ΟΜΙΛΙΑ ΖΕΦΗΣ ΔΗΜΑΔΑΜΑ ΣΤΗ 12η ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ.

Ειλικρινά, το σκέφτηκα πολύ σοβαρά, να μιλήσω σήμερα στη σύνοδο αν και είμαι μέλος ΕΣ ΠΑΣΟΚ. Στους δύσκολους όμως καιρούς που διανύουμε οφείλουμε να υψώνουμε όλοι τη φωνή μας, να εκφράζουμε τις ιδέες, τις αντιρρήσεις μας και να μην παραμένουμε βουβοί θεατές των εξελίξεων που καθόρισε με τις αποφάσεις της η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ που κυβερνά τα...
τελευταία δυόμιση χρόνια.

Ως Γραμματέας Γυναικών ΠΑΣΟΚ, τιμητική θέση για εμένα, έμαθα πολλά ενώ είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολλούς αγωνιστές της καθημερινότητας, να συζητήσω και να ακούσω ό,τι έχουν να πουν. Διαπίστωσα δυστυχώς, πως αυτό που έχει απομείνει είναι μόνο θλίψη, απογοήτευση αλλά και ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ. Γιατί φτάσαμε ως εδώ και τι ΕΥΘΥΝΕΣ έχουμε ως ΠΑΣΟΚ για την ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ που βρίσκεται σήμερα η χώρα. Τι λέγαμε και τι κάναμε τελικά;

Δεν θα πω πολλά αλλά θα επικεντρώσω σε ορισμένα βασικά κατά τη γνώμη μου, σημεία.

Αναρωτιέμαι, Κυρίες και Κύριοι,

-              Αν ΕΧΟΥΜΕ καταλάβει πόσο εκτός τόπου και χρόνου είμαστε σε σχέση με τους πολίτες

-              Πως έχουμε αποκλίνει 100% από όσα υποσχεθήκαμε (π.χ. «λεφτά υπάρχουν»)

-              Αν βλέπουμε την ανεργία. Αναφέρω χαρακτηριστικά τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας   (18%), ιδιαίτερα για τους νέους και τις γυναίκες

• την απεγνωσμένη μετανάστευση των νέων μας σε άλλες χώρες
• την εγκληματικότητα, τη φτώχεια, τους αστέγους, τα συσσίτια

-              Αν έχουμε συνειδητοποιήσει τη βαθειά κρίση (-15% του ΑΕΠ σε 2,5 χρόνια)

-              Την παράδοση της χώρας στις αγορές χωρίς κανένα σωσίβιο, για δεκαετίες

-              Την καταρράκωση της αξιοπιστίας της χώρας στο εξωτερικό σε όλα τα επίπεδα

Φταίει για όλα αυτά το χρέος που μας «κληροδότησε» η ΝΔ το 2009; ΟΧΙ ΜΟΝΟ! ΦΤΑΙΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ που αποτύχαμε να διαχειριστούμε αποτελεσματικά την κρίση. Μία κρίση που δεν είναι μόνο ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ, αλλά είναι κρίση του τραπεζικού συστήματος, είναι κρίση υπο-επενδύσεων και έλλειψη αναπτυξιακής στρατηγικής.

Ακολουθήσαμε πολιτικές που μας υποδείχτηκαν από νεοφιλελεύθερα κέντρα εξουσίας (π.χ. ΔΝΤ), χωρίς ουσιαστική διαπραγμάτευση (ειδικά στο 1^ο Μνημόνιο), χωρίς εναλλακτικές προτάσεις και κυρίως χωρίς να πείσουμε τους εαυτούς μας και τους πολίτες ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος.

Γι' αυτό αποτύχαμε! Γιατί η ηγετική ομάδα δεν μπορούσε και δεν είχε τη γνώση να αντιληφθεί που θα οδηγούσαν τα μέτρα που πάρθηκαν (Μνημόνιο Ι, ΙΙ κτλ) τη βαθειά ύφεση, τη μεγάλη ανεργία, την εξαθλίωση και τη φτώχεια. Την υπό-χρηματοδότηση υπηρεσιών του κοινωνικού κράτους, τις απολύσεις των εργαζομένων, την καθιέρωση της ημι-απασχόλησης, τη μείωση αποδοχών, τη διεύρυνση της παραοικονομίας.

Και ερχόμαστε εδώ, να αποφασίσουμε τις διαδικασίες διαδοχής, χωρίς να συζητήσουμε πολιτικά. Ποιον αφορά αυτό εδώ σήμερα;

Κανέναν!!! Τα ίδια πρόσωπα, τους ίδιους καρεκλοκένταυρους, κρατικοδίαιτους και κομματικοδίαιτους που μας κυβερνούν 30 χρόνια τώρα, από όλες τις κομματικές αποχρώσεις.

Εμένα όμως, με ενδιαφέρει το ΠΑΣΟΚ. Γιατί σε αυτό πίστεψα, στις αρχές, στο πρόγραμμα και στις σοσιαλιστικές αξίες του Κινήματος και με αυτό συστρατεύθηκα. Το ΠΑΣΟΚ.

Δυστυχώς όμως, οι υπάρχοντες χρόνιοι μηχανισμοί εκλογικής πελατείας στέκονται εμπόδιο σε οποιαδήποτε προσπάθεια αξιοκρατίας, προωθώντας συγχρόνως πρακτικές  και νοοτροπίες ρουσφετιού και μάρκετινγκ, αναλώσιμων τηλεοπτικών προϊόντων. Πώς να προκύψει συνεπώς νέο πολιτικό δυναμικό, όταν οι σπουδές, οι προσωπικοί αγώνες, η πολιτική σκέψη και η επαγγελματική εμπειρία παραβλέπονται εις χάριν του «βολέματος» και της ψηφοθηρίας;

Πού να αφήσουν οι μηχανισμοί των δεινόσαυρων και των διαπλεκόμενων; Γιατί αυτοί έμαθαν τον πολίτη σε αυτό το σύστημα, στα sms, στα τηλέφωνα σε όλους στις γιορτές, στο βόλεμα σε μια θεσούλα. Και έφτιαχναν συνειδήσεις/νοοτροπίες ζητιάνων και όχι πολιτών.

Ποια είναι η νέα γενιά στελεχών που αναδείχθηκε; Που έμαθε, που χρησιμοποιήθηκε σταδιακά, που πολιτικοποιήθηκε; Ποιοι είναι αυτοί; Και το πιο σημαντικό, πού είναι αυτοί; Πού είναι τα νέα άτομα, και δεν μιλώ απαραίτητα για άτομα νέα σε ηλικία, αλλά για ανθρώπους που θα μεταφέρουν και θα προωθήσουν νέες ιδέες, αναζητήσεις και απόψεις, που θα δώσουν νέα πνοή και ώθηση στη χώρα.

-  Τι κάναμε για το θέμα της βουλευτικής ασυλίας; (θλιβερές περιπτώσεις βουλευτών να οχυρώνονται πίσω από την 'ασυλία')

-  Τι κάναμε με το πόθεν έσχες των βουλευτών;

-  Τι κάναμε για τη φοροδιαφυγή; Την φοροεισφοροδιαφυγή;

-  Τι κάναμε για τον περιορισμό των αχανών εκλογικών περιφερειών, για τον περιορισμό των μηχανισμών και του μαύρου χρήματος; Με τον ενδεχόμενο περιορισμό των βουλευτών από 300 σε 200 ή και λιγότερους;

-  Τι κάναμε με τις γενναίες επιχορηγήσεις στα κόμματα στην εποχή των οριζόντιων περικοπών σε εισοδήματα και στην πληρωμή των χαρατσιών;

ΤΙΠΟΤΑ! Προχωρήσατε μόνοι σας. Πήρατε αποφάσεις οι λίγοι για λογαριασμό των πολλών... Χωρίς διάλογο, χωρίς δημοτικές διαδικασίες, χωρίς να λέτε την αλήθεια στον κόσμο! Ψαρεύατε σε αχαρτογράφητα νερά με τη λογική του «βλέποντας και κάνοντας», χωρίς στρατηγική αλλά με βάση το minimum πολιτικό κόστος.

Να μην χάσετε την πελατεία σας, να μην συγκρουστείτε με τις συντεχνίες, με τα κατακερματισμένα συμφέροντα και τα απαράδεκτα προνόμια που ΕΣΕΙΣ είχατε δώσει στο παρελθόν στους συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ, στους οδηγούς ταξί, στους ιδιοκτήτες φορτηγών, στους φαρμακοποιούς, στους γιατρούς, τους δικηγόρους και τους μηχανικούς, στους εαυτούς σας. Γι' αυτό δεν προχωρήσατε ούτε στις βασικές διαρθρωτικές αλλαγές (άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων) που εσείς οι ίδιοι ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑΤΕ στο Μνημόνιο.

Και τώρα, που η αποτυχία γυρίζει σαν ΜΠΟΥΜΕΡΑΝΓΚ, αναζητάτε τη λύση στα όργανα του κόμματος, στους πολίτες, στην κοινωνία...

Τώρα όμως πώς θα κάνουμε νέο ξεκίνημα; Πως μπορούμε να απεμπλακούμε από το παρελθόν μας; Να στραφούμε ξανά στον κόσμο που πλήττεται, και που αλαζονικά η κυβέρνησή μας πολλές φορές πρόσβαλλε, με ισοπεδωτικές απαξιωτικές λογικές;

Με βεβαιότητα σας πληροφορώ πως πλέον κανείς δεν πείθεται πια! Ειδικότερα δε η γενιά 20-35 μας έχει γυρίσει την πλάτη. Ακόμη και το φιλικό μας περιβάλλον μάς αντιμετωπίζει με καχυποψία, ενώ είναι πλέον δύσκολο, για να μην πω αδύνατο, για κάποιους ακόμα και να περπατήσουν στο δρόμο.

Προχωρήσατε σε μία πολιτική χωρίς τους πολίτες, ενδώσατε χωρίς ουσιαστικές διαπραγματεύσεις στις πολιτικές της κ. Μέρκελ και του κ. Σαρκοζί και φέρατε από την πίσω πόρτα το ΔΝΤ χωρίς να ρωτήσετε κανέναν, χωρίς εναλλακτικό σχέδιο.

Και τώρα ξαφνικά, κάποιοι δηλώνουν άγνοια και έκπληξη! Ενώ οι ίδιοι ψηφίζατε το Μνημόνιο και τα άλλα παράλληλα νομοθετήματα.

Χρειάζεται ουσία πλέον Κυρίες και Κύριοι:

-              Αυτοκριτική και Αξιολόγηση. Είναι απαραίτητη μία πλήρης, συνοπτική  καταγραφή του προγράμματος δράσης του κάθε υπουργείου.  Και αυτό θα επιτευχθεί με την καταγραφή του έργου τους από όλα τα διορισμένα, εκλεγμένα και επιλεγμένα μέλη της κυβέρνησης (υπουργούς, γγ κλπ).

-              Την καταγραφή του έργου οφείλει να ακολουθήσει η επισήμανση των σωστών και αποτελεσματικών δράσεων, αλλά και των λαθών και των καθυστερήσεων που απαιτούν διορθωτικές κινήσεις και αναγκαίες τροποποιήσεις ώστε να προωθηθούν προτάσεις και λύσεις με σωστή εκτίμηση χρόνου υλοποίησης. Είναι απαραίτητο ακόμη να συνεργαστούμε με επιστήμονες και γνώστες από όλους τους τομείς της κοινωνίας ώστε να εξεταστούν εναλλακτικά σενάρια δράσης και να ετοιμαστούν νέες προτάσεις για το μέλλον.

-              Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται να συζητήσει νέες πολιτικές προτάσεις διεξόδου από την κρίση, σε συνεργασία με άλλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και στελέχη από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα με τους Γάλλους Σοσιαλιστές και τις χώρες της Νότιας Ευρώπης, που έχουν συνειδητοποιήσει ότι το μοντέλο της νεοφιλελεύθερης εξόδου των κυρίαρχων συντηρητικών δυνάμεων της Ευρώπης είναι ΑΔΙΕΞΟΔΟ, έχει αποτύχει και χρειάζεται ένα νέο πρόγραμμα ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (Νέο Marshal Plan).

Μόνο τότε θα μπορέσουμε να επεξεργαστούμε μία νέα συμφωνία βασισμένη σε σύγχρονες προοδευτικές αρχές αναζωπύρωσης και αναγέννησης της δημοκρατικής παράταξης του σοσιαλιστικού κινήματος, με νέες προοδευτικές κατευθύνσεις και θετικές ανατροπές. Από την αρχή!

Απαιτείται να καταρτιστεί ένα πολιτικό πρόγραμμα, σταθερό σε βάθος χρόνου, με στόχους, μέτρα και πολιτικές, τόσο για την Ελλάδα όσο και για τις λοιπές χώρες της Νότιας Ευρώπης που πλήττονται, με μια σταθερή στρατηγική για την αναπτυξιακή προοπτική, τις ευκαιρίες επενδύσεων, για την παιδεία, την υγεία, την εξωτερική πολιτική, την ενεργειακή πολιτική, το περιβάλλον, την ισότητα των φύλων. Ένα πρόγραμμα δράσης με ρεαλιστικούς στόχους και μετρήσιμα αποτελέσματα ώστε να δοθεί μια ισχυρή αναπτυξιακή ώθηση και ενίσχυση των όποιων υγιών δυνάμεων της χώρας.

Μόνο με ένα πειστικό πολιτικό πρόγραμμα ανάπτυξης μπορούμε να απευθυνθούμε στα κοινωνικά στρώματα που χάσαμε, στους 900.000 ανέργους

Και τότε να μιλήσουμε για το Κίνημα, το ΠΑΣΟΚ.

Θα αναρωτηθεί κανείς εύλογα ίσως, πότε θα μπορέσουν να γίνουν αυτά καθώς τα χρονικά όρια στενεύουν. Σήμερα που διακυβεύονται οι διαπραγματεύσεις με τους ιδιώτες (PSI), η αδυναμία να ανταποκριθούμε μέχρι τέλους Μαρτίου στις υποχρεώσεις της νέας δανειακής σύμβασης ακόμη και η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη! Αυτά τα τεράστια δισεπίλυτα προβλήματα, τα οποία εύχομαι να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά η κυβέρνηση Παπαδήμου, δεν απεμπολούν την ανάγκη να διαμορφώσουμε τώρα με διάλογο εναλλακτικές πολιτικές προτάσεις. Προτάσεις που θα συζητηθούν δημοκρατικά στα όργανα, στα μέλη μας σε όλη την Ελλάδα.

Μόνο εφόσον κατατεθούν νέες πολιτικές προτάσεις έχουν νόημα οι διαδικασίες διαδοχής. Ψηφίζουμε κυρίως πολιτικές διεξόδου από την κρίση και ΟΧΙ μόνο πρόσωπα!

Η ανάκαμψη και η σωτηρία της χώρας θα προέλθει μέσα από συλλογικές προσπάθειες και τη συνεργασία όλων, με σταθερές πολιτικές και πυγμή απέναντι στους καιροσκόπους. Χρειάζεται όμως πρωτίστως ενδοσκόπηση, αυτοκριτική και οπωσδήποτε νέα πρόταση προκειμένου να επιτευχθεί πολιτική σταθερότητα, ενότητα και συνεργασία ώστε να επανακτηθεί η εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού.

Η εξουσία που παραδώσατε τόσο εύκολα και άνευ όρων προφανώς μπορεί να περιμένει...

Σε αντίθετη περίπτωση, η εκλογή αρχηγού ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργού, θα είναι μία μοναχική και επισφαλής θέση που δυστυχώς δεν έχει να προσφέρει τίποτα σε μία διαλυμένη χώρα.

Σας ευχαριστώ.