Ποιοι…ξεβολεύονται (3)

Του Θανάση Νικολαΐδη
ΛΕΓΑΜΕ για τους βολεμένους των ΑΕΙ. Με τα δεδομένα του και το επίπεδο σπουδών. Με τις ατέρμονες συζητήσεις περί ασύλου, τη διπλοθεσία καθηγητών και τα κέρδη απ’ τη συγγραφή βιβλίων και με την αδιαφορία τους για την κομματική αφίσα που απορροφά τη διάθεση για μάθηση, μετατοπίζοντας τον μορφωτικό στόχο τους φοιτητή/τριας. Κάτι πρέπει ν’ αλλάξει ριζικά και το αλλάζει η ανάγκη. Κι αν ο γονιός θέλει περισσότερη μόρφωση για το...
παιδί του, περισσότερη επιμέλεια και λιγότερη (κακώς εννοούμενη) δημοκρατία, λιγότερο κομματισμό και επινίκιες κραυγές, αναλαμβάνει ο…πρύτανης. «Θα’ χουμε λιγότερη δημοκρατία στα πανεπιστήμια…» ανέκραξε κινδυνολογώντας και άρα όλοι να’ μαστε ευχαριστημένοι έως ενθουσιασμένοι και άρα τίποτα να μην αλλάξει.
ΝΑ θέλει, άραγε, ο (μεγαλο)γιατρός κάτι ν’ αλλάξει; Στην ίδια ρότα ο φακελάκιας, στο πόστο του ο λειτουργός των υπεράριθμων διευθυντών, απείραχτο το κύκλωμα κι όποιος προλάβει. Και πρόλαβαν οι άρπαγες. Σε βάρος των έντιμων γιατρών και των ταμείων. Κλέφτες κοινοί που τ’ άδειασαν, στραπατσάροντας προϋπολογισμούς νοσοκομείων του ΕΣΥ και τώρα βγαίνουν στα…κεραμίδια. Κονομημένοι από παράπλευρους, ύποπτους δρόμους, για να μην έχει κουράγιο να σταθεί δίπλα του ο έντιμος λειτουργός της υγείας, γεμάτος θλίψη, κρυμμένη οργή και (ένοχη) σιωπή. Είδαν οι βολεμένοι να ελαττώνονται κρεβάτια, να συγχωνεύονται νοσοκομεία κι έμπηξαν τις φωνές. Δεν είδαν, βλέπεις, και δεν άκουσαν πως μεγαλογιατροί-αφέντες κρατούν εντατικές για συγγενείς και φίλους, δεν το’ ξεραν πως ο «ιδρώτας» τους-μπαξίσι των προμηθευτών κατοχυρώθηκε με κωδικούς στην Ελβετία. Αντιδρούν «κομματικά», ξεσηκώνονται και μη…ξεβολευτούν. «Τέλος τα δωράκια εταιριών σε γιατρούς, δες το στο Ιντερνέτ» μου λέει διευθυντής νοσοκομείου, «δες και τον έλεγχο για τις δαπάνες κατά νοσοκομείο και περιοχή, την υπεσυνταγογράφηση ελαττούμενη, την ιατρική πίστη αυξανόμενη και κάποιους γιατρούς…συνοφρυωμένους».
ΝΑ πάμε στη «συμπαθή τάξη» των εξεγερμένων ταξιτζήδων; Στα μπλόκα σε λιμάνια και αεροδρόμια; Στην ασυδοσία με τα καμπανταηλίκια συναδέλφων του, που ο κ. Λυμπερόπουλος (ΣΑΤΑ) δεν είδε και δεν επεσήμανε για να ελέγξει και να ψέξει; Είναι λίγες οι αράδες που απομένουν και δεν επαρκούν. Ούτε για το ταξί πάνω στον «άγνωστο στρατιώτη», ούτε για τους «μαντράδες» που νοικιάζουν άδειες ταξί και προσλαμβάνουν «δούλους», τα ‘κονομάνε «μαύρα» και φύλλο δεν κουνιέται. «Ο αγώνας (των ταξιτζήδων) συνεχίζεται», ο τουρισμός στενάζει, η δημοκρατία στραπατσάρεται και η Κυβέρνηση βράζει στο ζουμί της. Για τις εξυπνάδες υπουργών της, που κανένας τους δεν σκέφθηκε να παραιτηθεί.