Του Θανάση Νικολαΐδη (“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)
ΕΧΟΥΝ τις δαπάνες τους τα κρατικά μας κανάλια, έχουν και το επίπεδό τους. Είχαν τους υπεράριθμους και άεργους, είχαν και την ποιότητά τους. Με την ΕΡΤ να (δι)ορίζει και να σπαταλά. Με τους «αξιωματούχους» να μη χαλάν τη ζαχαρένια τους για περικοπές, διορισμούς και τέτοια, να μην αγωνιούν για χρήμα, μιας και το ταμείο ήταν πάντα γεμάτο απ’ τον υποχρεωτικό οβολό μας (με εισπράκτορα τη ΔΕΗ).
ΕΙΝΑΙ αναγκαίο να βάλουν τάξη στην κρατική μας ραδιοτηλεόραση και αντιδρούν οι εργαζόμενοι. Ανάμεσά τους και οι «εργαζόμενοι». Για να διατηρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της, λες και το...
κράτος υπήρξε ο ιδεώδης εργοδότης και οι άνθρωποί του δεν έχουν καμιά σχέση με εύνοιες, ρεμούλες και διορισμούς απ’ το παράθυρο. Καλά κάνουν και αντιδρούν, ωστόσο, κανένας τους δεν αντέδρασε σε καιρούς απίθανων διορισμών και υπερβολικής σπατάλης. Όπως όλοι οι έλληνες, και τώρα τρέχουμε. Απ’ την κορυφή που είχε την ευθύνη (πολιτικοί που δεν έδιναν πεντάρα για την κατρακύλα), μέχρι τον τελευταίο που έτρεχε ξοπίσω τους για μια παράπλευρη βολική μικροεξουσία.
ΚΑΙ, βέβαια, να κρατηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας, αλλά με συμμάζεμα και μέτρα δραστικά. Γιατί, αν ρίξεις μια ματιά στα ιδιωτικά κανάλια (γενικά), θα φρίξεις και θα αναζητήσεις έναν εγγυητή ποιότητας που δεν την έχουν. Με το αίσχος των μεσημεριανούδων, τις τσιρίδες του Αυτιά και την λογοδιάρροια του Παπαδάκη. Με τα φίλτρα και αποκλεισμούς προσκαλεσμένων. Για προπαγάνδα που απέχει απ’ την πραγματική ενημέρωση και την αλήθεια και με κάποιες εξαιρέσεις να σώζουν την κατάσταση και τα κανάλια.
ΥΠΑΡΧΕΙ έλεγχος και προϋποθέσεις για ν’ ανοίξεις ένα μαγαζί, αλλά δεν υπάρχουν επιτροπές (πραγματικού) ελέγχου και δεοντολογίας των ιδιωτικών μας καναλιών. Κι αν κάτι λογαριάζουν οι μερακλήδες κάποιων εκπομπών του αίσχους είναι το «ραδιοτηλεοπτικό», για καμιά βρισιά (και μόνο). Για τα υπόλοιπα (ειδήσεις, σχολιασμοί, πολιτισμός, επίπεδο και…τοπ μόντελ) είναι «υπεύθυνος» ο τηλεθεατής, ως αποδέκτης του «προϊόντος».
ΠΟΛΥ αυτοσχεδιάσαμε (και) σ’ αυτόν το χώρο και εισπράττουμε το τίμημα. Πληρώνουμε σε χρήμα και σε πολιτισμό. Με τα προϊόντα υπερτιμημένα λόγω διαφήμισης και τον πήχη στο έδαφος λόγω υποκουλτούρας, αγραμματοσύνης και λαϊκισμού.
ΩΣΤΟΣΟ, η ανάγκη γεννάει και καλά. Μίλαγε πολιτικός και έσπευδαν τα κανάλια, με μάτσο τα μικρόφωνα κάτω απ’ το στόμα του. Σήμερα έπεσε φτώχια, το μάτσο μίκραινε και αύριο θα μείνει ένα (κανάλι) που θα «μοιράζει» την είδηση. Αυτά (και άλλα) μεσολάβησαν και είναι ο ηλεκτρονικός Τύπος και τα μπλογκς το αύριο της ενημέρωσης.
ΕΧΟΥΝ τις δαπάνες τους τα κρατικά μας κανάλια, έχουν και το επίπεδό τους. Είχαν τους υπεράριθμους και άεργους, είχαν και την ποιότητά τους. Με την ΕΡΤ να (δι)ορίζει και να σπαταλά. Με τους «αξιωματούχους» να μη χαλάν τη ζαχαρένια τους για περικοπές, διορισμούς και τέτοια, να μην αγωνιούν για χρήμα, μιας και το ταμείο ήταν πάντα γεμάτο απ’ τον υποχρεωτικό οβολό μας (με εισπράκτορα τη ΔΕΗ).
ΕΙΝΑΙ αναγκαίο να βάλουν τάξη στην κρατική μας ραδιοτηλεόραση και αντιδρούν οι εργαζόμενοι. Ανάμεσά τους και οι «εργαζόμενοι». Για να διατηρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της, λες και το...
κράτος υπήρξε ο ιδεώδης εργοδότης και οι άνθρωποί του δεν έχουν καμιά σχέση με εύνοιες, ρεμούλες και διορισμούς απ’ το παράθυρο. Καλά κάνουν και αντιδρούν, ωστόσο, κανένας τους δεν αντέδρασε σε καιρούς απίθανων διορισμών και υπερβολικής σπατάλης. Όπως όλοι οι έλληνες, και τώρα τρέχουμε. Απ’ την κορυφή που είχε την ευθύνη (πολιτικοί που δεν έδιναν πεντάρα για την κατρακύλα), μέχρι τον τελευταίο που έτρεχε ξοπίσω τους για μια παράπλευρη βολική μικροεξουσία.
ΚΑΙ, βέβαια, να κρατηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας, αλλά με συμμάζεμα και μέτρα δραστικά. Γιατί, αν ρίξεις μια ματιά στα ιδιωτικά κανάλια (γενικά), θα φρίξεις και θα αναζητήσεις έναν εγγυητή ποιότητας που δεν την έχουν. Με το αίσχος των μεσημεριανούδων, τις τσιρίδες του Αυτιά και την λογοδιάρροια του Παπαδάκη. Με τα φίλτρα και αποκλεισμούς προσκαλεσμένων. Για προπαγάνδα που απέχει απ’ την πραγματική ενημέρωση και την αλήθεια και με κάποιες εξαιρέσεις να σώζουν την κατάσταση και τα κανάλια.
ΥΠΑΡΧΕΙ έλεγχος και προϋποθέσεις για ν’ ανοίξεις ένα μαγαζί, αλλά δεν υπάρχουν επιτροπές (πραγματικού) ελέγχου και δεοντολογίας των ιδιωτικών μας καναλιών. Κι αν κάτι λογαριάζουν οι μερακλήδες κάποιων εκπομπών του αίσχους είναι το «ραδιοτηλεοπτικό», για καμιά βρισιά (και μόνο). Για τα υπόλοιπα (ειδήσεις, σχολιασμοί, πολιτισμός, επίπεδο και…τοπ μόντελ) είναι «υπεύθυνος» ο τηλεθεατής, ως αποδέκτης του «προϊόντος».
ΠΟΛΥ αυτοσχεδιάσαμε (και) σ’ αυτόν το χώρο και εισπράττουμε το τίμημα. Πληρώνουμε σε χρήμα και σε πολιτισμό. Με τα προϊόντα υπερτιμημένα λόγω διαφήμισης και τον πήχη στο έδαφος λόγω υποκουλτούρας, αγραμματοσύνης και λαϊκισμού.
ΩΣΤΟΣΟ, η ανάγκη γεννάει και καλά. Μίλαγε πολιτικός και έσπευδαν τα κανάλια, με μάτσο τα μικρόφωνα κάτω απ’ το στόμα του. Σήμερα έπεσε φτώχια, το μάτσο μίκραινε και αύριο θα μείνει ένα (κανάλι) που θα «μοιράζει» την είδηση. Αυτά (και άλλα) μεσολάβησαν και είναι ο ηλεκτρονικός Τύπος και τα μπλογκς το αύριο της ενημέρωσης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου