Περί γυμνισμού…

Μια και μπήκε το καλοκαίρι, ας πούμε και κάτι σχετικό, που κάποτε ήταν πολύ της μόδας, ως θέμα συζήτησης, αλλά τώρα έχει ξεφτίσει, για πολλούς λόγους. Μιλάμε για τον γυμνισμό.

Κάποτε ήταν μεγάλη ντροπή να εκτίθεται το γυμνό σώμα σε κοινή θέα. Μέχρι και τον...

αστράγαλο έκρυβαν οι γυναίκες. (έχετε ακούσει το παλιό τραγουδάκι “Νερατζούλα φουντωτή”;).  Οι παραλίες χωρίζονταν σε ανδρικές και γυναικείες, ώστε να μην υπάρχει πιθανότητα να αντικρύσει κάποιος/α γυμνά τα πόδια ή τα μπράτσα του άλλου φύλου. Γιατί τα υπόλοιπα ήταν επιμελώς καλυμένα ούτως ή άλλως! Αργότερα υπήρξαν και τα θεωρούμενα τότε …έκφυλα, μικτά μπάνια (Bains mixtes), όπου γυναίκες και άνδρες (ντυμένοι με καθόλου αποκαλυπτικά μαγιώ πάντως), συμφύρονταν και ίσως φλέρταραν διακριτικά. Γαλλική η προέλευση των bains mixtes, φυσικά, όπως όλων των τολμηρών εκδηλώσεων.

Ο γυμνισμός ήρθε πολύ αργότερα, με την σεξουαλική επανάσταση των δεκαετιών του 60 και 70.  Αν και ο γυμνισμός δεν είναι, κατ’ ανάγκη, συνδυασμένος με τον ηδονισμό, εν τούτοις υπάρχει κάποια σχέση του γυμνού σώματος με τις ερωτικές ηδονές, κυρίως λόγω της πολύχρονης καταπίεσης και της ενοχοποίησης του γυμνού, πάντα σε σχέση με το ερωτικό ένστικτο. Η μακρόχρονη ενάσκηση του γυμνισμού, πάντως, αδυνατίζει τη σύνδεσή του με το ερωτικό ένστικτο, αφού το κυρίαρχο είναι πλέον η απόλαυση που προκαλεί η απόλυτη ελευθερία από τα ρούχα, και η άμεση επαφή με τον ήλιο, το νερό και τα άλλα φυσικά στοιχεία και ο γυμνιστής έχει εξοικειωθεί με την θέα του γυμνού καθώς και με την έκθεση του σώματός του στα μάτια των άλλων.

Χαρακτηριστική είναι η προσωπική μου εμπειρία από γυμνιστικές παραλίες, όπου ενώ αδιαφορούσα για τα πανέμορφα ολόγυμνα γυναικεία κορμιά που ήταν ξαπλωμένα ή βόλταραν στην παραλία, ένοιωθα να ερεθίζομαι από τις γυναίκες που μόλις είχαν φτάσει και γδύνονταν… Και σε περιπτώσεις που φίλες μου ζητούσαν να τους κάνω μασάζ (ήμουν …διάσημος στην παραλία γι’ αυτό!), ήμουν καθισμένος γυμνός πάνω στο κωλαράκι τους χωρίς να …μου συμβαίνει τίποτα!

Στην Ελλάδα προσπάθησαν κάποιοι να ιδρύσουν σωματεία γυμνιστών, αλλά δεν υπήρξε ενδιαφέρον. Κανείς δεν είχε διάθεση να …συνδικαλιστεί για να κολυμπάει και να λιάζεται γυμνός. Τόσες ερημικές παραλίες στην Ελλάδα, τόσες ευκαιρίες για γυμνισμό, γιατί να ανήκει σε σωματείο και να πληρώνει και συνδρομή;

Τα τελευταία χρόνια υπήρξε πισωγύρισμα στον γυμνισμό, από τα νέα παιδιά, που βλέπεις να κολυμπούν και να λιάζονται με τα μαγιουδάκια τους, ακόμη κι αν είναι εντελώς μόνοι τους σε απόμακρες παραλίες. Προσωπικά δεν την καταλαβαίνω αυτή τη στάση, αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Η αιτία δεν ξέρω ποιά είναι, αλλά έτσι γίνεται συνήθως: Ο προοδευτισμός και ο συντηρητισμός εναλάσσονται στον χρόνο…

Το θετικό είναι ότι ακόμη και σε πολλές μη καθαυτό γυμνιστικές παραλίες υπάρχει, πλέον, μεγάλη ανοχή για τον γυμνισμό και οι μαγιώ φέροντες δεν φαίνεται να ενοχλούνται από τους φανατικούς του γυμνισμού, που συνήθως αποτραβιούνται στις άκρες μεγάλων παραλιών.

Βρήκα ότι στην Κρήτη υπάρχει (τουλάχιστον ένα) ξενοδοχείο, κοντά στην θάλασσα, όπου οι πελάτες μπορούν να περιφέρονται γυμνοί στους εξωτερικούς χώρους, στην πισίνα, στα γήπεδα του τέννις και του βόλεϋ, καθώς και στην κοντινή παραλία που μπορεί κανείς να φτάσει περπατώντας 750μ. γυμνός. ‘Εχει επίσημη άδεια γι’ αυτό και συγκεντρώνει πολλούς τουρίστες.  Πρέπει να υπάρχουν κι άλλα, αλλά δεν τα εντόπισα.

Καλή διασκέδαση το καλοκαίρι, σε γυμνιστές και μη…

ΥΓ 1:  Εσείς που ακόμα διστάζετε δοκιμάστε το. Θα ενθουσιαστείτε!

ΥΓ 2:  Και κάτι άλλο που καλό είναι να ξέρετε. Ο γυμνισμός το κάνει το σώμα να φαίνεται καλλίτερο. Δείτε π.χ μια γυναίκα με κάποια παχάκια (δε λέμε για τις βαριές περιπτώσεις, που  δεν τις κολακεύει το μαγιώ, ούτως ή άλλως), όταν είναι ντυμένη. Όταν γδυθεί εντελώς σε μια παραλία, τα παχάκια εξαφανίζονται ως δια μαγείας! Το έχω διαπιστώσει κατ’ επανάλειψη, αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω!

(από Μουνί)