Ο Kurt Godel ( Κούρτ Γκέντελ ) απέδειξε το 1931 οτι σε μερικά μαθηματικά οικοδομήματα μπορεί να υπάρχουν αληθινές προτάσεις περί των φυσικών αριθμών που είναι αδύνατον να αποδειχθούν .
Απο τις συζητήσεις περί πολιτικής που έτυχε να ακούσω κατέληξα σε ένα παρόμοιο αξίωμα : Δεν υπάρχει σύνολο πολιτικών προτάσεων που να είναι αρεστό σε...
όλους .
Κάθε σύνολο πολιτικών προτάσεων εκφράζει την θέληση μιας μερίδας πολιτών . Οι άλλες μερίδες δεν θα το εγκρίνουν .
Οι άλλες μερίδες θα εντοπίσουν σημεία του προγράμματος που θα τα χαρακτηρίσουν "υπερβολικά σκληρά" , "ουτοπικά" , "ανεφάρμοστα" , "γελοία" . Φυσικά και δεν υπάρχει αντικειμενικά το "γελοίο" και το "ουτοπικό" . Αυτό που είναι για τον α' γελοίο , είναι λογικότατο για τον β' .
Αυτός που θα πάρει το θάρρος να καταθέσει σύνολο πολιτικών προτάσεων πρέπει :
α. Να είναι προετοιμασμένος οτι θα αντιμετωπίσει την αρνητική κριτική κάποιων . Αυτό είναι ένα αναπόφευκτο φυσικό φαινόμενο που δεν πρέπει να τον αποθαρρύνει .
β. Να ξεκαθαρίσει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ σε ποιά μερίδα πολιτών απευθύνεται . Ιδού μερικές ιδέες για το πώς μπορούν να χωριστούν σε μερίδες ( παρατάξεις ) οι πολίτες :
# Νέοι - γέροι
# Υγιείς - εκ γενετής ασθενείς
# Τίμιοι - λαμόγια
# Μή γιαχβεγενείς - Γιαχβεγενείς ( χριστιανοί , ιουδαίοι , μουσουλμάνοι )
# Αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους υπηρέτη κάποιας σπουδαίας ιδέας - αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους κέντρο του Σύμπαντος ( "εγώ να περνώ καλά και οι άλλοι ας κόψουν τον λαιμό τους " ) .
Δεν είναι δυνατόν ένα πολιτικό πρόγραμμα να ικανοποιεί όλες τις παραπάνω μερίδες . Αφού έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα . Πχ οι νέοι και οι υγιείς δεν θέλουν να επιβαρύνονται υπερβολικά για να συντηρούνται οι γέροι και οι εκ γενετής ασθενείς . Οι γέροι και οι εκ γενετής ασθενείς επιθυμούν τα αντίθετα .
Όποιος καταθέτει σύνολο πολιτικών προτάσεων πρέπει να ξεκαθαρίσει σε ποιούς συμφέρουν οι προτάσεις . Δεν λέω οτι πρέπει να το ανακοινώσει φωναχτά ( αν και θα ήταν πιο τίμια στάση ) . Απλώς , ο ίδιος να το έχει ξεκαθαρίσει μέσα του .
(από pythas)
Απο τις συζητήσεις περί πολιτικής που έτυχε να ακούσω κατέληξα σε ένα παρόμοιο αξίωμα : Δεν υπάρχει σύνολο πολιτικών προτάσεων που να είναι αρεστό σε...
όλους .
Κάθε σύνολο πολιτικών προτάσεων εκφράζει την θέληση μιας μερίδας πολιτών . Οι άλλες μερίδες δεν θα το εγκρίνουν .
Οι άλλες μερίδες θα εντοπίσουν σημεία του προγράμματος που θα τα χαρακτηρίσουν "υπερβολικά σκληρά" , "ουτοπικά" , "ανεφάρμοστα" , "γελοία" . Φυσικά και δεν υπάρχει αντικειμενικά το "γελοίο" και το "ουτοπικό" . Αυτό που είναι για τον α' γελοίο , είναι λογικότατο για τον β' .
Αυτός που θα πάρει το θάρρος να καταθέσει σύνολο πολιτικών προτάσεων πρέπει :
α. Να είναι προετοιμασμένος οτι θα αντιμετωπίσει την αρνητική κριτική κάποιων . Αυτό είναι ένα αναπόφευκτο φυσικό φαινόμενο που δεν πρέπει να τον αποθαρρύνει .
β. Να ξεκαθαρίσει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ σε ποιά μερίδα πολιτών απευθύνεται . Ιδού μερικές ιδέες για το πώς μπορούν να χωριστούν σε μερίδες ( παρατάξεις ) οι πολίτες :
# Νέοι - γέροι
# Υγιείς - εκ γενετής ασθενείς
# Τίμιοι - λαμόγια
# Μή γιαχβεγενείς - Γιαχβεγενείς ( χριστιανοί , ιουδαίοι , μουσουλμάνοι )
# Αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους υπηρέτη κάποιας σπουδαίας ιδέας - αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους κέντρο του Σύμπαντος ( "εγώ να περνώ καλά και οι άλλοι ας κόψουν τον λαιμό τους " ) .
Δεν είναι δυνατόν ένα πολιτικό πρόγραμμα να ικανοποιεί όλες τις παραπάνω μερίδες . Αφού έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα . Πχ οι νέοι και οι υγιείς δεν θέλουν να επιβαρύνονται υπερβολικά για να συντηρούνται οι γέροι και οι εκ γενετής ασθενείς . Οι γέροι και οι εκ γενετής ασθενείς επιθυμούν τα αντίθετα .
Όποιος καταθέτει σύνολο πολιτικών προτάσεων πρέπει να ξεκαθαρίσει σε ποιούς συμφέρουν οι προτάσεις . Δεν λέω οτι πρέπει να το ανακοινώσει φωναχτά ( αν και θα ήταν πιο τίμια στάση ) . Απλώς , ο ίδιος να το έχει ξεκαθαρίσει μέσα του .
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου