Οι δέκα μέρες που θα κρίνουν τις εκλογές

 

Του Φιλοκτήτη Σαλαμίνιου 

 

Μόλις 40 μέρες χωρίζουν τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για δύο διαφορετικούς κόσμους. Στις εκλογές της   6^ης Μαΐου κατεδαφίστηκε το δικομματικό σύστημα εξουσίας.   Στις ερχόμενες εκλογές, από ότι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, καταρρίπτεται ολόκληρο το πλέγμα των ιδεολογικών, ταξικών και κοινωνικών διαφορών που καθόριζε την μέχρι τώρα  εκλογική συμπεριφορά των ψηφοφόρων.

Το εκλογικό σώμα μοιάζει με κινούμενη  άμμο. Σταθερές κομματικές συντεταγμένες  δεν υπάρχουν. Συμβαίνουν οι πιο απίθανες μετακινήσεις. Πάντοτε υπάρχει και ο άγνωστος αλλά κρίσιμος παράγων που λέγεται αναποφάσιστοι. Οι δέκα μέρες που απομένουν είναι αυτές που ίσως κρίνουν το εκλογικό αποτέλεσμα.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον οι στρατηγικές των δύο κομμάτων που διεκδικούν την πρώτη θέση, αλλά και οι υπόγειες τάσεις της κοινωνίας θα καθορίσουν τον νικητή. Αυτές τις  στρατηγικές και αυτές τις κοινωνικές άϋλες διαδρομές θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε στην συνέχεια.

Το βασικό προεκλογικό σύνθημα της Ν.Δ. «ευρώ η δραχμή»  είναι εισαγόμενο.  Προήλθε από δηλώσεις Ευρωπαίων πολιτικών και οικονομικών παραγόντων αλλά και της κας Λαγκάρντ περί πιθανής εξόδου της χώρας μας από την ευρωζώνη αν δεν τηρηθούν οι δεσμεύσεις του μνημονίου. Η έμφαση ήταν σαφώς μεροληπτική σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. Ο συμβολισμός του συνθήματος είναι προφανής. Ευρώ σημαίνει Ν.Δ.,δραχμή σημαίνει ΣΥΡΙΖΑ.

Τέτοιου είδους διλημματικά συνθήματα είχαν επανειλημμένα χρησιμοποιηθεί από το ΠΑΣΟΚ στην υπερψήφιση του πρώτου μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων αλλά και στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Συνθήματα που προσπαθούν να ενεργοποιήσουν τα φοβικά αντανακλαστικά του εκλογικού σώματος έχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Το βασικό τους πλεονέκτημα είναι ότι συσπειρώνουν τα συντηρητικότερα στρώματα του πληθυσμού και ανθρώπους μεγάλης ηλικίας που αγωνιούν για κάθε επικείμενη απειλή.

Τα μειονεκτήματά τους είναι δύο: πρώτα επειδή τέτοια συνθήματα, που από την φύση τους είναι διχαστικά, απωθούν όσους προσβλέπουν σε ευρύτερες συναινέσεις και συσπειρώσεις. Το δεύτερο μειονέκτημα τους είναι το γεγονός ότι σύντομα χάνουν την δυναμική τους αν δεν ανατροφοδοτούνται από θετικές προσδοκίες και προοπτικές. Εδώ βρίσκεται η αδυναμία της Ν.Δ.

Η Ν.Δ. του κ. Σαμαρά δεν προέρχεται από παρθενογένεση. Αποτελεί μαζί με το ΠΑΣΟΚ τους δύο πόλους του δικομματισμού που οδήγησαν την Ελλάδα στην σημερινή δεινή της κατάσταση. Ίσως οι ευθύνες της να είναι χρονικά λιγότερες σχετικά με το ΠΑΣΟΚ. Γεγονός πάντως παραμένει ότι το σημερινό στελεχικό της δυναμικό είναι το ίδιο, με την προσθήκη των βουλευτών του ΛΑΟΣ, της αποτυχημένης κυβέρνησης του κ. Καραμανλή. Η Ν.Δ. είχε όλο το χρόνο πριν από τις προηγούμενες εκλογές να εμφανίσει ένα αξιόπιστο κυβερνητικό πρόγραμμα. Αντί γι αυτό επέλεξε το αυτιστικό σύνθημα της «αυτοδυναμίας». Η σημερινό πρόγραμμα της Ν.Δ. (όπως άλλωστε και του ΣΥΡΙΖΑ) εμφανίστηκαν αιφνιδίως προσαρμοσμένα στις προεκλογικές ανάγκες των δύο κομμάτων. 

Ας έρθουμε τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Η απροσδόκητη δυναμική του φαίνεται ότι συνεχώς κερδίζει momentum. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας δεν άλλαξαν το πρόταγμα τους. Κατάργηση του μνημονίου έλεγαν πριν από τις προηγούμενες εκλογές, κατάργηση του μνημονίου λένε και τώρα. Είναι παράδοξο, αλλά τον ΣΥΡΙΖΑ ενισχύουν δηλώσεις ξένων παραγόντων. Για πρώτη φορά η τρόϊκα και διαμέσου αυτής οι δανειστές μας, εμφανίζονται τώρα ανοικτοί σε διαπραγματεύσεις για την τροποποίηση του μνημονίου. Το γεγονός πιστώνεται στον κ. Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι κ.κ. Βενιζέλος και Σαμαράς ουδέποτε διαπραγματεύτηκαν επί της ουσίας. Είχαν δεχτεί αυτούσιους τους όρους των δανειστών, είχαν μάλιστα  δεσμευτεί και για την μελλοντική τους εφαρμογή σε περίπτωση κυβερνητικού σχήματος. Για το φαιδρό του πράγματος να μην ξεχνάμε και την …….διαπραγματευτική δεινότητα των κ.κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, οι οποίοι είχαν μάλιστα και « το πιστόλι πάνω στο τραπέζι». ΄Όλα τα παραπάνω μπορεί, στην συνείδηση του εκλογικού σώματος να εμφανίσουν τον κ. Τσίπρα σαν τον μόνο ικανό να θέσει νέους και σκληρούς όρους στην διαπραγματευτική διαδικασία.

΄Οσο και αν φαίνεται  αντιφατικό υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούν και οι μετωπικές επιθέσεις που δέχεται από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Πολλές φορές τα επιχειρήματα των τελευταίων αντιστρατεύονται την κοινή λογική. Δείχνουν εκνευρισμό και αμηχανία.

Κλασσικό παράδειγμα η έλλειψη των απαραιτήτων φαρμάκων. Το ΠΑΣΟΚ και ο κ. Λοβέρδος δημιούργησαν το έκτρωμα που λέγεται  ΕΟΠΥΥ.  Μαζί με τα υγιή ταμεία εντάχθηκαν και τα προβληματικά.  Ο κ. Βενιζέλος «κούρεψε» τα κρατικά ομόλογα που υποχρεωτικά είχαν στο χαρτοφυλάκιό τους ακόμα και τα υγιή ταμεία.

Η μνημονιακή ύφεση  μείωσε ακόμα περισσότερα τα διαθέσιμά τους. Μαζί και η τεράστια εισφοροδιαφυγή την οποία για δεκαετίες υπέθαλψαν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Για να μη ξεχνάμε  και τα “δομημένα” ομόλογα της Ν.Δ. και το παιχνίδι στο χρηματιστήριο με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων επί κυβερνήσεων Σημίτη. Σήμερα τα χρέη του ΕΟΠΥΥ ξεπερνούν τα 6 δισεκατομύρια!!! Κι όμως η έλλειψη φαρμάκων για τους καρκινοπαθείς κατά την Ν.Δ. και τον κ. Λοβέρδο οφείλεται στον ……ΣΥΡΙΖΑ.

Στην πραγματικότητα αυτό που βιώνουν σήμερα οι ασθενέστεροι συνάνθρωποί μας δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου της μνημονιακής κατεδάφισης του κράτους πρόνοιας. Η κομματική εκμετάλλευση της ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνει η χώρα μας αποτελεί ήττα της πολιτικής.

Την δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ ενισχύει μία άλλη-άυλη-διάσταση, η οποία κατά την άποψή μας, μπορεί να αποτελέσει το κρίσιμο στοιχείο της εκλογικής αναμέτρησης. Ποτέ άλλοτε, στην μεταπολεμική τουλάχιστον ιστορία, οι κάτοικοι αυτής της χώρας δεν αισθάνθηκαν περισσότερο εξευτελισμένοι. Θα μπορούσαν να γεμίσουν σελίδες  τα υβριστικά και χυδαία για την χώρα μας και τους ανθρώπους της δημοσιεύματα και δηλώσεις.

Ο κ. Τσίπρας- δικαίως η αδίκως- εμφανίζεται σαν ο μόνος από τους σημερινούς πολιτικούς ηγέτες που μπορεί να αποκαταστήσει την υπερηφάνεια που φωλιάζει στο συλλογικό υποσυνείδητο ενός υπερήφανου λαού.

Ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ίδιος ο εαυτός του. Ξαφνικά τα ύψη της εκλογικής του επιτυχίας ζάλισαν πολλά από τα προβεβλημένα στελέχη του. Πόσες και πόσες φορές-ειδικά σε θέματα οικονομίας-άλλα έλεγε ο ένας το πρωί, άλλα ο άλλος το μεσημέρι άλλα ο τρίτος το βράδυ. Η ενιαία έκφραση όσων από τον ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται στα ΜΜΕ αποτελεί στοιχειώδη παράγοντα αξιοπιστίας για τις τελευταίες δέκα μέρες. 

Η δυνητικοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνον κομμουνιστές. ΄Ισως πολλοί απ΄αυτούς δεν είναι καν αριστεροί. Οι μήνες που έρχονται είναι κρίσιμοι. Οι ψηφοφόροι ζητούν συναινέσεις και όχι μονοκομματικά μορφώματα. Ο κ. Τσίπρας έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει την εικόνα ενός ηγέτη πέρα από παραταξιακούς φραγμούς.

Κάπως έτσι πορευόμαστε στις εκλογές της 17^ης Ιουνίου.

Την επόμενη μέρα η κοινωνία δεν θα προσφέρει

στον όποιο νικητή ούτε περίοδο χάριτος ούτε την παραμικρή ανοχή.

http://www.ellispoint.gr/i