Μαζί τα φάγαμε ; Η χρησιμότητα της αθλιότητα του κ. Πάγκαλου.

Το κόστος του δημόσιου τομέα και πιο συγκεκριμένα η μισθοδοσία του παρουσιάζεται σαν βασικός παράγοντας της δημοσιονομικής και αναπτυξιακής κρίσης της χώρας. Αρχικά το επιχείρημα είναι νεοφιλελεύθερο και το ασπάστηκε θεωρητικά η Νέα Δημοκρατία, που όμως δεν το εφάρμοσε γιατί αντέγραψε, στη σχέση της με το δημόσιο, τις πρακτικές του ΠΑΣΟΚ.

Στη συνέχεια το ΠΑΣΟΚ, στην προσπάθεια του να εξηγήσει τα ανεξήγητα της...
“μνημονιακής” του πολιτικής και την απόλυτη μεταστροφή του αντιπολιτευτικού του λόγου, το υιοθέτησε. Το επιχείρημα γενικεύτηκε στα ΜΜΕ και αποτελεί πλέον κοινό τόπο. Ακόμα χειρότερα η μισθοδοσία του δημόσιου τομέα εμφανίστηκε σχεδόν ως η αποκλειστική αιτία του δημόσιου δανεισμού και της δημιουργίας του χρέους.

Πρόσφατη απόδειξη η χυδαιότατη αποστροφή του κ. Πάγκαλου, αντιπροέδρου της κυβέρνησης, ο οποίος μας εξήγησε ότι "σας διορίζαμε για χρόνια, τα φάγαμε μαζί, ακολουθώντας μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης δημοσίου χρήματος”.

Σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα η δήλωση θα είχε οδηγήσει σε παραίτηση και δημόσιο εξοστρακισμό, αλλά οι κκ. Πάγκαλοι αποτελούν έμβλημα της διανοητικής και ψυχολογικής αθλιότητας μέρους του πολιτικού προσωπικού των κομμάτων εξουσίας, που ακόμα και την ύστατη στιγμή δίνουν, χωρίς ίσως να το αντιλαμβάνονται (;), το μέτρο της αλαζονείας, του νεποτισμού και της θεσμοθετημένης διαφθοράς μέσα στην οποία πορεύονται.

Είναι από μόνο του εκπληκτικό ότι ούτε τα πολιτικά κόμματα, ούτε τα ΜΜΕ ζήτησαν την παραίτηση του αθλίου κ. Πάγκαλου και μάλιστα ορισμένα εκθείασαν την “ειλικρίνεια” της δήλωσης.

Είναι απολύτως εκπληκτικό ότι η όποια υποτιθέμενη ελληνική διανόηση δεν έχει κάτι να πει μπροστά σε τέτοια φαινόμενα ασυνειδησίας. Και η λέξη είναι αδύναμη καθώς αφήσαμε να περάσει η οργή της αρχικής έκπληξης, προκειμένου το λεξιλόγιο να παραμείνει κόσμιο μπροστά στην κομπορρημοσύνη και τον σαδισμό του θύτη που εξηγεί στα θύματα ότι οι ευθύνες είναι μοιρασμένες.

Είναι ακόμα πιο λυπηρό ότι ο πρωθυπουργός της χώρας ο οποίος δεν μπορεί να εκφωνήσει ένα οποιοδήποτε λόγο χωρίς να χρησιμοποιήσει τον όρο “ανομία” δέκα φορές, αποδέχεται τον ευτελισμό της  την πολιτικής ζωής διατηρώντας, διατηρώντας έναν αντιπρόεδρο που η δήλωση του αποτελεί κυνική επιβράβευση της ανομίας που μαστίζει τον τόπο με αποκλειστική και όχι μοιρασμένη ευθύνη των κομμάτων εξουσίας. Και πιο πολύ του ΠΑΣΟΚ του οποίου οι επιδόσεις στην διόγκωση του δημόσιου τομέα, την ψηφοθηρική ομηρία των υπάλληλων και την χρόνια ταύτιση κόμματος και κράτους, είναι ιστορικές.

Μια πρώτη ανάγνωση είναι ότι ο κ. Πάγκαλος, συνήθης ύποπτος σε χυδαιότητες λόγου και πνεύματος, στις οποίες η ελληνική πολιτική ζωή είναι εθισμένη και ούτε καν αντιλαμβάνεται αν δεν τις επιβραβεύει κιόλας, δεν κατανοεί την βαρύτητα του ατοπήματος. Αλλά ο πραγματικός λόγος για τον όποιο ο κ. Πάγκαλος επιβιώνει είναι γιατί, συνειδητά η από παχυδερμία, προσφέρει υπηρεσίες κάλυψης στον κυνισμό με τον οποίον η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιμερίζει τα βάρη του μνημονίου.

Η γενικευμένη ενοχοποίηση του δημοσίου τομέα είναι απολύτως αναγκαία για να περάσει η απίστευτη προχειρότητα με την οποία το οικονομικό επιτελείο προσπαθεί να απαντήσει στις υποχρεώσεις του μνημονίου. Η κυβέρνηση έριξε το βάρος του μνημονίου σε μισθωτούς και συνταξιούχους του δημοσίου τομέα ενώ απέτυχε, παρά τις επικοινωνιακές εξαγγελίες για γιατρούς και πισίνες, εξαγγελίες που όζουν υπό την έννοια της χαφιεδοποίησης της κοινωνίας για να συγκαλυφθεί η ανυπαρξία του κράτους και η γενικευμένη ανομία που δημιούργησαν οι διάφοροι κ. Πάγκαλοι, στον τομέα των εσόδων και στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.

Η απίστευτη, για ευρωπαϊκή χώρα, απάτη της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων, για τους οποίους ο κ. Πεταλωτής μας εξηγούσε ότι δεν γνωρίζουμε τίποτα, κατέληξε σε μια απόλυτη φούσκα επιβεβαιώνοντας αυτό που όλοι οι οικονομολόγοι που δεν ιδεολογούν, γνωρίζουν εδώ και δεκαετίες, παρά την γενικευμένη κατακραυγή που τεχνηέντως πολιτικοί και ΜΜΕ δημιουργούν κατά των δημοσίων υπαλλήλων.

Σε ότι αφορά τον δημόσιο τομέα το μέγεθος του και η μισθοδοσία του,το ελληνικό δημόσιο κινείται απολύτως μέσα στους ευρωπαϊκούς μέσους όρους και μάλιστα υστερεί. Τα αποτελέσματα της απογραφής και η κριτική της σχετικής προπαγάνδας αναπτύσσονται με σαφήνεια σε  πρόσφατο άρθρο της Κυριακάτικη Ελευθεροτυπίας, την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010, υπό τον τίτλο Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ. Αναπαράγουμε το σχετικό γράφημα από τον Ιό της ”Ε”.

Για να μην υπάρχει παρανόηση ότι το γεγονός ήταν γνωστό ιδού μια  χαρακτηρι-στική φράση του κ. Ράπανου, οικονομο-λόγου προσκείμενου στο ΠΑΣΟΚ, στον οποίο οι κκ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, εμπιστεύτηκαν την προεδρία της Εθνικής τράπεζας της Ελλάδος: “Από τον πινάκα αυτό (έσοδα-έξοδα της γενικής κυβέρνησης στις ευρωπαϊκές χώρες) είναι σαφές ότι η θέση της Ελλάδας δεν διαφέρει σημαντικά από το μέσο όρο των υπόλοιπων χωρών της ευρωπαϊκής ένωσης”. Αυτά τον Δεκέμβριο του 2009 στο site του |OBE το κείμενο υπάρχει ακομα(http://www.iobe.gr/media/delttyp/keimerg1.pdf).

Που χρησιμεύει ο κ. Πάγκαλος και οι αθλιότητες του ;

Στη διατήρηση αυτών των άθλιων μύθων, που ούτε καν φιλελεύθεροι δεν είναι.Στην δικαιολόγηση μιας πολιτικής που δεν θα λύσει το πρόβλημα γιατί είναι μονομερής.

Στην ενοχοποίηση του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων ενώ οι πραγματικές κομματικές προσλήψεις του κ. Πάγκαλου και των ομοίων του στις ΔΕΚΟ, μένουν στο απυρόβλητο.

Για να συνεχίζονται οι δήθεν συγχωνεύσεις που δεν απέδωσαν τίποτα κι ας ελπίσουμε ο κ. Ραγκούσης να προσεγγίσει το θέμα με περισσότερη σοβαρότητα από τον αντιπρόεδρο που μας εξηγεί ότι μαζί τα φάγαμε.

Για να πληρώσουμε τις ρυθμίσεις για τους φορτηγατζήδες που απελευθερώνονται με κόστος 700 εκ. ευρώ στις πλάτες μας. Αλλά πρόκειται για γνωστούς κομματάρχες των κομμάτων εξουσίας.

Για να συνεχίζεται ο δανεισμός των ΔΕΚΟ και η μεταφορά του στους φορολογουμένους όπως γίνεται τώρα με τον ΟΣΕ, προς επιβράβευση των συμμοριών πολιτικών και συνδικαλιστών που κατέστρεψαν και τους οργανισμούς και πήραν στο λαιμό τους τους εργαζόμενους.  Για να επωμιστούμε όλοι το βάρος των 10 δισεκατομμυρίων του ΟΣΕ ( τέτοια λύση βρίσκουν όλοι) πρέπει να φταίμε όλοι μαζί.

Αυτό μας λέει ο κ. Πάγκαλος. Τις προσλήψεις τις έκανε αυτός κι άλλοι από ανάγκη, άλλοι από κομματισμό τον ψήφιζαν, Αλλά θα πληρώσουμε προπαντός εμείς κι όχι ο κληρονόμος κ. Πάγκαλος.

Άξιος ο μισθός του αλλά ο κυνισμός του αρχίζει να γίνεται γελοίος και το γελοίο στην πολιτική σκοτώνει όσο κι αν τα ΜΜΕ στα οποία περιφέρεται τον καλύπτουν.

Εύγε κ. Πρωθυπουργέ για το ήθος του αντιπρόεδρου που θα πατάξει την ανομία.
Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτός ο κ. Πάγκαλος θα βαθμολογεί τους άλλους. Αστείο ; Δεν νομίζω.
(από to-sxolio)