Ένας διορισμός ..πρόκληση
Η τοποθέτηση του μέχρι πρότινος Νομάρχη Αιτωλοακαρνανίας και σήμερα Υπερ- Περιφερειάρχη Θ. Σώκου αποτελεί πρόκληση στα ευγενέστερα αισθήματα του κόσμου της Αιτωλοακαρνανίας.
Η πρόκληση έχει διπλή αφετηρία: Το ασίγαστο πάθος και προσκόλληση του πρώην Νομάρχη στη νομή της εξουσίας και την ακατανόητη επιλογή του ΠΑΣΟΚ , που αφού αρχικά τον διαπόμπευσε με συνεχείς αποκλεισμούς στη συνέχεια , έσπευσε να τον διορίσει χωρίς να εξετάσει βαθύτερα τα όσα καταμαρτυρούνται γι' αυτόν…. Κρίνοντας κανείς από πολιτικής και ηθικής άποψης, ευθύς εξ αρχής θα έλεγε ότι δεν είναι δυνατόν ο διορισμός του αυτός να γίνει αποδεκτός. Και τούτο γιατί έχει πολιτική πορεία και ιστορία χωρίς κανένα σημαντικό έργο, και με συνολικό αποτέλεσμα για το...
Αγρίνιο και την Αιτωλοακαρνανία αρνητικό, αφού η Αιτωλοακαρνανία είναι ο τελευταίος σε ανάπτυξη Νομός της Ελλάδας. Εκτός κι' αν θεωρηθούν «έργο κάποιες πεζοδρομιακές αναπλάσεις, κάποια μικρά τμήματα και μικροεπισκευές δρόμων ή κάποιες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Πολιτική πορεία και ιστορία, που ειδικά στη νομαρχιακή της φάση, έχει να επιδείξει φαινόμενα που δύσκολα γίνονται αποδεκτά από μία δημοκρατική συνείδηση και δεν είναι καθόλου συμβατά με μία χρηστή διαχείριση και διοίκηση. Μπορεί κάποια απ' αυτά να κινούνται στα όρια της νομιμότητας, δεν μπορούν όμως από πολιτικής και ηθικής άποψης να θεωρηθούν και αποδεκτά παρά τη καινοφανή θεωρία "ό, τι νόμιμον και ηθικόν". Ίσως κάποιοι πολίτες να παρέβλεπαν κάποια από τα παραπάνω, αν δινόταν μια καθαρή και κοφτή απάντηση στο εύλογο ερώτημα που πλανάται απολπυτως δικαιολογημένα! Γιατί δέχτηκε μια κόμη καρέκλα στην αυτοδιοίκηση ; Δεν του έφτασαν 30 χρόνια; Τι δεν πρόλαβε και θέλει ακόμη μια τετραετία να το κάνει: Μήπως ύστερα από δώδεκα χρόνια «προσφοράς» του ήρθε επιτέλους η επιφοίτηση με κάποιο όραμα για την Ανατολική Μακεδονία αυτή την φορά; Είναι προφανές ότι δύσκολα θα απαντηθεί το ερώτημα αυτό και ακόμη πιο δύσκολα θα πεισθεί ο κόσμος με οποιαδήποτε απάντηση …..αντίθετα θα γίνεται όλο και πιο πολύ φανερό ότι ο λόγος για μια νέα θητεία (διορισμένη) , δεν είναι άλλος από το ασίγαστο πάθος του για την καρέκλα και τον απόλυτο εθισμό του και ταύτιση με την εξουσία. Πιθανόν όμως να είναι και ο φόβος της «ασημαντότητας» που νοιώθει κάθε άνθρωπος όταν χάνει την εξουσία, και σκέπτεται ότι δεν θα είναι πια τίποτα σπουδαίο χωρίς αυτήν ή ότι θα ξαναγίνει και πάλι ένας απ' όλους τους άλλους … απλούς πολίτες! Πιθανόν επίσης να αντέτεινε κάποιος, ότι σχεδόν το καθένα χωριστά από τα παραπάνω φαινόμενα είναι σύνηθες στην αυτοδιοικητική εξουσία, και ίσως θα είχε δίκιο σ' αυτό. Εδώ όμως ιδιαίτερη σημασία έχει η νοοτροπία που συνθέτουν όλα αυτά μαζί, όπως και η θεώρηση και η αντίληψη που αποπνέουν για το πως εννοούν και βιώνουν την εξουσία κάποιοι τοπικοί άρχοντες. Και ακόμη πιο σημαντικό είναι ο τρόπος άσκησης της εξουσίας και η συμπεριφορά που βγαίνει προς τα έξω προς την κοινωνία από τη στρεβλή αυτή περί εξουσίας αντίληψη.
Αγρίνιο και την Αιτωλοακαρνανία αρνητικό, αφού η Αιτωλοακαρνανία είναι ο τελευταίος σε ανάπτυξη Νομός της Ελλάδας. Εκτός κι' αν θεωρηθούν «έργο κάποιες πεζοδρομιακές αναπλάσεις, κάποια μικρά τμήματα και μικροεπισκευές δρόμων ή κάποιες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Πολιτική πορεία και ιστορία, που ειδικά στη νομαρχιακή της φάση, έχει να επιδείξει φαινόμενα που δύσκολα γίνονται αποδεκτά από μία δημοκρατική συνείδηση και δεν είναι καθόλου συμβατά με μία χρηστή διαχείριση και διοίκηση. Μπορεί κάποια απ' αυτά να κινούνται στα όρια της νομιμότητας, δεν μπορούν όμως από πολιτικής και ηθικής άποψης να θεωρηθούν και αποδεκτά παρά τη καινοφανή θεωρία "ό, τι νόμιμον και ηθικόν". Ίσως κάποιοι πολίτες να παρέβλεπαν κάποια από τα παραπάνω, αν δινόταν μια καθαρή και κοφτή απάντηση στο εύλογο ερώτημα που πλανάται απολπυτως δικαιολογημένα! Γιατί δέχτηκε μια κόμη καρέκλα στην αυτοδιοίκηση ; Δεν του έφτασαν 30 χρόνια; Τι δεν πρόλαβε και θέλει ακόμη μια τετραετία να το κάνει: Μήπως ύστερα από δώδεκα χρόνια «προσφοράς» του ήρθε επιτέλους η επιφοίτηση με κάποιο όραμα για την Ανατολική Μακεδονία αυτή την φορά; Είναι προφανές ότι δύσκολα θα απαντηθεί το ερώτημα αυτό και ακόμη πιο δύσκολα θα πεισθεί ο κόσμος με οποιαδήποτε απάντηση …..αντίθετα θα γίνεται όλο και πιο πολύ φανερό ότι ο λόγος για μια νέα θητεία (διορισμένη) , δεν είναι άλλος από το ασίγαστο πάθος του για την καρέκλα και τον απόλυτο εθισμό του και ταύτιση με την εξουσία. Πιθανόν όμως να είναι και ο φόβος της «ασημαντότητας» που νοιώθει κάθε άνθρωπος όταν χάνει την εξουσία, και σκέπτεται ότι δεν θα είναι πια τίποτα σπουδαίο χωρίς αυτήν ή ότι θα ξαναγίνει και πάλι ένας απ' όλους τους άλλους … απλούς πολίτες! Πιθανόν επίσης να αντέτεινε κάποιος, ότι σχεδόν το καθένα χωριστά από τα παραπάνω φαινόμενα είναι σύνηθες στην αυτοδιοικητική εξουσία, και ίσως θα είχε δίκιο σ' αυτό. Εδώ όμως ιδιαίτερη σημασία έχει η νοοτροπία που συνθέτουν όλα αυτά μαζί, όπως και η θεώρηση και η αντίληψη που αποπνέουν για το πως εννοούν και βιώνουν την εξουσία κάποιοι τοπικοί άρχοντες. Και ακόμη πιο σημαντικό είναι ο τρόπος άσκησης της εξουσίας και η συμπεριφορά που βγαίνει προς τα έξω προς την κοινωνία από τη στρεβλή αυτή περί εξουσίας αντίληψη.
Αυτό είναι και το πιο επικίνδυνο στην όλη υπόθεση, και γι' αυτό η υποψηφιότητα αυτή αποτελεί πρόκληση. Πρόκειται για μια ιδιοκτησιακής και ίσως καθεστωτικής αντίληψης διαχείριση της εξουσίας που δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή. Φαίνεται, ότι ύστερα από τριάντα χρόνια στην εξουσία, έχει εθιστεί και διαποτισθεί με όλα εκείνα τα στοιχεία του παλαιοκομματικής κοπής και αντίληψης διαχειριστή της εξουσίας σε όλες τις εκφάνσεις της και κυρίως ως προς το ήθος και το ύφος. θα ήταν πράγματι συνετό, και ίσως καλό για την υστεροφημία του, ο κ. Σώκος ο να ευχαριστούσε τους Αιτωλοακαρνάνες και το ΠΑΣΟΚ φυσικά για την εξουσία που του έδωσαν και το κουράγιο που επέδειξαν να τον ανεχθούν για τριάντα χρόνια, να ζητούσε συγγνώμη για τις όποιες λαθεμένες πράξεις ή/και παραλείψεις του, και να αποχωρούσε όσο ήταν δυνατόν αξιοπρεπώς. Αντί όμως να πράξει τούτο, αυτός επιδιώκει πεισματικά να παραμείνει γαντζωμένος στην καρέκλα της εξουσίας….
(από toparon)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου