Οι κυβερνητικές πολιτικές και το μελοντικό κοινωνικό κόστος.

Του Νίκου Κοτζιά

Η κυβέρνηση μαζί με το ΔΝΤ και την ΕΕ προωθούν σε όλα τα μέτωπα μέτρα σε βάρος των μεσαίων εισοδημάτων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Δείχνει να μην καταλαβαίνει ότι στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αιώνιες διακυβερνήσεις. Ότι αυτό που εν τέλει μετρά είναι το πραγματικό έργο μιας κυβέρνησης, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο θα αποχαιρετήσει την εξουσία. Αν δημιούργησε με τα μέτρα της...

μακρόχρονα προβλήματα για τη χώρα. Προβλήματα που η κυβέρνηση δείχνει να μην τα συνυπολογίζει. Πιο συγκεκριμένα:

Πρώτον οδηγεί τη χώρα σε βαθιά ύφεση. Ύφεση που συνοδεύεται από την αίσθηση ότι η νεολαία δεν έχει προοπτικές σε αυτό τον τόπο. Με τα αντικοινωνικά της μέτρα η κυβέρνηση ξεφτίλισε την τιμή της εργασίας των νέων ανθρώπων, αλλά και εισάγει μεσαιωνικές συνθήκες στις εργασιακές σχέσεις. Για πρώτη φορά μεταχουντικά, χιλιάδες νέοι άνθρωποι αναζητούν τρόπους να πάνε να εργαστούν στο εξωτερικό. Το σίγουρο δε είναι, ότι σε μια εποχή όπως αυτή που ζούμε, οι πρώτοι που θα βρουν πρόσβαση εργασίας εκτός Ελλάδας, θα είναι οι νέοι με αναβαθμισμένες σπουδές, ειδίκευση και ξεχωριστές ικανότητες. Η χώρα, δηλαδή, κινδυνεύει να απολέσει μακρόχρονα πολλά από τα καλύτερα παιδιά της. 

Δεύτερο, με τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση ως προς τις εργαζόμενες μητέρες (μισθολογικά, συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά), οδηγεί το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας σε έκρηξη. Στην πορεία προς την ύφεση, στις αρνητικές αναδράσεις που προκαλεί η κυβερνητική πολιτική, θα προστεθεί και το δημογραφικό πρόβλημα. Αυτό θα έχει ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στους τομείς που υποτίθεται ότι θέλει να «σώσει» η κυβέρνηση, όπως το ασφαλιστικό και το συνταξιοδοτικό. Η προβλεπόμενη μείωση γεννητικότητας στη χώρα, μαζί με την έξοδο μερικών εκ των ικανότερων νέων ανθρώπων του τόπου θα κάνει εκρηκτικές τις συνέπειες στο όλο σύστημα περίθαλψης και συντάξεων. 

Τρίτο, ο όλο και λιγότερο δημοκρατικός τρόπος απόφασης, προώθησης και επιβολής των αντικοινωνικών μέτρων της τρόικας και της κυβέρνησης δημιουργεί προβλήματα στην αποδοχή και ανάπτυξη της δημοκρατίας. Επί παραδείγματι, γίνεται όλο και πιο πιθανό, οι νέοι άνθρωποι που νιώθουν ότι είναι εγκλωβισμένοι από τα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής να καταφύγουν μετά το φθινόπωρο σε μια κλιμακούμενη βία προκειμένου να αντισταθούν στις συνεχείς πολιτικές επιθέσεις που υφίσταται το μέλλον τους. Αυτό σημαίνει ότι θα διευρυνθούν οι υποστηρικτές της βίας, ενώ ορισμένοι, πιθανά, να δοκιμάσουν άλλες, πιο ακραίες μορφές δράσης. Τα αδιέξοδα αυξάνουν τις πιθανότητες τέτοιων επιλογών. Η κυβέρνηση το φθινόπωρο θα έχει να διαλέξει ανάμεσα στην δημιουργία ενός αστυνομικού κράτους και στην τροποποίηση της πολιτικής της. 

Τέλος, τέταρτο, το συνεχές κουτσούρεμα της δημοκρατίας, διευκολύνει όσους αρνούνται τους δημοκρατικούς θεσμούς και διαδικασίες. Κάποιοι σε λίγο θα αρχίσουν να προπαγανδίζουν λύσεις στρεφόμενες ενάντια στον κοινοβουλευτισμό και στις ίδιες τις διαδικασίες της δημοκρατίας. Ακόμα και να «υμνούν την επταετία».Συνολικά, η σημερινή συμπεριφορά της κυβέρνησης μπορεί να υποσκάψει τη δημοκρατία και τις ελευθερίες. Να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου για πολύπλευρα μακρόχρονα κοινωνικά προβλήματα. Δυστυχώς, δείχνει ακόμα, να μην έχει μέτρο και αίσθηση των συνεπειών των επιλογών της. Συνεπειών που υπερβαίνουν κατά πολύ την αριθμητική της λογιστικής.

(από epirusgate)