Θρίλερ δύο μέτρα μέσα στη γη...

'Ενας άντρας συνέρχεται με λιγοστές δυνατότητες κίνησης σ’ έναν σκοτεινό, περιορισμένο χώρο στο «Buried» του Ροντρίγκο Κορτές. Πρόκειται για κάσα, θαμμένη πιθανότατα αρκετά μέτρα κάτω από το χώμα. Μπορεί και φωτίζει το ξύλινο περιβάλλον άλλοτε μ’ έναν αναπτήρα ζίπο, κι άλλοτε με το φως ενός κινητού τηλεφώνου που θα γίνει το μόνο μέσο επικοινωνίας του με τον...
έξω κόσμο.

Από τις συνομιλίες του -με την Αμεση Δράση, το FBI, τους προϊσταμένους του, μια φίλη- γίνεται γνωστό πως πρόκειται για 30άρη Αμερικανό οικογενειάρχη, υπάλληλο εταιρείας μεταφορών και οδηγό φορτηγού, του οποίου το κονβόι χτυπήθηκε κάπου στο Ιράκ. Είναι πιθανότατα ο μόνος που επέζησε, αλλά για κάποιο λόγο: μια άλλη φωνή στο τηλέφωνο, ενός Ιρακινού, τον διαβεβαιώνει πως κρατείται όμηρος και πως η μόνη διέξοδός του από το χώμα είναι να φτιάξει βιντεάκι απαγωγής και να πείσει την αμερικανική πρεσβεία να δώσει λύτρα...

Στο μεταξύ, το οξυγόνο εξαντλείται και, για να είμαστε ειλικρινείς, το ίδιο νιώθαμε κι εμείς με τον δικό μας αέρα όσο παρακολουθούσαμε το μαεστρικό θρίλερ (ερμητικά) κλειστού χώρου του Ισπανού Ροντρίγκο Κόρτες. Εντάξει, είναι μάλλον δύσκολο να πιστέψεις στις δυνατότητες εμβέλειας ενός κινητού θαμμένου δύο μέτρα κάτω από τη γη, αλλά από τη στιγμή που δέχεσαι τη σύμβαση ομηρεύεσαι ο ίδιος στο φιλμ, μετρώντας κάθιδρος τα λεπτά.

Ο άθλος του Κόρτες, γιατί περί τέτοιου πρόκειται, συνίσταται στη δημιουργική χρήση και ακολούθως στον άψογο συντονισμό όλων των εκφραστικών μέσων που έχει στη διάθεσή του. Του πυκνού σεναρίου που όχι μόνο καταφέρνει να χτίσει και να ολοκληρώσει έναν χαρακτήρα αποκλειστικά μέσα από σύντομες αγχωτικές τηλεφωνικές συνομιλίες, αλλά και να βάλει στην πορεία ερωτήματα πολιτικά γύρω από την ευθύνη του «αθώου» Αμερικανού πολίτη από τη στιγμή που πατάει το πόδι του σε εμπόλεμο, κατεχόμενο από τους ίδιους τους Αμερικανούς έδαφος, ακόμη κι αν πρόκειται για ανθρωπιστικό σκοπό (ο ήρωας συμμετείχε σε κονβόι μεταφοράς ανθρωπιστικής βοήθειας).

Της (ευρυγώνιας) φωτογραφίας, που μπορεί και προσδίδει βάθος απέραντο σ’ έναν χώρο δύο επί ένα, ή του ήχου, που αναδεικνύεται σε πρωτοκλασάτο εφέ στη συντήρηση του σασπένς. Του ρυθμικού μοντάζ, διά χειρός του ίδιου του σκηνοθέτη, που μέχρι και σκηνή «δράσης» κατορθώνει να δομήσει μες στα καρφωμένα σανίδια. Εκεί, ωστόσο, που νομίζουμε πως πρέπει να πάνε τα περισσότερα εύσημα είναι στο εκπληκτικό «σολάρισμα» του πρώην κωμικού Ράιαν Ρέινολντς.

ΦΕΡΕΤΡΑ

Οκτώ φέρετρα χρησιμοποιήθηκαν στο γύρισμα, το ένα κατασκευασμένο έτσι που να επιτρέπει 360 μοιρών περιστροφή της κάμερας στο εσωτερικό του. Ρόμπυ Εκσιέλ

(από ethnos, ramnousia)