Ο Θεός δεν είναι ψηλά

Είναι πολλά αυτά που πιάνουν χώρο στο μυαλό μου και σίγουρα ανακυκλώνονται μέσα μου λάθη και πάθη. Θέλω να μοιραστώ μια παρατήρηση που με κάνει να ανακαλύπτω πολλά για την κοινωνία και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο.

Ένα από τα μεγάλα παράδοξα του ανθρώπου είναι ότι ψάχνει τον Θεό κοιτώντας προς τα πάνω.

Σηκώνει τα χέρια προς τα ψηλά και νιώθει να ίπταται ένα μυστήριο αιώνων κάπου εκεί που δε πιάνει το...
μάτι του. Κοιτάμε προς τα πάνω και ψάχνουμε το Θεό στο υπερπέραν, ξεχνώντας να κοιτάξουμε μέσα μας και δίπλα μας. Κάθε μέρα βιώνω την έννοια του Θεού στις ανησυχίες μου, μέσα στους ανθρώπους που μιλώ και συναντώ, στο φύσημα του ανέμου, μέσα σε ένα δάσος, στην ομορφιά ενός λουλουδιού και σε μια αληθινή πράξη που περιέχει δόσιμο χωρίς απαίτηση επιστροφής.

Την επόμενη φορά που θα δεις κάποιον να σου λέει ο Θεός είναι μεγάλος, ο Θεός είναι ψηλά, η θα προσευχηθεί κοιτώντας προς τα πάνω, μη διστάσεις να του πεις ότι βλέπεις το Θεό πίσω απ' την πλάτη του, μέσα στους προβληματισμούς του ή μέσα στη δύναμη του να αντιστέκεται στα συμβάντα της ζωής.

Βλέπω τον Θεό να φυτρώνει μέσα από το έδαφος, να με φωτίζει με τον ήλιο, να με ηρεμεί με το φεγγάρι, να με επιβραβεύει με ικανοποίηση όταν πράττω με τρόπο που ξεκλειδώνεται μια ηθική αγνή που κάπου μέσα μου υπάρχει έτοιμη να με κυριεύσει όταν νιώσει ότι έχει έρθει η ώρα να απελευθερωθεί.

(από dinatomirmigi)