Ο θάνατος του Αρχαίου κόσμου...

Ούτε καλός βασιλιάς υπήρξε, ούτε δυνατός μαχητής. Αντίθετα ήταν σπουδαίος φιλόσοφος και εξαιρετικά καλός - σε βαθμό βλακείας - άνθρωπος.

Πρόκειται για τον Γάιο Ιούλιο Κλαύδιο Ιουλιανό, Ρωμαίο αυτοκράτορα, γνωστό με το προσωνύμιο Παραβάτης. Μοναδικός διασωθείς από την ανελέητη σφαγή των...
συγγενών του Μ. Κωνσταντίνου που διενήργησε ο γιός του Κωνστάντιος ο Β΄, έγινε τελικά αυτοκράτωρ με πραξικόπημα των λεγεώνων της Γαλατίας. Πριν από αυτά πρόλαβε να μαθητεεύσει πλάι στον Ευσέβιο της Καισάρειας, να σπουδάσει στην Ακαδημία (με συμμαθητές τους, εκ των τριών Ιεραρχών, Βασίλειο και Γρηγόριο) και να γίνει Καίσαρ της Γαλατίας.

Μύστης του Μιθραϊσμού, στηρίχτηκε κατ' αρχάς από τους Πατέρες της Εκκλησίας στον αγώνα κατά του Αρειανισμού, αλλά όταν ζήτησε στα πλαίσια της ανεξιθρησκείας να επιστραφούν οι καταπατημένοι ναοί των Εθνικών, κυνηγήθηκε και κατασυκοφαντήθηκε.

Τον Χαρακτηρισμό "Παραβάτης" τον απέχτησε από τον (φίλο του) Γρηγόριο, το Θεολόγο.

Έγραψε, σε άπταιστη Αττική , φιλοσοφικά έργα - αριστουργήματα ύφους, και απέτυχε τελικά στην εγκαθίδρυση μιας συγκρητικής κρατικής θρησκείας.

Το 363 μΧ εισέβαλλε στο περσικό κράτος, στο οποίο βασίλευε ο Σαπώρης Β', επικεφαλής ισχυρότατου εκστρατευτικού σώματος, ενώ έστειλε τον συγγενή του Προκόπιο επικεφαλής στρατού για να εισβάλλει κυκλωτικά από τα βόρεια. Ωστόσο, η στρατιά του Προκοπίου δεν εμφανίστηκε ποτέ στο εχθρικό έδαφος. Καθώς ο στρατός του Ιουλιανού εισχωρούσε όλο και περισσότερο στο εσωτερικό της περσικής Μεσοποταμίας, οι Πέρσες άνοιξαν τα αρδευτικά φράγματα πλημυρρίζοντας τη χώρα. Φτάνοντας εμπρός στην περσική πρωτεύουσα Κτησιφώντα πήρε την απόφαση της επιστροφής και, καθώς η διαδρομή πίσω του ήταν πλημυρρισμένη, αναγκάστηκε να ακολουθήσε πορεία προς βόρεια, κατά μήκος του ποταμού Τίγρη, διεξάγοντας συνεχώς αψιμαχίες με τους Πέρσες που τον ακολουθούσαν.

Ήταν μια μέρα σαν κι αυτήν, στις 26 Ιουλίου του 363 μΧ, όταν σε μια από αυτές τις αψιμαχίες ο Ιουλιανός έπεσε νεκρός από ένα δόρυ. Ήταν μόλις 31 ετών.
Ο Λιβάνιος, 14 χρόνια μετά το γεγονός, ανέφερε οτι το δόρυ εκτοξεύτηκε από Άραβα ενώ σε κείμενο του Φιλοστόργιου αναφέρεται η γνωμάτευση του γιατρού του Ιουλιανού Ορειβάσιου ο οποίος, εξετάζοντας τη θανάσιμη πληγή, είχε διαπιστώσει πως προήλθε από ακόντιο που χρησιμοποιούσαν οι Άραβες σύμμαχοι των Περσών. Ωστόσο, Άραβες υπηρετούσαν και στον Ρωμαϊκό στρατό, ως μισθοφόροι.
Για τους Ιστορικούς πέθανε από εχθρικό χέρι. Για τους οπαδούς του από Χριστιανικό. Για τους Χριστιανούς από Άγιο!
Όπως και νά 'χει, ο θάνατός του σήμανε το τέλος του αρχαίου κόσμου. Ο διάδοχός του Ιοβιανός, υπέγραψε οδυνηρή συνθήκη ειρήνης με τους Πέρσες και επέστρεψε στην προτέρα Χριστιανική τάξη πραγμάτων.
Ο Ιουλιανός ετάφη στο πεδίο της μάχης και στο μνήμα του χαράχθηκε το επίγραμμα που συνέθεσε ο φίλος του Λιβάνιος:
«ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ΜΕΤΑ ΤΙΓΡΗΝ ΑΓΑΡΡΟΟΝ ΕΝΘΑΔΕ ΚΕΙΤΑΙ
ΑΜΦΟΤΕΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΕ ΑΓΑΘΟΣ ΚΡΑΤΕΡΟΣ ΤΕ ΑΙΧΜΗΤΗΣ».

(από sarasides)