.jpg)
«Ό χριστιανός πρέπει να ζει πνευματική ζωή. Πρέπει να κάνει καλούς λογισμούς, να έχει καθαρή καρδιά, να προσεύχεται, να έχει υπομονή, να αγαπά συγγενείς καί ξένους, να είναι ταπεινός, να αναγνωρίζει τα σφάλματα του καί να βρίσκεται συνεχώς κοντά στον πνευματικό του. Σαν άρρωστος πρέπει να ζητά θεραπεία από τον πνευματικό γιατρό». Αυτά μας δίδασκε ό Γέροντας καί πρόσθετε:... «Αν κάποιος πονά κάπου καί ό γιατρός του συστήσει να βάλει έμπλαστρο, δεν μπορεί να το βάλει όταν πονέσει πάλι σ' άλλο μέρος του σώματος, αν δεν συμβουλευθεί το γιατρό. Κάθε ασθένεια χρειάζεται καί άλλο φάρμακο. "Αν π.χ. ένας έχει πυρετό, μπορεί ό γιατρός να του συστήσει κομπρέσα, Αφού φυσικά τον εξετάσει. Το ίδιο συμβαίνει καί με τον πνευματικό». Με άλλα λόγια, οποίο ρόλο παίζει ό γιατρός για το σώμα μας, τον ίδιο παίζει καί ό πνευματικός για την ψυχή μας. Όσο αναγκαίοι είναι οί γιατροί, τόσο αναγκαίοι είναι καί οί πνευματικοί πατέρες.
Συνάντησα κάποτε στο κελί του Γέροντα έναν επισκέπτη, ό οποίος μου διηγήθηκε ότι έπασχε από καρκίνο καί ότι θεραπεύθηκε πλήρως με τίς προσευχές του Γέροντα. Όταν για πρώτη φορά τον επισκέφθηκε στο κελί του, άφησε μόνους τους άλλους επισκέπτες, πλησίασε τον άρρωστο καί του είπε με έντονο ύφος: «Ποτέ δεν εκκλησιάσθηκες, ποτέ δεν κοινώνησες. Τώρα βλέπεις τα ζόρικα, γι' αυτό ήλθες. Λοιπόν, καί τώρα κάτι θα γίνει. Θα πάς να εξομολογηθείς καί να κοινωνήσεις. Τα αλλά θα έλθουν». Καί ή χάρη του Θεού ήλθε στον άρρωστο, τον καρκινοπαθή, ό όποιος θεραπεύθηκε πλήρως.
Ό Γέροντας καλούσε πάντοτε τους έχοντας ανάγκη να αρχίζουν από την εξομολόγηση. Θεωρούσε τον πνευματικό ως τον καλύτερο γιατρό, ως τον καλύτερο σύμβουλο. Έλεγε μάλιστα για το ανδρόγυνο: «Καί οί δύο σύζυγοι πρέπει να έχουν τον ίδιο πνευματικό. Για να εφαρμόσουν δυο ξύλα, πρέπει να πλανιαριστούν από τον ίδιο μαραγκό με την ίδια πλάνια. Το ίδιο πρέπει να γίνεται καί με το ανδρόγυνο. Ό άνδρας καί ή γυναίκα πρέπει να έχουν τον ίδιο πνευματικό». Δεν θα υπερβάλαμε βέβαια αν λέγαμε ότι όλη ή οικογένεια πρέπει να έχει τον ίδιο πνευματικό. Καί όπως τόνιζε ό Γέροντας: «Τα παιδιά από το δημοτικό σχολείο πρέπει να έχουν πνευματικό». Ή υπακοή στον πνευματικό θα οδηγήσει στην ταπείνωση, πού είναι ή πρώτη αρετή. Ό πνευματικός πατέρας καθοδηγεί τα τέκνα του καί τα σώζει από τίς πλάνες.
Συνάντησα κάποτε στο κελί του Γέροντα έναν επισκέπτη, ό οποίος μου διηγήθηκε ότι έπασχε από καρκίνο καί ότι θεραπεύθηκε πλήρως με τίς προσευχές του Γέροντα. Όταν για πρώτη φορά τον επισκέφθηκε στο κελί του, άφησε μόνους τους άλλους επισκέπτες, πλησίασε τον άρρωστο καί του είπε με έντονο ύφος: «Ποτέ δεν εκκλησιάσθηκες, ποτέ δεν κοινώνησες. Τώρα βλέπεις τα ζόρικα, γι' αυτό ήλθες. Λοιπόν, καί τώρα κάτι θα γίνει. Θα πάς να εξομολογηθείς καί να κοινωνήσεις. Τα αλλά θα έλθουν». Καί ή χάρη του Θεού ήλθε στον άρρωστο, τον καρκινοπαθή, ό όποιος θεραπεύθηκε πλήρως.
Ό Γέροντας καλούσε πάντοτε τους έχοντας ανάγκη να αρχίζουν από την εξομολόγηση. Θεωρούσε τον πνευματικό ως τον καλύτερο γιατρό, ως τον καλύτερο σύμβουλο. Έλεγε μάλιστα για το ανδρόγυνο: «Καί οί δύο σύζυγοι πρέπει να έχουν τον ίδιο πνευματικό. Για να εφαρμόσουν δυο ξύλα, πρέπει να πλανιαριστούν από τον ίδιο μαραγκό με την ίδια πλάνια. Το ίδιο πρέπει να γίνεται καί με το ανδρόγυνο. Ό άνδρας καί ή γυναίκα πρέπει να έχουν τον ίδιο πνευματικό». Δεν θα υπερβάλαμε βέβαια αν λέγαμε ότι όλη ή οικογένεια πρέπει να έχει τον ίδιο πνευματικό. Καί όπως τόνιζε ό Γέροντας: «Τα παιδιά από το δημοτικό σχολείο πρέπει να έχουν πνευματικό». Ή υπακοή στον πνευματικό θα οδηγήσει στην ταπείνωση, πού είναι ή πρώτη αρετή. Ό πνευματικός πατέρας καθοδηγεί τα τέκνα του καί τα σώζει από τίς πλάνες.
(από pentapostagma)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου