Την ώρα που οι περισσότεροι Έλληνες ζούμε μέσα σε ένα κλίμα λιτότητας και σκεπτικισμού σχετικά με τα οικονομικά μας, η χώρα έχει φτάσει αισίως να χρωστά 300 δισεκατομμύρια ευρώ. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πως όσα μέτρα και να παρθούν ακόμα αν δεν αλλάξει πραγματικά η νοοτροπία μας δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει και η οικονομική ισχύς της...Ελλάδος. Που όμως οφείλεται στη πραγματικότητα αυτή η κατάσταση? Η απάντηση έρχεται μόνο από μία λέξη. ΔΙΑΦΘΟΡΆ...“Η διαφθορά διαφέρει από την κλοπή γιατί σε αυτήν δεν βλέπεις το θύμα. Είναι άμορφο, σαν σύννεφο. Γι' αυτό και τα μεγαλύτερα σφάλματα αυτού του τύπου γίνονται από τις τράπεζες και τα κόμματα. Οι πολιτικοί και οι τραπεζίτες ασχολούνται με νούμερα, όχι με ανθρώπινες υπάρξεις. Κάποιος, βέβαια, πληρώνει τον λογαριασμό. Ο επιτυχημένος επιχειρηματίας και ο ψυχοπαθής δολοφόνος έχουν κάτι κοινό : oι άνθρωποι δεν σημαίνουν τίποτα γι'αυτούς”
Ο συγγραφέας Ian Rankin
Η όλη ιστορία ξεκινάει πολλά χρόνια πίσω γι’αυτό θα πούμε τα γεγονότα όσο πιο απλά και ευκολονόητα γίνεται. Όταν λοιπόν στις δεκαετίες του 50’ και του 60’ άρχιζαν να δημιουργούνται τα δημόσια ταμεία και μετά από όσες καταστροφές είχε δεχθεί η χώρα τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά απ’ότι σήμερα. Δεν υπήρχε αυτή η νοοτροπία της μίζας και της αρπαχτής, και οι πρώτοι δημόσιοι υπάλληλοι ήθελαν πραγματικά να βοηθήσουν στην αναστήλωση της χώρας διότι ήταν αυτοί οι ίδιοι που έζησαν τις μαύρες μέρες των πολέμων μαζί με όλες τις πληγές που άφησαν οι εποχές αυτές. Επίσης δεν υπήρχαν και έξοδα στα ταμεία καθώς δεν υπήρχαν συντάξεις να μοιράσουν εφόσον μόλις τότε είχαν δημιουργηθεί οι δημόσιες υπηρεσίες και δεν είχε βγει κάποιος στη σύνταξη. Ο πρώτος που θα έβγαινε στην σύνταξη και μάλιστα με τους πιο ευνοϊκούς όρους και απαλλαγές θα έβγαινε μετά από 15 χρόνια. Και αυτοί που θα έβγαιναν κανονικά, θα το έκαναν μετά από 25 χρόνια. Ακόμη, τις συντάξεις αναπήρων πολέμου και γενικά τις αποζημιώσεις από τις καταστροφές του δεν τις επωμίζονταν τα δημόσια ταμεία. Όπως γίνεται κατανοητό αφού δεν είχαμε τον κύριο παράγοντα εξόδων των ταμείων, δηλαδή τις συντάξεις, τα ταμεία μόνο υπέρ-κερδοφόρα μπορεί να ήταν. Οι όποιες ταμειακές εκροές υπήρχαν για φάρμακα, ιατρική περίθαλψη και λοιπές παροχές των εργαζομένων ήταν μηδαμινές μπροστά στα έσοδα από τις εισφορές τους(με λίγα λόγια τις κρατήσεις στον μισθό των τότε δημοσίων υπαλλήλων). Οπότε το πιο λογικό ήταν αυτά τα υπέρ-κέρδη κάπου να επενδυθούν.
Ανταυτού οι ‘φωστήρες’ πολιτικοί της εποχής αποφάσισαν κάτι εντελώς άστοχο που ίσως να έβαλε και τις βάσεις για την διαφθορά όπως διαμορφώνεται σήμερα. Τα δάνειζαν με μηδενικό επιτόκιο προφασιζόμενοι τη στήριξη της τότε εγχώριας βιομηχανίας και παραγωγής. Κάτι που σαν σκέψη ίσως ήταν και σωστή. Όμως οι επιχειρηματίας που έπαιρναν τα δανεικά με μηδενικό επιτόκιο λεφτά από τα δημόσια ταμεία, από τη δεκαετία του 50’ μέχρι τη μεταπολίτευση, δεν τα επένδυσαν σχεδόν ποτέ στη χώρα. Ή επένδυσαν μόνο ένα μέρος τους και τα υπόλοιπα τα έκαναν πλοία με ξένες σημαίες, εργοστάσια, ακίνητα, ομόλογα, συνάλλαγμα και ότι άλλου είδους οικονομική δραστηριότητα σε ξένες χώρες βγάζοντας έτσι τεράστια κέρδη και κάνοντας αμύθητες περιουσίες.
Όμως δεν τα επέστρεψαν ποτέ στη χώρα. Και αυτό γιατί κήρυξαν δήθεν τις επιχειρήσεις τους πτώχευση ή τις μετέφεραν στο εξωτερικό και είχαν περιουσίες σε όλες τις μεγάλες τράπεζες του κόσμου. Σήμερα πολλούς από αυτούς, μεγάλα ονόματα και τζάκια τους κατέστρεψε η σύγχρονη οικονομική κρίση, η παγκόσμια αγορά, η δική τους κακοδιαχείριση και οι πολυεθνικές επιχειρήσεις που σαν αυτοκρατορία εξαπλώνονται παντού και καταστρέφουν όλους τους εγχώριους επιχειρηματίες και βιομηχάνους της ελαφριάς βιομηχανίας. Αυτοί όμως οι έλληνες που κατάφεραν και έγιναν και οι ίδιοι παγκόσμιοι επιχειρηματίες είναι αυτές οι οικογένειες που σήμερα θεωρούνται οι πιο εύπορες και αυτές με την μεγαλύτερη επιρροή στις εκάστοτε κυβερνήσεις. Και οι τότε πολιτικοί μας είναι οι ίδιες οικογένειες με τις σημερινές. Έτσι λοιπόν είχαν ήδη χαθεί από εκείνη την αποχή υπέρογκα ποσά χρημάτων από τα ταμεία χωρίς να επιστραφούν ποτέ και είχαν μπει ήδη οι βάσεις για τη διαμόρφωση της νοοτροπίας της διαφθοράς που έχουμε σήμερα ως έλληνες.
Μετά ήρθε η χούντα και όπως πολλοί ισχυρίζονται, μπορεί όντως να έκανε δημόσια έργα τηρώντας ευλαβικά τον κανόνα για “άρτο και θέαμα” που ενστερνίζονται όλες οι δικτατορίες, αλλά με τι λεφτά έγιναν όλες οι εκσυγχρονίσεις στο δημόσιο τομέα? Ναι, βεβαίως και είχαν την παχυλή οικονομική υποστήριξη των Αμερικάνων αλλά και αυτά δανεικά στην ουσία είναι. Κανείς δε μας βοήθησε χωρίς να έχει μελλοντικό οικονομικό ή γεωγραφικό όφελος. Έτσι και οι αμερικάνοι δε το έκαναν χωρίς να διασφαλίσουν κάποιο κέρδος. Και αυτό πληρώνουμε μέχρι σήμερα σε χρήματα αλλά και σε νοοτροπία
Ύστερα ήρθαν οι κυβερνήσεις των τριών γνωστών οικογενειών συν του πρακτορουπαλληλάκου Σημίτη που 30 χρόνια με τις ίδιες πρακτικές πρώτα απ’ολα σκλάβωσαν την Ελλάδα με τη συμμετοχή μας σε παγκόσμιους οργανισμούς οικονομίας, εμπορίου και τραπεζών και τα χρέη μας προς αυτούς έφεραν τα ελλείμματα στα σημερινά επίπεδα. Έχει ενδιαφέρον να δει κάνεις που παρέλαβε το χρέος ο Α. Παπανδρέου το 1981. Ήμουν μικρός και θυμάμαι ότι τον αποκαλούσαν Θεό τον μακαρίτη τον Ανδρέα. Δυστυχώς όμως όλα γίνονταν με δανεικά. Ο Παπανδρέου έπαιρνε τις ψήφους αλλά η Ελλάδα υπερχρεωνόταν. Αλλά τουλάχιστον ενώ οι Ευρωπαίοι εταίροι μας έλεγαν λιτότητα αυτός χωρίς να τους ακούει συνέχιζε να δίνει λεφτά και αυξήσεις και συντάξεις στον κοσμάκη. Και έτσι διαχρονικά το χρέος αυξανόταν ή κρυβόταν (πχ. με δημιουργικές λογιστικές και εξαγορές από τη Morgan Stanley και την Goldman Sachs επί Σημίτη). Μονό που κάποτε θα ερχόταν η ώρα του λογαριασμοί. Και δυστυχώς τα “καλοπερασσατικα” των μπαμπάδων μας, θα τα πληρώνουμε για χρονιά εμείς και τα παιδιά μας
Τα ελλείμματα των ταμείων και οι απώλειες των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων είναι στις τσέπες μερικών μεγαλοεπιχειρηματιών, μεγαλοτραπεζιτων, εφοπλιστών, βουλευτών και άλλων παρατρεχάμενων καρικατούρων. Από όλα τα ευρωπαϊκά προγράμματα που πήρε η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια από ΚΠΣ, από επιδοτήσεις για τους αγρότες, για προγράμματα τουρισμού, για οικονομική ανάπτυξη, κατασκευή έργων κτλ εμείς επενδύσαμε μόνο το 3% σύμφωνα με πρόσφατη ερευνά της ευρωπαϊκής επιτροπής. Το υπόλοιπο 97% ? Και φυσικά από επενδύσεις μηδέν εις το πηλίκον.. Η Ελλάδα και πλούτο έχει και παραγωγική είναι, το ζήτημα είναι ΠΟΥ ΠΆΝΕ όλα αυτά τα λεφτά? Επί τροχάδην αναφέρω μερικά ακόμη οικονομικά σκάνδαλα. Το χρηματιστήριο και οι φούσκες, το μαγείρεμα των οικονομικών μεγεθών της Ελλάδας επί Σημίτη, με κρυφά δάνεια από παγκόσμιες τράπεζες για να μπούμε στην ΟΝΕ , τα ομόλογα, οι κουμπάροι, η Siemens που επί 20 χρόνια προμήθευε τις κυβερνήσεις και των 2 μεγάλων κομμάτων με άφθονο μαύρο χρήμα, ο Ζαχόπουλος που μοίραζε φράγκα δεξιά και αριστερά ως γενικός γραμματέας υπουργείου πολιτισμού, οι μπίζνες στο Βατοπέδι, τα λεφτά για τους πυρόπληκτους που μάλιστα υπήρξε και εκείνη n τραγελαφική περίπτωση(μετά λέμε πως βγαίνει άσχημη φήμη για τους έλληνες )της αυστραλιανής κυβέρνησης που είχε κάνει δωρεά κάποιο αξιοσέβαστο ποσό για τους πυρόπληκτους της Ηλείας και αυτοί που τα πήρανε έφτιαξαν Νομαρχία και όσα περίσσεψαν τα κράτησαν για την πάρτι τους. Και πόσα ακόμη περιστατικά διαφθοράς που γνωρίζουμε αλλά δε μας παίρνει ο χώρος να αναφέρουμε συν πόσα άλλα που δεν βγήκαν ποτέ στη φόρα Με λίγα λόγια θα μπορούσαμε να γράψουμε ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια γι’αυτά αλλά νομίζω τα προαναφερθέντα αρκούν για να μπει κάποιος στο νόημα.
Έτσι λοιπόν, οι πολιτικοί μας με όλες αυτές τους τις πρακτικές οριστικοποίησαν την εικόνα μας ως ένας λαός της διαφθοράς. Φυσικά δεν φταίνε μόνο αυτοί αλλά κυρίως εμείς που ακόμη τους ακολουθούμε τυφλά και τους ψηφίζουμε. Όμως θα μιλήσουμε σε επόμενο άρθρο και για την εμποτισμένη με διαφθορά ελληνική νοοτροπία και τους λόγους για τους οποίους αυτή εξαπλώθηκε ευρέως στη χώρα μας.
(από ramnousia)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου