Όταν είχε ξεκινήσει η παγκόσμια οικονομική κρίση, όλοι μιλούσαν για τη φούσκα των ενυπόθηκων δανείων που θα συμπαρέσυρε, λόγω παγκοσμιοποίησης τις οικονομίες όλου του κόσμου. Μερικά χρόνια μετά, αλλά και παρτηρώντας τις συνέπειες στην Ευρωζώνη και ειδικά στην Ελλάδα, τελικά αποδεικνύεται ότι τα πράγματα δεν είναι μόνον έτσι. Στην περίπτωση της Ελλάδας ειδικά, ένα χρόνο μετά την θέσπιση και άμεση εφαρμογή ενός σκληρού προγράμματος λιτότητας, μόνο ως πρόκληση προς τον επιχειρηματικό κόσμο, τους εμπόρους, τους βιοτέχνες, τους...επαγγελματίες και τα νοικοκυριά, που στενάζουν, ανήμποροι να αντεπεξέλθουν στη σκληρή καθημερινότητα, μπορεί να θεωρηθεί η νέα, ύψους 30 δις ευρώ ρευστότητα στο τραπεζικό σύστημα, χωρίς την πραγματική εγγυοδοσία: δηλαδή τη δέσμευση των τραπεζικών ιδρυμάτων απέναντι στο Κράτος και τους Πολίτες, ότι η νέα ρευστότητα που έχουν ανάγκη, θα κατευθυνθεί προς την παραγωγική-πραγματική οικονομία και όχι σε επενδύσεις υψηλού ρίσκου στις διεθνείς χρηματαγορές, οι οποίες τους μόνους που δεν ωφελούν είναι τους πολίτες. Το πραγματικό ζητούμενο παραμένει: η στροφή της ελληνικής οικονομικής πραγματικότητας στην πραγματική οικονομία. Γιατί όσο τα προβλήματα που γεννά η κρίση αντιμετωπίζονται επιδερμικά, με τη μορφή, της, χαμηλού οικονομικού κόστους και χωρίς εξασφαλίσεις για τη συνέχεια, επιδοματικής πολιτικής, τόσο οι στρεβλώσεις στην αγορά και την οικονομία θα συνεχίζονται και τόσο η Χώρα θα βυθίζεται στο τέλμα της ύφεσης και της ανεργίας. Ένα νέο Νew Deal είναι άμεσο, ώστε να αναστραφεί η πορεία καθόδου...
(από politicanea)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου