Των οικίων ημών εμπιπραγμένων...

του Στρατή Παπαμανουσάκη

τ. ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΧΑΝΙΩΝ‏

Τουλάχιστον κανείς δεν θα μπορέσει να πει μετά ότι δεν υπήρξε προειδοποίηση. Μιλούμε για την κατάρρευση της Β΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, που συντελείται πλέον με επιταχυνόμενη διαδικασία, υπό τα μάλλον απαθή βλέμματα της πλειοψηφίας αυτής της χώρας. Των πολιτικών που προσπαθούν με ωραιοποιήσεις και...

μεγαλοστομίες να αποτρέψουν το κακό, όταν δεν αποτελούν μέρος του. Των λαϊκών τάξεων που αδρανούν απελπισμένες από την αδυναμία τους να αντιδράσουν, μετατοπιζόμενες απλά στην παράταξη του κανενός, όσο δεν νοιάζονται για το στενό προσωπικό συμφέρον τους. Των θεσμικών οργάνων που παραμένουν περιχαρακωμένα στα τυπικά τους καθήκοντα, χωρίς την ανάληψη καμιάς πρωτοβουλίας, όσο δεν ταυτίζονται με το συστημικό τους ρόλο. Αφήνομε την μειοψηφία των κάθε είδους απάτριδων κεφαλαιούχων της μίζας, του γραικυλισμού και των εξωχώριων να συνεχίζουν ανενόχλητοι το έργο τους. Και μειδιούμε με τις ελάχιστες φωνές διανοουμένων που αρθρώνουν δημόσιο λόγο σε ώτα μη ακουόντων.

Ως χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου, ήδη από την αποκάλυψη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, την αυξανόμενη ένταση από την Κορέα μέχρι τη Γάζα, δια μέσου της Τεχεράνης, τον ορατό πλέον κλονισμό του ευρώ και του ίδιου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, τις ιδεολογικές, κοινωνικές και οικολογικές ανατροπες, η ελληνική πορεία φαίνεται πια μη αναστρέψιμη. Απομένει το θερμό καλοκαίρι του ασφαλιστικού και του εργασιακού ζητήματος, το ιδιόρρυθμο φθινόπωρο του μακεδονικού και του κυπριακού προβλήματος, και ο σκοτεινός χειμώνας της ανεργίας και της κοινωνικής έκρηξης. Ήδη η κυβέρνηση, αφού θα έχει τελειώσει επιτυχώς το έργο της «σωτηρίας» της χώρας, θα μπορεί να απέλθει, αφήνοντας πίσω της το χάος, τη διάλυση των πολιτικών κομμάτων, την οικονομική ύφεση και την ευκαιρία για μια νέα και χειρότερη αφετηρία. Τότε θα πρέπει να επαναληφθεί, όχι πλέον ως προειδοποίηση, αλλ’ ως ολοκλήρωση, το αβερώφειο πάρτυ με περισσότερους προσκεκλημένους, με τους εκπροσώπους της κυβέρνησης και των κομμάτων, των λαϊκών τάξεων, της ελίτ και των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ας καθιερωθεί επιτέλους ο κανόνας « των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν».

Ωστόσο ο ελληνικός αυτοεξευτελισμός έχει και τα όρια του. Φοβόμαστε ότι τα έχομε ξεπεράσει. Η ηθική και ιδεολογική κατάρρευση, η θεσμική και πολιτική ανεπάρκεια, η κοινωνική και οικονομική διάλυση οδηγούν αναπότρεπτα στην αναζήτηση των εσχάτων λύσεων σωτηρίας. Όχι μόνο σκέψεις για πρόωρες εκλογές, αλλά και προτάσεις για συντακτική εθνοσυνέλευση, και φόβοι για εξωθεσμικές λύσεις έχουν διατυπωθεί.

Η Ελλάδα οφείλει να προετοιμαστεί από σήμερα κιόλας, όχι μόνο για οικονομικές αλλαγές, αλλά πρωτίστως για πολιτικές, ιδεολογικές και κοινωνικές ανακατατάξεις. Κατάργηση του χρεωκοπημένου πρωθυπουργικού και πελατειακού πολιτικού μοντέλου (εξισορρόπηση εξουσιών, αρμοδιότητες Προέδρου Δημοκρατίας, Γερουσία). Eπαναχωροθέτηση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (διάκριση κυβέρνησης και διοίκησης, προσδιορισμός κοινωνικού κράτους, συμφωνία αναπτυξιακών προτεραιοτήτων). Αξιοποίηση εθνικών ιδεωδών (ελληνικός πολιτισμός, Πανεπιστήμιο, πατριωτισμός και ήθος).

Αναζητούνται ήδη πρωτοβουλίες κάθαρσης, επιβολής νέων προσδιορισμών, ανασυγκρότησης. Το βέβαιο είναι ότι η μουσική και η κωμωδία τελειώνει. Καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του, όχι αύριο, αλλά σήμερα.

(από press-gr)