Ξεκολλήστε τον διπλανό σας με ένα χαστούκι

Όταν δένεσαι τόσο πολύ με κάτι που πιστεύεις μόνο και μόνο γιατί νομίζεις ότι υπάρχει μια κρυφή δύναμη που μυστηριακά σε δένει με αυτή την ιδέα, επειδή νομίζεις ότι η μοίρα όχι τυχαία σε οδήγησε να είσαι οπαδός αυτού που πιστεύεις συνωμοτώντας με το σύμπαν και όταν δεν δέχεσαι να ακούσεις κάτι καινούργιο μόνο και μόνο επειδή φοβάσαι μη μολύνεις την ιερότητα των πεποιθήσεών σου, χρειάζεσαι επειγόντως ένα χαστούκι.

Φυσικά το χαστούκι μεταφορικά, διότι ένα...
αληθινό χαστούκι σε έναν πεισματικά αμετανόητο άνθρωπο είναι κίνητρο ενίσχυσης της αδιαλλαξίας του και για τον ίδιο σημάδι από το θεό ότι κάποιοι απειλούν την ψυχή του και άρα πρέπει να σφίξει τα δόντια πιο δυνατά ενάντια σε αυτή την εισβολή.

Ο καθημερινός διάλογος με κόσμο, μου δείχνει ότι είτε δεν έχουν φάει το χαστούκι αυτό ακόμα, είτε είναι τόσο παχύδερμοι που ένα χαστούκι δεν φτάνει. Ίσως ούτε και δύο. Αμετανόητοι οπαδοί μουχλιασμένων ιδεών που αρνούνται να εμβολιάσουν τον εγκέφαλό τους με διαφορετικά χρώματα αντισκουριακά και αισιόδοξα. Κακομοιριά και σκυμμένο κεφάλι, έλλειψη αυτοπεποίθησης και φόβος. Φόβος μη χαθεί ο κόπος της ζωής τους, μιας ζωής που τους υπόσχεται εσωτερικό θάνατο, συμβιβασμένοι και μαθημένοι να ακολουθούν την πορεία της κλωτσιάς που δέχονται. Φοβούνται να πουν τις ιδέες τους γιατί νομίζουν ότι ίσως δώσουν στόχο και χλευαστούν από τα φωτισμένα πνεύματα που δίνουν το παρών σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας.

Αν συνεχίζεις να διαβάζεις αυτό το κείμενο και έφτασες ως εδώ, είσαι ανήσυχος. Ψάχνεις μια ιδέα κάπου που θα σου δώσει νόημα να ξεδιπλώσεις αυτό που είσαι. Ξέχνα ότι σε έμαθαν, σκούπισε τη γεύση από τα χείλη σου, του μολυσμένου νερό που σε κέρασαν. 

Οι ψυχές γεννιούνται παιδιά.

Τα παιδιά δε θα έφτιαχναν έναν κόσμο βίας και αδικίας. Η κοινωνία διδάσκει τη ζωώδη κατασπάραξη του διπλανού, η φτώχεια είναι η αιτία. Τη φτώχεια φτιάχνει η κοινωνία. Ο φτωχός είναι αναγκαίος, κάποιος πρέπει να τρέχει για να νιώθεις τα πόδια σου ξεκούραστα. Τα σώματα γίνονται φτωχά η πλούσια, η ψυχή πέφτει θύμα ανελέητου βιασμού και ωριμάζει, ξεχνάει και συνεχίζει.

Μέσα στους διαχωρισμούς, την αυτοβούλως φίμωση ιδεών, το φόβο της διαφορετικότητας και του στιγματισμού προχωράμε ακάθεκτοι σε ένα θλιβερό αύριο. 

Σταμάτα να κοιτάς τον εαυτό σου, σύντομα η αδιαφορία προς το διπλανό θα σου τσακίσει τη χάρτινη πραγματικότητα που μέσα της οχυρώθηκες.

Είμαστε διαφορετικές ψυχές, με ίδιες ανάγκες και ίση αντιμετώπιση απέναντι στη φύση. Ξεκόλλα από το παραμύθι σου, ρίξε χαστούκι στον διπλανό σου που κοιμάται όρθιο και αυτοχαστουκίσου για κατανόηση.

Αν νιώθεις πιο ωραίος και ιδιαίτερος, η αν νιώθεις ξεχωριστός χωρίς να ξέρεις το γιατί, ή ίσως νιώθεις θαυμασμό προς τη δύναμη και εξουσία να σου θυμίσω...

"Όλοι έχουμε ένα κώλο που θέλει σκούπισμα"

(από http://dinatomirmigi)