“Η ποιότητα του πανεπιστημίου μετριέται περισσότερο από το είδος του μαθητή που θα ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΕΙ από αυτό παρά από το είδος που θα εισαχθεί»ΡΟΜΠΕΡΤ ΚΙΜΠΙ (Αμερικανός ακαδημαϊκός)
Είναι εκπληκτικός ο τρόπος που ο Ρομπερτ Κιμπί μέσα σε μιάμιση κυριολεκτικά γραμμή παραθέτει το βασικό κριτήριο ποιοτικής αξιολόγησης της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης αλλά και τον προσανατολισμό που αυτή πρέπει να έχει. Επικεντρώσου σε αυτό που βγάζεις σου λέει. Δες το «προϊόν» Σύγκρινέ το με την «πρώτη ύλη» που πήρες για... να το παρασκευάσεις σύγκρινέ το με αυτό που είχες θέσει ως «στόχο» να βγάλεις, και έχεις ένα αλάνθαστο ποιοτικό κριτήριο του εκπαιδευτικού έργου σου
Σε έναν κόσμο που το τελειότερο και ακριβότερο τεχνολογικό πληροφοριακό σύστημα αδυνατεί να αποκλίνει ριζικά από την αρχή που είναι γνωστή σε όλους τους τεχνοκράτες ως «Bullshitin– Bullshitout» (Είσοδος σκατά – Έξοδος απόσκατα!) , έρχεται ο Κιμπί να μας πει πως αν το θελήσουμε υπάρχει και η απόλυτη εξαίρεση. Μια εξαίρεση που θεωρητικά δεν είναι άλλη από το σύστημα πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
Λέω «αν το θελήσουμε» και χρησιμοποιώ τον όρο «θεωρητικά» για τον απλούστατο λόγο ότι το Ελληνικό κράτος-οπερέτα δεν έχει δυστυχώς καταφέρει να αποκλίνει από την εφαρμογή της παραπάνω αρχής λειτουργίας στον........
τομέα της εκπαίδευσης ούτε κατ ελάχιστο, παράγοντας «τίποτες» που με τη σειρά τους αναπαράγουν το απόλυτο «τίποτα» διαιωνίζοντας μια διαδικασία συνεχούς υποβάθμισης των κοινωνικών δομών μας
Απλά επειδή οι σχεδιαστές του εκπαιδευτικού συστήματος δεν επιθυμούν να είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού η απροκάλυπτη διαιώνιση της παραπάνω κατάστασης φροντίζουν να «πιστοποιούν» τους τενεκέδες που κατά κύματα παραδίδουν στην κοινωνία με «χαρτιά» μηδενικού αντικειμενικού αντικρίσματος που τα ονομάζουν πτυχία!
Μια ματιά στους αδάμαντες που παρέδωσαν οι πτυχιούχοι τίποτες στον τελευταίο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ πείθει και τους πλέον δύσπιστους
Πτυχιούχοι τενεκέδες ξεγάνωτοι που μπερδεύουν την Λέλα Καραγιάννη με την Μάρθα Καραγιάννη, που δεν γνωρίζουν τι ήταν ο Μουσολίνι ο Λένιν και ο Κάλβος, που νομίζουν πως η Θεσσαλία απελευθερώθηκε το 1964 και που θεωρούν πως ο Ναπολέον στο Βατερλώ συμμετείχε σε ΝΑΥΜΑΧΙΑ (!!!) είναι έτοιμοι να επανδρώσουν τις κοινωνικές δομές του τόπου και να γράψουν λαμπρές σελίδες απείρου κάλους στο μέλλον ακολουθώντας κατά γράμμα την μέθοδο που τους ανέδειξε «Είσοδος σκατά – Έξοδος απόσκατα!»
Το τραγικότερο όμως δεν είναι αυτό. Το τραγικότερο είναι η μεθοδευμένη προσπάθεια των κρατούντων του συστήματος να επικεντρώσουν την προσοχή της κοινωνίας που υποφέρει από τους τίποτες, μακριά από την καρδιά του προβλήματος δηλαδή μακριά από τη «γραμμή παραγωγής» και την «εξοδο» του ελεεινού τους εκπαιδευτικού συστήματος
Γι αυτό και η βαθμολογία σε κάθε επίπεδο έχει ξεχειλώσει σαν να είναι λάστιχο κάνοντας το «άριστα» υπόθεση ρουτίνας για τον κάθε τυχάρπαστο
,γι αυτό κατά διαστήματα καταργείται και επανέρχεται η βάση του 10, γι αυτό η αξιοκρατική αξιολόγηση αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός, και η όποια στοιχειώδης αμφισβητούμενης ποιότητας αξιολόγηση του «προϊόντος» ΜΕΤΑΚΙΝΕΙΤΑΙ ΕΚΤΟΣ συστήματοςΑς πάρουμε για παράδειγμα τον θεσμό του «δόκιμου εκπαιδευτικού» που έντεχνα επιχειρεί να θεσπίσει η αθλιότερη ηγεσία που πέρασε ποτέ από το υπουργείο παιδείας.
Ιδού τι μας λέει η εκλεκτή κυρία Υπουργός. Ο εκπαιδευτικός που (κάκιστα) ποτέ δεν είχε υποστεί τη βάσανο της αντικειμενικής αξιολόγησης, θα αξιολογείται ως προς την βασική επάρκειά του να διδάσκει ΜΕΤΑ την αποφοίτηση !!!
Αυτός δηλαδή που θεωρητικά μπορεί να μπει στο παιδαγωγικό με βαθμούς ακόμα και κάτω από τη βάση, θα πάρει πρώτα πτυχίο και στη συνέχεια στου Κασσιδη τα κεφάλια (δηλαδή τα κεφαλια των παιδιών μας) θα αξιολογηθεί ως προς τα αν περνά μια άλλη «βάση» που θα του διασφαλίζει το δικαίωμα να διδάσκει (!!!) από άλλους τενεκέδες (βλεπε Δραγωνορεπούσιδες) που ποτέ τους οι ίδιοι δεν αξιολογήθηκαν
Με αυτή την λογική δεν αποκλείεται στο μέλλον να δούμε ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΥΧΟΥΣ γιατρούς να «δοκιμάζονται» στα κεφάλια μας ΜΕΤΑ την αποφοίτηση, ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΥΧΟΥΣ πολιτικούς μηχανικούς, να δοκιμάζονται στα σπίτια μας ΜΕΤΑ την αποφοίτηση και πάει λέγοντας
Προσοχή. Μην μπερδεύετε την πρακτική εξάσκηση ενός ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΩΣ ΕΠΑΡΚΟΥΣ πτυχιούχου επιστήμονα η οποία αποσκοπεί στο να τον κάνει καλύτερο, με την αξιολόγηση και απόδοση στοιχειώδους επάρκειας μετά την αποφοίτηση. Η πρακτική εξάσκηση ενός εκπαιδευόμενου σε οποιοδήποτε τομέα ΠΡΙΝ πάρει πτυχίο είναι σαφώς αναγκαία και φυσικά όσοι συμμετέχουν ως «αντικείμενα» της εξάσκησης αυτής μπαίνουν σε κάποιο ρίσκο , η εξάσκηση όμως αυτή πρέπει να γίνεται ΜΕΣΑ στα όρια του ιδρύματος που τον εκπαιδεύει και τον πιστοποιεί στο τέλος
των σπουδών με πτυχίο και όχι αφού τον παραδώσει στην κοινωνία ως πτυχιούχο για να τον κρίνουν στην συνέχεια κομματόσκυλα και λοιποί τενεκέδες
Ειλικρινά αναρωτιέμαι τι κριτήρια επάρκειας θα θέσουν οι κρατούντες του υπουργείου που σε κάθε κίνησή τους αμφισβητούν ακόμα και την κοινή λογική, με τελευταίο τρανό παράδειγμα τον διωγμό της ΗΡΩΙΚΗΣ Δασκάλας Χαράς Νικολοπούλου από τις νέο Οθωμανες Δραγωνορεπούσιδες!
Που υπάρχει το λογικό άτοπο? Μα φυσικά στο γεγονός ότι ακόμα και αν δεχτούμε πως η επίθεση που δέχθηκε η εν λόγω ΗΡΩΙΚΗ δασκάλα η οποία κατηγορήθηκε ως «μη σωστή εκπαιδευτικός, που ασκεί εξωτερική πολιτική στο χώρο του σχολείου…» ήταν δίκαιη , (και δεν ήταν ηρωίδα όπως λέω εγώ και ο μισός Ελληνικός λαός) η ποινή της ήταν η μετάθεση (!!!) για να ασκήσει «εξωτερική πολιτική» σε άλλο σχολείο…
Παράλληλα βέβαια με την διευκρίνιση των κριτηρίων αξιολόγησης , η κυρία Διαμαντοπούλου και η παρέα της που εισάγουν την παγκόσμια πρωτοτυπία μετάθεσης πανεπιστημιακών αρμοδιοτήτων εκτός πανεπιστημίων, οφείλουν να διευκρινίσουν αν εμπιστεύονται ή όχι τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, αλλά και να μας πουν στην περίπτωση που κάποιος πτυχιούχος εκπαιδευτικός κριθεί ως «ακατάλληλος» κατά την θητεία του ως δόκιμος αν θα ανατρέξουν πίσω στο ίδρυμα που τον πιστοποίησε να κλείσουν κανένα καθηγητή φυλακή…
Οι δε καθηγητάδες που ανέχονται να βλέπουν τα ιδρύματά τους να μετατρέπονται σε κομματικούς στάβλους οφείλουν να μας πουν πότε θα αρχίσουν να σηκώνουν απ τον ιμάντα παραγωγής πτυχιούχων , τους ανεπαρκείς βάζοντας ένα οριστικό τέλος στην μαζική παραγωγή και απόδοση στην κοινωνία τενεκέδων που δεν ξέρουν που παν τα τέσσερα, ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή όχι «βασης» εισαγωγής , ανεξάρτητα από το αν τα λαμόγια οι πολιτικοί τους φορτώνουν με υπεράριθμους σπουδαστές ή όχι
Αν το πανεπιστημιακό σύστημα λειτουργήσει σωστά και θέσει αδιαπραγμάτευτους ποιοτικούς στόχους για τους επιστήμονες που θέλει να παραδώσει, δεν έχει να φοβάται ούτε βάσεις ουτε Δραγωνορεπούσιδες ούτε τίποτα.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως μια σοβαρή πολιτεία με τη σειρά της πρέπει να καταργεί την βάση εισαγωγής
Η βάση εισαγωγής σε ένα σοβαρό εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να υπάρχει και να έχει ως στόχο την προστασία του σπουδαστή αποτελώντας καμπανάκι που του λέει πως αν μπει χωρίς να πληροί κάποια ελάχιστα ποιοτικά κριτήρια γνώσεων το πιθανότερο είναι να χάσει τα χρόνια του και να μην βγει ποτέ. Το δε σοβαρό πανεπιστήμιο θα προστατεύει με τη σειρά του την κοινωνία μη αποδίδοντάς σε αυτήν ανεπαρκείς «επιστήμονες»
Εδω πιστεύω πως πρέπει να επικεντρωθουν όλοι οι εμπλεκόμενοι αν θέλουν να αναβαθμίσουν το σύστημα. Να πουν δηλαδή ΝΑΙ στην αντικειμενική βάση εισαγωγής , αλλα και ΟΧΙ σε ανούσιες εξετάσεις με θέματα κωμωδία που την μια χρονιά αφήνουν εκτός της ίδιας σχολης τον μαθητή του 15 και την άλλη χρονιά (πάντα στην ίδια σχολή) τον μαθητή του 18. Απ τη στιγμή που και οι δύο υπερκαλύπτουν τις ελάχιστες προδιαγραφές πρέπει να έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και το υγιές ίδρυμα με τη σειρά του να τους επιβραβεύσει ή να
τους αποκλείσει αργότερα κατα τη συνέχεια των σπουδών τους έχοντας ως στόχο ακόμα και τον ικανό με τον μικρό βαθμό να τον αναδείξει σε λαμπρό επιστήμονα αν το αξίζει και εφόσον ο ίδιος προσπαθήσει.
Δέχομαι απόλυτα το γεγονός πως ανάμεσα στο πλήθος των παιδιών που δεν πιάνουν την βάση υπάρχουν ενδεχομένως και ταλέντα που μπορούν να διαπρέψουν αν το θελήσουν και απλά ή δεν προσπάθησαν όσο έπρεπε ή ατύχησαν. Δυστυχώς όμως αυτά τα παιδιά είναι ελάχιστα σε σχέση με το σύνολο όσων αποτυγχάνουν (μιλώ πάντα για την ΒΑΣΗ) και η σοβαρή πολιτεία οφείλει να προστατεύει τους πολλούς διατηρώντας τη βάση εισαγωγής αυξάνοντας όμως τις ευκαιρίες να ξαναδοκιμαστούν όσοι έχουν θέληση και πιστεύουν πως το αξίζουν
Κλείνοντας δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στα "εωσφορικά κολλέγια" που συμπεριλαμβάνονται στην γενικότερη εκπαιδευτική πολιτική του υπουργείου. Μια πολιτική άκρως αστεία η οποία αν και πολλά απ τα κολλέγια αυτά είναι ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΑ η τουλάχιστον σοβαρότερα πολλών κρατικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της πλάκας τα αντιμετωπίζει με τρόπο που προσβάλει ακόμα και την λογική ηλιθίων
Ιδού λοιπόν τι μας λέει το υπουργείο μεταξύ σοβαρού και αστείου
Θα αναγνωρίσει τα ΕΠΑΓΓΕΜΑΤΙΚΑ δικαιώματα των αποφοίτων κολλεγίων, ΧΩΡΙΣ όμως να τους κάνει δεκτούς για περεταίρω ακαδημαϊκές σπουδές στα κρατικά εκπαιδευτικά ιδρύματα που ΔΕΝ θα έχουν βάσεις εισαγωγής (!) και που βγάζουν πτυχιούχους αμφίβολης επάρκειας η οποία θα πρέπει να επανεξετάζεται εκτός των ιδρυμάτων αυτών !
Ό άσχετος του 2 και του 3 θα μπορεί να μπαίνει στο δημόσιο ΑΕΙ, ο πτυχιούχος όμως ενός σοβαρού κολλεγίου ο οποίος θα έχει πτυχίο από συνεργαζόμενο πανεπιστήμιο του εξωτερικού αλλά και κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα δεν θα μπορεί να διαβεί την πόρτα Ελληνικού κρατικού πανεπιστημίου για να συνεχίσει τις σπουδές του όντας ακατάλληλος (!) κατά την ηγεσία του υπουργείου και κατά πολλούς βολεμένους καθηγητάδες
Και ο ιμάντας θα συνεχίσει να δουλεύει ακατάπαυστα παράγοντας πιστοποιημένους τενεκέδες , οι οποίοι θα συνεχίσουν να γράφουν λαμπρές σελίδες απείρου κάλους στην χρεωκοπημένη κοινωνία μας, ακολουθώντας κατά γράμμα σε κάθε δράση τους την αρχή που χαρακτηρίζει το εκπαιδευτικό σύστημα που τους ανέδειξε «Είσοδος σκατά – Έξοδος απόσκατα!»
του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΤΣΙΚΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου