Εργασιακός μεσαίωνας σε ένα αστυνομικό κράτος. Οσο κι αν ακούγεται υπερβολικό για τις ΗΠΑ, όλα δείχνουν ότι προς τα εκεί βαδίζει η αμερικανική κοινωνία, καθώς η μία μετά την άλλη οι πολιτείες ψηφίζουν βαθύτατα αντεργατικούς και αντιδημοκρατικούς νόμους.Στο Ουισκόνσιν, στην πολιτεία αυτή του αμερικανικού Βορρά, καταγράφονται οι σημαντικότερες πράξεις της διάλυσης του «αμερικανικού ονείρου», καθώς την περασμένη εβδομάδα η τοπική Γερουσία ψήφισε το...
διαβόητο νόμο «αναθεώρησης του προϋπολογισμού» του ρεπουμπλικάνου κυβερνήτη Σκοτ Ουόκερ, που καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις των πολιτειακών (δημοσίων) υπαλλήλων και κάθε προστασία των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων τους. Ενας μήνας αδιάλειπτων μαζικών διαδηλώσεων και καταλήψεων δημοσίων κτιρίων δεν μπόρεσε να αποτρέψει την ψήφιση του νόμου.
Το βατερλό των εργατικών συνδικάτων στο Ουισκόνσιν δίνει πλέον το «πράσινο φως» για την προώθηση παρόμοιων νομοθετημάτων και σε άλλες πολιτείες, ενώ πληθαίνουν οι επικρίσεις κατά του θεσμοθετημένου συνδικαλισμού. Περισσότεροι από 100.000 διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους του Μάντισον -της πρωτεύουσας του Ουισκόνσιν- τη μέρα που ψηφίστηκε ο νόμος του Ουόκερ, συναθροίζοντας δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, αλλά και χιλιάδες αγρότες που μπήκαν με τα τρακτέρ τους στην ουρά των διαδηλώσεων. Ανάμεσά τους, τα πιο «ταξικά συνειδητοποιημένα» τμήματα των διαδηλωτών καλούν την αμερικανική εργατική τάξη σε γενική απεργία και σύγκρουση, ερχόμενα σε πλήρη αντίθεση με την πολιτική των συνδικάτων και του Δημοκρατικού Κόμματος, που καλούν τους μεσοαστούς εργαζόμενους να συνεχίσουν τους αγώνες τους σε «νομικό και πολιτικό επίπεδο».
«Επιτέλους, αρχίζουν όλοι να καταλαβαίνουν ότι υπάρχουν δυο κοινωνικές τάξεις στις ΗΠΑ» δηλώνει διαδηλωτής σε τηλεοπτικό σταθμό του Ουισκόνσιν, ενώ η κάμερα καδράρει πανό με το σύνθημα «Αρκετά με τις ξεδοντιασμένες μορφές αντίστασης». Ποιες είναι αυτές οι μορφές; Η συλλογή υπογραφών ώστε να ενεργοποιηθεί ο νόμος περί Ανακλητικών Εκλογών στο Ουισκόνσιν. Πρόκειται για ένα «παραθυράκι» της αμερικανικής νομοθεσίας, που προβλέπει ότι αν συγκεντρωθεί ο κατάλληλος αριθμός υπογραφών (που ποικίλλει από πολιτεία σε πολιτεία), τότε διεξάγονται τοπικές εκλογές για την ανάκληση των γερουσιαστών που δεν είναι πλέον επιθυμητοί στην πολιτειακή γερουσία. Γερουσιαστές του Δημοκρατικού Κόμματος καλούν ήδη τους ψηφοφόρους του Ουισκόνσιν να διώξουν τους Ρεπουμπλικάνους που ψήφισαν το νόμο Ουόκερ, και να τους αντικαταστήσουν με Δημοκρατικούς, πράγμα πολύ πιθανό να συμβεί… του χρόνου, όταν θα διεξαχθούν οι ανακλητικές εκλογές που πρέπει να ενεργοποιηθούν μέχρι τις 5 Απριλίου, φέτος.
Στο μεταξύ, πάνω από δέκα πολιτείες (Ουισκόνσιν, Οχάιο, Αϊόβα, Αϊντάχο, Ιντιάνα, Φλόριντα, Κάνσας, Αριζόνα, Νεμπράσκα, Οκλαχόμα, Τενεσί, Τέξας, Νότια Καρολίνα και Αλάσκα -προς το παρόν) καταθέτουν ασύλληπτης οπισθοδρομικότητας νομοσχέδια. Παράδειγμα τα νομοσχέδια 1350, 2367 και 1363 της Αριζόνα, που, εκτός από την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, απαγορεύουν στους δημόσιους υπαλλήλους τον συνδικαλισμό, τις διαδηλώσεις, τις απεργίες και τις καταλήψεις χώρων εργασίας, ουσιαστικά ποινικοποιώντας κάθε μορφή συλλογικής διεκδίκησης. «Επιστρέφουμε στο 1920» σχολίασε ένας διαδηλωτής του Ουισκόνσιν, «και στήνουν τη νέα φεουδαρχία, με ήρωες άτομα σαν τον Μπιλ Γκέιτς και τον μεγαλοεπενδυτή Ουόρεν Μπάφετ, που πληρώνουν μικρότερους φόρους από τις γραμματείς τους». Κι είναι αλήθεια.
(από inprecor, e-parembasis)διαβόητο νόμο «αναθεώρησης του προϋπολογισμού» του ρεπουμπλικάνου κυβερνήτη Σκοτ Ουόκερ, που καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις των πολιτειακών (δημοσίων) υπαλλήλων και κάθε προστασία των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων τους. Ενας μήνας αδιάλειπτων μαζικών διαδηλώσεων και καταλήψεων δημοσίων κτιρίων δεν μπόρεσε να αποτρέψει την ψήφιση του νόμου.
Το βατερλό των εργατικών συνδικάτων στο Ουισκόνσιν δίνει πλέον το «πράσινο φως» για την προώθηση παρόμοιων νομοθετημάτων και σε άλλες πολιτείες, ενώ πληθαίνουν οι επικρίσεις κατά του θεσμοθετημένου συνδικαλισμού. Περισσότεροι από 100.000 διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους του Μάντισον -της πρωτεύουσας του Ουισκόνσιν- τη μέρα που ψηφίστηκε ο νόμος του Ουόκερ, συναθροίζοντας δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, αλλά και χιλιάδες αγρότες που μπήκαν με τα τρακτέρ τους στην ουρά των διαδηλώσεων. Ανάμεσά τους, τα πιο «ταξικά συνειδητοποιημένα» τμήματα των διαδηλωτών καλούν την αμερικανική εργατική τάξη σε γενική απεργία και σύγκρουση, ερχόμενα σε πλήρη αντίθεση με την πολιτική των συνδικάτων και του Δημοκρατικού Κόμματος, που καλούν τους μεσοαστούς εργαζόμενους να συνεχίσουν τους αγώνες τους σε «νομικό και πολιτικό επίπεδο».
«Επιτέλους, αρχίζουν όλοι να καταλαβαίνουν ότι υπάρχουν δυο κοινωνικές τάξεις στις ΗΠΑ» δηλώνει διαδηλωτής σε τηλεοπτικό σταθμό του Ουισκόνσιν, ενώ η κάμερα καδράρει πανό με το σύνθημα «Αρκετά με τις ξεδοντιασμένες μορφές αντίστασης». Ποιες είναι αυτές οι μορφές; Η συλλογή υπογραφών ώστε να ενεργοποιηθεί ο νόμος περί Ανακλητικών Εκλογών στο Ουισκόνσιν. Πρόκειται για ένα «παραθυράκι» της αμερικανικής νομοθεσίας, που προβλέπει ότι αν συγκεντρωθεί ο κατάλληλος αριθμός υπογραφών (που ποικίλλει από πολιτεία σε πολιτεία), τότε διεξάγονται τοπικές εκλογές για την ανάκληση των γερουσιαστών που δεν είναι πλέον επιθυμητοί στην πολιτειακή γερουσία. Γερουσιαστές του Δημοκρατικού Κόμματος καλούν ήδη τους ψηφοφόρους του Ουισκόνσιν να διώξουν τους Ρεπουμπλικάνους που ψήφισαν το νόμο Ουόκερ, και να τους αντικαταστήσουν με Δημοκρατικούς, πράγμα πολύ πιθανό να συμβεί… του χρόνου, όταν θα διεξαχθούν οι ανακλητικές εκλογές που πρέπει να ενεργοποιηθούν μέχρι τις 5 Απριλίου, φέτος.
Στο μεταξύ, πάνω από δέκα πολιτείες (Ουισκόνσιν, Οχάιο, Αϊόβα, Αϊντάχο, Ιντιάνα, Φλόριντα, Κάνσας, Αριζόνα, Νεμπράσκα, Οκλαχόμα, Τενεσί, Τέξας, Νότια Καρολίνα και Αλάσκα -προς το παρόν) καταθέτουν ασύλληπτης οπισθοδρομικότητας νομοσχέδια. Παράδειγμα τα νομοσχέδια 1350, 2367 και 1363 της Αριζόνα, που, εκτός από την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, απαγορεύουν στους δημόσιους υπαλλήλους τον συνδικαλισμό, τις διαδηλώσεις, τις απεργίες και τις καταλήψεις χώρων εργασίας, ουσιαστικά ποινικοποιώντας κάθε μορφή συλλογικής διεκδίκησης. «Επιστρέφουμε στο 1920» σχολίασε ένας διαδηλωτής του Ουισκόνσιν, «και στήνουν τη νέα φεουδαρχία, με ήρωες άτομα σαν τον Μπιλ Γκέιτς και τον μεγαλοεπενδυτή Ουόρεν Μπάφετ, που πληρώνουν μικρότερους φόρους από τις γραμματείς τους». Κι είναι αλήθεια.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου