Ξέρατε ότι… ζηλεύουμε την Τουρκία;

Κάποιοι λαοί είναι ευλογημένοι. Από την Ιστορία, τον πολιτισμό, το… τυχαίο και απρόβλεπτο γεγονός, που συνάντησαν κάποια στιγμή στην πορεία της διαδρομής τους, και τους επέτρεψε να ξεχωρίσουν, ώστε στη συνέχεια να μνημονεύονται και να αποτελούν σημείο αναφοράς.

Πολλοί λένε ότι, για να καταλάβεις έναν λαό, αρκεί να ακούσεις τη γλώσσα του. Οι Ιταλοί για παράδειγμα, εκφέρουν κάθε λέξη με τρόπο μελωδικό. Πώς να μην τους...
αγαπήσεις. Οι Γάλλοι σε αναγκάζουν να ταξιδέψεις νοερά σε μια εποχή και παραστάσεις βγαλμένες από τα παραμύθια. Οι Γερμανοί δεν σου αφήνουν καμία αμφιβολία για το… πόσο στριφνοί είναι.

Τους Τούρκους τους έχετε ακούσει; Τη γλώσσα που συνοδεύει τους επιγόνους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κι αν δεν την είχατε, με τόσα σίριαλ της γείτονος, που έχουν κατακλύσει τα τελευταία χρόνια το πρόγραμμα των δικών μας τηλεοπτικών σταθμών, κοντεύουμε να κάνουμε μεταπτυχιακό.

Η τουρκική γλώσσα λοιπόν, δεν… σε πείθει ακριβώς για το μεγαλείο του έθνους τους. Όσο κι αν στη σύγχρονη εποχή, στις μέρες του Ταγίπ Ερντογάν, η Τουρκία κατάφερε να εξελιχτεί σε μια μικρή υπερδύναμη. Ή τουλάχιστον, έτσι θέλει να πιστεύει.

Η οικονομία της ανθεί, σε αντίθεση με την παγκόσμια κρίση, οι Κούρδοι δεν αποτελούν πλέον αιματηρό μέτωπο στο εσωτερικό της, και η γεωστρατηγική θέση που κατέχει, της επιτρέπει να διαδραματίζει μεσολαβητικό ρόλο σε διεθνείς κρίσεις, συνομιλώντας με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.

Μάλλον όλα τα παραπάνω θα είχε στο μυαλό του ο Αμπντουλάχ Γκιούλ, τον οποίο «διόρισε» στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας ο Ταγίπ Ερντογάν, όταν, σύμφωνα με τις ανταποκρίσεις των ξένων πρακτορείων, έπιασε κουβέντα με… φορτηγατζήδες, και τους άνοιξε την καρδιά του για την Ελλάδα.

«Όπως ξέρετε, πηγαίνουμε συχνά σε ευρωπαϊκές χώρες. Πραγματικά ζηλεύουν την Τουρκία. Η Ελλάδα πάει προς πτώχευση. Όταν κάποιος αδυνατεί να πληρώσει, απαιτούν υψηλά επιτόκια. Όταν όμως υπάρχει τέτοια δυνατότητα, τότε απαιτούν χαμηλά επιτόκια. Έτσι είναι και οι χώρες. Οι Γερμανοί ανησυχούν για παράδειγμα, επειδή ικανά στελέχη επιστρέφουν στην Τουρκία». Αυτά είπε ο Αμπντουλάχ Γκιούλ στους… φορτηγατζήδες.

Ευτυχώς βέβαια, μάθαμε ότι δεν είμαστε οι μόνοι που ζηλεύουν την Τουρκία. Τη ζηλεύουν οι Γερμανοί, προφανώς και αρκετές άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ο κ. Γκιούλ θα μας αποκαλύψει κάποια στιγμή στο μέλλον. Η μικρή λεπτομέρεια που παραβλέπει ο Τούρκος Πρόεδρος είναι ότι, όσο άξια θαυμασμού κι αν είναι η χώρα του για τη σημαντική πρόοδο των τελευταίων ετών, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει το παρελθόν Γενοκτονιών και το παρόν εθνικού κατατρεγμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Α, ξεχάσαμε. Υπάρχει και η γλώσσα, που λέγαμε.

(από statesmen)