Ο παραλογισμός ως αξίωμα

Υπάρχει κανείς που αγνοεί το γεγονός ότι η παγκόσμια κρίση ωφείλεται σε τραπεζικές «φούσκες» ? Ότι βγήκε εκτός ορίων ο αέναος κύκλος υπερπαραγωγής-υπερκατανάλωσης με «αεριτζίδικο» χρήμα ? Ότι η κρίση αυτή αποτελεί συστατικό του ίδιου του καπιταλισμού, ως σύστημα αξιών και παραγωγικού μοντέλου; Ρωτήστε τον πλησιέστερο χρηματιστή που στο άκουσμα της λέξης «παράγωγο»  παθαίνει στύση και στην έκφραση «hedge funds» εκσπερματίζει . Ακόμη κι αυτός το ίδιο θα ομολογήσει χωρίς δεύτερη σκέψη. Επίσης χωρίς δεύτερη σκέψη θα σας αποστομώσει προτείνοντάς σας ως μοναδική διέξοδο από την κρίση του τόνωση του ίδιου του συστήματος που τις παράγει. Μη δοκιμάσετε καν να του αντιπαρατεθείτε. Είστε γραφικός και ουτοπιστής. Ο παγκόσμιος παραλογισμός έχει λάβει προ πολλού (και για την ακρίβεια με την πτώση του εξίσου παράλογου... «υπαρκτού») διάσταση μαθηματικού αξιώματος. Δεν επιδέχεται αποδείξεων, απλώς ομαδικής παραδοχής της μοναδικής του αλήθειας. Υποταχτείτε!
Ένα ρητό λέει «Μη δοκιμάσετε να μάθετε τρόπους σε ένα γουρούνι. Και θα αποτύχετε και θα εκνευρίσετε το γουρούνι». Σε αυτήν την περίοδο βαθύτατης καπιταλιστικής κρίσης, η «σοσιαλιστική» σας κυβέρνηση, τα κρατικοδίαιτα media αλλά και ο ίδιος ο κοινωνικός σας περίγυρος ομοφώνως άδουν: «Μη δοκιμάσετε να αμφισβητήσετε τον καπιταλισμό. Και θα αποτύχετε και θα τον εκνευρίσετε».
Πρέπει να το πάρετε απόφαση: είστε παράλογοι και ουτοπιστές!
Είναι ουτοπικό και παράλογο να ζητάτε καλύτερες και περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες. Γιατί; Επειδή η «λογική τους» λέει ότι γενικά το δημόσιο είναι «κακό πράγμα». Από πότε και ποιον κατέστη «κακό»; Μα από τους ίδιους που ισχυρίζονται σήμερα ότι είναι κακό, επειδή το χρησιμοποιούν προς άγραν κομματικής πελατείας. Δεν είναι εκείνοι οι «κακοί», αλλά το ίδιο το δημόσιο ως ιδέα. Γιατί έτσι!
Είναι ουτοπικό και παράλογο να μην πληρώνετε για δρόμους που δεν έχουν φτιαχτεί και για τους οποίους ήδη έχετε πληρώσει. Γιατί; Επειδή η «λογική τους» λέει ότι ο πρώην υπουργός υπέγραψε δεσμευτικές συμβάσεις στο όνομά σας. Δεν είναι παράλογοι οι λεόντιοι όροι των συμβάσεων, αλλά εσείς που διπλοπληρώνετε ένα ελλειμματικό δίκτυο. Γιατί έτσι!
Είναι ουτοπικό και παράλογο να ζητάτε δημόσιες τηλεπικοινωνίες. Γιατί; Μα επειδή η «λογική τους» λέει ότι ήδη τις πούλησαν, αποκλείοντάς σας (ως μικρομετόχους) από το αλισβερίσι με DT και Βγενόπουλο. Γιατί έτσι!
Είναι ουτοπικό και παράλογο να θεωρείτε την εργασία ως δικαίωμα. Γιατί; Επειδή η «λογική τους» λέει ότι το μόνο δικαίωμα είναι το κέρδος του εργοδότη και -αφού οι μισθοί κοστίζουν- πρέπει εσείς να κάνετε τα πάντα για να το εξασφαλίσει ώστε εκείνος, αν θέλει, να σας προσφέρει δουλειά-ελεημοσύνη. Πρέπει να καταναλώνετε ασταμάτητα αλλά και να χάνετε τη δουλειά σας αδιαμαρτύρητα. Γιατί έτσι!
Είναι ουτοπικό και παράλογο να ζητάτε να πληρώσουν την κρίση εκείνοι που τη δημιούργησαν. Γιατί; Επειδή η «λογική τους» λέει ότι εκείνοι είναι (και πρέπει να είναι) κερδοσκόποι, άγνωστοι και πάνω από όλα ανεξέλεγχτοι. Επειδή εσείς δεν μπορείτε (και δεν πρέπει) να βγάλετε τα λεφτά σας στο εξωτερικό, αλλά εκείνοι και μπορούν και πρέπει να το κάνουν. Γιατί εσείς είστε «πατριώτες» αλλά εκείνοι ούτε είναι ούτε πρέπει να είναι. Γιατί έτσι!
Είναι ουτοπικό και παράλογο να ζητάτε να καταβάλουν την ίδια φορολογία με εσάς οι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Γιατί; Επειδή η «λογική τους» λέει ότι ένα εργοστάσιο και μία επιχείρηση παράγει πλούτο, ενώ εσείς (ως εργατικά χέρια) όχι. Γιατί έτσι!
Είναι ουτοπικό και παράλογο να ζητάτε από ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα να ακολουθεί τις αρχές της σοσιαλδημοκρατίας. Γιατί; Επειδή η «λογική τους» λέει ότι η καπιταλιστική κρίση (πρέπει να) έχει αποκλειστικά καπιταλιστική διέξοδο. Γιατί έτσι!
Είναι ουτοπικό και παράλογο να απαιτείτε από τον πρωθυπουργό σας να τηρήσει το προεκλογικό του πρόγραμμα. Γιατί; Γιατί έτσι θέλει η «λογική» του πρωθυπουργού σας!
Είναι παράλογη η λογική σας, ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ!

Είναι λογικό να επιλέγετε ανθρώπους που δηλώνουν ευθαρσώς ότι είναι ανίκανοι να διοικήσουν μία δημόσια υπηρεσία και γι’ αυτό είναι προτιμότερο να την ξεπουλήσουν όσο-όσο, με σκοπό να «ορίσουν» το μέλλον σας.
Είναι λογικό ένα ιδιωτικό μονοπώλειο να παίρνει τη θέση ενός κρατικού μονοπωλείου, ακόμη κι αν το κόστος για το δημόσιο είναι μεγαλύτερο, ακόμη κι αν τα ενδεχόμενα ωφέλη του μονοπωλείου αυτού δεν επιστρέφουν στο κράτος, αλλά στην τσέπη συγκεκριμένων ιδιωτών. Είναι εξίσου λογικό αυτοί οι ιδιώτες να φοροαπαλλάσσονται, άρα ούτε εμμέσως να επιστρέφει μέρος του ωφέλους στο κράτος. Είναι εξίσου λογικό να επιδοτείται με ακόμη μεγαλύτερα ποσά το ιδιωτικό μονοπώλειο για να προσφέρει τις ίδιες ή και λιγότερες υπηρεσίες που προσέφερε το κρατικό μονοπώλειο.
Είναι λογικό να μη διεκδικείτε ανταποδοτικά ωφέλη για τον πλούτο που παράγετε, αλλά ταυτόχρονα να βρίσκετε πάντα τρόπο να συνεχίσετε να καταναλώνετε προκειμένου να εξασφαλίζεται η συγκέντρωση του παραγόμενου πλούτου σε λίγους, ώστε να μη χάσετε τη δουλειά σας. Είναι λογικό δηλαδή να συνεχίσετε να φουσκώνετε εσείς οι ίδιοι μία «φούσκα» που έχει ήδη σκάσει.
Είναι λογικό να τροφοδοτείτε τις τράπεζες με το δικό σας υστέρημα προκειμένου να σας δανείζουν με υπέρογκο επιτόκιο από το δικό τους πλεόνασμα, αν και εφόσον το επιθυμούν.
Είναι λογικό να συνάπτετε «κοινωνική ειρήνη» με εκείνο το κυβερνητικό επιτελείο που κατέστρεψε την ελληνική οικονομία προκειμένου το ίδιο επιτελείο να σώσει την ελληνική οικονομία μεταθέτοντάς σας την ευθύνη για την καταστροφή της.
Είναι λογικό να προσφέρετε ακόμη περισσότερα στον διάτρητο κρατικό κορβανά αποκλειστικά εσείς που έως σήμερα δεν μπορούσατε να φοροαποφύγετε, επειδή είναι εξίσου λογικό εκείνοι που δεν προσέφεραν δεκάρα, και να συνεχίσουν να μην προσφέρουν και να τυγχάνουν περισσότερων φοροαπαλλαγών και να μεταφέρουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό και να σας διώχνουν από την εργασία σας και να αυξάνουν τα περιθώρια του κέρδους τους και να συγκεντρώνουν περισσότερο χρήμα από την υπεραξία της δικής σας εργασίας.
Πόνεσε το κεφάλι σας; Κακώς…

Παραδομένοι σε έναν ατέρμονα κύκλο αυτοεκπληρούμενων προφητειών, οι πολίτες χάνουν εντελώς κάθε δυνατότητα κριτικής επεξεργασίας της πραγματικότητας. Ακόμη κι όταν οι σχέσεις αιτίων-αποτελέσματος βρίσκονται μπροστά στα μάτια τους προτιμούν να προσφεύγουν σε αξιωματικές παραδοχές, οι οποίες έχουν πάρει πλέον τη μορφή μεταφυσικών απαντήσεων-πασπαρτού: Οι ιδεολογίες πέθαναν, όλος ο κόσμος είναι καπιταλιστικός, αυτοί μας δίνουν δουλειές, δεν μπορεί να ελεγχθεί το κεφάλαιο, οι «αγορές» είναι παντοδύναμες και ένα σωρό απίστευτες κοινοτοπίες. Έτσι, μπροστά στον τοίχο που έρχεται κατά πάνω τους με φόρα, αντί να στρίψουν το τιμόνι, προτιμούν να σκεπάσουν τα μάτια τους. Είναι πιο εύκολο και αποκλείει την ευθύνη του «κακού χειρισμού». Όχι όμως το δυστύχημα!


(από redfly)