Αυτοί ξεχαστήκανε....

«Βρισκόμαστε σε απελπιστική κατάσταση. Δεκαεπτά μήνες είμαστε απλήρωτοι, εγκλωβισμένοι επάνω στο κατασχεμένο οχηματαγωγό πλοίο «ΝΙΚΟΛΑΣ Α» του Αγούδημου που μας έχει εγκαταλείψει.
Χωρίς λεφτά, χωρίς πετρέλαια, χωρίς τροφοδοσία. Στο λιμάνι Σαφάκα της...
Αιγύπτου. Ένας Έλληνας, εγώ, καπετάνιος και φύλακας του πλοίου, και 6 ναυτικοί, όλοι Αιγύπτιοι. Βοηθήστε μας».
Η φωνή απελπισίας που ακούγεται από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ανήκει σε έναν ναυτικό που, όπως λέει, πήγε εκεί για να εξυπηρετήσει προσωρινά την εταιρεία ως φύλακας και τώρα δεν μπορεί να επαναπατριστεί.
Ο κ. Νίκος Παπαφώτης μιλάει και, όπως τον ακούς, νιώθεις πως ένας κόμπος σφίγγει τον λαιμό του. Άρρωστος, πικραμένος, με άσχημη ψυχολογία. Ο Έλληνας καπετάνιος έχει χάσει 20 κιλά, του ανεβαίνει συνέχεια η πίεση από τη στενοχώρια και τώρα πια αντιμετωπίζει και πρόβλημα όρασης.
Ο ίδιος δεν ξεχνά τα έξι παιδιά από την Αίγυπτο που είναι μαζί του. «Από την πείνα έχουν γίνει σαν τον Άγιο Ονούφριο», λέει...
Η υπόθεση δεν είναι καινούργια... Πλοιοκτήτης και ναυλωτές είχαν μία διαφορά στα πετρέλαια και στην εκμίσθωση του ναύλου, γι’ αυτό, αφού πριν από 18 μήνες κρατήθηκε το πλήρωμα του πλοίου και αφαιρέθηκαν τα διαβατήρια από πέντε Έλληνες, παραπέμφθηκε στα δικαστήρια.
Ο κ. Γεράσιμος Αγούδημος εγκατέλειψε τους ναυτικούς αυτούς, όπως έχει εγκαταλείψει απλήρωτους και 30 υπαλλήλους της εταιρείας του, τα επιβατηγά πλοία του έχουν κατασχεθεί για χρέη σε ΟΛΠ, ΝΑΤ και ιδιώτες, ενώ ο ίδιος έχει εξαφανιστεί. «Θέλω να φύγω, να γυρίσω στην πατρίδα», λέει ο καπετάνιος. «Εδώ τα παιδιά έχουν οικογενειακά προβλήματα και δεν αντέχουν... Να βρεθεί ο Αγούδημος. Εμείς τι φταίμε; Τρέχει η γυναίκα μου και όπως ξέρω, το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και το υπουργείο Εξωτερικών κάνουν ό,τι μπορούν.
Πετρέλαιο έχουμε λίγο και καθόμαστε και νύχτα σαν τα ποντίκια. Νερό μας δίνει λίγο ο πράκτορας. Και κάθε εβδομάδα μας δίνει και 40 δολάρια, για να φάμε 7 μέρες, 7 άτομα. Ψίχουλα είναι αυτά.
Οι υπόλοιποι Έλληνες έχουν φύγει. Το μάτι μου το δεξί δεν βλέπει πια καλά. Πρέπει να με βοηθήσουν να γυρίσω στο σπίτι μου. Ο Αγούδημος είναι στην Ελβετία και εμείς υποφέρουμε. Παρακαλώ τους υπουργούς να με βοηθήσουν». Η σύζυγος του καπετάνιου, η κ. Καλλιόπη Παπαφώτη, είναι απελπισμένη. «Αφήνουν τον εφοπλιστή ελεύθερο να κάνει βόλτες, στο εξωτερικό και ο άνδρας μου δεν έχει λεφτά να πάρει ούτε τα φάρμακα για την πίεσή του», λέει με έκδηλο θυμό.
Και συνεχίζει:
«Εχω στείλει δύο επιστολές στην υπουργό, την κ. Λούκα Κατσέλη, και ζητώ τη βοήθειά της. Τρώνε μόνο λίγο ρύζι στο πλοίο. Ο άνδρας μου πήγε για έναν μήνα για φύλακας και έμεινε 17 μήνες. Να πεθάνει ο σύζυγός μου για το πλοίο του Αγούδημου; Λίγη ανθρωπιά ζητώ...».
Το «Εθνος», πάντως, πήρε χθες τη διαβεβαίωση από τη Διεύθυνση Ναυτικής Εργασίας του ΥΠτΠ πως γίνονται ήδη προσπάθειες από το υπουργείο Εξωτερικών για να επαναπατριστεί ο Έλληνας ναυτικός.
Πόπη Χριστοδουλίδου
(από ethnos)

Το κείμενο είναι λίγο παλιό,ο καπετάνιος είναι πλέον 25 μήνες ''ενέχειρο'' στα χέρια της Αιγύπτου.
Αυτό το κείμενο πρέπει να προωθηθεί.