Του Νίκου ΚοτζιάΗ συζήτηση για τον ανασχηματισμό είναι δείγμα μιας παραφιλολογία, προωθούμενη από την διαπλοκή στα πλαίσια προβολής των αρεστών της. Προβάλλεται, δεύτερον, από κομματικούς μηχανισμούς που θέλουν να εμφανίζονται ως γνώστες των εξελίξεων στην εξουσία και διασυνδεόμενοι με αυτή. Πλασάρεται, τρίτον, από στελέχη της πολιτικής σκηνής σε ένα...
φτηνό παιχνίδι εξουσίας. Θέλουν μέσα από αυτό να αναβαθμιστούν στα μάτια των δημοσιογράφων, αλλά και του κοινού που παρακολουθεί τα δημοσιεύματα. Ανάλογα, τέταρτο, τέλος, κάποιοι ρητορεύοντες στις παρέες προσπαθούν να αποσπάσουν κύρος μέσα από τις δήθεν γνώσεις τους για τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Μάλιστα, για ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τείνει η ανασχηματολογία να υποκαταστήσει κάθε αυθεντική πολιτική σκέψη.Στην πραγματικότητα ως προς τον ανασχηματισμό, και όχι την αναδόμηση λειτουργίας της κυβέρνησης, ουδείς γνωρίζει το τι ακριβώς σκέφτεται ο πρωθυπουργός. Όχι διότι δεν ρωτά ή δεν εκφράζει μια γνώμη σε συνομιλητές του, αλλά διότι δεν έχει καταλείξει αν θα κάνει ανασχηματισμό με ποιους και πώς θα τον κάνει. Αν είχε καταλήξει θα τον είχε ήδη υλοποιήσει. Δεν θα περίμενε τα δημοσιεύματα και τους ρητορεύοντες στις παρέες των βραδινών συνάξεων προκειμένου να αποφασίσει. Εφόσον ο ίδιος δεν έχει οριστικοποιήσει τις αποφάσεις του, είναι σε μια πρώτη ματιά άξιον απορίας πώς κεντρικά στελέχη, δημοσιογράφοι και ρητορεύοντες στις παρέες γνωρίζουν με τέτοια ακρίβεια και σιγουριά το τι θα συμβεί.Τι όμως, επιδιώκουν τα κεντρικά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος με αυτή την παραφιλολογία; Μάλλον επιδιώκουν να επηρεάσουν τη συζήτηση προκειμένου να πλασαριστούν, κατά τη γνώμη τους, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στον επικείμενο ανασχηματισμό. Το κύριο παιχνίδι, όμως, το κάνουν τα Μέσα Ενημέρωσης. Ορισμένα για να αποδείξουν τις «καλές πηγές» ενημέρωσής τους, συνήθως οι προστατευόμενοι πολιτικοί τους. Όμως, η θεμελιακή αιτία που παράγουν και προωθούν την παραφιλολογία είναι η εξασφάλιση, για τα συμφέροντα που εκπροσωπούν, μιας ακόμα καλύτερης πρόσβασης στην επόμενη κυβέρνηση από αυτή που έχουν στη σημερινή: Να πλασάρουν, πρώτον, τους αρεστούς υπουργούς, με τους οποίους τα έχουν βρει, σε καλύτερες ακόμα θέσεις. Να προωθήσουν, δεύτερον, εντός της κυβέρνησης κάποιους που βρίσκονται «ακόμα» εκτός. Κύρια, όμως, τρίτο, να δημιουργήσουν μια τέτοια ασφυκτικά αρνητική εικόνα για αυτούς που δεν ελέγχουν, ώστε να υπάρξει πολύπλευρη απαίτηση απομάκρυνσης τους. Ουσιαστικά θέλουν να συμμετέχουν στην διακυβέρνηση του τόπου μέσω της ανασχηματολογίας. Να καταστήσουν το «σύστημα φήμες» ισότιμο του Συντάγματος και των αρμοδιοτήτων του πρωθυπουργού.Η παραφιλολογία για τον ανασχηματισμό είναι η πλήρης εκπόρνευση της πολιτικής συζήτησης. Με αυτό τον τρόπο, εν τέλει, αυτή δεν επικεντρώνεται στα μεγάλα προβλήματα της χώρας. Στις εναλλακτικές πολιτικές, ανεύρεση και υλοποίηση. Έστω σε μια συζήτηση για έναν ουσιαστικό κυβερνητικό ανασχηματισμό που θα άλλαζε την σημερινή κυβερνητική πολιτική. Μόνο στην Ελλάδα η φαιά ουσία πολλών από εκείνων που θεωρούν ότι είναι αρκούντος πολιτικοποιημένοι καταναλώνεται σε ασκήσεις ανασχηματισμού από τα καφενεία μέχρι τις στήλες των εφημερίδων. Ασκήσεις, βέβαια, που είναι πιο εύκολες από την σκληρή και επίπονη εργασία διαμόρφωσης ουσιαστικών πολιτικών προτάσεων και υλοποίησης μιας άλλης πολιτικής. Κάτι που επιθυμούν να αποτρέψουν συγκεκριμένα μεγάλα συμφέροντα.
φτηνό παιχνίδι εξουσίας. Θέλουν μέσα από αυτό να αναβαθμιστούν στα μάτια των δημοσιογράφων, αλλά και του κοινού που παρακολουθεί τα δημοσιεύματα. Ανάλογα, τέταρτο, τέλος, κάποιοι ρητορεύοντες στις παρέες προσπαθούν να αποσπάσουν κύρος μέσα από τις δήθεν γνώσεις τους για τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Μάλιστα, για ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τείνει η ανασχηματολογία να υποκαταστήσει κάθε αυθεντική πολιτική σκέψη.Στην πραγματικότητα ως προς τον ανασχηματισμό, και όχι την αναδόμηση λειτουργίας της κυβέρνησης, ουδείς γνωρίζει το τι ακριβώς σκέφτεται ο πρωθυπουργός. Όχι διότι δεν ρωτά ή δεν εκφράζει μια γνώμη σε συνομιλητές του, αλλά διότι δεν έχει καταλείξει αν θα κάνει ανασχηματισμό με ποιους και πώς θα τον κάνει. Αν είχε καταλήξει θα τον είχε ήδη υλοποιήσει. Δεν θα περίμενε τα δημοσιεύματα και τους ρητορεύοντες στις παρέες των βραδινών συνάξεων προκειμένου να αποφασίσει. Εφόσον ο ίδιος δεν έχει οριστικοποιήσει τις αποφάσεις του, είναι σε μια πρώτη ματιά άξιον απορίας πώς κεντρικά στελέχη, δημοσιογράφοι και ρητορεύοντες στις παρέες γνωρίζουν με τέτοια ακρίβεια και σιγουριά το τι θα συμβεί.Τι όμως, επιδιώκουν τα κεντρικά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος με αυτή την παραφιλολογία; Μάλλον επιδιώκουν να επηρεάσουν τη συζήτηση προκειμένου να πλασαριστούν, κατά τη γνώμη τους, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στον επικείμενο ανασχηματισμό. Το κύριο παιχνίδι, όμως, το κάνουν τα Μέσα Ενημέρωσης. Ορισμένα για να αποδείξουν τις «καλές πηγές» ενημέρωσής τους, συνήθως οι προστατευόμενοι πολιτικοί τους. Όμως, η θεμελιακή αιτία που παράγουν και προωθούν την παραφιλολογία είναι η εξασφάλιση, για τα συμφέροντα που εκπροσωπούν, μιας ακόμα καλύτερης πρόσβασης στην επόμενη κυβέρνηση από αυτή που έχουν στη σημερινή: Να πλασάρουν, πρώτον, τους αρεστούς υπουργούς, με τους οποίους τα έχουν βρει, σε καλύτερες ακόμα θέσεις. Να προωθήσουν, δεύτερον, εντός της κυβέρνησης κάποιους που βρίσκονται «ακόμα» εκτός. Κύρια, όμως, τρίτο, να δημιουργήσουν μια τέτοια ασφυκτικά αρνητική εικόνα για αυτούς που δεν ελέγχουν, ώστε να υπάρξει πολύπλευρη απαίτηση απομάκρυνσης τους. Ουσιαστικά θέλουν να συμμετέχουν στην διακυβέρνηση του τόπου μέσω της ανασχηματολογίας. Να καταστήσουν το «σύστημα φήμες» ισότιμο του Συντάγματος και των αρμοδιοτήτων του πρωθυπουργού.Η παραφιλολογία για τον ανασχηματισμό είναι η πλήρης εκπόρνευση της πολιτικής συζήτησης. Με αυτό τον τρόπο, εν τέλει, αυτή δεν επικεντρώνεται στα μεγάλα προβλήματα της χώρας. Στις εναλλακτικές πολιτικές, ανεύρεση και υλοποίηση. Έστω σε μια συζήτηση για έναν ουσιαστικό κυβερνητικό ανασχηματισμό που θα άλλαζε την σημερινή κυβερνητική πολιτική. Μόνο στην Ελλάδα η φαιά ουσία πολλών από εκείνων που θεωρούν ότι είναι αρκούντος πολιτικοποιημένοι καταναλώνεται σε ασκήσεις ανασχηματισμού από τα καφενεία μέχρι τις στήλες των εφημερίδων. Ασκήσεις, βέβαια, που είναι πιο εύκολες από την σκληρή και επίπονη εργασία διαμόρφωσης ουσιαστικών πολιτικών προτάσεων και υλοποίησης μιας άλλης πολιτικής. Κάτι που επιθυμούν να αποτρέψουν συγκεκριμένα μεγάλα συμφέροντα.
(από epirusgate)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου