Του Θανάση Νικολαΐδη ΔΕΝ είχε συνήγορο το Κράτος, δεν το νοιάστηκε κανένας. Ως τον τελευταίο πολίτη και η κλεψιά πήγε σύννεφο. Με πρώτους και καλύτερους τους «μεγάλους», ισχυρούς και μεγαλοφοροφυγάδες. Κι αν θυμηθούμε τους πολιτικούς, κι αυτοί υπήρξαν απ’ τους πρώτους αδιάφορους για την κατάσταση και την τύχη του. Ήταν ήδη υδροκέφαλο και το παραφόρτωσαν με «ανταποδοτικούς» διορισμούς, μέχρι που «έκατσε». Με το συγγενολόι τους υπουργοί, με το παρακαλητό του ο πολίτης, αναλογικά τα...
κόμματα και με αντάλλαγμα τη σιωπή τους.
ΕΚΛΕΒΕ ο «μικρός», λήστευε ο «μεγάλος» κι όλοι σφυρίζαμε αδιάφορα μη μας πουν καταδότες. Τα δις φόρτωναν σωρευτικά το χρέος, λογαριασμό δεν μας έδιναν, μα κι αν μας έδιναν, δεν ίδρωνε το αυτί μας. Με την αποθέωση της κομπίνας σε όλες τις βαθμίδες της και με την οικονομισιά όνειρο, σκοπό και επιδίωξη να πλακώνει και να αναιρεί ιδεολογικές και ηθικές αναζητήσεις. Και, βέβαια, η αδυναμία του Κράτους ήταν σκοπούμενη και βολική. Με τη γραφειοκρατία των «λειτουργών» του να σου αρμέγει και την τελευταία πεντάρα, και το «τερατάκι» να διώχνει τους επενδυτές, πριν ακόμη (μας) έρθουν. Το άρμεγαν το Κράτος αντί να το προφυλάσσουν, χώρια που κάποιοι «ιδεολόγοι» κραύγαζαν (και κραυγάζουν) για «λιγότερο Κράτος».
Τ’ «άρπαξαν» μεγαλογιατροί σε φακελάκι, πολεοδόμοι λαδώθηκαν, εφοριακοί τα τσέπωσαν, ταμίες υπουργών «καθάρισαν» και ήρθε ο πονοκέφαλος του «φυλάξαι τ’ αγαθά». Βρήκαν τον τρόπο, βρήκαν το δρόμο (για την Ελβετία), πήγαν για ύπνο και το Κράτος περίμενε τη… θηλιά του.
ΚΙ ήρθε το σήμερα με την Τρόικα του στο Κράτος των παραπάνω «πατριωτών», που αν «ξανάρχονταν οι Γερμανοί», αυτοί θα’ ταν μαυραγορίτες. Δοσίλογοι που δεν έδωσαν λόγο και βρήκαν μιμητές σύγχρονους και μοντέρνους. Ποιος τσιρίζει δυνατότερα μη χαθούν τα «ασημικά». Όλοι! Πόσοι αντιστάθηκαν μην ξεπουληθεί ο ΟΤΕ; Λίγοι. Πόσοι ανησύχησαν για τα «ολυμπιακά ακίνητα» της εγκατάλειψης; Κανένας!
ΤΙ να τον κάνεις τον πατριωτισμό όταν αλλάζει πατρίδα; Πώς να μη νιώσεις προδομένος, αν ψάχνεις στα σκουπίδια και ο μιζαδόρος ξοδεύει τα λεφτά του εκεί όπου τα σιγούρεψε; Δεν θέλουμε υποκριτές, θέλαμε πατριώτες. Δεν γουστάρουμε τσιρίδες, χρειάζεται ρεαλισμός. Με οποιαδήποτε κυβέρνηση είτε «κυβέρνηση» (πράσινη, γαλάζια ή κόκκινη). Πριν (σκυλο)βρίσουμε τους ξένους ανθέλληνες(;) να απαιτήσουμε το «κεφάλι» των δικών μας… πατριωτών.
κόμματα και με αντάλλαγμα τη σιωπή τους.
ΕΚΛΕΒΕ ο «μικρός», λήστευε ο «μεγάλος» κι όλοι σφυρίζαμε αδιάφορα μη μας πουν καταδότες. Τα δις φόρτωναν σωρευτικά το χρέος, λογαριασμό δεν μας έδιναν, μα κι αν μας έδιναν, δεν ίδρωνε το αυτί μας. Με την αποθέωση της κομπίνας σε όλες τις βαθμίδες της και με την οικονομισιά όνειρο, σκοπό και επιδίωξη να πλακώνει και να αναιρεί ιδεολογικές και ηθικές αναζητήσεις. Και, βέβαια, η αδυναμία του Κράτους ήταν σκοπούμενη και βολική. Με τη γραφειοκρατία των «λειτουργών» του να σου αρμέγει και την τελευταία πεντάρα, και το «τερατάκι» να διώχνει τους επενδυτές, πριν ακόμη (μας) έρθουν. Το άρμεγαν το Κράτος αντί να το προφυλάσσουν, χώρια που κάποιοι «ιδεολόγοι» κραύγαζαν (και κραυγάζουν) για «λιγότερο Κράτος».
Τ’ «άρπαξαν» μεγαλογιατροί σε φακελάκι, πολεοδόμοι λαδώθηκαν, εφοριακοί τα τσέπωσαν, ταμίες υπουργών «καθάρισαν» και ήρθε ο πονοκέφαλος του «φυλάξαι τ’ αγαθά». Βρήκαν τον τρόπο, βρήκαν το δρόμο (για την Ελβετία), πήγαν για ύπνο και το Κράτος περίμενε τη… θηλιά του.
ΚΙ ήρθε το σήμερα με την Τρόικα του στο Κράτος των παραπάνω «πατριωτών», που αν «ξανάρχονταν οι Γερμανοί», αυτοί θα’ ταν μαυραγορίτες. Δοσίλογοι που δεν έδωσαν λόγο και βρήκαν μιμητές σύγχρονους και μοντέρνους. Ποιος τσιρίζει δυνατότερα μη χαθούν τα «ασημικά». Όλοι! Πόσοι αντιστάθηκαν μην ξεπουληθεί ο ΟΤΕ; Λίγοι. Πόσοι ανησύχησαν για τα «ολυμπιακά ακίνητα» της εγκατάλειψης; Κανένας!
ΤΙ να τον κάνεις τον πατριωτισμό όταν αλλάζει πατρίδα; Πώς να μη νιώσεις προδομένος, αν ψάχνεις στα σκουπίδια και ο μιζαδόρος ξοδεύει τα λεφτά του εκεί όπου τα σιγούρεψε; Δεν θέλουμε υποκριτές, θέλαμε πατριώτες. Δεν γουστάρουμε τσιρίδες, χρειάζεται ρεαλισμός. Με οποιαδήποτε κυβέρνηση είτε «κυβέρνηση» (πράσινη, γαλάζια ή κόκκινη). Πριν (σκυλο)βρίσουμε τους ξένους ανθέλληνες(;) να απαιτήσουμε το «κεφάλι» των δικών μας… πατριωτών.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου