Η λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου δεν ξεχωρίζει μόνο ως σπάνιος υγροβιότοπος, διεθνούς σημασίας, αλλά και ως υπόδειγμα καταπάτησης δημόσιων εκτάσεων. Εκθεση του Σώματος Επιθεωρητών-Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης αποκαλύπτει πως εκατοντάδες πολίτες έχτισαν και διατηρούν αυθαίρετες παραθεριστικές κατοικίες στην προστατευόμενη περιοχή.
Αποδεικνύει επίσης την αποτελεσματική βοήθεια των κρατικών υπηρεσιών στους καταπατητές. Οι υπεύθυνοι συγκεκριμένοι: Δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, νομάρχες, αντινομάρχες. Επίσης προϊστάμενοι υπηρεσιών της νομαρχίας Αιτωλοακαρνανίας, της τοπικής Κτηματικής Υπηρεσίας (Κ.Υ.), της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου (ΚΕΔ), της ΔΕΗ. Οπλο τους, η πολυνομία της ελληνικής πολιτείας αφού ο ένας νόμος... ακυρώνει τον άλλον...
Το νοσηρό σκηνικό συμπληρώθηκε με την απομάκρυνση του Δ. Ντάουλα, πρώην προϊστάμενου της Κ.Υ. Αιτωλοακαρνανίας, τον Αύγουστο του 2007. Ο υπάλληλος είχε εκδώσει εκατοντάδες πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής (ΠΔΑ) και κατεδάφισης (Π.Κ.).
Επίσης, διπλασίασε το ύψος των προστίμων (στα 600 ευρώ). «Αύξηση που ενόχλησε δύο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. και κατέθεσαν σχετικές ερωτήσεις στον τότε υπουργό Οικονομικών. Προφανώς για να ικανοποιήσουν την εκλογική τους πελατεία. Μόνο ο Φ. Κουβέλης στάθηκε στο πλευρό μου...», θυμάται ο, συνταξιούχος πλέον, Δ. Ντάουλας.
Πάντως, ο αντικαταστάτης του Γ. Δάλλας κατέθεσε μήνυση εναντίον του γενικού επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, Λ. Ρακιντζή, της υπαλλήλου που συνέταξε την έκθεση και του Ναπολέοντα Παπαδάτου, πρόεδρου του Συλλόγου Προστασίας Περιβαλλόντος Νεοχωρίου Οινιάδων. Του ανθρώπου που οι αλλεπάλληλες καταγγελίες του φώτισαν την υπόθεση.
Η καταπάτηση ξεκίνησε τη δεκαετία του '60, όταν ιδιώτες κατασκεύασαν ξύλινες παραθεριστικές κατοικίες. Τις βάφτισαν «πελάδες», όπως ονομάζονταν οι παραδοσιακές ξύλινες πασσαλόπηκτες καλύβες που εξυπηρετούσαν τις αλιευτικές ανάγκες των ψαράδων.
Μέχρι το 1990 η Κτηματική Εταιρεία Δημοσίου εκμίσθωνε αυθαίρετες «πελάδες» σε παραθεριστές, ενώ τους βοηθούσε να πάρουν ρεύμα αφού δεν είχε «αντίρρηση για την παροχή ηλεκτροδότησης».
Τα έγγραφά της αρκούσαν στη ΔΕΗ Μεσολογγίου και πραγματοποίησε δεκάδες παράνομες συνδέσεις. Μάλιστα αγνόησε επιδεικτικά την Κτηματική Υπηρεσία Αιτωλοακαρνανίας που από το 1994 ζητούσε να κόψει το ρεύμα. Η ΔΕΗ απάντησε ότι αυτό γίνεται όταν ειδοποιηθεί από τις αρμόδιες αρχές για έκδοση τελεσίδικης δικαστικής απόφασης και έχει οριστεί ημερομηνία κατεδάφισης. Στη συγκεκριμένη υπόθεση το έπραξε μόνο μία φορά, σε ένα αυθαίρετο κτίσμα στην παραλία του Λούρου...
Την παροχή του του νερού φρόντισε η Δημοτική Επιχείρηση ΥδρευσηςΑποχέτευσης Μεσολογγίου (ΔΕΥΑΜ). Μεταξύ 1994-1999 πραγματοποίησε 90 συνδέσεις και σφύριζε αδιάφορα όταν καταπατητές συνδέθηκαν από μόνοι τους με το δίκτυό της.
Ωστόσο, το δ.σ. της δημοτικής επιχείρησης δεν επέβαλε πρόστιμα και ό,τι χρειαζόταν για να ασκηθούν ποινικές διώξεις. Το 2006 αποφάσισε να μην γίνει «καμία διακοπή υδροδότησης και να υδροδοτηθούν όσοι αιτούνται» παρά τις αντιρρήσεις της Κτηματικής Υπηρεσίας. Την απόφαση ακύρωσε ο γενικός γραμματέας Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας. Απτόητη η ΔΕΥΑΜ αποφάσισε εκ νέου να μην κόψει το νερό στα αυθαίρετα.
Εξάλλου, τον Ιούνιο του 2007 το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Μεσολογγίου ενέκρινε ομόφωνα τη διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης υδροδότησης στην Τουρλίδα και το ομώνυμο νησί.
Οι έλεγχοι στην καταπατημένη λιμνοθάλασσα πραγματοποιούνται από την Κ.Υ. Αιτωλοακαρνανίας. Την πενταετία 2004-2008 έγιναν μόνο επτά αυτοψίες. Μεταξύ 2006 και 2007 εκδόθηκαν 113 ΠΔΑ και 39 πρωτόκολλα κατεδάφισης. Ωστόσο, την αμέσως επόμενη χρονιά δεν υπογράφτηκε το παραμικρό πρωτόκολλο κατεδάφισης και ούτε ένα ΠΔΑ. Μέχρι σήμερα από τις παλιότερες αποφάσεις της Κ.Υ. καμία δεν έχει εκτελεστεί.
Σημείο-κλειδί της υπόθεσης είναι η μη ολοκλήρωση κτηματογράφησης των αυθαιρέτων. Κανείς δεν ξέρει τον πραγματικό αριθμό τους. Και σίγουρα, είναι πολύ περισσότερα από τα 506 που έχουν εντοπίσει οι κρατικές αρχές.
Η Κ.Υ. επικαλείται την έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού (μεγάλη μέχρι το 2006), καθώς και τεχνικού εξοπλισμού. Επιπλέον τη δυσκολία πρόσβασης στις καταπατημένες εκτάσεις και εμπόδια στην εξακρίβωση των στοιχείων των καταπατητών.
Επισημαίνει την αδυναμία άντλησης στοιχείων από συναρμόδιες υπηρεσίες. Τελικά, τον Φεβρουάριο του 2008 προέβη στην εκτέλεση δέκα τελεσίδικων Π.Κ. στον αιγιαλό και την παραλία του Λούρου. «Αφορούσαν κοινόχρηστους χώρους που είχε παραχωρήσει ο Δήμος Οινιάδων σε ιδιώτες που παραβίασαν τους όρους της μίσθωσης και κατασκεύασαν αυθαίρετα κτίσματα. Στοιχεία που διέθετε η Κ.Υ. από το 2004, χωρίς την παραμικρή αντίδραση εκ μέρους της. Τελικά τα μπαρ γκρεμίστηκαν, ωστόσο αντικαταστάθηκαν άμεσα από περισσότερα...», καταγγέλλει ο Ν. Παπαδάτος.
Οι ελεγκτές επισημαίνουν και τις ευθύνες της Διεύθυνσης Πολεοδομίας της νομαρχίας. Δέκα χρόνια πριν είχε πραγματοποιήσει μια εκτεταμένη επιχείρηση κατεδάφισης αυθαιρέτων στον Λούρο. Στη συνέχεια άλλαξε τελείως γραμμή και προβάλλει διαρκώς αναρμοδιότητα στη λήψη μέτρων.
Υποστηρίζει ότι δεν έχει την ευθύνη της κατεδάφισης των αυθαιρέτων. Ωστόσο, το τότε υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ τη θεωρεί ως «καθ' ύλην αρμόδια». Σύμφωνα με την έκθεση, έμεινε αδιάφορη σε έγγραφη ενημέρωση της αστυνομίας περί κατασκευής αυθαίρετων στις προστατευόμενες περιοχές Λούρος και νησί Τουρλίδας. Και αυτή η υπηρεσία αντιμετωπίζει πρόβλημα στο να μάθει τους καταπατητές...
Το έκανε μόλις 10 φορές την τριετία 2004-6, αν και τα κτίσματα δεν κατεδαφίστηκαν. «Στα περισσότερα αυθαίρετα υπάρχουν ενσωματωμένα υλικά που χαρακτηρίζονται επικίνδυνα (αμίαντος κ.λπ.) και απαιτούν ειδική μελέτη καθαίρεσης», δικαιολογήθηκε ο αρμόδιος αντινομάρχης.
Επειτα απ' όλα αυτά ούτε ως κρύο ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί ότι η λιμνοθάλασσα έχει ενταχθεί στο δίκτο NATURA και στον κατάλογο υγροβιότοπων διεθνούς σημασίας της συνθήκης Ramsar;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου