Δυσμενέστεροι οι όροι του μνημονίου από εκείνους του δανείου του 1898

Δυσμενέστεροι είναι οι όροι δανεισμού που επιβλήθηκαν με το μνημόνιο σε σχέση με τους αντίστοιχους του 1898, όταν η χώρα τέθηκε υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο, μετά την ήττα της στον ελληνοτουρκικό πόλεμο, σύμφωνα με μελέτη του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.

Παράλληλα με την αίτηση προσφυγής του στη Δικαιοσύνη κατά του μνημονίου, εισηγήτρια της οποίας ορίστηκε η...
σύμβουλος Επικρατείας Ειρήνη Σαρπ, ο ΔΣΑ επιστρατεύει στην μελέτη του την ιστορία για να εκφράσει την αντίθεσή του στους όρους δανεισμού αλλά και τις διοικητικές πράξεις που ακολούθησαν το μνημόνιο.

Εντός των επόμενων ημερών ο ΔΣΑ αναμένεται να προβεί σε διακήρυξη, αλλά και εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών σε όλη την Ελλάδα, ζητώντας την αφαίρεση από το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση όλων των όρων που θίγουν την ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Όπως σημειώνει στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» ο συνταγματολόγος Κ. Χρυσόγονος, «οι γκρίζες ζώνες της σύμβασης που υπογράφτηκε στις 8 Μαΐου 2010, περιλαμβάνουν την πρόβλεψη ότι κάθε διαφορά που τυχόν ανακύψει από τη σύμβαση θα επιλύεται από δικαστές που προέρχονται από τα κράτη δανειστές, ενώ θα εφαρμόζεται το αγγλικό δίκαιο, το χειρότερο δυνατό δίκαιο για τον οφειλέτη. Και το σημαντικότερο: εάν δεν καταφέρουμε να αποπληρώσουμε εγκαίρως έστω και μία από τις δόσεις του δανείου, δεν αποκλείεται η εκτέλεση με πλειστηριασμό περιουσιακών στοιχείων του κράτους.

Παράλληλα, ο καθηγητή Κ. Μπέης υπογραμμίζει ότι δεν απoκλείεται μια εξασθενημένη ελληνική κυβέρνηση να παραχωρήσει πολυετές μισθωτικό δικαίωμα για την εκμετάλλευση των αρχαιολογικών μας χώρων και την τουριστική εκμετάλλευση νησιών μας.

Όπως σημειώνει ρεπορτάζ της εφημερίδας, με δεδομένο ότι προσβάλλονται πολλές πράξεις από πολλούς φορείς, στην προσφυγή κατά του μνημονίου θα τεθούν ζητήματα ομοδικίας και συνάφειας, αλλά και θέμα έννομου συμφέροντος, κατά πόσο, δηλαδή, οι προσφεύγοντες έχουν δικαίωμα να ζητήσουν από το ΣτΕ την ακύρωση συγκεκριμένων πράξεων. Ανώτατοι δικαστές επικαλούνταν ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τον ΔΣΑ, για τον οποίο διατυπώνουν αμφιβολίες ως προς το εάν έχει έννομο συμφέρον να προσφύγει για την περικοπή του μισθού ή της σύνταξης δημόσιου υπαλλήλου.

Οι προσφεύγοντες επιχειρηματολογούν, επίσης, ότι ο επίμαχος νόμος που επικυρώνει το Μνημόνιο δεν ψηφίστηκε από τα 3/5 της Βουλής, δηλαδή με πλειοψηφία 180 βουλευτών, όπως επιβάλλει το Σύνταγμα όταν πρόκειται για διεθνείς συμβάσεις. Η απάντηση που λαμβάνουν στο παραπάνω είναι ότι τα μέτρα που προβλέπει ο νόμος, μας επιβλήθηκαν μεν στο πλαίσιο της επιτήρησης αλλά «δεν είναι αυτοδικαίως εφαρμόσιμα όπως συνέβη με την προσχώρησή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου εκ των προτέρων η χώρα δέχεται όποια νομοθεσία ψηφίζεται από την Ε.Ε.».

(από tvxs)