Επικίνδυνα μονοπάτια….

Πολλά έχουν γραφεί και άλλα τόσα ειπωθεί για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ. Ιδιαίτερο προβληματισμό, αλλά και έντονη ανησυχία προκαλεί η στάση της Γερμανίας, αλλά και οι προτάσεις που έχει καταθέσει για το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας. Προτάσεις οι οποίες ήδη προκαλούν πολλές αντιδράσεις, αλλά και εύλογα ερωτηματικά για το...
αν μπορούν να επιτευχθούν οι προτεινόμενοι στόχοι, πρωτίστως από αυτούς που τους θεσμοθετούν.
Ενδιαφέρον σημαντικό παρουσιάζει η ανάλυση του Politis.
H 25η Μαρτίου θα σημάνει την πιο μελανή μέχρι σήμερα ημερομηνία στην ιστορία της Ε.Ε.
Τα όσα έχουν ήδη επεξεργαστεί από την Γερμανία και αναμένεται να ανακοινωθούν στη Σύνοδο (υπό την σκιά της κρίσης ) θα μας οδηγήσουν στη δημιουργία μιαςεξωθεσμικής ομάδας των χωρών της ευρωζώνης.
Μιας εξωθεσμικής ευρωζώνης ανεξάρτητης από την υιοθετημένη από όλες τις χώρες της Ένωσης, Συνθήκη της Λισαβόνας.
Ήδη τα μέτρα που λαμβάνονται από τους «17» της ευρωζώνης αποτελούν μια εξολίσθηση της ενωσιακής συνταγματικής και κοινοτικής δικαιοδοσίας. Αποφάσεις των «17» , όπως το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας στην ευρωζώνη που, ενδεικτικά, προβλέπει καθήλωση μισθών, αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, κοινές αποφάσεις για τα εκπαιδευτικά, συνταγματικά ή νομοθετικά κατοχυρωμένο μηδενισμό δημόσιων ελλειμμάτων και χρέους κλπ , αποτελούν εκτροπή από τις κοινοτικές συνθήκες .
Λαμβάνονται χωρίς καμία προηγούμενη πρόταση της Κομισιόν, χωρίς διατύπωση άποψης ή αντίρρησης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και το κυριότερο χωρίς δικαίωμα προσφυγής διαφωνούντος κράτους στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Όργανα που έχουν επεξεργαστεί από τους Γερμανούς και τα οποία θα μπορούν να εισηγούνται «πολιτικές ποινές» (π.χ τη στέρησή τους από το δικαίωμα ψήφου στα συμβούλια των υπουργών Οικονομικών) για τις χώρες-μέλη που δεν συμμορφώνονται με τα ….«γερμανικά» κριτήρια, μας οδηγούν εκτός των κοινοτικών Συνθηκών που προστατεύουν αποτελεσματικά τις μικρές και αδύνατες χώρες-μέλη.

Βέβαια η Γερμανία μπορεί να προβάλει προς τα έξω ότι τα «όργανα» και τα μέτρα που προτείνει οδηγούνται από τη θέληση της για δημοσιονομική πειθαρχία της ευρωζώνης, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι αυτός ο στόχος της.
Αυτό που στην ουσία επιθυμεί η Γερμανία είναι ο αποκλεισμός τής Κομισιόν, η οποία είναι ο θεσμοθετημένος τηρητής των Συνθηκών και θα μπορούσε να αξιώσει από αυτήν διάφορους περιορισμούς (π.χ. Να υιοθετηθεί από την Eurostat η μεθοδολογία που έχει επιχειρηθεί τώρα σχετικά με την Ελλάδα και την ενσωμάτωση των ΔΕΚΟ στη Γενική κυβέρνηση, κάτι που εφαρμόστηκε ΜΟΝΟ στην περίπτωση της Ελλάδας. Σε αυτή τη περίπτωση ζήτημα είναι αν 3-4 χώρες εκ των 17 της ευρωζώνης θα μπορούν να καλύπτουν το όριο του 3% ελλείμματος . Φυσικά μέσα σ΄αυτές τις «καθαρές» 3-4 χώρες ΔΕΝ συμπεριλαμβάνεται η Γερμανία, αφού μέσω διαφόρων τεχνασμάτων αποκρύπτει από τη Γενική Κυβέρνηση το σύστημα Υγείας της. Θα μπορούσε επίσης να αξιώσει από αυτήν τον περιορισμό των εμπορικών πλεονασμάτων της, τα οποία συνιστούν παράγοντα δημοσιονομικής ανισορροπίας μέσα στην ευρωζώνη κ.α).
Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν δείχνει να κατανοεί ότι συμμετέχει και συμφωνεί σε μια διαδικασία που οδηγεί σε εξωθεσμικά μονοπάτια μέσα στην ΕΕ και τα οποία δεν θα είναι απλά οδυνηρά για την οικονομία μας , αλλά εξαιρετικά ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ για την χώρα μας.

(από politicanea)