Ούτε εσείς στον Αγιασμό.... ούτε εμείς στα Φώτα.....

Είναι γνωστό ότι ο Έλληνας από τότε που γενιέται αποκτά μία ιδιαίτερη σχέση με τον τόπο που γεννήθηκε σε αντίθεση με άλλους λαούς που έχουν άλλα χαρακτηριστικά π.χ. η ονοματολογία ή το γενεαλογικό δένδρο. Αυτό εκφράζεται με πολλούς τρόπους και φυσικά επηρεάζει την μετέπειτα πορεία του Έλληνα μέχρι τέλους του βίου του. π.χ να επιστρέψω στο χωριό ή την πόλη που γεννήθηκα (ιδίως μετά τη σύνταξη), να πεθάνω στον τόπο μου κλπ. Όπως είναι φυσικό αυτό γεννά και τον τοπικισμό που διακρίνει την Ελλάδα απο άκρου εις άκρον. π.χ Αθήνα-Θεσσαλονίκη, Λάρισσα-Βόλος, Μεσσολόγγι-Αγρίνιο, Πανωχώρι-Κατωχώρι κλπ.με άμεση συνέπεια στην διεκδίκηση οτιδήποτε θελήσει μία περιοχή απλά και μόνο επειδή δόθηκε κάτι άλλο στην ανταγωνιστική περιοχή (Μετρό η Αθήνα, αμέσως και στη Θεσσαλονίκη κλπ). Κάπως έτσι αρχίζει και η οδύσσεια της εκπόνησης ενός σχεδίου τύπου Καποδίστρια, Καλλικράτη, και δεν ξέρω τι άλλο αργότερα (λέτε Ικτίνου;). Ο Έλληνας θεωρεί το χώρο του σπιτιού του σαν ένα αυτόνομο Δήμο ή περιφάρεια ή Κράτος (ανάλογα), θεωρεί λοιπόν το διπλανό χωριό ή πόλη Β ποιότητας και δεν τους αναγνωρίζει το δικαίωμα να είναι  ικανοί να είναι συγχωριανός  ή συνδημότης. Παλιότερα θυμάμαι σε ένα χωριό της αιτωλοακαρνανίας όταν προσπαθούσαν οι κατερχόμενοι απο τα βουνά να μείνουν στο χωριό οι τοπικοί τους πουλούσαν χωράφια 5 ή και 10 φορές πάνω απο το κανονικό. Έτσι φυσικά έρχεται η συρρίκνωση και τα γνωστά αποτελέσματα.   Σε αυτά λοιπόν τα πλαίσια μπορεί να δεί κανείς όλες τις ακραίες συμπεριφορές σε προτάσεις που υποβάλονται.

Θα δώσω ένα παράδειγμα από το νομό Αιτωλοακαρνανίας. Είναι γνωστές οι προσπάθειες του Νομάρχη θ. Σώκου ώστε ο νομός μαζί με Κεφαλονιά Λευκάδα Ευρυτανία και Φωκίδα να αποτελέσει μία νέα περιφέρεια με έδρα το Αγρίνιο. Αυτό η τελευταία πρόταση της έδρας αποτέλεσε για το Μεσολόγγι κόκινο πανί. Όλη σχεδόν η περιφέρεια Μεσολογγίου αντιδρά λέγοντας ότι καλύτερα να μείνουμε όπως είναι γιατί είμαστε πιό κοντά στην έδρα απότι το Αγρίνιο. Τα σχόλια νομίζω ότι είναι περιττά.

....ο συνήγορος.