθοράς, «φεουδοποίησης» και γραφειοκρατίας στις υπηρεσίες στις οποίες προΐστανται είναι απόδειξη της διαχρονικής και συλλογικής τους ανικανότητας.

Η λογική της απειλής των εργαζομένων, της αφ’ υψηλού ηθικής τους διαπόμπευσης, και της εκτόξευσης ανυπόστατων γενικόλογων κατηγοριών ανήκουν στο ρεπερτόριο των πιο άθλιων εξουσιαστικών μεθόδων προπαγάνδας και δεν συνδέονται ούτε με το πρόβλημα ούτε με τις λύσεις.

Είναι απόδειξη μιας ακραίας και ελιτίστικης συμπεριφοράς, απόδειξη μιας υπεροψίας και μιας λογικής λέω και κάνω ότι θέλω, μιας πολιτικής και μιας Κυβέρνησης η οποία – για να παραφράσουμε τον Πρόεδρο Λίνκολν - ΔΕΝ προέρχεται από το λαό, ΔΕΝ συμπορεύεται με το λαό, ΔΕΝ ενδιαφέρεται για το λαό[1].

Αυτό που ενδιαφέρει την Κυβέρνηση συλλογικά, τους Βουλευτές και τους πολιτικά διορισμένους προϊσταμένους των δημοσίων υπηρεσιών και οργανισμών είναι το προσωπικό τους όφελος, (επανεκλογή, αύξηση της περιουσίας, τακτοποίηση οικογένειας, διασυνδέσεις για το μέλλον, κλπ κλπ).

Δυστυχώς θα απογοητεύσω πολλούς. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι αυτοί που λειτουργούν το κράτος, έστω με προβλήματα αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας.

Οι κυβερνητικές και πολιτικές ελίτ είναι αυτές που δημιουργούν – αξεπέραστα πολλές φορές – εμπόδια στη λειτουργία του με την ανικανότητά τους, την αδιαφορία τους και την αρπαχτική τους δράση.

(από D&G, ramnousia)