Θρυλικά Βιβλία (μέρος τρίτο)

Αποκάλυψη του Ιωάννη
"Ωδε η Σοφια εστιν. Ο εχων νουν ψηφισατω τον αριθμον του Θηριου, αριθμος γαρ ανθρωπου εστι. Και ο αριθμος αυτου χξς' "
Εάν κανείς χαρακτήριζε το συγκεκριμένο βιβλίο ως το πιο παράξενο βιβλίο όλων των εποχών, δεν θα είχε και άδικο. Είναι τόσα τα μυστήρια και τόσες οι ζοφερές εικόνες του βιβλίου αυτού, που πλέον έχει επικρατήσει να αποκαλούμε "Αποκάλυψη" οποιαδήποτε καταστροφή παίρνει μεγάλες διαστάσεις.
Κατά τα άλλα, εκτός από τις πλανητικής κλίμακας συμφορές, το βιβλίο έχει δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες συμβολισμούς που είναι δύσκολο να ερμηνευθούν - αποκαλυφθούν με σαφήνεια και αποτελούν πρόκληση για τους αναζητητές και το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν πολλές απόψεις ερμηνείας.
Ίσως το πιο παράξενο σημείο του...
βιβλίου να αποτελεί η εμφάνιση στη γη του Αντίχριστου, ενός ανθρώπου ο οποίος θα είναι ό,τι ήταν και ο Ιησούς αλλά στην αντίθετη όψη και του οποίου η αποστολή θα είναι η διαστροφή του μηνύματος του Χριστού. Ο Ιωάννης, στο περίφημο χωρίο που αναφέραμε παραπάνω, λέει ότι κανείς μπορεί να βρει το όνομά του, διότι το άθροισμα των γραμμάτων που το αποτελούν, δίνει τον αριθμό χξς', ο οποίος αποδίδεται ως 666. Έκτοτε πολλοί αναζητητές έχουν προσανατολιστεί στο ποιός μπορεί να είναι ο Αντίχριστος. Άλλοι λένε πως έχει ήδη γεννηθεί στο Λονδίνο, άλλοι ότι θα είναι ένας παγκοσμίου φήμης πολιτικός ή επιχειρηματίας, άλλοι βλέπουν τον αντίχριστο και το χάραγμά του πίσω από τα barcode ή τα γεγονότα της Αποκάλυψης πίσω από τις φυσικές καταστροφές. Ποια είναι η αλήθεια; Κανείς δεν ξέρει και αυτό είναι που κάνει το βιβλίο τόσο απόκοσμα γοητευτικό. Διότι, παρά τα τρομερά γεγονότα που θα προηγηθούν, στο τέλος ο αντίχριστος θα συντριβεί και, σε άγνωστο χρόνο, θα συμβεί η Δευτέρα Παρουσία, όπου θα κριθούν οι ζωντανοί και οι νεκροί.
Πως να ερμηνεύσει κανείς ένα τέτοιο βιβλίο, όταν η κυριολεκτική ερμηνεία του προκαλεί τόσα πολλά προβλήματα; Τι είδους γνώσεις μπορεί να επιστρατεύσει και πόσο σίγουρος μπορεί να είναι για την ερμηνεία; Είναι αρκετό το ατομικό και πλανητικό μας επίπεδο ώστε να κατανοήσει τα κρυμμένα νοήματα της Αποκάλυψης;

Το βιβλίο της Urantia
Να ένα βιβλίο που εμένα προσωπικά με έχει γοητεύσει με το λόγο και το περιεχόμενό του. Το βιβλίο αυτό δόθηκε κάπου στη δεκαετία του 1910 σε έναν άνθρωπο που κοιμόταν, η ταυτότητα του οποίου παραμένει άγνωστη. Συγγραφείς του βιβλίου αυτού υποτίθεται πως είναι πνευματικές οντότητες, που έδωσαν συνολικά 196 έγγραφα μέσα από 2.097 σελίδες στο κοιμώμενο υποκείμενο, ενώ ακολούθησε η πολυετής συλλογή και μελέτη των κειμένων αυτών από μια ομάδα ανθρώπων που τελικά αποφάσισαν να το εκδώσουν το 1955.
Το μυστηριώδες αυτό βιβλίο αποτελεί στο μεγαλύτερο μέρος του μια Κοσμολογία, αρκετά διαφορετική από εκείνες που έχουμε συνηθίσει, που θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι αποτελεί το πάντρεμα αρκετών εσωτερικών γνώσεων με το κίνημα του New Age, που βέβαια εμφανίστηκε πολύ αργότερα. Ανάμεσα σε άλλα, παραδέχεται την ύπαρξη ενός ρυθμιστή Θεού, την ύπαρξη αρκετών παράλληλων συμπάντων, την κατοίκηση του διαστρικού χώρου από πολλές εξωγήινες φυλές, ταυτίζει την αποστασία του Εωσφόρου με την επανάσταση ενός άρχοντα γειτονικού αστρικού συστήματος και άλλα πολλά.
Εκτός αυτών, μιλάει για την εξέλιξη των όντων στον πλανήτη Urantia (Γη), αναφέρεται στην εμφάνιση του ανθρώπου και στους πολιτισμούς που δημιούργησε και καταλήγει στο τελευταίο μέρος του στη διήγηση της καθόδου του Ιησού στη Γη, για τον οποίο λέει πως το ουράνιο όνομά του είναι Μιχαήλ. Περιγράφει με πολύ λογοτεχνικό τρόπο τα γεγονότα που προϋπήρξαν της ενσάρκωσης του Μιχαήλ - Ιησού, αναφέρεται στους Πατριάρχες και αποσαφηνίζει πολλά σημεία της ζωής του που παραμένουν κρυφά στα Ευαγγέλια.
Διαβάζοντας κανείς το βιβλίο της Urantia, έρχεται σε επαφή ουσιαστικά με μια διήγηση περί Γης και περί της θέσης και του ρόλου της στη Δημιουργία. Το βιβλίο δεν περιλαμβάνει επιστημονικές ακρότητες αλλά έχει αρκετά σημεία που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως αιρετικά από αρκετούς, συμπεριλαμβανομένων και των ταγών της θρησκείας. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι αξίζει τον κόπο να μελετηθεί...

Τίμαιος - Το Κοσμικό Δόγμα
Ίσως ξενίσει αρκετούς το γεγονός ότι επέλεξα να εξετάσουμε αυτά τα δύο βιβλία μαζί, η αλήθεια είναι όμως πως θεωρώ ότι το δεύτερο χρωστάει πολλά στο πρώτο. Ο Πλατωνικός Τίμαιος είναι γνωστότερος στον πολύ κόσμο διότι εκεί αναφέρεται η περίφημη ιστορία της Ατλαντίδας, για την οποία έχουν γραφτεί χιλιάδες βιβλία και άρθρα, ενώ κάποτε είχε ψηφιστεί ως πιο ενδιαφέρον θέμα παγκοσμίως, πολύ πριν την ίδια τη Δευτέρα Παρουσία! Μετά την αναφορά στο καταποντισμένο αυτό νησί, όμως, ο Τίμαιος συνεχίζει με μια μεγαλειώδη περιγραφή της Δημιουργίας και του ανθρώπου.
Το Κοσμικό Δόγμα, αποτελεί ένα έργο που δόθηκε στη μεγάλη αποκρυφίστρια Dion Fortune από τα εσωτερικά πεδία στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και πραγματεύεται το ίδιο ακριβώς πράγμα: τη Δημιουργία από εσωτερικής πλευράς. Μελετώντας τα δύο αυτά δυσνόητα βιβλία, κατανοεί κανείς τις ομοιότητές τους και θα μπορούσε να ισχυριστεί πως η Fortune είχε υπόψη της τον Τίμαιο. Χωρίς κάτι τέτοιο να μπορεί να αποκλειστεί, η πραγματικότητα είναι πως η εσωτερική γνώση είναι μία και σαν αόρατο ρεύμα διατρέχει όλους εκείνους που είναι πρόθυμοι και αγνοί να συνδεθούν μαζί της.
Τα δύο βιβλία αυτά μιλούν για τις μεγαλειώδεις στιγμές που το Ανεκδήλωτο άρχισε να εκδηλώνεται, ξεκινώντας από το άμορφο στο μορφικό, από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο, από το πρωτόγονο στο απλό και μέσα από αυτές τις διαδικασίες απαντούνται και άλλα ερωτήματα σχετικά με τη φύση του Κακού, με τη δύναμη της Εξέλιξης, με τη φύση του Θεού και του ανθρώπου και με ένα σωρό άλλα θέματα. Η μελέτη των δύο αυτών βιβλίων θεωρώ ότι δεν είναι ακίνδυνη, καθώς κινητοποιεί το Νου του ανθρώπου και όποιος έχει λόγο να φοβάται την πρώτη αυτή αφύπνιση, καλά κάνει και φοβάται.

(από kemanakh)