Στο εξής μόνο τέτοια θα βλέπουμε.....

"Κραυγή απόγνωσης"
"Τα παιδικά μου χρόνια με βρήκαν άσχημα με πολλά προβλήματα λίγα "κομφόρ" και μεγάλωσα μόνος μου γιατί οι γονείς δούλευαν. Έμαθα από γονεϊκή αγάπη όσο μπορούσα αλλά δεν έμαθα από επικοινωνία. Μεγάλωσα ήμουν καλός μαθητής ποτέ δεν το έβαλα κάτω παρότι αυτό μου κόστιζε σε άλλους τομείς όπως πχ η διασκέδαση, αλλά πάντα ήλπιζα σε ένα καλύτερο μέλλον όπως το ήθελα. Σπούδασα λοιπόν και έκανα και...

μεταπτυχιακό, εννοείται πως κάτι τέτοιο θα είχε πιο εξασφαλισμένο το "καλό μέλλον" που περίμενα τόσα χρόνια. Η συνέχεια των πραγμάτων έφερε την δουλειά. Δούλεψα σαν σκύλος πολλές ώρες την ημέρα με πολύ λίγα λεφτά, για ποιο λόγο? Για να με διώξουν. Ωραία ως εδώ.
Παράλληλα αγάπησα κι εγώ μια κοπέλα - το μοναδικό άτομο που είχε κατανόηση και αγάπη για εμένα αλλά βέβαια εγώ δεν φέρθηκα σωστά. Γιατί δεν φέρθηκα σωστά? Δεν ήξερα κύριοι, δεν έμαθα από πουθενά - μια ζωή μόνος δεν μαθαίνεις. Βάλε λοιπόν και τις ώρες δουλειάς που με λιώνανε και όταν συναντούσα τον άγγελο μου ήμουν νεκρός ενώ εκείνη ήθελε να διασκεδάσουμε να κάνουμε πράγματα που εγώ δεν άντεχα από κούραση. Την χάσαμε λοιπόν και την κοπέλα - και με το δίκιο της και μπράβο που με παράτησε.
Οι γονείς μου δουλεύοντας και αυτοί σαν σκυλιά τόσα χρόνια είχαν κάποιες οικονομίες τις οποίες έχασαν σε απάτες που δεν τιμωρήθηκαν ποτέ (μια εκ των οποίων χρηματηστήριο).
Είμαι 25 ετών και έρχονται τώρα να μου πούνε ότι η Ελλάδα περνάει κρίση και χρωστάει και ότι όχι μόνο θα την πληρώσω εγώ αλλά δεν θα πληρώνομαι κιόλας. Πάει λοιπόν και το μέλλον μου - που τόσα χρόνια έχτιζα και περίμενα.
Έχω λοιπόν να ρωτήσω κάτι προς κάθε ενδιαφερόμενο: Μου κλέψατε το παρελθόν, μου κλέψατε το παρόν, κλέψατε τους κόπους της οικογένειας μου, κλέψατε το πλάσμα που αγάπησα, κλέψατε και το μέλλον μου. Γιατί εγώ να ζήσω? Και αν ζήσω τι περιμένετε να σας κανω μετά από όλα αυτά και τι σχέση πρέπει να έχω εγώ μαζί σας? Το ότι ήμουν φιλότιμος, τίμιος και άντρας του λόγου μου δεν απέδωσε πάντως."
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

(από troktiko)