Οι αποκρυφιστικοί συμβολισμοί της ταινίας «Metropolis»

 

Οι αποκρυφιστικοί συμβολισμοί της ταινίας «Metropolis» και οι επιρροές της στον σύγχρονο καλλιτεχνικό κόσμο. Η ταινία του Fritz Lang, “Metropolis” (1927) αποτελεί μία από τις κλασσικές κινηματογραφικές ταινίες που αντέχουν στο χρόνο. Αν και κάποιος θα περίμενε ότι η ταινία θα ήταν σήμερα πεπερασμένη και ξεχασμένη, το “Metropolis” γίνεται ολοένα και πιο επίκαιρη, καθώς πολλά από αυτά που δείχνει προμηνύουν πολλές πτυχές της σύγχρονης πραγματικότητας και κάποιες από αυτές τις βιώνουμε ήδη. Θα εξετάσουμε λοιπόν το αποκρυφιστικό μήνυμα της ταινίας και τη χρήση του σαν πηγή έμπνευσης από πολλούς καλλιτέχνες, όπως οι Lady Gaga, Madonna, Beyonce, Kylie Minogue και άλλοι.

Το Metropolis είναι μία βουβή ταινία επιστημονικής φαντασίας του 1927, γυρισμένη από τον μαιτρ του είδους Γερμανό εξπρεσιονιστή Fritz Lang. Η υπόθεση εξελίσσεται σε μία φουτουριστική δυστοπία, η οποία είναι διαιρεμένη σε δύο ξεχωριστές και διακριτές τάξεις: τους σκεπτόμενους (αυτούς που σκέπτονται) και τους εργάτες (αυτούς που δουλεύουν). Η ταινία περιγράφει τον ανταγωνισμό που αναπτύσσεται ανάμεσα σε αυτές τις αντίπαλες οντότητες. Γνωρίζοντας ότι γυρίστηκε το 1927, παρακολουθώντας σήμερα την ταινία κάποιος μπορεί να απολαύσει την ίδια εμπειρία με τις σύγχρονες ταινίες επιστημονικής φαντασίας, αφού το σενάριο είναι τρομακτικά κοντά στην πραγματικότητα. 

Το Metropolisπαρουσιάζει μία κοινωνία όπου η «Νέα Τάξη Πραγμάτων» έχει ήδη επιβληθεί και μία επιλεγμένη ελίτ ζει μέσα στην πολυτέλεια, ενώ παράλληλα υπάρχει μία αποκτηνωμένη μάζα ανθρώπων που ζουν και δουλεύουν κάτι από συνεχή και στενή παρακολούθηση.

Έχει παρατηρηθεί ότι κομμάτια της ταινίας έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό το σύγχρονο καλλιτεχνικό κόσμο και ειδικά τη μουσική βιομηχανία. Είτε με τη μορφή βίντεο-κλιπ ή φωτογραφιών οι καλλιτέχνες συχνά ποζάρουν σαν την ηρωίδα της ταινίας, Μαρία, ένα ένα ανθρωποειδές-ρομπότ προγραμματισμένο να διαφθείρει τα ήθη των εργαζομένων και να υποκινήσει μια εξέγερση, δίνοντας στην ελίτ μια δικαιολογία για να χρησιμοποιήσει την καταστολή της βίας. Μήπως κατά ένα ανάλογο τρόπο σήμερα οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούνται από την ελίτ για να διαβρώσουν το ήθος των μαζών;

Κάνε κλικ στις εικόνες να τις δεις μεγάλες

Ανάλυση της ταινίας

Αυτοί που δουλεύουν: Η ταινία ξεκινάει δείχνοντας τους εργάτες και την πόλη που ζουν, η οποία βρίσκεται βαθιά, κάτω από την επιφάνεια της γης. Όλοι φορούν τα ίδια ρούχα, περπατούν συγχρονισμένα με σκυμμένα τα κεφάλια δείχνοντας υποταγή, παραίτηση και απελπισία. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας το ανθρώπινο κοπάδι παρουσιάζεται εξουθενωμένο σωματικά και πνευματικά, ιδιαίτερα ευαίσθητο. Με λίγα λόγια θα λέγαμε ότι συμπεριφέρεται σαν πνευματικά καθυστερημένο.

Σαν ένα κοπάδι από πρόβατα, οι εργάτες μετακινούνται σε ομάδες, επηρεάζονται με το παραμικρό και μπορείς να τους ξεγελάσεις πανεύκολα. 

 Αυτή η περιγραφή των μαζών ταιριάζει με αυτές του Αμερικανού στοχαστή Walter Lippmann που πέντε χρόνια πριν στο έργο του Public Opinion είχε παρομοιάσει τη μάζα με μία «αμήχανη αγέλη» που δεν είναι σε θέση να πάρει στα χέρια της την ίδια της την τύχη. Τα λόγια του επικεφαλής της Ναζιστικής προπαγάνδας Joseph Goebbels συνάδουν με την παραπάνω εικόνα που δίνει η ταινία. Ο Χίτλερ είχε πει χαρακτηριστικά «πόσο τυχεροί είναι οι ηγέτες των οποίων οι υπήκοοι δεν σκέφτονται.» (διάβασε Προπαγάνδα και Μάζα)

 

  

Οι εργάτες δουλεύουν σε μία τερατώδη μηχανή, ένα εφιαλτικό βιομηχανικό συγκρότημα όπου πρέπει να εκτελούν αυστηρά επαναλαμβανόμενες και απάνθρωπες εργασίες. Σε κάποιο σημείο το συγκρότημα παρομοιάζεται με τον Μoλώχ, μία αρχαία σημιτική θεότητα που η λατρεία της απαιτούσε ανθρωποθυσίες. Σε κάποιο άλλο σημείο της ταινίας, ένας από τους ήρωες βλέπει την μηχανή να μεταμορφώνεται στον Μολώχ και τους εργάτες να προσφέρονται τον “θεό” ανθρωποθυσίες. Ο Μολώχ, ο θεός Βάαλ, ο Ταύρος του Ήλιου λατρευόταν ευρέως στην αρχαία Μ. Ανατολή έως εκεί που υπήρχαν φοινικικές επιρροές. Συνήθως είχε τη μορφή ενός μοσχαριού ή του βοδιού ή ενός άνδρα με κεφάλι ταύρου. Οι θυσίες γίνονταν «μέσα στην κοιλιά του τέρατος.»

Οι εργασίες που εκτελούν οι εργάτες είναι καθαρά μηχανικές, δεν χρειάζεται καθόλου να χρησιμοποιήσουν το μυαλό τους και δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από μία προέκταση της ίδιας της μηχανής, γεγονός που τους απογυμνώνει από κάθε τι ανθρώπινο.

 

 

Αυτοί που σκέφτονται:Αν οι εργάτες ζουν σε μία υπόγεια κολασμένη δυστοπία, αυτοί που σκέπτονται αντίθετα, εξελίσσονται σε μία λαμπερή ουτοπία, μία εξαιρετική απόδειξη των ανθρωπίνων επιτευγμάτων. Η λαμπερή πόλη, ωστόσο, δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τη Μηχανή (Μολώχ) και τα κοπάδια των εργατών της. Από την άλλη πλευρά η Μηχανή δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχε η ανάγκη να διατηρηθεί η πόλη. Αυτό που βλέπουμε εδώ είναι μία διπλή πραγματικότητα όπου δύο αντίθετες οντότητες υπάρχουν αλληλοεξαρτώμενες, μία ιδέα που απηχεί βαθιά στον αποκρυφισμό. (το ίδιο ακριβώς συμβαίνει  και στην σύγχρονη ταινία the hunger games που βασίζεται στα ανάλογα βιβλία)

Σε μία από τις καρτέλες που αφηγούνται την ιστορία (προσέξτε την πυραμιδοειδή διάταξη των λέξεων) διαβάζουμε: «Όπως βρίσκεται βαθιά η πόλη των εργατών κάτω από τη γη, έτσι ψηλά από πάνω δέσποζε το συγκρότημα που λέγεται «η Λέσχη των Υιών» με αίθουσες διδασκαλίας και βιβλιοθήκες, με τα θέατρά της και τα στάδιά της.»

Σε αυτό λοιπόν βλέπουμε μία όχι και τόσο συγκεκαλυμμένη αναφορά στο γνωστό ερμητικό αξίωμα «όπως πάνω, έτσι και κάτω.»Με τον ίδιο τρόπο η ταινία αντικατοπτρίζει δύο αντίθετα περιβάλλοντα όπου ζουν οι στοχαστές και οι εργάτες αντίστοιχα. Η ερμητική Σφραγίδα του Σολόμωντα απεικονίζει τον παραπάνω αξίωμα και παρουσιάζει τις αντίθετες ενέργειες να αντικατοπτρίζουν η μία την άλλη ώστε να πετύχουν την τέλεια ισορροπία. Ο κόσμος του Fritz Lang αναπαριστά τέλεια αυτή την ιδέα.

 

 

Οι πρωταγωνιστές

Joh Fredersen, ο ημίθεος:  Η πόλη ιδρύθηκε, χτίστηκε και διοικείται από τον αυταρχικό Joh Fredersen. Ως ο δημιουργός και ο μόνος ηγεμών της Μητρόπολης, ο Fredersen απηχεί τον δημιουργό της Γνωστικής παράδοσης, έναν ημίθεο που είναι ο δημιουργός και ο ηγέτης του κόσμου της ύλης. Στην φωτογραφία βλέπετε τον Joh Federsen να καταστρώνει την επόμενη κίνησή του. Κρατάει έναν διαβήτη θυμίζοντας στους θεατές τον ρόλο του σαν ο «μέγας αρχιτέκτονας» της Μητρόπολης.

Ο ποιητής και ζωγράφος ανάμεσα στα άλλα, William Blake παρουσιάζει στον πίνακα αυτό τον γνωστικό δημιουργό και ηγεμόνα της κατώτερης και ατελούς σφαίρας της ύπαρξης όπου η αμαρτία και η δυστυχία κυριαρχούν. Η παρουσία του διαβήτη δανείζεται τον μασονικό συμβολισμό που παρουσιάζει το Θεό σαν τον «Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος.»

Ο γιος του Joh Fredersen λέγεται Freder, που όπως όλα τα παιδιά των αφεντικών απολαμβάνει μία πολυτελή ζωή και ανακαλύπτει την σκληρή πραγματικότητα των εργατών που ζουν κάτω από τη γη. Θέλοντας να γνωρίσει από πρώτο χέρι τον κόσμο των εργατών, ο Freder κατεβαίνει στα κατώτερα επίπεδα και αλλάζει θέση με έναν εργάτη. Ο Freder γίνεται κατά κάποιον τρόπο σαν μία Μεσσιανική φιγούρα, ενός σωτήρα που κατεβαίνει προς τα κάτω. Επίσης ερωτεύεται τη Μαρία, μία αγία νεαρή γυναίκα από το προλεταριάτο.

Η Μαρία:  Η Μαρία είναι μία χαρισματική γυναίκα που χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης από τους εργάτες που δουλεύουν μαζί της. Καταλαβαίνει τη δυστυχία τους και την απελπισία τους καθώς και ότι μία επανάσταση προετοιμάζεται. Η Μαρία βγάζει λόγους για την ειρήνη και για την υπομονή, προφητεύοντας τον ερχομό ενός «διαμεσολαβητή,» που θα γίνει «η καρδιά μεταξύ του κεφαλιού (στοχαστές) και του χεριού (εργάτες).» Σε Κάποιο σημείο, η Μαρία αφηγείται την ιστορία του Πύργου της Βαβέλ όπου υπογραμμίζει ότι: «Μέγας είναι ο Κόσμος και ο Δημιουργός του. Και μέγας είναι Άνθρωπος!»

Αυτή η δήλωση έχει μια βαθιά απήχηση στις Μυστικιστές Σχολές που διδάσκουν ότι οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να γίνουν θεοί μέσω της φώτισης. Μέσα στους αιώνες αρχιτεκτονικά μνημεία χρησιμοποιήθηκαν για να μεταδώσουν τις αρχές των Μυστηρίων και να δοξάσουν την υπεροχή του ανθρωπίνου νου. Εν μέρει για αυτούς τους λόγους λοιπόν υπάρχουν αρκετές κοινές αναφορές μεταξύ του Ελευθεροτεκτονισμού και του Πύργου της Βαβέλ.

“Όσον αφορά τη Μασονία, η Βαβέλ φυσικά αντικατοπτρίζει ένα Τεκτονικό έργο και πρώτοι εκφραστές της αποκόμισα όλα τα δυνατά οφέλη από την ιστορία αυτή. Θυμούνται ότι οι άνθρωποι που «μοιράζονται μία γλώσσα και έναν λόγο» ταξίδεψαν από την Ανατολή στη Δύση, όπως εκείνοι που δοκιμάστηκαν και επιβεβαιώθηκαν σαν Δάσκαλοι Τέκτονες. Όταν έφθασαν στο συμφωνημένο μέρος στη γη Shinar, επιβεβαιώνεται ότι εγκαταστάθηκαν εκεί σαν Noachide, το πρώτο όνομα των Μασόνων. Ήταν εκεί που έχτισαν και τον ψηλό τους πύργο, αυτόν της σύγχυσης. Από το κακό έρχεται όμως το καλό και η σύγχυση των γλωσσών έδωσε τη θέση της «στην αρχαία πρακτικών των Μασόνων να επικοινωνούν χωρίς τη χρήση προφορικού λόγου.» από το βιβλίο του Arthur Edward Waite, A New Encyclopedia of Freemasonry and of Cognate Instituted Mysteries: Their Rites, Literature and History.

Ωστόσο, η Μαρία αναφέρει ότι «οι έπαινοι για έναν άνδρα γίνονται για άλλον άνδρα κατάρα.» Με άλλα λόγια , το μνημείο δοξάζοντας το μεγαλείο του ανθρώπινου πνεύματος χτίστηκε με το αίμα και τον ιδρώτα των εργατών που δεν γνώριζαν τίποτα από το μεγάλο όραμα του Στοχαστή. Και στην ταινία, επαναλαμβάνεται το ίδιο πράγμα από την αρχή. Το όνομα του αρχηγείου του ημίθεου Joh Fredersen; Μα φυσικά … ο Πύργος της Βαβέλ.

 

Rotwang, ο εφευρέτης:  Ο Rotwang είναι ο εφευρέτης της Μητρόπολης και το σήμα κατατεθέν του είναι το μηχανικό του δεξί χέρι που έχει αντικαταστήσει αυτό που έχασε κατά τη διάρκεια κάποιων πειραμάτων του. Άραγε αυτή η εικόνα υποδηλώνει ότι ο εφευρέτης έχει επιλέξει το “μονοπάτι του αριστερού χεριού;”

Μαθαίνοντας ότι οι εργάτες σχεδιάζουν επανάσταση, ο Joh Federsen ζητά τη βοήθεια του εφευρέτη και τρελού επιστήμονα Rotwang. Αν και η δουλειά του επικεντρώνεται στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών στην ταινία υπάρχουν αρκετά στοιχεία που δείχνουν ότι είναι επίσης γνώστης του μυστικισμού για να δημιουργήσει νέες εφευρέσεις. Λέγεται ότι ζει «σε ένα μικρό σπίτι ξεχασμένο από τους αιώνες,» που δηλώνει συμβολικά ότι η παράδοση του επιστήμονα, κατάγεται και πάει πίσω σε αρχαίες μυστικιστικές παραδόσεις. Το υπόγειο του σπιτιού του έχει μία μυστική πόρτα που οδηγεί σε κατακόμβες 2000 ετών παλιές γεγονός που θυμίζει για άλλη μία φορά τις αρχαίες και μυστικές καταβολές του Rotwang. Επιπλέον στην μπροστινή πόρτα του σπιτιού του υπάρχει το σύμβολο της πεντάλφα, παραπέμποντας στους Πυθαγορείους, στον μυστικισμό και στον Ελευθεροτεκτονισμό.

Γνωρίζουμε ότι οι μαθητές του Πυθαγόρα χάραζαν αυτό το σύμβολο στην πόρτα του σπιτιού τους σαν ένα μυστικό σύμβολο ώστε να αναγνωρίζονται μεταξύ τους. Τόσο το σύμβολο όσο και η σημασία του παραμένουν μυστικά παρόλο ότι χρησιμοποιείται σήμερα ευρέως γιατί μόνο αυτοί που ήταν μυημένοι στην Πυθαγόρεια γεωμετρία μπορούσαν να το σχεδιάσουν σωστά και να εκτιμήσουν το βαθύτερο νόημά του σαν ένα σύμβολο και πύλη για αυτά τα μυστήρια.

Αν θέλουμε να προχωρήσουμε τη σκέψη μας στο δικό μας κόσμο, ο Rotwang είναι για τον Joh Fredersen, ότι ήταν ο John Dee για τη Βασίλισσα Ελισάβετ της Αγγλίας: ένας αγαπητός σύμβουλος βυθισμένος στον κόσμο της επιστήμης, της μαγείας, της αστρολογίας και της Ερμητικής φιλοσοφίας. Αν ο Fredersen αντικατοπτρίζει τους σημερινούς ηγέτες, τότε ο Rotwang είναι σαν το κρυφό εκκρεμές των αποφάσεων, μία μυστική ύπαρξη για το ευρύ κοινό, αλλά ιστορικά πάντα παρούσα.

Ο εφευρέτης παρουσιάζει γεμάτος υπερηφάνεια τη νέα του εφεύρεση στον Fredersen, τον Άνθρωπο-Μηχανή, τον οποίο θεωρεί ότι είναι «ο Άνθρωπος του Μέλλοντος.»Το ανθρωποειδές έχει την ικανότητα της επικοινωνίας όπως κάθε άλλος άνθρωπος και ο Rotwang αναφωνεί ότι «κανείς δεν θα μπορεί να διακρίνει τον Άνθρωπο-Μηχανή από έναν θνητό!» Το διανθρωπιστικό όραμα είναι ήδη παρόν από τις αρχές λοιπόν της δεκαετίας του 1920! (έχουμε γράψει επανειλημμένως για τις “Οργανικές Πύλες”)

Ο Fredersen λέει τότε στον Rotwang να κάνει τον Άνθρωπο-Μηχανή να μοιάζει με τη Μαρία, ώστε να χρησιμοποιήσει την αξιοπιστία της και το χάρισμά της για να σπείρει τη διχόνοια ανάμεσα στους εργάτες. Η Μαρία ξαπλώνει όσο ό Rotwang κάνει το ανθρωποειδές να μοιάζει με αυτή. Προσέξτε στην εικόνα την ανεστραμμένη πεντάλφα πάνω δεξιά από το κεφάλι του Ανθρώπου-Μηχανή. Αν η όρθια πεντάλφα αντιπροσωπεύει την θεραπεία, τη μαθηματική τελειότητα, τα πέντε στοιχεία, η ανεστραμμένη αντιπροσωπεύει τη διαφθορά αυτών των αξιών και τη μαύρη μαγεία.

Έτσι λοιπόν τι κοινό έχουν οι καλλιτέχνες με αυτό το ανθρωποειδές που προγραμματίζεται από τους κυρίαρχους μαζί με ένα μείγμα επιστήμης μαζί με μυστικισμό; Πάρα πολλά κοινά….δείτε τις παρακάτω φωτογραφίες και θα καταλάβετε. Η Lady Gaga σε αυτή τη φωτογραφία για παράδειγμα φαίνεται να δανείζεται πολλά στοιχεία από την ταινία. Ο τραγουδιστής των Queen, Freddie Mercury στο βίντεο-κλιπ του τραγουδιού Radio Gaga εμπνευσμένο αρκετά από την ταινία και με πολλές σκηνές από αυτήν έχει αντικαταστήσει το κεφάλι της Μαρίας με το πρόσωπό του.

 

   

 

 

 

Πίσω στην ταινία τώρα, όταν το ανθρωποειδές έχει τελειώσει ο Rotwang του λέει: «Θέλω να κατεβείς στα βάθη για να καταστρέψεις τη δουλειά της γυναίκας της οποίας δημιουργήθηκες κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση!» Και η Μαρία-ρομπότ ανταποκρίνεται κλείνοντας το ένα μάτι και με ένα διαβολικό μειδίαμα. Πιθανόν γνωρίζεται τη σημασία του ενός οφθαλμού και το πόσο το χρησιμοποιούν απροκάλυπτα σαν εικόνα οι καλλιτέχνες. Το Ρομπότ-Μαρία στέλνεται τότε σε ένα ανδρικό κλάμπ, το Yoshiwara όπου χορεύει εξωτικούς χορούς. Σε έναν από αυτούς παρουσιάζεται σαν τη Βαβυλώνα, τη Μεγάλη Πόρνη της Αποκαλύψεως. Σας θυμίζει κάτι αυτή η εικόνα; Μήπως μία αντίστοιχη σκηνή από ένα άλλο μουσικό βίντεο-κλιπ της Madonna στο τραγούδι Material Girl, όπου και εκεί παίζει το ρόλο της Βαβυλώνας; 

Η «προγραμματισμένη» Μαρία εκτελεί μεθυστικούς χορούς μπροστά σε ένα άπληστο κοινό οδηγώντας τους άνδρες σε καυγάδες, σε λαγνεία, σε ζήλεια και σε όλα τα υπόλοιπα θανάσιμα αμαρτήματα. Όταν βρίσκεται μαζί με τους συναδέλφους της, η Μαρία ενεργεί σαν «πράκτορας-προβοκάτορας», προκαλώντας τους εργάτες να επαναστατήσουν και δίνοντας με αυτόν τον τρόπο λόγο στον Joh Fredersen να χρησιμοποιήσει βία εναντίον τους. Στην πραγματικότητα ενεργεί ενάντια στα συμφέροντα των ανθρώπων και για τον συμφέρον της ελίτ.

Με τη βοήθεια του επιστάτη τους (γιατί δεν μπορούν οι εργάτες να σκεφτούν και να ενεργήσουν από μόνοι τους), οι εργάτες τελικά αντιλαμβάνονται ότι το ανθρωποειδές τους έχει εξαπατήσει. Πιστεύοντας ότι είναι μάγισσα, βρίσκουν το Ρομπότ-Μαρία και το καίνε στην πυρά. Μια σειρά από γεγονότα συμβαίνουν μετά, αλλά δεν θα σας χαλάσω το τέλος για όσους δεν έχουν δει την ταινία.

Θα σας πω μόνο ότι η ταινία τελειώνει με τα εξής λόγια: «Ο διαμεσολαβητής ανάμεσα στο κεφάλι και τα χέρια πρέπει να είναι η καρδιά.» Αυτό είναι το «ηθικό δίδαγμα της ιστορία» που είναι βασικά ένα μήνυμα για την ελίτ. Δηλαδή για να κρατήσεις τις μάζες υπό έλεγχο, για να κρατήσεις τους καταπιεσμένους θα πρέπει να παγιδεύσεις την καρδιά τους. Και αυτό κάνουν τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης. Αυτό κάνει η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Παρόμοια φράση εμφανίζεται και στο βίντεο-κλιπ της Madonna Express Yourself όπου και αυτό δανείζεται πολλές εικόνες από την ταινία: «Χωρίς την καρδιά δεν μπορεί να υπάρξει κατανόηση μεταξύ του κεφαλιού και του χεριού. Με τη σειρά της το βίντεο-κλιπ της Christina Aguilera, Not Myself Tonight, δανείζεται αρκετές σκηνές από το Express Yourself.

 

 

Το Ηθικό Δίδαγμα του MetropolisQ: Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας της ταινίας δεν είναι «ας καταργήσουμε όλες τις αδικίες και να ξαναφτιάξουμε έναν κόσμο όπου όλοι είναι ίσοι» και σίγουρα δεν είναι «ας είμαστε δημοκρατικοί και να ψηφίζουμε αυτούς που θέλουμε να μας κυβερνούν.» είναι περισσότερο «να στείλουμε τους εργάτες πίσω στα κάτεργα όπου και ανήκουν, αλλά με τη βοήθεια ενός διαμεσολαβητή που θα είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των εργατών και των στοχαστών.»

Τώρα λοιπόν που τα παρουσιάσαμε αντιλαμβάνεστε ότι η ταινία είναι ιδιαιτέρως «ελιτίστικη» δεδομένου ότι εξακολουθεί να υποστηρίζει την ύπαρξη μίας ξεχωριστής ομάδας ανθρώπων που θα ελέγχουν τις περισσότερες πηγές πλούτου και θα διευθύνουν μία εργατική τάξη. Στο τέλος, οι εργάτες—και ο Freder—εξαπατήθηκαν πιστεύοντας ότι η θέση τους θα αλλάξει. Στην πραγματικότητα, όλα έμειναν όπως πριν και ο Joh κατάφερε να κάνει τον αφελή γιο του να παρουσιάσει το φιλικό πρόσωπο της ελίτ, ενώ ταυτόχρονα έδινε αναφορά σε όλα όσα συνέβαιναν κάτω από τη γη οδηγώντας σε έναν πιο σφικτό έλεγχο και παρακολούθηση. Ποιος έχει σήμερα το ρόλο του Freder στην εργατική τάξη; Τα Μέσα Μαζικού Ελέγχου. Τα ΜΜΕ είναι ο διαμεσολαβητής και αυτή είναι η λειτουργία τους.

Τα ΜΜΕ ελέγχουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα των μαζών σε καθημερινή βάση ξεγελώντας τους ώστε  να επιδιώκουν και να αγαπούν την καταπίεση υπό την οποία βρίσκονται. Η βιομηχανία της διασκέδασης είναι ένα κομμάτι των ΜΜΕ και η μουσική είναι ένας ευχάριστος τρόπος για να μεταδίδονται τα μηνύματα της ελίτ στη νεολαία. Η αναφορές στην ταινία Metropolis στα τραγούδια δεν είναι παρά αστείες για όσους γνωρίζουν, σαν να λένε «αυτός ο καλλιτέχνης δουλεύει για εμάς.» Έτσι λοιπόν, ορίστε μπορείτε να είστε ανίδεοι, ένας εκφυλισμένος και υλιστής άνθρωπος όπως αυτά που παρουσιάζονται στα βίντεο-κλιπ….έτσι ακριβώς σας θέλουν. 

Αναλογίες μεταξύ του Metropolis και της σύγχρονης βιομηχανίας θεάματος: Γιατί αυτή η ταινία, θα αναρωτηθούν κάποιοι. Γιατί είναι χαρακτηριστική για τους «Illuminati καλλιτέχνες;» Αν έχετε διαβάσει και άλλα ανάλογα άρθρα από το μπλογκ μας, αλλά και από αλλού αντιλαμβάνεστε ότι η ταινία αγγίζει πολλά σύγχρονα θέματα: διανθρωπισμός, μαύρος αποκρυφισμός, εκφυλισμός των ηθών, κράτος ελέγχου, έλεγχος του νου και της σκέψης, κτλ. Το Metropolis είναι βασικά ένα σχέδιο για τον έλεγχο της μάζας. Όπως η Μαρία, οι σημερινοί καλλιτέχνες διαλέγονται από την εργατική τάξη και ουσιαστικά προγραμματίζονται και αναδημιουργούνται για να γίνουν οι μυστικοί πράκτορες αυτών που βρίσκονται ψηλά. Παρατηρείστε πόσοι καλλιτέχνες έχουν άγρια alter-ego με διαφορετικό όνομα και προσωπικότητα. Μέρος του ρόλου των καλλιτεχνών είναι να προπαγανδίσουν την ατζέντα της ελίτ μέσω της μουσικής, των βίντεο προβάλλοντάς την μέσα από το σεξ για να την κάνουν πιο ελκυστική.

 

 

 

 

Συμπερασματικά: Το Metropolis είναι στην κυριολεξία μία ταινία «από τη ελίτ, για την ελίτ.» Ασχολείται με τις ανησυχίες εκείνων που διαχειρίζονται τον κόσμο και παρουσιάζει μια λύση-αντίδραση που δεν θα διαταράξει το ισχύον καθεστώς. Η ταινία είναι, επίσης, διαποτισμένη με Τεκτονικό συμβολισμό και περιέχει πολλά σύμβολα που αναφέρονται σε αρχαία μυστήρια που προορίζονται για να αποκωδικοποιηθούν από κατάλληλα μυημένους. Με άλλα λόγια, η ταινία ήταν κατά κύριο λόγο με στόχο την άρχουσα τάξη. Οι καλλιτέχνες αντιγράφουν την Μαρία της ταινίας, το προγραμματισμένο ανθρωποειδές μέσω των πράξεών τους και εκτελώντας τις ίδιες λειτουργίες. Για ποιο λόγο ντύνονται όπως αυτή;

Γιατί οι τραγουδιστές την αγαπούν τόσο πολύ; Πιθανόν δεν την αγαπούν τόσο όσο εκείνοι που βρίσκονται στα παρασκήνια, οι σκηνοθέτες και οι image-makers, όσοι έχουν τη δύναμη στη μουσική βιομηχανία. Εκείνοι αποφασίζουν τι θα κάνουν οι σταρ και τι αντιπροσωπεύουν. Και σήμερα η βιομηχανία θεάματος είναι ελιτιστική και διαποτισμένη με τους συμβολισμούς των Illuminati προωθώντας την ηθική κατάπτωση και τον εξευτελισμό των παραδοσιακών αξιών. Αν οι καλλιτέχνες αντιπροσωπεύουν την απόλυτη ελευθερία και δημιουργικότητα, τότε γιατί οι τραγουδιστές παίζουν τον ρόλο ενός νοητικά ελεγχόμενου ρομπότ; Για τον λόγο ότι, απλούστατα αυτό είναι.

Το Metropolisείναι όντως μία εξαιρετική ταινία, σε τέτοιο βαθμό που είναι επίκαιρη ακόμα και πάνω από 80 χρόνια μετά την πρώτη προβολή της. Αν η ελίτ κάνει αυτό που θέλει εδώ και τόσο καιρό, το Metropolis θα γίνει ακόμα περισσότερο επίκαιρο στα επόμενα χρόνια που θα έρθουν. Δείτε την

http://www.terrapapers.com/