Προφανώς
και είναι εκ του περισσού η διαπίστωση ότι η σημερινή Ελλάδα βιώνει μια
έκτακτη εθνική, πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Μια χώρα σε
βαθιά, σύνθετη και πολυεπίπεδη κρίση, που είναι πρωτίστως κρίση
πολιτικής ηγεσίας, αξιών και προτεραιοτήτων, και δευτερευόντως
οικονομική, οδεύει προς τις κάλπες της 6ης Μαϊου, σε περιβάλλον πόλωσης.
Αυτό είναι άλλωστε και το βαθύτερο περιεχόμενο μιας εκλογικής
αναμέτρησης: Να αντιπαρατεθούν τα κόμματα στη βάση των διακριτών
ιδεολογικών και πολιτικών διαφορών τους. Να αναδείξουν τις αδυναμίες κα
τις υστερήσεις των αντιπάλων. Να διεκδικήσουν τη θετική αποδοχή των
προτάσεών τους, που περνά αναπόφευκτα μέσα από τη σύγκριση με τις
προτάσεις των αντιπάλων, και την αποδόμησή τους.
Μια προεκλογική αντιπαράθεση δεν μπορεί να εξελιχθεί ως… σιγή
ασυρμάτου. Ή με μεθοδολογικό καθωσπρεπισμό. Οι πρόσφατες δημόσιες
τοποθετήσεις της νέας ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, του κόμματος που αποτελεί το
βασικό πολιτικό πρόβλημα της χώρας, επιβεβαιώνουν ότι το ΠΑΣΟΚ… δεν
άλλαξε. Και δεν πρόκειται να αλλάξει, γιατί δεν έχει καμία τέτοια
διάθεση.
Η ενδογενής δύναμή του άλλωστε, έγκειται στο γεγονός ότι διαχρονικά
την Ελλάδα την κυβέρνησαν «πολλά ΠΑΣΟΚ». Όλα, με ενοχικούς συνεκτικούς
δεσμούς μεταξύ τους, που μαρτυρούν τη συνεπή διαφύλαξη μιας πολιτικής
αλυσίδας, στα δεσμά της οποίας η Ελλάδα συνεχίζει να ασφυκτιά.
Ρήξεις λοιπόν, και όχι καθωσπρεπισμοί. Για να μπουν οι βάσεις ώστε η
επόμενη Ελλάδα να μην απειληθεί από το παρελθόν που παραμένει παρόν, και
απειλεί να χλωμιάσει το μέλλον.
(από statesmen)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου