Εμείς κλωτσηδόν (με το συμπάθειο, πατριώτες) θα διώχναμε μια χώρα σαν την Ελλάδα από την Ε.Ε.

Η Ελλάδα έκλεισε εφέτος 30 χρόνια στην κοινότητα (είτε ως ΕΟΚ παλαιότερα είτε ως Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα). Σε αυτά τα 30 χρόνια τράβηξε από την κοινότητα πολλά λεφτά: Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ) «Πακέτο Ντελόρ», «Πακέτο Σαντέρ», Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, ΕΣΠΑ, Κοινή Γεωργική Πολιτική, Διαρθρωτικά Ταμεία, Ταμείο Συνοχής, Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων Κτηνοτρόφοι πήραν όλα αυτά τα χρόνια κοινοτικά χρήματα για ανύπαρκτα ζώα (προσμετρούσαν ο καθένας τα κατσίκια όλου του...

χωριού αφού κανείς δεν ενδιαφερόταν να τους ελέγξει). Ρίζες δένδρων πολλαπλασιάζονταν επί 10 και επί 20. Μπουζουξίδικα (σαν τον «Διογένη» για παράδειγμα) χτίστηκαν με κοινοτικά λεφτά που προορίζοντας για πολιτιστικά ή συνεδριακά κέντρα.

Σε όλα αυτά τα 30 χρόνια, η κοινότητα πλήρωνε (όπως και ο Έλληνας φορολογούμενος στα έργα που συγχρηματοδοτούνταν) 50, 60, 100 και 200 φορές πάνω έναν παρασιτικό εσμό κατασκευαστών που έγιναν «επιχειρηματίες» χάρη στη διαπλοκή τους με τον κάθε Παπανδρέου, τον κάθε Σημίτη, τον κάθε Σουφλιά… Και όμως, παρ΄ όλα αυτά τα λεφτά, η πιο φτωχή χώρα της ΕΟΚ παρέμεινε η φτωχότερη ακόμη κι όταν μπήκαν σε αυτήν η Ισπανία και η Πορτογαλία! Ο Μιλτιάδης ‘Εβερτ είχε πει προεκλογικά το 1996 σε μια ομιλία του στη Θεσσαλία, πως 10 οικογένειες έφαγαν τα κοινοτικά λεφτά. Μπορεί να μην ήταν 10 στην κυριολεξία, αλλά να ήταν 20, δεν είναι αυτό όμως που έχει σημασία. 

Σημασία έχει πως από τις Βρυξέλλες εισέρευσαν πολλά λεφτά. Λεφτά που έγιναν βίλες αγορασμένες από off shore με εσωτερικές πισίνες. Που έγιναν 4×4 αγορασμένες για τις ευειδείς «συνοδούς» ενός εσμού διεφθαρμένων προέδρων συνεταιρισμών, συμβούλων υπουργείων, γενικών διευθυντών ΔΕΚΟ. Που έγιναν κότερα τα οποία ουδέποτε η εφορία έλεγξε με πόθεν έσχες. Που έγιναν σαββατοκυριακάτικες εξορμήσεις στην Αράχοβα για την καθιερωμένη πασαρέλα των «Χάμερ». Που έγιναν πούρο κοχίμπα και αστακομακαρονάδα Μεγάλη Εβδομάδα, Αγίου Πνεύματος και Δεκαπενταύγουστο στην Σαντορίνη. Που έγιναν κατοσταριές χιλιάρικα ευρώ και πολλαπλάσιά τους ετησίως για ένα απίστευτο σκυλολόι γκόλντεν μπόϋς, συμβούλων, δημοσιογράφων, κυρίων γενικών που μόνο τους μέλημα ήταν και είναι να διαχειρίζονται και να συγκαλύπτουν το εθνικό αυτό έγκλημα της λεηλασίας του πλούτου της χώρας …

Όλα αυτά τα κοινοτικά λεφτά, τα προορισμένα να μεταβάλουν την βαλκανική Ελλάδα σε σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, κατέληξαν σε κάποιους επιτήδειους. Οι Ευρωπαίοι, η Κομισιόν, ο ΟΟΣΑ, το ΔΝΤ, αλλά και έλληνες πολιτικοί όπως ο Μητσοτάκης, προειδοποιούσαν: «Δεν πάτε καλά». Έκαναν όμως ένα μέγα σφάλμα: Εξέφραζαν και εκφράζουν έναν ακραίο θατσερισμό, όντες οι περισσότεροι εξ αυτών, μουζαχεντίν του νεοφιλελευθεριμσού. Οπότε, το αποτέλεσμα ήταν να λέει η κοινή γνώμη: για να το λένε αυτοί, κάποια πολιτική ή οικονομική σκοπιμότητα έχουν, άρα ψεύδονται. Η Αριστερά από την πλευρά της, παρότι το έβλεπε το κακό να έρχεται, ποτέ δεν μίλησε για την επερχόμενη χρεοκοπία, προφανώς για να μην «τρομάξει» τους πολίτες και τους σπρώξει να αναζητήσουν σιγουριά στα μεγάλα κόμματα. 

Έτσι, το κακό ήλθε και μας βρήκε απροετοίμαστους. Σήμερα, οι επιτήδειοι που έφαγαν τα λεφτά και πτώχευσαν το κράτος, είναι επικεφαλής ενός απύθμενου λαϊκισμού που τα βάζει με τους Γερμανούς, με τις Βρυξέλλες, με τον Τρισέ, με τον Ρομοπέϋ… Κάποιοι ακόμη πιο θρασείς (δημοσιογράφοι, κ.λπ.) έφτασαν στο σημείο να κατηγορούν τον μέσο Έλληνα για την σπατάλη του ισχυριζόμενοι πως πρέπει να μάθει να ζει πιο λιτά ούτε κουβέντα όμως για αυτούς που έφαγαν τα λεφτά. 

Για τον Ανδρέα Παπανδρέου που εκμαύλισε έναν ολόκληρο λαό. Για τον Σημίτη που κυβέρνησε με ένα στρατό διεφθαρμένων. Για τον Καραμανλή, τον Ρουσσόπουλο και την παρέα τους των παρασίτων. Αντί λοιπόν να απαιτήσει το ξεπουλημένο σινάφι των ΜΜΕ να πληρώσουν αυτοί που έφαγαν τα λεφτά, βρήκε την εύκολη λύση: τους κακούς Γερμανούς. Διαβάσαμε και ακούσαμε για 3ο Ράιχ, για 4ο Ράιχ, για Ναζήδες. 

Ε, λοιπόν, κάθε σώφρων πολίτης, αν ήταν σήμερα Γερμανός καγκελάριος και έβλεπε τα λεφτά της χώρας του να καταλήγουν κότερα μιας παρέας διεφθαρμένων στις μαρίνες της Αττικής και της Μυκόνου, όχι μόνο θα αρνιόταν να στηρίξει την πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης, αλλά θα τους πέταγε τους Έλληνες (οι οποίοι είναι συνένοχοι στο βαθμό που με ποσοστά 80% στήριξαν τον διεφθαρμένο δικομματισμό) εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης με μια κλωτσιά στον κ**λο που να τη θυμούνται μέχρι της επόμενη άλωσή τους!

(από Μουνί)