Εσωτερική Γυναικολογία και Μαιευτική (μέρος 3ο)

Όμως αυτή η “ζωή”, παρά το τι έχει γραφτεί, ΔΕΝ μπορεί να δημιουργηθεί με κανέναν από τους γνωστούς σε εσάς τρόπους διότι για να διεκπεραιώσει κανείς τη μεθοδολογία που απαιτείται για μια τέτοια ανόσια πρακτική, πρέπει να έχει απωλέσει ακόμη και το στοιχειωδέστερο μόριο ανθρωπιάς από μέσα του και ευτυχώς κάτι τέτοιο είναι σπάνιο. Ακόμη και αυτό να συμβεί, όμως, ο “άνθρωπος” αυτός χάνει την ικανότητα της Δημιουργίας, που ο Θεός την προώρισε μόνο για τους εκλεκτούς και το μόνο στο...
οποίο αναπτύσσει ικανότητα είναι να “δημιουργεί” παρωδίες και απομιμήσεις, κάτι που πολύ καλά γνώριζαν οι άνθρωποι της προηγούμενης από εσάς φυλής και έλαβαν κατά το μέτρον τους.

Εισαγωγικές παρατηρήσεις επί της Ανατομίας

Όταν η επιστήμη ανακάλυψε τις πλήρεις αντιστοιχίες ανάμεσα στο Αρσενικό και στο Θηλυκό γεμίσαμε ελπίδες διότι αυτό θα έπρεπε να σημάνει πολύ ελπιδοφόρες εξελίξεις στη συλλογική μαθητεία του πλανήτη. Οι εξελίξεις, αν και θετικές έως ένα σημείο, γρήγορα μας διέψευσαν αλλά η ελπίδα μας μένει ακλόνητη.

Το γυναικείο γεννητικό σύστημα κυβερνάται από τον Κριό και αυτό αποτελεί μια παραδοξότητα. Διότι η Δημιουργική του Ιεραρχία έχει κατακτήσει την απελευθέρωση. Στοχαστείτε το αυτό διότι αποτελεί ένα κλειδί ερμηνείας.

Το ότι κυβερνάται από τον Κριό σημαίνει ότι διαθέτει μια μεγάλη δυναμική και μια σταθερότητα που ακόμη δεν έχει κατακτηθεί. Η αντίθετη επιρροή του προέρχεται από τον Υδροχόο. Η ευθεία οδός προκύπτει από την αρκετά δύσκολη συνένωση του Κριού με τον Υδροχόο. Στην εποχή του Κριού δημιουργήθηκε το φύλο, στην εποχή του Υδροχόου θα τελειωθεί. Πρώτα θα τελειωθεί το Αρσενικό φύλο και έπειτα το Θηλυκό. Ολόκληρη η μήτρα αποτελεί ένα πεδίο υλοποίησης της 4ης Ακτίνας και πεδίο διαμάχης και ως εκ τούτου αιμορραγεί, χάνει δύναμη και ζωτικότητα και μόνο όταν πρόκειται να δημιουργήσει ο πόλεμος κατευνάζεται λίγο και παύει προσωρινά η αιμορραγία. Αλλά ελέγχεται επίσης από την 6η και αυτές οι δύο Ακτίνες, η 4η και η 6η είναι οι κύριες επιδράσεις που δέχεται.

Συνδέεται, μέσω ενός δικτύου που η επιστήμη ακόμα δεν κατέχει, με την καρδιά, από την οποία και ουσιαστικά προέρχεται. Η καρδιά είναι μια μήτρα σε εγρήγορση και η μήτρα μια καρδιά σε ηρεμία και οι δυο μαζί ένα όργανο που στο μέλλον θα απορροφήσει τις λειτουργίες τους και μήτρα πλέον δεν θα υπάρχει. Αλλά αυτό θα συμβεί σε πολύ κατοπινές εποχές. Συνδέεται, επίσης, με τον εγκέφαλο και η τριάδα αυτή βρίσκεται σε μια δυναμική ισορροπία, η κατανόηση της οποίας απαιτεί γνώση των ενεργειών που ξεφεύγει από τα όρια αυτής της συζήτησης.

Τα όργανα του ανθρώπινου σώματος δεν θα παραμείνουν πάντα ως έχουν σήμερα. Μοιραία και αυτά θα απορροφηθούν και άλλες δομές θα ανακύψουν και θα φτάσουν εποχές που γεννητικά όργανα δεν θα υφίστανται γιατί ο άνθρωπος θα αναπαράγεται αλλιώς. Μέχρι τότε ο εσωτεριστής θα πρέπει, σε αδρές γραμμές, να έχει γνώση της ανατομίας του ανθρώπινου σώματος και χοντρικά να γνωρίζει τις λειτουργίες των οργάνων και των ιστών.

Περί των ψυχών σε ενσάρκωση

Η διαδικασία με την οποία μια ψυχή αποφασίζει σε ποιό σώμα θα εισέλθει δεν μας είναι γνωστή σε όλες της τις λεπτομέρειες παρά στη γενική της μόνο φιλοσοφία: φαίνεται πως σε κάποιες φάσεις της μακράς της εξέλιξης, η ψυχή αποφασίζει πως πρέπει να εισέλθει σε ένα νέο φορέα και να συνεχίσει τη μαθητεία της. Σε αυτό την ωθεί η ίδια η φύση του Λόγου που τραβάει το κάθε τι μέσα στην ύλη για να εκπληρώσει την αποστολή του τόσο Αυτός όσο κι εκείνη. Για το λόγο αυτό πρέπει να έχει δομηθεί ένας κατάλληλος φορέας στο νοητικό πεδίο και μετά στο αστρικό. Ναι, η βούληση του ανδρός και της γυναικός δομούν αυτό το φορέα στα ανώτερα υλικά πεδία και γίνονται συνεργοί κι εκφραστές του Λόγου.

Η ψυχή τώρα, όσο καιρό ήταν σε μη εκδήλωση, διαλογιζόταν και αξιοποιούσε τις διδαχές που έλαβε όχι μόνο στην τελευταία της ενσάρκωση αλλά και σε όλες όσες έως τότε είχε λάβει. Προσπαθούσε να τις συνδυάσει μεταξύ τους και επιθυμεί να τις συνδέσει με την επόμενη ενσάρκωση γινόμενη η ίδια φορέας και όργανο του κάρμα. Στηριζόμενη τότε στο γενικό πλαίσιο της εξέλιξης, με τη ζωή του αιτιατού της φορέα, δομεί το σχέδιο της ενσάρκωσή της πάνω στην τριπλή αρχή του Δημιουργού, του Συντηρητή και του Καταστροφέα: εκείνη λέει (σημ. εννοεί κυριολεκτικά το ρήμα “Λέγω”) το πως θα σχηματιστεί ο φορέας, πως έχει σκοπό να τον συντηρήσει στο πυκνό φυσικό πεδίο και σε όλα τα υλικά πεδία και το πως και πότε θα τον αποδομήσει ξανά. Αυτή είναι η αρχική της βούληση, η επιθυμία της αλλά δεν εξαρτάται απόλυτα από αυτή αλλά από το γενικότερο κάρμα, το οποίο δεν γνωρίζει επακριβώς και από το γενικότερο σημείο της Εξέλιξης. Το τελικό σχέδιο, λοιπόν, θα είναι μια σύνθεση της βούλησής της και του ατομικού και συλλογικού κάρμα (σημ. εννοεί το κάρμα της ψυχής, της ανθρωπότητας και των επιμέρους Λόγων: Πλανητικού, Ηλιακού και των υπολοίπων Λόγων).

Όχι σπάνια το σχέδιο μιας ψυχής δεν δύναται να εκπληρωθεί στον παρόντα κύκλο, διότι οι απαιτήσεις που έχει θέσει δεν έχουν υλικό για να αναπτυχθούν. Τότε, λαμβάνοντας υπόψη παραμέτρους που δεν γνωρίζουμε ακριβώς, μπορεί να της επιτραπεί να παραμείνει στον Παράδεισο επί μακρόν, μέχρι οι συνθήκες ζωής να εξελιχθούν έως του σημείου που η ενσάρκωση, όπως την ονειρεύτηκε, να ευοδωθούν και να μπορέσει να μπει στον κύκλο της αποκαλούμενης σαμσάρα ξανά. Είναι το απλό παράδειγμα ενός μαθητή που χωρίς να έχει εισέλθει στην αγορά εργασίας της επιστήμης του (άρα στειρείται της εφαρμογής της θεωρίας στην πράξη), επιθυμεί να πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές: η ψυχή μετέχει αρκετά καλά της θεωρίας αλλά στερείται των πρακτικών της εφαρμογών.

Όταν, παρ’ όλα αυτά, οι προϋποθέσεις ισχύουν, η ψυχή εποπτεύει επί του κόσμου και προσπαθεί να ανιχνεύσει το σημείο εκείνο στο οποίο οι προϋποθέσεις αυτές πληρούνται τόσο καλά όσο ονειρεύτηκε. Της παρουσιάζονται όλα τα περισσότερο συμβατά πρότυπα αλλά δεν της υποδεικνύεται κανένα: στη διαδικασία επιλογής η ψυχή είναι μόνη της και από όλους εκείνους τους στρόβιλους ενέργειας που της παρουσιάζονται, εκείνη επιλέγει έναν και μοναδικό. Προς αυτόν θα κατευθυνθεί ακολουθώντας πεπατημένες οδούς, αποτελούμενες από ενέργειες συγκεκριμένων άστρων και θα τεθεί υπό τον έλεγχό τους ξανά (σημ. αναφέρεται σε μια ψυχή που δεν έχει ακόμα κατακτήσει μύηση που θα της επιτρέψει να ξεφύγει από τον αστρικό έλεγχο. Στην τελευταία περίπτωση ισχύουν αρκετά διαφορετικά πράγματα αλλά ο συνομιλητής μου δεν επιθυμεί να αναφερθεί ακόμα σε αυτά).
Θα ήθελα να τονίσεις με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι η είσοδος της ψυχής στο σύμπλοκο ωαρίου – σπερματοζωαρίου είναι εκείνη που πυροδοτεί τη γονιμοποίηση και όχι η σύζευξη των δύο αυτών υλικών δομών. Αυτές ανήκουν στο Αυτόματο, το οποίο τίποτα από μόνο του δεν μπορεί να κάνει και αν μια ψυχή δεν εισέλθει σε αυτό, τότε θα κινηθεί απλά από τη ζωική ενέργεια, θα “εξελιχθεί” αλλά για λίγο και μετά θα οδηγηθεί στον αφανισμό. Είναι μία από τις αιτίες της αποβολής, αλλά υπάρχουν και άλλες. Η δύναμη της ψυχής ζωοποιεί το σπερματοζωάριο μιας και σε αυτό πρώτα αγκιστρώνεται, όπως είναι λογικό να συμβεί μιας και ο Πατέρας είναι Δημιουργός. Πάνω σε αυτό το φορέα η ψυχή θα εισέλθει στην ύλη (ωάριο – Μητέρα) και αυτή είναι η αιτία που ένα μόνο σπερματοζωάριο εισέρχεται στο θηλυκό. Όταν αυτό επιτευχθεί η ενέργεια της ψυχής αποκλείει τη ζωική ενέργεια πρόσκαιρα και κανένα άλλο σπερματοζωάριο δεν εισέρχεται στο θηλυκό.Ο Υιός γεννήθηκε.

Προσπάθησε, λαμβάνοντας υπόψη σου τα παραπάνω, να σκεφτείς λοιπόν ξανά για ποιό λόγο ορισμένοι θεωρούν ότι είναι “αμαρτία” να διαχέεις το σπέρμα σου.

Περαιτέρω γεγονότα – η αδρανοποίηση του Χ χρωμοσώματος

Όταν η ψυχή εγκατασταθεί, τότε τα γεγονότα οδηγούνται ταχύτατα σε διεκπεραίωση. Ναι, το ξέρεις καλά ότι ένα κύτταρο δίνει δισεκατομμύρια μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα μέσα από την ανυπέρβλητη δύναμη του Δημιουργού που εκφράζει. Και, όχι τυχαία, από την 4η εβδομάδα περίπου αρχίζει το περίφημο Φύλο να αναπτύσσεται. Η ύπαρξη των φύλων είναι ένα αποτέλεσμα της δράσης της 4ης Ακτίνας και ίσως αυτό σου εξηγεί γιατί τόσο πολύ με ενδιαφέρουν τα φύλα. Η Τριάδα Ψυχή – σπερματοζωάριο – ωάριο είναι μια πρωτόγονη αντανάκλαση των πνευματικών τριάδων, όπου εδώ τη θέση του Πατέρα κατέχει η ψυχή, η οποία και προφέρει τη λέξη της δημιουργίας. Το έμβρυο, στα πολύ πρώιμα αυτά στάδια, παρουσιάζει τρία “εξογκώματα” στο ελάχιστο μήκος του: ένα αντιστοιχεί στο στέμμα, ένα ακόμα στην καρδιά και ένα τελευταίο στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Το πρώτο και το δεύτερο είναι μεγαλύτερα και παραμένουν μεγάλα μέχρι και τη γέννηση διότι θα δομήσουν τον εγκέφαλο και την καρδιά.

Η ηχώ της λέξης με τη δύναμη της ψυχής δομεί ένα στοιχειακό. Αυτό είναι εκπαιδευμένο να δομήσει το ανθρώπινο σώμα ως άλλος αρχιτέκτονας που στην επίβλεψή του έχει μυριάδες άλλους μικρότερου βαθμού τεχνίτες και επικεφαλής του μια ακόμα μεγαλύτερη ζωή που παίρνει οδηγίες κι αυτή από υψηλότερους κυρίους. Όλα βαδίζουν βάσει σχεδίου και ακολουθούν την πεπατημένη, ένα έργο που τα στοιχειακά αυτά έχουν ολοκληρώσει άπειρες φορές. Όταν φτάσουν στο σημείο να δομήσουν το φύλο, στέκονται και κοιτούν, διότι πρέπει η ψυχή να εκφωνήσει έναν άλλο φθόγγο ικανό να τους δώσει να καταλάβουν εάν θα υπερισχύσει το άρρεν ή το θήλυ και όταν το κάνει προχωρούν αναλόγως.

Εάν η ψυχή επιλέξει να εκφράσει το θήλυ αντιμετωπίζει ένα ζήτημα: το θήλυ, αν εξέφραζε πλήρως την ποιότητά του δεν θα επιζούσε και αυτό γιατί είναι ο εκφραστής του θανάτου. Αναστέλλει, λοιπόν την πλήρη του έκφραση, για να μπορέσει να κρατηθεί στο πεδίο. Αυτό το αντιλαμβάνεστε ως αδρανοποίηση του ενός Χ χρωμοσώματος. Και ιδού η Σοφία: το άρρεν μπορεί να εκφράζει τόσο τη ζωή (Υ χρωμόσωμα) όσο και το Θάνατο (Χ χρωμόσωμα). Το θήλυ μόνο θάνατο, δηλαδή είσοδο στην υλική ζωή μπορεί να εκφράσει. Ο Πατέρας γεννά τόσο Μητέρα όσο και Υιό. Η Μητέρα μόνο Αμαζόνες μπορεί να γεννήσει που θα ζήσουν λίγο. Για αυτό πάντοτε ο Πατέρας είναι και Δημιουργός και Καταστροφέας άμεσα. Η Μητέρα είναι Δημιουργός μόνο έμμεσα, διαμέσω του Υιού και οι τρεις μαζί συνθέτουν την τριπλή ζωή σε τελειότητα. Έτσι και το Υ χρωμόσωμα, στο υλικό πεδίο, είναι μικρό όσο μικρή είναι η ζωή σε αυτό το πεδίο. Χωρίς ζωή όμως τα πάντα εξαφανίζονται για αυτό και ανωμαλίες που δεν περιλαμβάνουν το Υ χρωμόσωμα δεν είναι συμβατές με τη ζωή στην επιστήμη σας (σημ. εννοεί τις ανωμαλίες Υ- μηδέν). Για να το εκφράσω κάπως αφοριστικά και κατηγορηματικά, με όρους της ανθρώπινης επιστήμης, η συνύπαρξη δύο ενεργών και ώριμων Χ χρωμοσωμάτων, δεν θα ήταν συμβατή με τη ζωή. Να μεταφέρεις στους επιστήμονες ότι η άποψη που πολλοί έχουν, ότι εξελικτικά το Υ θα εξαφανιστεί, είναι ανοησίες, τουλάχιστον όπως εκείνοι θεωρούν. Διότι κάποτε τόσο το Χ όσο και το Υ δεν θα υφίστανται, διότι δεν θα υπάρχουν φύλα.

Όπως ως διδύναμα όντα ξεκινήσατε στην εμβρυική ζωή, που δεν ήσαστε ούτε άρρενα ούτε θήλεα, έτσι και θα καταλήξετε ξανά. Η πρώτη φυλή ήταν άφυλη αλλά ατελής. Εισήλθε η ανθρωπότητα στο διαχωρισμό των φύλων και αυτό ήταν η μέγιστη κάθοδος στη ύλη. Σύντομα η άνοδος θα ξεκινήσει ξανά και θα ολοκληρωθεί με τη δημιουργία του Θείου Ερμαφρόδιτου, όντων δηλαδή που ούτε θηλυκά ούτε αρσενικά θα είναι αλλά θα αποτελούν μια τέλεια σύνθεσή τους. Και στο σημείο αυτό εκφράζω την κάθετη διαφωνία μου με την άποψη ότι η φυλή δεν καθίσταται ανδρόγυνη: καθίσταται και ουαία σε αυτόν που μάταια θα προσπαθήσει να την ανακόψει.

Ολόκληρη η ανθρώπινη ιστορία γύρω από αυτό περιστρέφεται κατά βάση: στο χειρισμό των δύο αυτών ενεργειών, των οποίων τα φύλα αποτελούν μια μόνο έκφανση…

(από fireoffohat)